Zdaje się, stary narz. od zaimka *tъ, jak *vьčera od *večerъ (por. lit. tas — tuo „tamten : tamtym”). Spójnik znany nie tylko ukraińszczyźnie, ale tam wszedł do jęz. literackiego. Por. ros. da „i” (o odcieniu ludowym). Sławski o *da: „kontynuuje ie. dō „do tego, tu” (może pierwotny instr. czy abl. od rdzenia zaimkowego de-, do-).”
