Fonetyka i fonologia JP

[Todsmer]

(..)Myślałem, że już cały kraj wymawia <trz> jako <czsz> i <drz> jako <dżż>, itp.

ZTCW to różnice regionalne.

[Feles]

trzydzieści [~ ˈtʂɨɕtɕi]

Miałeś na myśli    [ ͡tʂɨˈdʑiɕtɕi] czy naprawdę wymawiasz tak poprostu t i ʂ koło siebie? Myślałem, że już cały kraj wymawia <trz> jako <czsz> i <drz> jako <dżż>, itp.

Powiedziałbym, że raczej [tʂ] (nie [t̪ʂ], nie [t͡ʂ] i raczej nie [t͡ʂʂ]).

[poloniok]

A jaka wymowa od å, é i ó była poprawna? Wikipedia mówi że [ɑ] lub [ɒ], [e] i

• . Chciałem by się tutaj u was zapewnić. Wiem że nie było możliwości nagrania polszczyzny przed XIX/XX wieku ale mimo tego może wiedziecie coś na ten temat

[Widsið]

W XIX wieku trudno mówić o standardzie wymowy, a zróżnicowanie, zwłaszcza w wypadku pochylonego a, było bardzo duże (i nadal jest tam, gdzie się ono zachowało). Wikipedyjne wartości można oczywiście przyjąć za punkt odniesienia, zwłaszcza że taki rozwój długich samogłosek jest lingwistycznie typowy.

[poloniok]

Pytam was tutaj bo głoski [e] i [ɒ] nie brzmią słowiańsko, stąd moja wątpliwość...

[Widsið]

Pytam was tutaj bo głoski [e] i [ɒ] nie brzmią słowiańsko, stąd moja wątpliwość...

Poczytaj o połabskim, rezjańskim, albo zagłęb się w meandry rosyjskiej fonetyki i fonologii, zdziwiłbyś się, co się dzieje w słowiańskich językach. Ponadto, zapis [e] to przybliżenie, określenie najbliższej samogłoski kardynalnej - referencyjnej - a nie faktyczna barwa dźwięku, stąd np. kaszubskie [e], uciekające w stronę [i ], brzmi inaczej niż tak samo oznaczana samogłoska w norweskim, która jest mocno napięta, ale od [i ] wyraźnie odmienna.

[poloniok]

A no racja rzeczywiście zapomniałem o tym, mi się [e] bardzo germańsko się tylko wydawało ale no cóż

[Widsið]

A no racja rzeczywiście zapomniałem o tym, mi się [e] bardzo germańsko się tylko wydawało ale no cóż

Btw czy å może nie brzmiało jak kaszubskie ô?

Na to właśnie zwracałem uwagę - kaszubskie a pochylone, obecnie notowane jako ô, ma co najmniej pięć równoważnych wariantów wymowy, w tym ten, który podaje Wikipedia dla å, ale także

• , jego odokrąglony wariant, zwykłe o i zaokrągloną szwę, a na pewno też kilka innych. U mnie w domu mówiło się
• .

[poloniok]

Skasowałem te pytanie bo widziałem nonsens jej, trochę za późno bo jeszcze na je odpowiedzialesz

U nas w domu (szczególnie u dziadków) mówi się [ɔ], jak zwykłe o.

Jednak dlaczego te głoski się nazywają pochylone? Język (część ciała haha) jest pochylony czy co?

[Widsið]

Stawiam, że chodzi o odchył względem wariantu "niepochylonego"; ó ma względem o odmienną, a więc "odchylającą się" od niej wymowę. Określenie "samogłoska ścieśniona" lepiej sugeruje wymowę.

[poloniok]

Możesz mi to bez używania takiej terminologii wytłumaczyć, jak wiesz żyję na Polonii od 16 lat...

[Widsið]

Musisz bardziej szczegółowo powiedzieć, czego nie rozumiesz.

[poloniok]

Stawiam, że chodzi o odchył względem wariantu "niepochylonego"; ó ma względem o odmienną, a więc "odchylającą się" od niej wymowę. Określenie "samogłoska ścieśniona" lepiej sugeruje wymowę.

Masz z tym namyśli że język jest pochylony czy co?

[Widsið]

Nie, chodzi o "odchył" w znaczeniu "odstępstwo". Wyjaśniam to dalej. Pierwotne samogłoski długie w polskim były takie jak w czeskim, a inne niż w niemieckim czy angielskim - różnica polegała na czasie trwania dźwięku, a różnica w jego barwie była ignorowalna. Później samogłoski długie uległy ścieśnieniu, czyli przesunięciu artykulacyjnemu, które polega na tym, że ich wymowa stała się węższa (otwarcie ust jest mniejsze, stąd określenie "ścieśniony"), czyli odeszła ("odchyliła się") od pierwotnej.

[poloniok]

Aha okay teraz rozumiem dzięki!