Kociokwik

Kociokwik (koc. miáumiau) – język używany przez koty w świecie Gruszek Na Wierzbie.

Język jest bardzo zróżnicowany idiolektalnie – w praktyce każda jednostka posiada odmianę języka różniącą się nieco od innych.

Fonologia

Język charakteryzuje się obecnością czterech fonemów:

• /m/
• /j/, zapisywane ‹i›
• /a/
• /w/, zapisywane ‹u›

Rzeczywista realizacja tych fonemów zależy od osobnika.

W języku występuje akcent toniczny: wysoki /á/ lub niski /à/.

Słownictwo

Podstawowym rzeczownikiem kociokwiku jest uáu "kot", mogące określać dowolną osobę, zazwyczaj kota, czasem też osobę, do której kot mówiący jest przywiązany. Często używany jako pierwsza osoba.

Dla porównania, rzeczownik miáu "koty" określa ogół osób miauczących, również osoby innych ras mówiących kociokwikiem.

W języku nie istnieją określenia innych ras. Mówi się na nie aimuamiáu, tj. niemiauczący.

Gramatyka

W kociokwiku nie występują czasowniki, a wszystkie relacje wyrażają się przypadkami.

Mianownik

Mianownik to podstawowa forma; wyraża istnienie desygnatu:

• Uáu.

  kot

  "Ktoś (jest)."

Zazwyczaj określenia występują przed rzeczownikiem:

• Áuua uáu.

  tutaj kot

  "Ktoś tutaj jest."

To, co znajduje się po rzeczowniku, pełni funkcję opisu (ang. comment). Rzeczownik ów wówczas jest określony.

• Uáu áuua.

  kot tutaj

  "Ten ktoś (ja/ty/on) jest tutaj."

Dopełniacz

Dopełniacz to forma z końcówką au; wyraża stosunek między desygnatami:

• Uáu-au maiiaimàu.

  kot-D teren

  "Teren tego kogoś. / Ten ktoś ma swój teren."

• Maiiaimàu uáu-au.

  teren kot-D

  "Ten teren jest czyjś."

Miejscownik

Miejscownik to forma z końcówką ma; wyraża położenie desygnatu:

• Maiiaimàu-ma uáu.

  teren-M kot

  "Ktoś na tym terenie. / Na tym terenie ktoś jest."

• Uáu maiiaimàu-ma.

  kot teren-M

  "Ten ktoś jest na terenie."

• Uáu aumàa-au maiiaimàu-ma.

  kot inny-D teren-M

  "Ten ktoś jest na czyimś terenie."

Ablatyw i celownik

Ablatyw i celownik to przypadki przekazu i przemieszczenia.

Ablatyw wyraża źródło, ma końcówkę miai.

Celownik wyraża cel, ma końcówkę ia.

Kauzatyw i egzesyw

Kauzatyw i egzesyw to przypadki zmiany stanu.

Kauzatyw wyraża sprawcę zmiany, końcówką jest mua.

Egzesyw wyraża stan początkowy, końcówką jest aai.

Stan końcowy jest wyrażany mianownikiem.

Przypadki mieszane

Podobnie, jak w cichaczu, przypadki mogą nakładać się na siebie:

• Uáu-mua miáu.

  kot-K miauczący

  "Ten ktoś zmienił coś w miauczącego/-ych."

• Uáu-aai miáu.

  kot-E miauczący

  "Ten ktoś został zmieniony w miauczącego."

• Uáu-mua-aai miáu.

  kot-K-E miauczący

  "Ten ktoś zmienił się w miauczącego."

Przykład

• Aimiàu-miai-ia miáu miaumàuma-ma.

  miejsce-A-C miauczący kocie.drogi-M

  "Koty chodzą własnymi drogami."