Etymologijni szczerzedruhowie

[Siemoród]

pl. Jurczyński (<- stpl. jurcz "niedźwiedź")  i  łac. ursus "ts."

Gdyby w słowiańskich istniał kognat łac. ursus i gr. αρκτος, to byłoby to coś typu irstwa jak lit. irsztwa

Od siebie dodam:
męka, mąka i miękki, z kolei z miąższem (<miążem) niezwiązane.
Wszystkie związane z prardzeniem menk- "gnieść", nawet do tego niedalekie semantycznie, gdyby chwilę podumać.

[Úlfurinn]

analb. mut (gówno) i pol. mknąć

[Ainigmos]

staropolski buksztaba "litera" i bukwa "ts."

[JasiekChrusty]

pol. książka i chińskie 卷

U mnie to budzi pytania. W jaki sposób przejęto to słowo? Wraz z przedmiotem? Po co komu takie zwoje z niezrozumiałymi znaczkami? W jaki sposób nazwa mogłaby się upowszechnić? Przecież to nie mógłby być dostępny każdemu przedmiot codziennego użytku jak choćby *bjōda czy *xlajbu.

[Vilène]

ang. mogul i pol. Mongoł

[Ainigmos]

logika i wyłożenie, obie od praaryjskiego *leǵ- "kłaść, mówić"

[CivilixXXX]

Angielskie: cum (sperma) i vent (wywietrznik):
cum < come < kwemaną < gʷémt < gʷém > gʷm̥tós > gʷentos > ventus > vent

[Ainigmos]

akad. qurād(u) "bohater wojenny na żołdzie u króla asyrobabilońskiego" i kurdyjski Kurd

Po wielu wiekach najemnictwa ta zaszczytna nazwa spodobała się Medom - przodkom Kurdów tak, że przylgnęła się do nich na stałe jako etnonim na znak ich bohaterstwa.

[Grímkel]

Wybaczyć i oko

[Ainigmos]

akad. 'āl(u) "miejsce, miasto" i arab. 'al- "przedimek dla wyrazów określonych"

[Henryk Pruthenia]

Szkoda, Schade, skandal, być może asceta.

[Ainigmos]

Etyka i oswojenie, obie od pie. *swé "swój"

[Ainigmos]

Ucho i akustyka, obie od pie. *h₂ṓws "ucho"

[Towarzysz Mauzer]

Ukr. держава i słe. dežela.

[JasiekChrusty]

Wybaczyć i oko

Witold Mańczak jest innego zdania. Na stronie 3 swojego Źródłownika przedstawia zdanie Wiesława Borysia o pochodzeniu baczyć od obaczyć i dalej od oko, po czym pisze tak:

baczyć (…) W rzeczywistości baczyć powstało z patrzyć na skutek nieregularnego rozwoju fonetycznego spowodowanego frekwencją, który sprawił, że trz przeszło w cz (por. radszej > raczej), a p się udźwięczniło w b (por. ukr. ta ‘i’, ale r. da).

Przywołuje swój „enerefesef” to tu, to tam, robiąc czasami przytyki w stronę Borysia, ale z tego co widzę (nie przejrzałem całości) raczej tylko dla wyjaśnienia przemian głoskowych. Być może jedyne hasło, w którym wysuwa odmienne zdanie o pochodzeniu słowa.