Realizacja /ɕ/, /ʑ/, /t͡ɕ/, /d͡ʑ/ jako czegoś bliskiego [sʲ], [zʲ], [t͡sʲ], [d͡zʲ] na moje ucho szerzy się wśród nastolatek jak ogień. Międzypłciowe różnice fonetyczne (oraz w innych aspektach języka) to intrygujący temat. Silnie rozwinięte są takowe w różnych rozproszonych rdzennych językach Nowego Świata (np. w pirasze, w jęz. karajá*), a także w czukockim (tutaj to praktycznie dialekty kobiet i mężczyzn, niewywodliwe od siebie synchronicznie).
*w karajá wersja męska regularnie opuszcza /k/ obecne w wersji żeńskiej (chyba z wyjątkiem zbitki /kɾ/).