Protofutański - reaktywacja

[CookieMonster93]

â, æ, ê, ô, œ - zdyftongizowałem, bo tak jakoś mi dziwnie bez dyftongów. :-)

oi > œ wygląda obecnie więc tak: [ɔj] > [øː] > [øʏ] > [œʉ̤]
au > â [ɑw] > [äw]~[äː]
ai > æ [aj] > [æː] > [ɛ̞j]~[ɛː]
ei > ê [e̞j] > [eː] > [ej]~[eː]
ou > ô [o̞w] > [oː] > [ow]~[oː]

EDIT: jeszcze potem może coś zmienię, na razie jest tak :-)

[CookieMonster93]

Postanowiłem jeszcze trochę pokombinować z tym językiem. Coś mi ciągle nie pasuje, jeśli chodzi o wymowę... A wg mnie to właśnie wymowa jest podstawowym czynnikiem zajebistości w języku (nie twierdzę, że jedynym :-) )

[CookieMonster93]

Protofutański i futański wersja 3.0 (wszystko, co jest wcześniej w tym wątku jest nieaktualne :-) )

Protofutański dźwięki:

A [ä]; ai [aɪ̯] (wykształcone z dawnych: ae, ai); av [ɑʊ̯] (z dawnych ao, av)
B [b]
C [k] - w każdej pozycji
D [d]
E [e̞]; ei [eɪ̯]; ev [e̞ʊ̯] (z dawnych eo, ev)
F [f]
G [g], gv [gʷ]
H

I [i] / [ɪ̯], [j] czasami w nagłosie; [ij] przed samogł.
L [l] - allofon R i głoska w wyrazach zapożyczonych
M [m]
N [n]
O [o̞]; oi [o̞ɪ̯] (z oe, oi); ov [oʊ̯]
P [p]
Q (w połączeniach qv- [kʷ])
R [ɺ], z allofonem L [l] przed spłgł. i na końcu wyrazu
S [s]
T [t]
V [u] / [ʊ̯]; vi [uɪ̯]; [w] w wyrazach z łaciny, posiadających [v]
Z [z]

futański: (dyftongi to dźwięki półdługie w futańskim)
a > à [ɐ]~[ə] lub ø (tuż obok innej samogł.)
a: > a [ä] - standard, [ɑ] - wymowa regionalna 
ai > æ [ɛ] - standard, [æ]~[a] - wymowa regionalna (dawniej było to æ:)
ai: > ai [aˑj]
av > o [ɔ] bez prelabializacji
av: > au [aˑw]
e > è [ɪ]~[ɘ] lub ø (tuż obok innej samogłoski; w nie pierwszej i nie drugiej sylabie wyrazu)
e: > e [ɛ]
ei > ei [i]; bez palatalizacji - standard, [e̞j] - regionalnie
ei: > ê [e]
ev > œ [œ]; regionalnie [ɐ]~[ə] przed p, t, k w sylabie nieakcentowanej
ev:  > eu [ɛˑw]
i > palatalizacja z zanikiem i [i] > [ʲ] (czasem inne zmiękczenia np. [s] > [ʃ]) (zanika tak jak e > è) lub palatalizacja + è
i: > i [i] z palatalizacją; [j] przed samogłoską
o > ò [ɐ]~[ə] - standard lub [ʊ]~[ɯ̈] zależnie od dialektu / u- [w] przed samogł.
o: > o [ɔ] / uo [wɔ]
ov > u [u]
ov: > ô

oi > e [ɛ] (oi wcześniej zlało się z "e:")
oi: > oi [ɔˑj]
v > ù [ʊ]~[ɯ̈] / u- [w] przed samogł.
v: > ou [ɔˑw]
vi > y [y]
vi: > œy [œˑy̯]; regionalnie [ɐj]~[əj] przed p, t, k w sylabie nieakcentowanej.

wygłosowe -h, -z, -d, -b zanikały wydłużając samogłoskę (nie zanikały po n, m)
Samogłoski wydłużają się też przed: r, ŋ, zanikającą samogł (także po zanikającej samogł.) i gdy nie ma spłgł. w wygłosie w wyrazie 1-sylabowym.
w protofutańskim w wygłosie pojawiały się wszystkie spłgł. prócz: b, d, qv, gv
wygłosowe –g przeszło w –ŋ [ŋ]

wygłosowe –n, -m utworzyły samogłoski nosowe:
an, am > [ä̃] > [ɐ̃ɰ̃] ã
en, em > [ẽ̞] > [ɐ̃ɰ̃] ã

evn, evm > [ẽ̞ʊ̃] > [ɐ̃w̃] ãu
avn, avm > [ɑ̃ʊ̃] > [ɐ̃w̃] ãu

ain, aim > [ãɪ̃] > [ɐ̃j̃] ãi
ein, eim  > [ẽɪ̃] > [ɐ̃j̃] ãi

in, im > [ĩ] > [ẽj̃] ẽi

on, om > [õ̞] > [õɰ̃] õ
vn, vm > [ũ] > [õɰ̃] õ

ovn, ovm > [õʊ̃] > [õw̃] õu

oin, oim > [õ̞ɪ̃] > [õj̃] õi
vin, vim > [ũɪ̃] > [õj̃] õi
Zrezygnowałem z nosówek :-)

[Widsið]

Zastanawiam się, czy jest możliwe przejście [gi] > [g^j] / [gj] > [ŋ]

Co myślicie?

EDIT: Brakowało mi dźwięku [ŋ] w tym języku i przy okazji nie miałbym problemu z zapisem "gj", bo byłoby po prostu ŋ. Poza tym dźwięk <dź> jakoś nie jest mi do szczęścia potrzebny.

EDIT2: Już to ogarnąłem :-) [gi] > [ŋi] > [ŋ] :-)
A zatem gi > ŋ [ŋ] :-)

Pierwsza proponowana zmiana była jakoś mało sensowna ekonomicznie ;p Mam nadzieję, że zachowasz etymologiczną pisownię, lubię języki w których nic nie wiadomo jak przeczytać, jak np. duński ;p

[CookieMonster93]

Już nieaktualne, biorę się za to od nowa. :-)

[Spiritus]

Czekam  ::-)...

[CookieMonster93]

Mam 2 kolokwia w środę, proszę czekać jeszcze kilka dni :-) W czwartek zacznę to ^uogarniać.

[CookieMonster93]

futański: (dyftongi to dźwięki półdługie w futańskim)
a: > a [ä] - standard, [ɑ] - wymowa regionalna 
ai > æ [ɛ] - standard, [æ]~[a] - wymowa regionalna (dawniej było to æ:)
ei > ei [i]; bez palatalizacji - standard, [e̞j] - regionalnie
ev > œ [œ]; regionalnie [ʌ̈] przed p, t, k
i > palatalizacja z zanikiem i [i] > [ʲ] (czasem inne zmiękczenia np. [s] > [ʃ]) (zanika tak jak e > è) lub palatalizacja + è
o: > o [ɔ] / uo [wɔ
vi: > œy [œˑy̯]; regionalnie [ʌ̈ˑy̯] przed p, t, k

Oto zmiany, które się pojawiły. :-)
Co do [ʌ̈] - planuję jeszcze jakieś małe zmiany.

EDIT: Ostateczna zmiana do powyższego: [ɐ]~[ə] (centralizacja, potem zlanie się ze zredukowanym a) oraz [ɐj]~[əj]

[Ghoster]

[...........]

[CookieMonster93]

Mam po prostu swoje ulubione dźwięki :-) Wszystkich symbolów IPA-y nie używam :-) Jest sporo dźwięków, których nie lubię (większość centralnych [no tych w środku tabelki, gdzie są wszystkie samogłoski z IPA-y], głównie centralne-zaokrąglone). Poza tym uważam, że język posiadający jakieś różnice między dialektami jest bardziej realistyczny i bardzo ważna jest dla mnie wymowa w języku - zatem dużo przerabiam/poprawiam i czasem przewiną się ,,wszystkie" dźwięki przez język nim stworzę coś konkretnego. Dopiero po ukończeniu wymowy, mogę zająć się porządnie resztą. :-)

EDIT: Poza tym muszę mieć jakiś ogólny zarys, żeby coś wprowadzić. "Widzieć" co stworzyłem, umieścić to/zapisać i potem poprawić, co mi się ewentualnie nie podoba. :-)

[Ghoster]

[...........]

[CookieMonster93]

Wiem, że jest kiepski, dlatego zaczynam pracować z nim od nowa (od momentu, gdy napisałem Protofutański i futański 3.0 - w tymże wątku). Wymowa prawie jest skończona, jeszcze tylko spółgłoski, ale to góra godzina roboty. Potem zajmę się gramą.

[CookieMonster93]

Tak mi się nudziło na wykładzie, że podczas jego trwania zdecydowałem dopracować procesy fonetyczne w moim konlangu. :-)

Protofutański dźwięki:
C [ʦ] C [k] - w KAŻDEJ POZYCJI, dźwięk [ʦ] wykształci się w futańskim z [t^j]
Dz [dz], dz wykształci się z [d^j]
H [h]

I [i] / [ɪ̯]; ORAZ: [ij] przed samogłoską, [j] na początku wyrazów pochodzenia łacińskiego
K [k] [k] oddawane przed C, jak w łacinie.
V [u] / [ʊ̯]; vi [uɪ̯] ORAZ: [w] w wyrazach z łaciny, posiadających [v]
X [χ] - uznałem, że ten dźwięk pojawi się później

Ekhm... Czepialskim przypominam, że ten język rozwijał się w Europie, więc nie przyczepiajcie się, że będą zapożyczenia.
Osoby, które zainteresowane są całym alfabetem dla protofutańskiego, odsyłam do posta na str. 3 - już go edytowałem.

Poza tym w protofutańskim: R ma allofon [l] na końcu wyrazu i przed spółgłoską.
Słowa zakończone samogłoską i samogłoski w otwartych sylabach nie tracą swojej długości.
Akcent w protofutańskim jest inicjalny, ostatnia samogłoska w wyrazie, gdy nie ma po niej spłgł. jest lekko wydłużona (półdługa). W wyrazach z łaciny / innych zapożyczeniach - akcent jest zaznaczany akutem.

Procesy dotyczące spółgłosek: (protofutański > futański)

XIII-XV w. - zanikanie i / palatalizacja oraz b, p

"standard" oznacza, że tak się wymawia to w języku oficjalnym.

W protofutańskim, wygłos = poniższa sylaba na końcu słowa, gdy nie jest akcentowana	Opis procesu	Wynik i zapis ortograficzny	UWAGI
b [b]	[b] > [b] - standard	b [b]	Regionalnie: [b] > [β] (XIIIw.) między samogłoskami (czasem też: b [β] > [w] - w późniejszym okresie (XVw.))
p [p]	[p] > [p] - standard	p [p]	Regionalnie: [p] > [ɸ] między samogłoskami
bi [bi] + samogł./wygłos	[bi] > [βʲ](XIIIw.) > [v](XVw.)	v [v]	[u] od tej pory zapisywane jako u
pi [pi] + samogł./wygłos	[pi] > [pʲ](XIIIw.) > [pj](XVw,) przed samogł. [pi] > [pʲ](XIIIw.) > [p](XVw.) wygłos wyrazu	pi [pj] p [p] - wygłos	-
ti [ti] + samogł./wygłos	[ti] > [tʲ](XIIIw.) > [t͡s](XVw,)	c [t͡s]	[k] od tej pory zapisywane: k
di [di] + samogł./wygłos	[di] > [dʲ](XIIIw.) > [d͡z](XVw,)	dz [d͡z]	-
fi [fi] + samogł./wygłos	[fi] > [fʲ](XIIIw.) > [fj](XVw,) przed samogł. [fi] > [fʲ](XIIIw.) > [f](XVw.) wygłos wyrazu	fi [fj] f [f] - wygłos	-
gi [gi] + samogł./wygłos	[gi] > [gʲ] (XIIIw.) - standard	gi / gj - zapis w wygłosie[gʲ]	Regionalnie: XVw. [gʲ] > [ɟ]
ki [ki] + samogł./wygłos	[ki] > [kʲ] (XIIIw.) - standard	ki / kj - zapis w wygłosie[kʲ]	Regionalnie: XVw. [kʲ] > [c]
hi [xi] + samogł./wygłos	[xi] > [hʲ] (XIIIw.) > [hj] (XVw.) - przed samogł. standard [xi] > [hʲ] (XIIIw.) > [j] (XVw.) - wygłos	hi [hj] / j [j] - zapis w wygłosie	Regionalnie: XVw. [hʲ] > [ç] Wszystkie dial.: Twarde przeszło w x [χ]
ri [ɺi] + samogł./wygłos	[ɺi] > [lʲ] (XIIIw.) > [lj] (XVw.) - przed samogł. [ɺi] > [lʲ] (XIIIw.) > [l] (XVw.) - wygłos	li [lj] / l [l] - zapis w wygłosie	Twarde r [ɺ] ma allofon l [l] w wygłosie; zyskał też allofon r [ɾ] po t, d
mi [mi] + samogł./wygłos	[mi] > [mʲ] (XIIIw.) > [mj] (XVw.) - przed samogł. [mi] > [mʲ] (XIIIw.) > [m] (XVw.) - wygłos	mi [mj] / m [m] - zapis w wygłosie	-
ni [ni] + samogł./wygłos	[ni] > [ȵ] (XIIIw.) > [ȵ] (XVw.)	ni [ȵ] / nj [ȵ] - zapis w wygłosie	-
si [si] + samogł./wygłos	[si] > [sʲ](XIIIw.) > [ʃ](XVw,)	ş [ʃ]	-
zi [zi] + samogł./wygłos	[zi] > [zʲ](XIIIw.) > [ʒ](XVw,)	ʒ [ʒ]	-

XVII w.

c [t͡s] oraz dz [d͡z] przed samogłoską zaokrągloną oraz [w] przechodzą w ç [t͡ʃ], dʒ [d͡ʒ]

[CookieMonster93]

Historia samogłosek - chyba ostatnia fonetyczna rzecz jaką umieszczam

Protofutański	Okres pierwszego ,,skrócenia''  XIIIw. i powstania nosówek	Średniofutański - XV-XVII w. Okres zaniku niektórych spółgłosek	Nowofutański XVIIIw. - dziś (lub: futański) - tu nosówki uzyskały ostateczną wersję
a krótkie*	a [ä]	a [ä]	à [ɐ]~[ə]3
a długie	a [ä]	ā [äː]	a [ä], gwarowo: [ɑ]
ai krótkie	ai [aɪ̯]	ai [aj] > æ [æː] (XVIw.)	æ [ɛ], gwarowo: [æ]~[a]
ai długie	ai [aɪ̯]	āi [aːj]	ai [aˑj]
av krótkie	av [ɑʊ̯]	au [ɑw] > ō [ɔː] (XVIw.)	o [ɔ]
av długie	av [ɑʊ̯]	āu [ɑːw]	au [aˑw]
e krótkie	e [e̞]	e [ɛ]	è1 [ɪ]~[ɘ]3, ø
e długie	e [e̞]	ē [ɛː]	e [ɛ]
ei krótkie	ei [eɪ̯]	ei [e̞j] > ī [iː] - nie wszystkie gwary (XVIw.)	ei [i], gwarowo: [e̞j]
ei długie	ei [eɪ̯]	ēi [e̞ːj]	ê [e]
ev krótkie	ev [e̞ʊ̯]	eu [ɛw] > œ [œː] (XVIw.) (gwarowo  œ [œː] >  œ̀ [œ] przed p, t, k (nieakc. sylaba) (XVIIw.))	œ [œ] gwarowo [ɐ]~[ə]3 przed p, t, k w nieakc. sylabie
ev długie	ev [e̞ʊ̯]	ēu [ɛːw]	eu [ɛˑw]
i krótkie	ì [j] - przed samogł., i	palatalizacja/palat. + e [ɛ]1	palatalizacja/palat. + è1 [ɪ]~[ɘ]3
i długie	i [i]	palatalizacja + ī [iː]	i [i] (palat. + i)
o krótkie	o [o̞]	o [ɔ]	ò [ɐ]~[ə]3 gwarowo [ʊ]~[ɯ̈]3
o długie	o [o̞]	ō [ɔː] > uō [wɔː] (XVw.)2	o [ɔ], wo/uo [wɔ]
oi krótkie	oi [o̞ɪ̯]	oi [ɔj] > ē [ɛː] (XVIw.)	e [ɛ]
oi długie	oi [o̞ɪ̯]	ōi [ɔːj] > uōi [wɔːj](XVw.)2	oi [ɔˑj], uoi/woi [wɔˑj]
ov krótkie	ov [oʊ̯]	ou [ɔw] > ū [uː] (XVIw.)	u [u]
ov długie	ov [oʊ̯]	ōu [ɔːw]	ô
v krótkie	v̀ [w]- przed samogł., v [u]	u-/w- [w], u [u]	w/u [w] lub ù [ʊ]~[ɯ̈]3
v długie	v [u]	ū [uː] > œu [œːw] (XVw.)	ou [ɔˑw]
vi krótkie	vi [uɪ̯]	ui [uj] > ȳ [yː]	y [y]
vi długie	vi [uɪ̯]	ūi [uːj] > œy [œːy] (XVw.) gwarowo (XVIIw.) œy [œːy] > œ̀y [œy] przed p, t, k w nieakc. sylabie)	œy [œˑy̯] gwarowo: [ɐj]~[əj]3 przed p, t, k w nieakc. sylabie

* Protofutański nie miał iloczasu, ten zapis jest 'pomocniczy'
¹ - w sytuacji: pierwsza sylaba wyrazu CVC(-...); gdy jest jedyną samogł. w wyrazie lub gdy nie ma po niej samogł., po -n, -m wygłosowym - zanik (lub zanik + palat. w przypadku i); w wyrazach wielosylabowych zanik(lub zanik + palat. w przypadku i), gdy w wygłosie pozostałaby tylko jedna spłgł.
² - po wszystkich spłgł. oprócz [w], [k], [g]
³ - w wyrazie przed sylabą akcentowaną i w ostatniej sylabie wyrazu (nie licząc sytuacji, gdy to jedyna samogł. w wyrazie - gdzie jest wariant pierwszy)

[Spiritus]

Wiesz co... Trochę źle się te twoje tabelki tekstowe czyta  :-P...