Cicha conlangowa Noc

[Vilène]

E, co będę pisać, tutaj opisałem język, ale jest on raczej porzucony.

Moooogie go przeeeejąć……?

[Vilène]

Powiem Ci wielką tajemnicę, właściwie, to nikomu jej jeszcze nie mówiłem: apostrofu się nie czyta, służy jedynie do oddzielania afiksów i sufiksów gramatycznych (właściwie, to kiedy tworzyłem ten język, to nie wiedziałem, że coś takiego istnieje ).

I smell Esperanto here…

E, co będę pisać, tutaj opisałem język, ale jest on raczej porzucony.

Moooogie go przeeeejąć……?

[tob ris tob]

Powiem Ci wielką tajemnicę, właściwie, to nikomu jej jeszcze nie mówiłem: apostrofu się nie czyta, służy jedynie do oddzielania afiksów i sufiksów gramatycznych (właściwie, to kiedy tworzyłem ten język, to nie wiedziałem, że coś takiego istnieje ).

I smell Esperanto here…

Znaczy się... kiedy konlangiłem larmodzki, to byłem na etapie zafascynowania angielskim. A to, że napisałem afiksów i sufiksów - nie zabijaj.

E, co będę pisać, tutaj opisałem język, ale jest on raczej porzucony.

Moooogie go przeeeejąć……?

Hmm... nie. Możesz sobie wziąć i użyć do swojego conlangu gramatykę, ale nazwę i oryginał zostaw mi. Bo ja go lubię.

[Vilène]

Hmm... nie.

Przecież ja tylko żarotwałem…

[tob ris tob]

Hmm... nie.

Przecież ja tylko żarotwałem…

I dobrze! Zresztą i tak nie myślałbym, że ktokolwiek mógłby chcieć... chociaż... właściwie po co przejmować conlangi, skoro można wymyślić swój? Aaaa! (pstryk)

[ArturJD]

Dobrze, że sprawdziłem, bo ktoś już ubiegł mnie i stworzył ten temat Coraz bliżej święta, więc dajmy coś od siebie

Cicha noc, święta noc
Pokój niesie ludziom wszem.
A u żłóbka Matka Święta
Czuwa sama uśmiechnięta
Nad Dzieciątka snem

Staroeilaweński (stara ortografia):

Tjan tneljase'f, tjan ilohe'f                  Noc cicha, noc święta
Sipen nosrepeth'en lof hirakete.      Pokój ludziom wszystkim niesie
Dne ta regnames Reth'am Ilohe'f   A u żłobka Matka Święta
Nlol'a ljamse'f tshol'ete                     Sama uśmiechnięta czuwa
No dljatshen mirg'es.                        Nad snem dzieciątka.

Rodzajniki są pominięte, bo wtedy byłoby więcej sylab w tekście i nie dałoby się śpiewać.

Staroeilaweński (nowa ortografia, zreformowana) z rodzajnikami zaznaczonymi kursywą

Lo tjan tneljaséf, lo tjan ilohéf
Ron Sipen ronetħ nosrepetħen lof ħirakete.
Dne ta ros regnames lo Retħam Ilohéf
Nloĺa ljamséf tshoĺete
No ron dljatshen mirģes.


I po kehirsku:

Tnëlyaselo tyanėho, ilohelo tyanėho   Cicha noc, Święta noc
Sipėror nosrëpėrop lewop uracët.       Pokój ludziom wszystkim niesie
Dne rëgnamėtaros Revėhe Ilohelo     I żłóbku-przy Matka (która jest) Święta
Nľolälo, lyamselo; ĉoľët                        Sama, uśmiechnięta; czuwa.
Mirjoľėros dlyaĉėre'n.                             Snem-nad dzięciątka.

Revėhe Ilohelo nľolälo, lyamselo; ĉoľët - Matka^absolutyw Święta^nominatyw, sama^nominatyw, uśmiechnięta^nominatyw czuwa.
Ta konstrukcja - Podmiot w absolutywie i przydawka w nominatywie tłumaczy się jako [Rzeczownik], który jest [przymiotnik], robi coś - w tym wypadku: Matka (jest) święta, sama i uśmiechnięta; czuwa. Konstrukcji tej używa się, gdy chce się zaakcentować przydawki, których najczęściej jest kilka. Oczywiście, można zrobić zwykłe Matka^nominatyw Święta^nominatyw czuwa, ale tutaj lepiej pasuje to pierwsze.

Kurczę, absolutyw daje naprawdę wiele fajnych możliwości

[Drukarz]

Roterski 2.0

Tichåj ňač, svatåj ňač                Cicha noc, święta noc
Vsöchňa spü avsať                   Wszystko śpi atoli
Bdü Jasöf a Marö                       Czuwa Józef i Maryja
Ať tedy båškåj öś dütö              Niech więc boska ich dziecina
V blauzönöum mürö spü          W błogim spokoju śpi
V blauzönöum mürö spü          W błogim spokoju śpi

[Spiritus]

Jakubiański (v. 4.0)

'Nar¹ sïyet, nar sänt²,'
[nar sɨʒɛt, nar sɛ̃t]
{noc^{ABS. L.POJ. R.MĘSKI} cichy^{ABS. L.POJ. R.MĘSKI}, noc^{ABS. L.POJ. R.MĘSKI} święty^{ABS. L.POJ. R.MĘSKI}}
"Cicha noc, święta noc;";

'Şankar koşâ, men ôʒo,'
[ʃãkar kɔʃɔ, mɛ̃ uʒɔ]
{wszystko^{ABS. R.MĘSKI} spać^{CZ.TER. 3.OS. L.POJ.}, ale wtem [okazuje się]}
"Wszystko śpi atoli";

'Koşfall³ Jôzef ë Mayïllé.'
[kɔʃfaj juzɛf ɛ maʒɨj]
{spać^{NEG. CZ.TER. 3.OS. L.MN.} Józef^{ABS. L.POJ. R.MĘSKI} i Maryja^{ABS. L.POJ. R.MĘSKI}
"Czuwa Józef i Maryja.";

'Men net lelfant vonçot ʒïll'
[mɛ̃ nɛt lɛlfãt vɔɟɔ̃t ʒɨj]
{ale niech dziecko^{ABS. L.POJ. R.MĘSKI} boski^{ABS. L.POJ. R.MĘSKI} on^{GEN. L.MN. R.MĘSKI}}
"Niechaj boska ich dziecina";

'Koşâ pansin mallïnisin'
[kɔʃɔ pãʃɛ̃ majɨɲiʃɛ̃]
{spać^{CZ.TER. 3.OS. L.POJ.} (s)pokój^{INS. L.POJ. R.MĘSKI} miły^{INS. L.POJ. R.MĘSKI} w}
"W błogim spokoju śpi";

'Koşâ pansin mallïnisin.'
[kɔʃɔ pãʃɛ̃ majɨɲiʃɛ̃]
{spać^{CZ.TER. 3.OS. L.POJ.} (s)pokój^{INS. L.POJ. R.MĘSKI} miły^{INS. L.POJ. R.MĘSKI} w}
"W błogim spokoju śpi."


Przypisy
¹ Dość ważne jest, iż samogłoska [a] jest oczywiście artykułowana, jako [ä]. Nie ma to co prawda większego znaczenia z punktu widzenia wymowy, ale gdyby ta samogłoska była np, przednia, a nie środkowa to nie mogłaby być samogłoską neutralną. Z oczywistych przyczyn nie oznaczam tego w wymowie.
² Według naturalnych prawideł powinno to brzmieć sallent, ale pochodzi ten przymiotnik od dawnego santet, który na swój sposób też był nieregularny, bo był stworzony do dawnej protojakubiańszczyzny. Takich wyrazów nie jest zbyt wiele, ale występują - szczególnie te, które były używane jeszcze za czasów raczkowania jakubiańskiego, np. w pismach liturgicznych i religijnych.
³ Jak możecie zauważyć po glossach czuwać to po prostu nie spać, więc wychodzi to dość zabawnie w tym tekście.