Ęmucki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 2: Linia 2:
 
{{Język
 
{{Język
 
|nazwa=ęmucki
 
|nazwa=ęmucki
|nazwa własna=ral'ęmyt
+
|nazwa własna=ral-ęmut
 
|twórca f=[[User:MilyAMD|Mily]][[User talk:MilyAMD|amd]]
 
|twórca f=[[User:MilyAMD|Mily]][[User talk:MilyAMD|amd]]
 
|rok f=2009
 
|rok f=2009
Linia 16: Linia 16:
 
|tekst jaki=Modlitwa Pańska (fragment)
 
|tekst jaki=Modlitwa Pańska (fragment)
 
|tekst=<span class="emmut">nRsyNruT , qyN duT qeWraF qevytavH , saJsaNtWteqaduRpNxiN , qyWsuWteqaduRpeguNtH , qeWteqaduRmiLtaN , qyN kaK qevytavH , sanamiK gevH </span>
 
|tekst=<span class="emmut">nRsyNruT , qyN duT qeWraF qevytavH , saJsaNtWteqaduRpNxiN , qyWsuWteqaduRpeguNtH , qeWteqaduRmiLtaN , qyN kaK qevytavH , sanamiK gevH </span>
|transliteracja=Norsynrut, yn dut ęrav evytavoh, sajsantǫte-a-durponśin, ỹsųte-a-durpeguntoh, ęte-a-durmiltan, yn kak evytavoh, sanamik gevoh.  
+
|transliteracja=Nyrsunrot, un dot ęrav evutavyh, sajsanty̨te-a-dorpynśin, ųsǫte-a-dorpegontyh, ęte-a-dormiltan, un kak evutavyh, sanamik gevyh.  
 
}}
 
}}
 
{{skrót|[[Emy]]}}
 
{{skrót|[[Emy]]}}
Linia 24: Linia 24:
 
[[Plik:Flag-eth.png|thumb|Flaga ęmucka.]]
 
[[Plik:Flag-eth.png|thumb|Flaga ęmucka.]]
  
'''Język ęmucki''' (''Ral'ęmyt syr'atkan'', <span class="emmut">raLqeWmyT syRqaTkaN</span>) jest językiem sztucznym, jednym z najlepiej opisanych języków [[User:MilyAMD|Milyamda]]. Jest to język głównie aprioryczny z nielicznymi cechami eurocentrycznymi. Gramatyka wykazuje przewagę aglutynacji i fleksji. Możliwa jest polisynteza.
+
'''Język ęmucki klasyczny''' (''Ral-ęmut sur'atkan'') jest językiem sztucznym, jednym z najlepiej opisanych języków [[User:MilyAMD|Milyamda]]. Charakteryzuje się połączeniem wielu różnych cech, m.in. polisyntezy, bogatej odmiany przez przypadki i braku leksykalnego odróżniania czasowników.
  
 
==Świat==
 
==Świat==
Linia 40: Linia 40:
 
Lata 100-500 a.u.c. to okres używania '''języka średnioęmuckiego''' i początków obecnego zróżnicowania mowy. Znany z mniejszej ilości zapisków. Nazywany jest wspólnym przodkiem języka nowoęmuckiego, ąckiego i ymnickiego.
 
Lata 100-500 a.u.c. to okres używania '''języka średnioęmuckiego''' i początków obecnego zróżnicowania mowy. Znany z mniejszej ilości zapisków. Nazywany jest wspólnym przodkiem języka nowoęmuckiego, ąckiego i ymnickiego.
  
Od kilkuset lat w powszechnym użyciu jest '''język nowoęmucki'''. W wielu rejonach ewoluował dalej w formy dialektalne, jednak od niedawna przeżywa drugą młodość, jako sposób komunikacji ludzi z różnych stron Ecji, za pomocą [[Telewizja (GNW)|telewizji]] i [[Interrecja|interrecji]].
+
Język ęmucki klasyczny został opisany w oparciu o dialekty obszarów rolniczych południowo-zachodniej Ecji w wiekach VII-X. Używany głównie do pisania dokumentów i ksiąg, które mają być zrozumiałe w całym cesarstwie. Do innych zastosowań, np. do poezji, o wiele lepiej nadają się jedenastowieczne gwary miejskie.
  
 
===Fonologia historyczna===
 
===Fonologia historyczna===
Linia 48: Linia 48:
 
* powstanie samogłosek nosowych, np. ''*e-N-xi, *su-N'' > ''ę(śi), sų'';
 
* powstanie samogłosek nosowych, np. ''*e-N-xi, *su-N'' > ''ę(śi), sų'';
 
* ubezdźwięcznienie spółgłosek wygłosowych, np. ''*sabə'' > ''*sab'' > ''sap'';
 
* ubezdźwięcznienie spółgłosek wygłosowych, np. ''*sabə'' > ''*sab'' > ''sap'';
* udźwięcznienie spółgłosek półdźwięcznych powstałych na granicy morfemów, np. ''*ʔetəʔutə'' > ''*ʔeƭut'' > ''edyt''.
+
* udźwięcznienie spółgłosek na granicy morfemów, np. ''*ʔetə-ʔutə'' > ''*ʔet-ut'' > ''edut''.
 
 
==Składnia==
 
Szyk zdania w dużej mierze zależy od tego, czy zaszła polisynteza podmiotu. Dopełnienie jest zawsze inkorporowane, podmiot tylko, gdy jest jednowyrazowy (może być wyrazem złożonym). Zaimki osobowe są wcielane jako końcówki osobowe, w przypadku pozostałych zaimków rzadko dochodzi do inkorporacji.
 
 
 
===Inkorporacja podmiotu===
 
Szyk [OVS].
 
 
 
Przykład zdania:
 
* ''Kajśyntotik bohmaś-ramontǫmy-Martat bąvazivek.'' <span class=emmut>kaJxyNttiK bHmaXramNtWmyFqamaRtaT baWvaziveK</span>
 
* ''Wujkowi obrazek-dała-Marta dzisiaj.''
 
* ''Dzisiaj Marta dała wujkowi obrazek.''
 
 
 
{| class=wikitable
 
!Część zdania
 
!Wyraz
 
!Tłumaczenie
 
!Uwagi
 
|-
 
!Określenia osobowe
 
|kajśyntotik
 
|wujkowi
 
|Głównie dotyczy to dopełnienia dalszego. Przed orzeczeniem jednak należy wymienić także inne określenia odnoszące się do osób.
 
|-
 
!Dopełnienie
 
|bohmaś
 
|obrazek
 
|Dopełnienie bliższe w dopełniaczu.
 
|-
 
!Orzeczenie
 
|ramontǫmyv
 
|dała
 
|Orzeczenie składające się z orzecznika i spójki ([[copula]]).
 
|-
 
!Podmiot
 
|a-Martat
 
|Marta
 
|Podmiot w mianowniku poprzedzony łącznikiem ''-a-''. Łącznik nie występuje przy inkorporacji zaimków osobowych do końcówek.
 
|-
 
!Określenia nieosobowe
 
|bąvazivek
 
|dzisiaj
 
|Pogardę oznacza wymienienie osoby (w przypadku poimkowym) na końcu zdania (jako określenie nieosobowe), a nie przed słowem polisyntezy (jako określenie osobowe). W dokumentach oficjalnych używa się tego tylko wobec Nąmipów, nie występuje to w stosunku do innych ras ani narodów.
 
|}
 
 
 
===Brak inkorporacji===
 
Inkorporacja podmiotu nie jest obowiązkowa, często używane są zdania ze swobodnymi rzeczownikami.
 
 
 
Szyk: S[OV].
 
 
 
Przykład zdania:
 
* ''Martat kajśyntotik bohmaś-ramontǫmyv bąvazivek.'' <span class=emmut>maRtaT kaJxyNttiK bHmaX,ramNtWmyF baWvaziveK</span>
 
* ''Marta wujkowi obrazek-dała dzisiaj.''
 
* ''Marta dzisiaj dała wujkowi obrazek.''
 
 
 
{| class=wikitable
 
!Część zdania
 
!Wyraz
 
!Tłumaczenie
 
!Uwagi
 
|-
 
!Podmiot
 
|Martat
 
|Marta
 
|Podmiot w mianowniku.
 
|-
 
!Określenia osobowe
 
|kajśyntotik
 
|wujkowi
 
|Głównie dotyczy to dopełnienia dalszego. Przed orzeczeniem jednak należy wymienić także inne określenia odnoszące się do osób.
 
|-
 
!Dopełnienie
 
|bohmaś
 
|obrazek
 
|Dopełnienie bliższe w dopełniaczu.
 
|-
 
!Orzeczenie
 
|ramontǫmyv
 
|dała
 
|Orzeczenie składające się z orzecznika i spójki ([[copula]]).
 
|-
 
!Określenia nieosobowe
 
|bąvazivek
 
|dzisiaj
 
|Określenia nie odnoszące się do osób.
 
|}
 
 
 
===Zdania===
 
Pytania tworzy się przez intonację - nie ma partykuł pytających ani inwersji. Dla wyrazistości można na końcu dodać potwierdzenie lub zaprzeczenie, np.
 
* ''Sato aśduktǫrav?'' (To jest chleb?)
 
* ''Sato aśduktǫrav, sar?'' (To jest chleb, czy tak?)
 
* ''Sato aśduktǫrav, ker?'' (To jest chleb, czyż nie?)
 
 
 
Na pytania odpowiada się ''sar'' (tak), ''ker'' (nie) lub ''kiśgurso/kiśgurto'' (nie wiem).
 
 
 
Przeczenia tworzy się dodając przedrostek ''kiś-'' do orzeczenia. Nie spotyka się zaimków przeczących.
 
* ''At dolśantǫtov.'' (Ktoś podróżuje.)
 
* ''Kot dolśantǫtov.'' (Każdy podróżuje.)
 
* ''Kot kiśdolśantǫtov.'' (Nikt/każdy nie podróżuje.)
 
 
 
Rozkazy tworzy się zwykłą składnią zdania oznajmującego w specjalnym trybie.
 
 
 
Ewenementem języka ęmuckiego są kategoryczne rozkazy i zakazy formowane w pytania.
 
 
 
===Zdania względne===
 
Nie ma w języku ęmuckim zaimków względnych. Zdania podrzędne buduje się używając zaimka osobowego/obecnego:
 
*''Sarge-solnįmyvmeś.'' <span class=emmut>saRgesLniWmyFmeX</span><br/>książka.dop-widzieć.prze.1sg<br/>''Widziałem książkę.''
 
*''Sarge-ramaśętovmeś.'' <span class=emmut>saRgeramaxeWtFmeX</span><br/>książka.dop-kupować.ter.1sg<br/>''Kupuję książkę.''
 
*''Sarge-ramaśętovmeś, yn ito-solnįmyvmeś.'' <span class=emmut>saRgeramaxeWtFmeX qyN qitsLniWmyFmeX</span><br/>książka.dop-kupować.ter.1sg że ono.dop-widzieć.prze.1sg<br/>''Kupuję książkę, którą widziałem.'' (dosł. ''Kupuję książkę, że widziałem ją.'')
 
  
 
==Fonologia==
 
==Fonologia==
Linia 192: Linia 84:
 
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|b}}
 
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|b}}
 
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|d}}
 
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|d}}
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|(dʑ)}}
+
|
 
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|g}}
 
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|g}}
 
|
 
|
Linia 199: Linia 91:
 
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|p}}
 
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|p}}
 
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|t}}
 
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|t}}
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|(tɕ)}}
+
|
 
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|k}}
 
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|k}}
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|ʔ}}
+
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|ʔ}}<br/>‹'›
 
|-
 
|-
 
! rowspan="2" | Szczelinowe
 
! rowspan="2" | Szczelinowe
 
! dźwięczne
 
! dźwięczne
|bgcolor=MediumSpringGreen rowspan=2| {{IPA|v~f}}
+
|bgcolor=MediumSpringGreen rowspan=2| {{IPA|v~f}}<br/>‹v›
 
|
 
|
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|ʑ}}
+
| bgcolor=PowderBlue | {{IPA|ʑ}}<br/>‹z›
 
|
 
|
 
|
 
|
Linia 213: Linia 105:
 
! bezdźwięczne
 
! bezdźwięczne
 
| bgcolor=powderBlue | {{IPA|s}}
 
| bgcolor=powderBlue | {{IPA|s}}
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|ɕ}}
+
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|ɕ}}<br/>‹ś›
 +
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|χ}}<br/>‹x/h›
 
|
 
|
| bgcolor=PaleGoldenrod | {{IPA|h}}
 
 
|-
 
|-
 
! colspan="2" | Półotwarte
 
! colspan="2" | Półotwarte
 
|
 
|
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|ɾ~ɹ}}
+
| bgcolor=MediumSpringGreen | {{IPA|ɾ~ɹ}}<br/>‹r›
 
| bgcolor=PaleGoldenrod | {{IPA|j}}
 
| bgcolor=PaleGoldenrod | {{IPA|j}}
 
!
 
!
Linia 234: Linia 126:
  
 
Na niebiesko zaznaczono spółgłoski występujące tylko na początku sylaby (przed samogłoską), a na żółto - tylko na końcu sylaby (po samogłosce; przed spółgłoską lub na końcu wyrazu). Na zielono - spółgłoski występujące w obu kontekstach.
 
Na niebiesko zaznaczono spółgłoski występujące tylko na początku sylaby (przed samogłoską), a na żółto - tylko na końcu sylaby (po samogłosce; przed spółgłoską lub na końcu wyrazu). Na zielono - spółgłoski występujące w obu kontekstach.
 
===Nagłos - spółgłoski===
 
Spółgłoski pierwszej grupy występują bezpośrednio przed samogłoskami, rozpoczynają sylabę.
 
* p [p] <span class=emmut>p</span>
 
* b [b] <span class=emmut>b</span>
 
* v [v] <span class=emmut>v</span> - polskie "w"
 
* m [m] <span class=emmut>m</span>
 
* t [t] <span class=emmut>t</span>
 
* d [d] <span class=emmut>d</span>
 
* s [s] <span class=emmut>s</span>
 
* n [n] <span class=emmut>n</span>
 
* r [ɾ] <span class=emmut>r</span> - "r" krótkie uderzeniowe
 
* ś [ɕ] <span class=emmut>x</span> - polskie "ś"
 
* z [ʑ] <span class=emmut>z</span> - polskie "ź"
 
* k [k] <span class=emmut>k</span>
 
* g [g] <span class=emmut>g</span>
 
* ' [ʔ] <span class=emmut>q</span> - zwarcie krtaniowe, nośnik samogłoski. Apostrof jest zapisywany tylko po spółgłoskach kody.
 
 
W dialekcie beżadackim występują jeszcze:
 
* c [tɕ] <span class=emmut>c</span> - polskie "ć"
 
* ź [dʑ] <span class=emmut>ƶ</span> - polskie "dź"
 
 
===Ośrodek sylaby - samogłoski===
 
[[Plik:Emmut vowels.png|thumb|Samogłoski języka ęmuckiego.]]
 
Samogłoski krótkie, ustne, mające długość jednej mory:
 
* a [a] <span class=emmut>qa</span> - bardziej przednie od polskiego "a"
 
* e [e] <span class=emmut>qe</span> - wąskie "e"
 
* i [i] <span class=emmut>qi</span>
 
* o [ɜ] <span class=emmut>q</span> - niezaokrąglone szerokie "o", często zredukowane
 
* u [o] <span class=emmut>qu</span> - wąskie "o"
 
* y [ɯ] <span class=emmut>qy</span> - bardziej tylne od polskiego "y", niezaokrąglone "u"
 
 
Samogłoski nosowe, mające długość dwóch mor:
 
* ą [aĩ] <span class=emmut>qaW</span>
 
* ę [eĩ] <span class=emmut>qeW</span>
 
* į [ĩː] <span class=emmut>qiW</span>
 
* ǫ [ɜɯ̃] <span class=emmut>qW</span>
 
* ų [oũ] <span class=emmut>quW</span>
 
* ỹ [ɯ̃ː] <span class=emmut>qyW</span>
 
 
W dialekcie beżadackim występuje pięć samogłosek: ''a e i u y'' [{{IPA|a e i u ɨ}}] <span class=emmut>q qe qi qu qy</span>, ostatnia jest szczątkowa, występuje tylko w niektórych wyrazach. Samogłoski nosowe uległy rozbiciu do wygłosów [{{IPA|aw ew iw uw ɨw}}], natomiast z połączeń ''ar or er ir ur yr'' wykształciły się samogłoski rotyczne [{{IPA|ɑ˞ ɤ˞ ɯ˞ o˞ ɯ˞}}].
 
 
===Koda - spółgłoski wygłosowe===
 
Spółgłoski mogące występować na końcu sylaby:
 
* p [p~b] <span class=emmut>P</span>
 
* v [f~v] <span class=emmut>F</span>
 
* t [t~d] <span class=emmut>T</span>
 
* n [m~n~ŋ] <span class=emmut>N</span>
 
* l [l] <span class=emmut>L</span>
 
* r [ɹ] <span class=emmut>R</span> - "r" półotwarte, jak w angielskim
 
* ś [s~ɕ] <span class=emmut>X</span>
 
* j [j] <span class=emmut>J</span>
 
* k [k~g] <span class=emmut>K</span>
 
* h [h] <span class=emmut>H</span> - "h" słabe krtaniowe
 
 
Spółgłoski kody mają długość jednej mory. Są bardzo podatne na asymilację - upodabniają się do następnej spółgłoski.
 
  
 
===Prozodia===
 
===Prozodia===
W języku ęmuckim dominuje akcent inicjalny, na pierwszą sylabę jednostki słownej (tj. bez przedrostka). Najsilniejszy akcent w zdaniu pada na orzeczenie. Występuje również słaby nacisk na końcówkę czasownikową.
+
W języku ęmuckim dominuje akcent inicjalny, na pierwszą sylabę jednostki słownej (tj. bez przedrostka oddzielanego dywizem). Najsilniejszy akcent w zdaniu pada na orzeczenie. Występuje również słaby nacisk na końcówkę czasownikową.
* ''Du-<u>bo</u>kįren.'' {{IPA|/doˈbɜkĩren/ [dʊˈbɐkɪ̃ːɾən]}} (Kocham cię.)
 
* ''Du-<u>'''bo'''</u>kį<u>rav</u>meś.'' {{IPA|/doˈbɜkĩˌrafmeɕ/ [dʊˈbɐkɪ̃ːˌɾævmʲəɕ]}} (jw., bez skrócenia końcówki)
 
* ''<u>Ryl</u>śoh <u>'''u'''</u>vęrav.'' {{IPA|/ˌrɯlɕɜh ˈʔovẽraf/ [ˌɾɯlɕɜɜ̥ ˈʔoveɪ̃ɾæf]}} (Ryba jest niebieska.)
 
* ''Sa<u>ryl</u>śoh <u>'''u'''</u>vęrav.'' {{IPA|/saˌrɯlɕɜh ˈʔovẽraf/ [sɐˌɾɯlɕɜɜ̥ ˈʔoveɪ̃ɾæf]}} (Ta ryba jest niebieska.)
 
  
 
W zależności od miejsca padania akcentu mogą występować różne alofony fonemów samogłoskowych: (w tabeli uwzględniono odmianę standardową)
 
W zależności od miejsca padania akcentu mogą występować różne alofony fonemów samogłoskowych: (w tabeli uwzględniono odmianę standardową)
 
{| class=wikitable
 
{| class=wikitable
 
!Samogłoska
 
!Samogłoska
!a!!e!!i!!ą!!ę!!į!!o!!u!!y!!ǫ!!ų!!ỹ
+
!a!!e!!i!!ą!!ę!!į!!y!!o!!u!!!!ǫ!!ų
 
|-
 
|-
 
!Przed akcentem
 
!Przed akcentem
Linia 315: Linia 147:
 
;Uwaga!
 
;Uwaga!
 
:Symbolu [{{IPA|ω}}] użyto na oznaczenie samogłoski prawie przymkniętej środkowo-tylnej, niezaokrąglonego odpowiednika [{{IPA|ʊ}}], zredukowanej formy [{{IPA|ɯ}}].
 
:Symbolu [{{IPA|ω}}] użyto na oznaczenie samogłoski prawie przymkniętej środkowo-tylnej, niezaokrąglonego odpowiednika [{{IPA|ʊ}}], zredukowanej formy [{{IPA|ɯ}}].
 +
 +
==Składnia==
 +
Jeśli podmiot zdania nie jest określony, występuje polisynteza. Poszczególne elementy są inkorporowane w następującej kolejności:
 +
 +
{| class=wikitable
 +
|+ ''Pyr-ramaśędezikmuvne'' <br/> "To właśnie mężczyzna kupił dom."
 +
!dopełnienie
 +
!czasownik
 +
!podmiot
 +
!sufiksy
 +
|-
 +
|''pyr-''
 +
|''ramaśę-''
 +
|''dezik''
 +
|''-muvne''
 +
|}
 +
 +
Jeśli zaś podmiot jest określony, występuje na początku zdania. Po czasowniku zastępuje go ''-i-'' "on/ona/ono":
 +
 +
* ''Sǫmem pyrtohrek. '''(Pyr)''' noptą'''i'''muv.''
 +
*: Wszedłem do domu. '''Dom / on''' był mały.
 +
 +
===Zdania===
 +
Pytania tworzy się przez intonację - nie ma partykuł pytających ani inwersji. Dla wyrazistości można na końcu dodać potwierdzenie lub zaprzeczenie, np.
 +
* ''Saty aśdokty̨rav?'' (To jest chleb?)
 +
* ''Saty aśdokty̨rav, sar?'' (To jest chleb, czy tak?)
 +
* ''Saty aśdokty̨rav, ker?'' (To jest chleb, czyż nie?)
 +
 +
Na pytania odpowiada się ''sar'' (tak), ''ker'' (nie) lub ''kiśgorsy/kiśgorty'' (nie wiem).
 +
 +
Przeczenia tworzy się dodając przedrostek ''kiś-'' do orzeczenia. Nie spotyka się zaimków przeczących.
 +
* ''At dylśanty̨tyv.'' (Ktoś podróżuje.)
 +
* ''Kyt dylśanty̨tyv.'' (Każdy podróżuje.)
 +
* ''Kyt kiśdylśanty̨tyv.'' (Nikt/każdy nie podróżuje.)
 +
 +
Rozkazy tworzy się zwykłą składnią zdania oznajmującego w specjalnym trybie.
 +
 +
Ewenementem języka ęmuckiego są kategoryczne rozkazy i zakazy formowane w pytania.
 +
 +
===Zdania względne===
 +
Nie ma w języku ęmuckim zaimków względnych. Zdania podrzędne buduje się używając zaimka osobowego/obecnego:
 +
*''Sarge-sylnįmem.''
 +
*:książka.dop-widzieć.prze.1sg
 +
*:''Widziałem książkę.''
 +
*''Sarge-ramaśętem.''
 +
*:książka.dop-kupować.ter.1sg
 +
*:''Kupuję książkę.''
 +
*''Sarge-ramaśętem, ity-sylnįmemun.''
 +
*:książka.dop-kupować.ter.1sg ono.dop-widzieć.prze.1sg.podrz
 +
*:''Kupuję książkę, którą widziałem.'' (dosł. ''Kupuję książkę, że widziałem ją.'')
  
 
==Morfologia==
 
==Morfologia==
 
Język ęmucki jest częściowo polisyntetyczny, co oznacza duży stosunek liczby morfemów do liczby wyrazów. Co nie jest widoczne ortograficznie, całe zdanie bywa zawarte w jednym wyrazie.
 
Język ęmucki jest częściowo polisyntetyczny, co oznacza duży stosunek liczby morfemów do liczby wyrazów. Co nie jest widoczne ortograficznie, całe zdanie bywa zawarte w jednym wyrazie.
 
''Mura-norrismir-solniśkętovterak-a-tankal-durśįtak.'' <span class=emmut>muranRriXmiRsLniXkeWtFteraKqataNkaLduRxiWtaK</span> Naszych zmęczonych braci pokaże twoja piękna córka.
 
:Podział na morfemy:
 
*''mura'' - rdzeń ''zmęczony''
 
* 0 - końcówka zerowa dopełniacza (gr. I)
 
*''nor-'' - prefiks dzierżawczy 1. os. l. mnogiej
 
*''rismyr-'' - rdzeń ''brat''
 
* ''-i-'' - transfiks l. mnogiej (ablaut)
 
* 0 - końcówka zerowa dopełniacza (gr. III)
 
*''solni-'' - rdzeń ''widzący''
 
*''-śke-'' - sufiks strony sprawczej (gr. I)
 
* (nosowość) - końcówka werbiala
 
*''tov'' - końcówka cz. teraźniejszego/nieprzeszłego
 
*''te'' - końcówka cz. przyszłego
 
*''rak'' - końcówka dokonaności
 
* ''a'' - łącznik inkorporacji podmiotu
 
*''tankal-'' - rdzeń ''piękny''
 
*''dur-'' - prefiks dzierżawczy 2. os. l. pojedynczej
 
*''śįtak-'' - rdzeń ''siostra''
 
* 0 - końcówka zerowa mianownika (gr. III)
 
 
Występują afiksy dwóch rodzajów: fleksyjne (np. ''-i-'', ''śke'', 0) i aglutynacyjne (np. ''dur'', ''tov'', ''rak'').
 
  
 
Tradycyjna gramatyka ęmucka wydziela pięć części mowy:
 
Tradycyjna gramatyka ęmucka wydziela pięć części mowy:
 
* '''kieman''' (duch) - rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy w pierwszych czterech przypadkach, również czasowniki
 
* '''kieman''' (duch) - rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy w pierwszych czterech przypadkach, również czasowniki
* '''gunvyr''' (myśl) - końcówki aglutynacyjne rzeczowników (poimki zrostowe)
+
* '''gonvur''' (myśl) - końcówki aglutynacyjne rzeczowników (poimki zrostowe)
* '''vuraś''' (czyn) - końcówki aglutynacyjne czasowników (spójki)
+
* '''voraś''' (czyn) - końcówki aglutynacyjne czasowników (spójki)
* '''śunak''' (słowo) - przysłówki, wykrzykniki
+
* '''śonak''' (słowo) - przysłówki, wykrzykniki
 
* '''sezaj''' (sens) - partykuły, spójniki
 
* '''sezaj''' (sens) - partykuły, spójniki
  
Linia 376: Linia 236:
  
 
Przy udźwięcznieniu może zajść także inna oboczność - cofnięcie polegające na usunięciu samogłoski i przemianie spółgłoski nagłosowej w wygłosową, np.
 
Przy udźwięcznieniu może zajść także inna oboczność - cofnięcie polegające na usunięciu samogłoski i przemianie spółgłoski nagłosowej w wygłosową, np.
*''rudot'' (zły) > ''rutd-aj'' (gorszy)
+
*''rodyt'' (zły) > ''rotd-aj'' (gorszy)
*''ko.at'' (wysoki) > ''kohd-azaj'' (jeszcze wyższy)
+
*''kyat'' (wysoki) > ''kyhd-azaj'' (jeszcze wyższy)
*''azyt'' (równy) > ''ajd-et'' (równiacha)
+
*''azut'' (równy) > ''ajd-et'' (równiacha)
 
Ale:
 
Ale:
*''karadun'' (lekcja) > ''karadun-at'' (zajęcia)
+
*''karadon'' (lekcja) > ''karadon-at'' (zajęcia)
*''murat'' (zmęczony) > ''murad-aj'' (bardziej zmęczony)
+
*''morat'' (zmęczony) > ''morad-aj'' (bardziej zmęczony)
  
 
===Słowotwórstwo===
 
===Słowotwórstwo===
Linia 391: Linia 251:
 
| kep-
 
| kep-
 
| dla kolejnego pokolenia (w nazwach członków rodziny)
 
| dla kolejnego pokolenia (w nazwach członków rodziny)
| ''kepmanzor'' (babcia) od ''manzor'' (mama)
+
| ''kepmanzyr'' (babcia) od ''manzyr'' (mama)
 
|-
 
|-
 
| kiś-
 
| kiś-
 
| zaprzeczenie
 
| zaprzeczenie
| ''kiśvit'' (zachodni) od ''vit'' (wschodni)
+
| ''kiś-vit'' (zachodni) od ''vit'' (wschodni)
 
|-
 
|-
| -
+
| ny̨-
 
| liczba mnoga
 
| liczba mnoga
| ''Ralnǫ'et'' (Eci) od ''Ral'et'' (Et)
+
| ''Ralny̨-et'' (Eci) od ''Ral-et'' (Et)
 
|-
 
|-
 
| ral-
 
| ral-
 
| nazwa własna
 
| nazwa własna
| ''Ralmip'' ([[Nąmipy|Nąmip]]) od ''mip'' (chomik)
+
| ''Ral-mip'' ([[Nąmipy|Nąmip]]) od ''mip'' (chomik)
 
|-
 
|-
 
|<sup>u</sup>-aj
 
|<sup>u</sup>-aj
Linia 411: Linia 271:
 
|<sup>u</sup>-ak
 
|<sup>u</sup>-ak
 
|Nazwa narzędzia
 
|Nazwa narzędzia
|''tudak'' (packa) od ''tut'' <ref>dźwiękonaśladowcze "pac"</ref>
+
|''todak'' (packa) od ''tot'' <ref>dźwiękonaśladowcze "pac"</ref>
 
|-
 
|-
 
|<sup>n</sup>-an
 
|<sup>n</sup>-an
 
|Sufiks grzecznościowy męski
 
|Sufiks grzecznościowy męski
|''synruntan'' od ''synrut'' (ojciec)
+
|''sunrontan'' od ''sunrot'' (ojciec)
 
|-
 
|-
 
|<sup>u</sup>-an
 
|<sup>u</sup>-an
Linia 423: Linia 283:
 
|<sup>g</sup>-arit
 
|<sup>g</sup>-arit
 
|podobny do czegoś
 
|podobny do czegoś
|''rupparit'' (wodnisty) od ''rup'' (woda)
+
|''ropparit'' (wodnisty) od ''rop'' (woda)
 
|-
 
|-
 
|<sup>u</sup>-at
 
|<sup>u</sup>-at
Linia 447: Linia 307:
 
|<sup>u</sup>-en
 
|<sup>u</sup>-en
 
|Nazwa większej rzeczy podobnej do czegoś
 
|Nazwa większej rzeczy podobnej do czegoś
|''zyven'' (ocean) od ''zyv'' (morze)
+
|''zuven'' (ocean) od ''zuv'' (morze)
 
|-
 
|-
 
|<sup>n</sup>-eśek
 
|<sup>n</sup>-eśek
Linia 455: Linia 315:
 
|<sup>u</sup>-et
 
|<sup>u</sup>-et
 
|zgrubienie
 
|zgrubienie
|''soval'', ''sovaret'' ([[Sobal]])
+
|''syval'', ''syvaret'' ([[Sobal]])
 
|-
 
|-
 
|<sup>u</sup>-etek
 
|<sup>u</sup>-etek
Linia 463: Linia 323:
 
|<sup>u</sup>-ik
 
|<sup>u</sup>-ik
 
|zrobiony z czegoś
 
|zrobiony z czegoś
|''rubik'' (zrobiony z wody) od ''rup'' (woda)
+
|''robik'' (zrobiony z wody) od ''rop'' (woda)
 
|-
 
|-
 
|<sup>n</sup>-in
 
|<sup>n</sup>-in
Linia 473: Linia 333:
 
|''maldantit'' (najmłodszy) od ''maldat'' (młody)
 
|''maldantit'' (najmłodszy) od ''maldat'' (młody)
 
|-
 
|-
|<sup>u</sup>-oh
+
|<sup>u</sup>-yh
|''sennunoh'' (lotnisko) od ''sennun'' (samolot)
+
|''sennonyh'' (lotnisko) od ''sennon'' (samolot)
 
|-
 
|-
|<sup>g</sup>-ok, -onkan, -onkin, -okkul
+
|<sup>g</sup>-yk, -ynkan, -ynkin, -ykkol
 
|potomstwo
 
|potomstwo
|''pegunnonkan'' (królewicz) od ''pegun'' (król)
+
|''pegonnynkan'' (królewicz) od ''pegon'' (król)
 
|-
 
|-
|<sup>u</sup>-uj
+
|<sup>u</sup>-oj
 
|Sufiks kpiący zwierząt
 
|Sufiks kpiący zwierząt
|''śeguj'' od ''śek'' (pies)
+
|''śegoj'' od ''śek'' (pies)
 
|-
 
|-
|<sup>g</sup>-uk
+
|<sup>g</sup>-ok
 
|Sufiks kpiący osób
 
|Sufiks kpiący osób
|''ursannuk'' od ''ursan'' (lekarz)
+
|''orsannok'' od ''orsan'' (lekarz)
 
|-
 
|-
|<sup>g</sup>-ul
+
|<sup>g</sup>-ol
 
|rzeczownik zbiorowy
 
|rzeczownik zbiorowy
 
|
 
|
 
|-
 
|-
|<sup>n</sup>-ut
+
|<sup>n</sup>-ot
 
|Sufiks grzecznościowy do starszych
 
|Sufiks grzecznościowy do starszych
|''venśankut'' od ''venśak'' (ciotka)
+
|''venśankot'' od ''venśak'' (ciotka)
 
|-
 
|-
 
|<sup>n</sup>-yt
 
|<sup>n</sup>-yt
 
|zawierający coś
 
|zawierający coś
|''runpyt'' (wodny) od ''rup'' (woda)
+
|''ronput'' (wodny) od ''rop'' (woda)
 
|-
 
|-
| -boś
+
| -byś
 
| rzeczownik odsłowny
 
| rzeczownik odsłowny
| ''ziktatboś'' (bieg) od ''ziktat'' (biegnący)
+
| ''ziktatbyś'' (bieg) od ''ziktat'' (biegnący)
 
|-
 
|-
 
| -kan
 
| -kan
 
| archaiczny sufiks narzędzia, systemu
 
| archaiczny sufiks narzędzia, systemu
| ''syr'atkan'' (mowa) od ''syr'at'' (mówiący)
+
| ''sur'atkan'' (mowa) od ''sur'at'' (mówiący)
 
|-
 
|-
| -myt
+
| -mut
 
| sufiks przymiotnikowy (dodawany do orzecznikownika)
 
| sufiks przymiotnikowy (dodawany do orzecznikownika)
| ''ral'ęmyt'' (ęmucki) od ''Ral'et'' ([[Eci|Et]])
+
| ''ral-ęmut'' (ęmucki) od ''ral-et'' ([[Eci|Et]])
 
|-
 
|-
| -toh
+
| -tyh
 
| nazwa kraju, państwa, okolic
 
| nazwa kraju, państwa, okolic
| ''rojtyttoh'' (unia) od ''rojtyt'' (jednoczący)
+
| ''ryjtuttyh'' (unia) od ''ryjtut'' (jednoczący)
 
|-
 
|-
 
| -zan
 
| -zan
Linia 520: Linia 380:
 
| ''etzan'' (będąc) od ''et'' (będący)
 
| ''etzan'' (będąc) od ''et'' (będący)
 
|}
 
|}
 +
 +
==Czasownik==
 +
Czasownik w języku ęmuckim składa się z orzecznika i końcówka.
 +
 +
'''Orzecznik''' charakteryzujący każdy czasownik jest tworzony od rzeczownika, przymiotnika lub imiesłowu w specjalnym przypadku - werbialu. Orzecznik może wyrażać stronę i honoryfikację.
 +
* ''gor'''ty̨''''' (wiedzieć) <- ''gor'' (wiedzący)
 +
* ''apr'''ą''''' (zaczynać) <- ''aprat'' (zaczynający)
 +
 +
'''Końcówka czasownikowa''' (daw. łącznik, spójka, copula) to cząstka przyłączana aglutynacyjnie, oznaczająca czas, osobę, tryb i aspekt.
 +
* ''gorty̨'''muv''''' (wiedzieli)
 +
* ''gorty̨'''ma''''' (wiedzieliście)
 +
* ''gorty̨'''ga''''' (zaczynajcie)
 +
 +
===Honoryfikacja===
 +
Honoryfikacja jest wyrażana przez słowotwórstwo podmiotu.
 +
 +
===Strona===
 +
W języku ęmuckim występują cztery strony: czynna, bierna, odbiorcza oraz sprawcza.
 +
 +
'''Strona czynna''' oznacza, że podmiot jest wykonawcą czynności. Może również pełnić funkcję strony sprawczej (gdy podano nadmiarowe dopełnienia).
 +
* ''{{info|Martat|Marta.mian}} {{info|retse|brat.dop}}-{{info|sylnįtyv|widzący.werb.ter}}.'' (Marta widzi brata.)
 +
* ''{{info|Martat|Marta.mian}} {{info|manzartytik|matka.cel}} {{info|retse|brat.dop}}-{{info|sylnįtyv|widzący.werb.ter}}.'' (Marta pokazuje brata matce. dosł. Marta widzi brata matce.)
 +
 +
'''Strona bierna''' przedstawia obiekt czynności jako podmiot. Wykonawca występuje w ablatywie.
 +
* ''{{info|Retset|brat.mian}} {{info|Martarek|Marta.abl}} {{info|sylninątyv|widziany.werb.ter}}.'' (Brat jest widziany przez Martę.)
 +
 +
'''Strona odbiorcza''' informuje, że podmiot jest adresatem czynności.
 +
* ''{{info|Manzar|matka.mian}} {{info|retse|brat.dop}}-{{info|sylniǫtyv|widzieć-odb.werb.ter}}.'' (Matce pokazano brata.)
 +
 +
'''Strona sprawcza''' oznacza powodowanie czynności, jeśli jej kauzatywny charakter nie może zostać wywnioskowany z dopełnień.
 +
* ''{{info|Martat|Marta.mian}} {{info|retse|brat.dop}}-{{info|sylniśkętyv|pokazujący.werb.ter}}.'' (Marta pokazuje brata.)
 +
 +
{| class=wikitable
 +
!Odmiana
 +
!Gr I
 +
!Gr II
 +
!Gr III
 +
!Gr IV
 +
|-
 +
!Orzecznik czynny
 +
| -ą -ę -į -y̨ -ǫ -ų
 +
| -yty̨
 +
| -lty̨ -pty̨ -nty̨ -rty̨ -kty̨ -vty̨ -ty̨
 +
| -śę -zę
 +
|-
 +
!Imiesłów czynny
 +
| -at -et -it -y -ot -ut
 +
| -yt
 +
| -l -p -n -r -k -v -h
 +
| -ś -j
 +
|-
 +
!Orzecznik bierny
 +
| -aną -eną -iną -yną -oną -uną
 +
| -ynę
 +
| -nę -npę -nkę
 +
| -nśę -nzę
 +
|-
 +
!Imiesłów bierny
 +
| -anat -enat -inat -ynat -onat -unat
 +
| -ynet
 +
| -net -npet -nket
 +
| -nśet -nzet
 +
|-
 +
!Orzecznik odbiorczy
 +
| -aǫ -eǫ -iǫ -yǫ -oǫ -uǫ
 +
| -ydǫ
 +
| -ldǫ -pdǫ -ndǫ -rdǫ -kdǫ -vdǫ -dǫ
 +
| -jdǫ
 +
|-
 +
!Imiesłów odbiorczy
 +
| -aot -eot -iot -yot -oot -uot
 +
| -ydot
 +
| -ldot -pdot -ndot -rdot -kdot -vdot -dot
 +
| -jdot
 +
|-
 +
!Orzecznik sprawczy
 +
| -aśkę -eśkę -iśkę -yśkę -ośkę -uśkę
 +
| -ykę
 +
| -lkę -pkę -nkę -rkę -kkę -vkę -kę
 +
| -jkę
 +
|-
 +
!Imiesłów sprawczy
 +
| -aśket -eśket -iśket -yśket -ośket -uśket
 +
| -yket
 +
| -lket -pket -nket -rket -kket -vket -ket
 +
| -jket
 +
|}
 +
 +
===Koniugacja===
 +
Czasy, aspekty, tryby i osoby są wyrażane przez końcówki dołączane do czasownika. Podano formy pełne i skrócone. Istnieją również końcówki używane w zdaniach inkorporowanych.
 +
 +
Końcówki mają domyślną formę niedokonaną. Dla formy dokonanej używa się przyrostka ''-rak''. Użycie aspektów jest inne niż w języku polskim:
 +
* ''bonty̨ren'' - jestem człowiekiem; ''bonty̨ren'''rak''''' - staję się człowiekiem;
 +
* ''sunrǫtote'' - będziesz ojcem; ''sunrǫtote'''rak''''' - zostaniesz ojcem;
 +
* ''rygųmyn'' - spaliśmy; ''rygųmyn'''rak''''' - zasnęliśmy;
 +
 +
{| class=wikitable
 +
!Czasy, tryby
 +
!1 sg
 +
!1 pl
 +
!2 sg
 +
!2 pl
 +
!3
 +
|-
 +
!ogólny
 +
| -rem
 +
| -ryn
 +
| -ro
 +
| -ra
 +
| -rav
 +
|-
 +
!teraźniejszy
 +
| -tem
 +
| -tyn
 +
| -to
 +
| -ta
 +
| -tyv
 +
|-
 +
!przyszły
 +
| -temte
 +
| -tynte
 +
| -tote
 +
| -tate
 +
| -tyvte
 +
|-
 +
!przeszły
 +
| -mem
 +
| -myn
 +
| -mo
 +
| -ma
 +
| -muv
 +
|-
 +
!przypuszczający
 +
| -gem
 +
| -gyn
 +
| -go
 +
| -ga
 +
| -gav
 +
|-
 +
!rozkazujący
 +
| -meś
 +
| -nyn
 +
| -doś
 +
| -gan
 +
| -te
 +
|}
 +
 +
Forma oznaczona '''3''' wymaga podmiotu, w przeciwieństwie do reszty. Jest również używana honoryfikatywnie, podmiotem jest wówczas grzecznościowa pochodna od ''dot'', ''nymet'', ''ganet'':
 +
* ''Pyrtoh ęmo?'' (Byłeś w domu?)
 +
* ''Pyrtoh ę'''dontot'''muv?'' (Był Pan/Pani w domu?) – dziecko do dorosłego
 +
* ''Pyrtoh ę'''dontin'''muv?'' (Była Pani w domu?)
 +
* ''Pyrtoh ę'''dodetek'''muv?'' (Byłeś w domu?) – dorosły do dziecka
 +
 +
===Dodatkowe===
 +
Dodatkowe końcówki:
 +
 +
* ''rak'' - rozpoczęcie
 +
*: ''rygųten'' "spałem"
 +
*: ''rygųten'''rak''''' "zasnąłem"
 +
 +
* ''ni'' - łączność, równoczesność
 +
*: ''sur'ąmen sylniśkęmen'''ni''' "mówiłem i pokazywałem"
 +
 +
* ''se'' - następstwo
 +
*: ''sanąmen sǫmen'''se''''' "stałem, a następnie poszedłem"
 +
 +
* ''xa'' - przeciwstawność
 +
*: ''
  
 
==Zaimki==
 
==Zaimki==
Linia 526: Linia 554:
 
Zaimki osobowe:
 
Zaimki osobowe:
 
* ''met'' {{IPA|[met]}} - ja
 
* ''met'' {{IPA|[met]}} - ja
* ''dut'' {{IPA|[dot]}} - ty
+
* ''dot'' {{IPA|[dot]}} - ty
 
* ''dait'' {{IPA|[dɐˈit]}} - on
 
* ''dait'' {{IPA|[dɐˈit]}} - on
* ''zoit'' {{IPA|[ʑəˈit]}} - ona
+
* ''zyit'' {{IPA|[ʑəˈit]}} - ona
 
* ''it'' {{IPA|[ʔit]}} - on/ona (r. męsko-żeński)
 
* ''it'' {{IPA|[ʔit]}} - on/ona (r. męsko-żeński)
 
* ''ih'' {{IPA|[ʔih]}} - ono
 
* ''ih'' {{IPA|[ʔih]}} - ono
  
* ''nomet'' {{IPA|[ˈnɐmət ~ nəˈmet]}} - my
+
* ''nymet'' {{IPA|[ˈnɐmət ~ nəˈmet]}} - my
 
* ''ganet'' {{IPA|[ˈganət ~ ŋɐˈnet]}} - wy
 
* ''ganet'' {{IPA|[ˈganət ~ ŋɐˈnet]}} - wy
* ''nǫit'' {{IPA|[nə̃ˈit]}} - oni/one (r. męsko-żeński)
+
* ''ny̨it'' {{IPA|[nə̃ˈit]}} - oni/one (r. męsko-żeński)
* ''nǫih'' {{IPA|[nə̃ˈih]}} - one (r. nijaki)
+
* ''ny̨ih'' {{IPA|[nə̃ˈih]}} - one (r. nijaki)
  
 
Odmiana: (pozostałe przypadki na podstawie posesywu; objaśnienia w sekcji [[#Rzeczownik]])
 
Odmiana: (pozostałe przypadki na podstawie posesywu; objaśnienia w sekcji [[#Rzeczownik]])
Linia 542: Linia 570:
 
!Mianownik
 
!Mianownik
 
|met
 
|met
|dut
+
|dot
 
|dait
 
|dait
|zoit
+
|zyit
 
|it
 
|it
 
|ih
 
|ih
|nomet
+
|nymet
 
|ganet
 
|ganet
|nǫit
+
|ny̨it
|nǫih
+
|ny̨ih
 
|-
 
|-
 
!Dopełniacz
 
!Dopełniacz
 
|me
 
|me
|du
+
|do
 
|dai
 
|dai
|zoi
+
|zyi
 
|i
 
|i
|ito
+
|ity
|non
+
|nyn
 
|gan
 
|gan
|nǫi
+
|ny̨i
|nǫito
+
|ny̨ity
 
|-
 
|-
 
!Werbial
 
!Werbial
 
|mę
 
|mę
|
+
|
 
|daį
 
|daį
|zoį
+
|zyį
 
 
|itǫ
+
|ity̨
|nomę
+
|nymę
 
|ganę
 
|ganę
|nǫį
+
|ny̨į
|nǫitǫ
+
|ny̨ity̨
 
|-
 
|-
 
!Posesyw
 
!Posesyw
 
|me(ni)
 
|me(ni)
|du(ni)
+
|do(ni)
 
|dai
 
|dai
|zoi
+
|zyi
 
|i
 
|i
|ito
+
|ity
|nome
+
|nyme
 
|gane
 
|gane
|nǫi
+
|ny̨i
|nǫito
+
|ny̨ity
 
|-
 
|-
 
|colspan=11|Pozostałe przypadki - od posesywu
 
|colspan=11|Pozostałe przypadki - od posesywu
Linia 592: Linia 620:
 
!Prefiks dzierżawczy
 
!Prefiks dzierżawczy
 
|mer-
 
|mer-
|dur-
+
|dor-
 
|dai-
 
|dai-
|zoi-
+
|zyi-
 
|i-
 
|i-
 
| –
 
| –
|nor-
+
|nyr-
 
|gar-
 
|gar-
 
|i-
 
|i-
Linia 606: Linia 634:
 
* ''sat'' {{IPA|[sat]}} - ten/ta, ta osoba
 
* ''sat'' {{IPA|[sat]}} - ten/ta, ta osoba
 
* ''sah'' {{IPA|[sah]}} - to, ta rzecz
 
* ''sah'' {{IPA|[sah]}} - to, ta rzecz
* ''kut'' {{IPA|[kot]}} - taki
+
* ''kot'' {{IPA|[kot]}} - taki
* ''kanoh'' {{IPA|[ˈkaˑnɜh]}} - tu
+
* ''kanyh'' {{IPA|[ˈkaˑnɜh]}} - tu
* ''savoh'' {{IPA|[ˈsaˑvɜh]}} - tam
+
* ''savyh'' {{IPA|[ˈsaˑvɜh]}} - tam
 
* ''kak'' {{IPA|[kak]}} - teraz
 
* ''kak'' {{IPA|[kak]}} - teraz
 
* ''savek'' {{IPA|[ˈsaˑvək]}} - wtedy
 
* ''savek'' {{IPA|[ˈsaˑvək]}} - wtedy
Linia 617: Linia 645:
 
* ''vit'' {{IPA|[vit]}} - kto, jaki
 
* ''vit'' {{IPA|[vit]}} - kto, jaki
 
* ''vih'' {{IPA|[vih]}} - co
 
* ''vih'' {{IPA|[vih]}} - co
* ''vivoh'' {{IPA|[ˈviˑvɜh]}} - gdzie
+
* ''vivyh'' {{IPA|[ˈviˑvɜh]}} - gdzie
 
* ''vivek'' {{IPA|[ˈviˑvək]}} - kiedy
 
* ''vivek'' {{IPA|[ˈviˑvək]}} - kiedy
 
* ''vak'' {{IPA|[vak]}}, ''vinak'' {{IPA|[ˈviˑnɐk]}} - jak
 
* ''vak'' {{IPA|[vak]}}, ''vinak'' {{IPA|[ˈviˑnɐk]}} - jak
  
 
Zaimki upowszechniające:
 
Zaimki upowszechniające:
* ''kot'' {{IPA|[kɐt]}}, ''kon'it'' {{IPA|[kənˈit]}} - każdy, wszyscy
+
* ''kyt'' {{IPA|[kɐt]}}, ''kyn'it'' {{IPA|[kənˈit]}} - każdy, wszyscy
* ''koh'' {{IPA|[kɐh]}}, ''kon'ih'' {{IPA|[kənˈih]}} - wszystko
+
* ''kyh'' {{IPA|[kɐh]}}, ''kyn'ih'' {{IPA|[kənˈih]}} - wszystko
* ''kovoh'' {{IPA|['kɐˑvɜh]}} - wszędzie
+
* ''kyvyh'' {{IPA|['kɐˑvɜh]}} - wszędzie
* ''kovek'' {{IPA|[ˈkɐˑvək]}} - zawsze
+
* ''kyvek'' {{IPA|[ˈkɐˑvək]}} - zawsze
* ''konak'' {{IPA|[ˈkɐˑnɐk]}} - każdym sposobem
+
* ''kynak'' {{IPA|[ˈkɐˑnɐk]}} - każdym sposobem
  
 
Zaimki nieokreślone:
 
Zaimki nieokreślone:
 
* ''at'' {{IPA|[ʔat]}} - ktoś
 
* ''at'' {{IPA|[ʔat]}} - ktoś
 
* ''ah'' {{IPA|[ʔah]}} - coś, zero
 
* ''ah'' {{IPA|[ʔah]}} - coś, zero
* ''avoh'' {{IPA|[ˈʔaˑvɜh]}} - gdzieś
+
* ''avyh'' {{IPA|[ˈʔaˑvɜh]}} - gdzieś
 
* ''avek'' {{IPA|[ˈʔaˑvək]}} - kiedyś
 
* ''avek'' {{IPA|[ˈʔaˑvək]}} - kiedyś
 
* ''anak'' {{IPA|[ˈʔaˑnɐk]}} - jakoś
 
* ''anak'' {{IPA|[ˈʔaˑnɐk]}} - jakoś
Linia 639: Linia 667:
  
 
===Typy deklinacji===
 
===Typy deklinacji===
* grupa I - mianownik kończy się na samogłoskę lub "-t" - z wyjątkiem końcówki "-ot", np. ''get'' - świat.
+
* grupa I - mianownik kończy się na samogłoskę lub "-t" - z wyjątkiem końcówki "-yt", np. ''get'' - świat.
* grupa II - temat zakończony na "-ot", np. ''rot'' - kot.
+
* grupa II - temat zakończony na "-yt", np. ''ryt'' - kot.
 
* grupa IIIa - temat kończy się spółgłoskami "-l -p -n -r -k -v", np. ''śek'' - pies.
 
* grupa IIIa - temat kończy się spółgłoskami "-l -p -n -r -k -v", np. ''śek'' - pies.
 
* grupa IIIb - mianownik zakończony na "-h", np. ''sattoh'' - państwo.
 
* grupa IIIb - mianownik zakończony na "-h", np. ''sattoh'' - państwo.
* grupa IV - mianownik zakończony na "-ś -j", np. ''duj'' - piorun.
+
* grupa IV - mianownik zakończony na "-ś -j", np. ''doj'' - piorun.
  
 
===Przypadki===
 
===Przypadki===
Linia 654: Linia 682:
 
|-
 
|-
 
!Mianownik
 
!Mianownik
|''ge'''t''' rot śek duj''
+
|''ge'''t''' ryt śek doj''
 
|Głównie przedstawia podmiot (''to jest kot'').
 
|Głównie przedstawia podmiot (''to jest kot'').
 
|-
 
|-
 
!Dopełniacz
 
!Dopełniacz
|''ge rot śek duj''
+
|''ge ryt śek doj''
 
|Wprowadza dopełnienie bliższe (''widzę kota'') oraz konstrukcje relacyjne i posesyjne (''miska kota'').
 
|Wprowadza dopełnienie bliższe (''widzę kota'') oraz konstrukcje relacyjne i posesyjne (''miska kota'').
 
|-
 
|-
 
!Werbial
 
!Werbial
|''g'''ę''' rot'''ǫ''' śek'''''' duz'''ę'''''
+
|''g'''ę''' ryt'''''' śek'''ty̨''' doz'''ę'''''
 
|Tworzy czasownik (''być kotem'').
 
|Tworzy czasownik (''być kotem'').
 
|-
 
|-
 
!Posesyw
 
!Posesyw
|''ge rot'''o''' śek'''to''' duz'''i'''''
+
|''ge ryt'''y''' śek'''ty''' doz'''i'''''
 
|Używany w niektórych konstrukcjach posiadania (''kot ma miskę''), łączy się z rzeczownikami relacyjnymi.
 
|Używany w niektórych konstrukcjach posiadania (''kot ma miskę''), łączy się z rzeczownikami relacyjnymi.
 
|-
 
|-
 
!Ablatyw
 
!Ablatyw
|''ge'''rek''' rot'''orek''' śek'''torek''' duz'''irek'''''
+
|''ge'''rek''' ryt'''yrek''' śek'''tyrek''' doz'''irek'''''
 
|Oznacza pochodzenie (''od kota'').
 
|Oznacza pochodzenie (''od kota'').
 
|-
 
|-
 
!Celownik
 
!Celownik
|''ge'''tik''' rot'''otik''' śek'''totik''' duz'''itik'''''
+
|''ge'''tik''' ryt'''ytik''' śek'''tytik''' doz'''itik'''''
 
|Oznacza odbiorcę (''kotu'', ''dla kota'').
 
|Oznacza odbiorcę (''kotu'', ''dla kota'').
 
|-
 
|-
 
!Inessyw
 
!Inessyw
|''ge'''uh''' rot'''ouh''' śek'''touh''' duz'''iuh'''''
+
|''ge'''oh''' ryt'''yoh''' śek'''tyoh''' doz'''ioh'''''
 
|Położenie wewnątrz (''w kocie'').
 
|Położenie wewnątrz (''w kocie'').
 
|-
 
|-
 
!Elatyw
 
!Elatyw
|''ge'''uhrek''' rot'''ouhrek''' śek'''touhrek''' duz'''iuhrek'''''
+
|''ge'''ohrek''' ryt'''yohrek''' śek'''tyohrek''' doz'''iohrek'''''
 
|Ruch na zewnątrz (''z kota''). Może wyrażać relacje czasowe (''od dnia'').
 
|Ruch na zewnątrz (''z kota''). Może wyrażać relacje czasowe (''od dnia'').
 
|-
 
|-
 
!Illatyw
 
!Illatyw
|''ge'''uhtik''' rot'''ouhtik''' śek'''touhtik''' duz'''iuhtik'''''
+
|''ge'''ohtik''' ryt'''yohtik''' śek'''tyohtik''' doz'''iohtik'''''
 
|Ruch do wewnątrz (''w kota''). Może wyrażać relacje czasowe (''do dnia'').
 
|Ruch do wewnątrz (''w kota''). Może wyrażać relacje czasowe (''do dnia'').
 
|-
 
|-
 
!Adessyw
 
!Adessyw
|''ge'''voh''' rot'''ovoh''' śek'''tovoh''' duz'''ivoh'''
+
|''ge'''vyh''' ryt'''yvyh''' śek'''tyvyh''' doz'''ivyh'''
 
|Położenie w pobliżu lub na powierzchni (''na kocie'').
 
|Położenie w pobliżu lub na powierzchni (''na kocie'').
 
|-
 
|-
 
!Delatyw
 
!Delatyw
|''ge'''vohrek''' rot'''ovohrek''' śek'''tovohrek''' duz'''ivohrek'''
+
|''ge'''vyhrek''' ryt'''yvyhrek''' śek'''tyvyhrek''' doz'''ivyhrek'''
 
|Głównie oznacza ruch z powierzchni (''z powierzchni kota''); rzadko używany. Może wyrażać relacje czasowe (''po dniu'').
 
|Głównie oznacza ruch z powierzchni (''z powierzchni kota''); rzadko używany. Może wyrażać relacje czasowe (''po dniu'').
 
|-
 
|-
 
!Allatyw
 
!Allatyw
|''ge'''vohtik''' rot'''ovohtik''' śek'''tovohtik''' duz'''ivohtik'''
+
|''ge'''vyhtik''' ryt'''yvyhtik''' śek'''tyvyhtik''' doz'''ivyhtik'''
 
|Ruch w kierunku (''do kota''); wypierany przez celownik. Może wyrażać relacje czasowe (''przed dniem'').
 
|Ruch w kierunku (''do kota''); wypierany przez celownik. Może wyrażać relacje czasowe (''przed dniem'').
 
|-
 
|-
 
!Prolatyw
 
!Prolatyw
|''ge'''mik''' rot'''omik''' śek'''tomik''' duz'''imik'''''
+
|''ge'''mik''' ryt'''ymik''' śek'''tymik''' doz'''imik'''''
 
|Droga przez powierzchnię, przez wnętrze (''przez kota'').
 
|Droga przez powierzchnię, przez wnętrze (''przez kota'').
 
|-
 
|-
 
!Instruktyw
 
!Instruktyw
|''ge'''nak''' rot'''onak''' śek'''tonak''' duz'''inak'''''
+
|''ge'''nak''' ryt'''ynak''' śek'''tynak''' doz'''inak'''''
 
|Określenie sposobu (''po kociemu'', ''jak kot''), rzadziej narzędzia (''kotem'').
 
|Określenie sposobu (''po kociemu'', ''jak kot''), rzadziej narzędzia (''kotem'').
 
|-
 
|-
 
!Translatyw
 
!Translatyw
|''ge'''natik''' rot'''onatik''' śek'''tonatik''' duz'''inatik'''''
+
|''ge'''natik''' ryt'''ynatik''' śek'''tynatik''' doz'''inatik'''''
 
|Stan docelowy (''[zmienić] w kota'').
 
|Stan docelowy (''[zmienić] w kota'').
 
|-
 
|-
 
!Partytyw
 
!Partytyw
|''ge'''mej''' rot'''omej''' śek'''tomej''' duz'''imej'''''
+
|''ge'''mej''' ryt'''ymej''' śek'''tymej''' doz'''imej'''''
 
|Pewna ilość danej rzeczy (''[trochę] kota'').
 
|Pewna ilość danej rzeczy (''[trochę] kota'').
 
|-
 
|-
 
!Essyw
 
!Essyw
|''ge'''vek''' rot'''ovek''' śek'''tovek''' duz'''ivek'''''
+
|''ge'''vek''' ryt'''yvek''' śek'''tyvek''' doz'''ivek'''''
 
|Oznacza trwanie podczas pewnego procesu (''równocześnie z kotem''). Wyraża relacje czasowe (w dniu).
 
|Oznacza trwanie podczas pewnego procesu (''równocześnie z kotem''). Wyraża relacje czasowe (w dniu).
 
|-
 
|-
 
!Komitatyw
 
!Komitatyw
|''ge'''ak''' rot'''oak''' śek'''toak''' duz'''iak'''''
+
|''ge'''ak''' ryt'''yak''' śek'''tyak''' doz'''iak'''''
 
|Określa towarzyszenie (''z kotem'').
 
|Określa towarzyszenie (''z kotem'').
 
|-
 
|-
 
!Abessyw
 
!Abessyw
|''ge'''kik''' rot'''okik''' śek'''tokik''' duz'''ikik'''
+
|''ge'''kik''' ryt'''ykik''' śek'''tykik''' doz'''ikik'''
 
|Wyraża brak danego przedmiotu/osoby (''bez kota'').
 
|Wyraża brak danego przedmiotu/osoby (''bez kota'').
 
|}
 
|}
Linia 732: Linia 760:
 
===Rzeczowniki relacyjne===
 
===Rzeczowniki relacyjne===
 
Do określania bardziej złożonych relacji przestrzennych używa się osobnych rzeczowników, np.:
 
Do określania bardziej złożonych relacji przestrzennych używa się osobnych rzeczowników, np.:
* ''zil'' <span class=emmut>ziL</span> (przestrzeń dookoła) - ''śekto ziltovoh'' <span class=emmut>xeKt ziLtvH</span> (naokoło psa)
+
* ''zil'' (przestrzeń dookoła) - ''śekty ziltyvyh'' (naokoło psa)
* ''bygit'' <span class=emmut>bygiT</span> (prawa strona) - ''roto bygivoh'' <span class=emmut>rt bygivH</span> (na prawo od kota)
+
* ''bugit'' (prawa strona) - ''ryty bugivyh'' (na prawo od kota)
* ''rin'' <span class=emmut>riN</span> (przed) - ''duzi rintovek'' <span class=emmut>duzi riNtveK</span> (przed piorunem) - także: ''duza-rintovek'', ''duzivohtik''.
+
* ''rin'' (przed) - ''dozi rintyvek'' (przed piorunem) - także: ''doza-rintyvek'', ''dozivyhtik''.
* ''av'' <span class=emmut>qaF</span> (poza) - ''ge avtouh'' <span class=emmut>ge qaFtquH</span> (poza światem)
+
* ''av'' (poza) - ''ge avtyoh'' (poza światem)
  
 
===Liczba===
 
===Liczba===
Linia 741: Linia 769:
  
 
System przedrostkowy jest starszą metodą. Polega na dołączeniu przedrostka liczebnego i pozwala na wyrażenie konkretnej ilości. Jest przeważnie używany z rzeczownikami niepoliczalnymi, występującymi tylko jednokrotnie, abstrakcyjnymi oraz gdy nie może zostać zastosowana druga metoda.
 
System przedrostkowy jest starszą metodą. Polega na dołączeniu przedrostka liczebnego i pozwala na wyrażenie konkretnej ilości. Jest przeważnie używany z rzeczownikami niepoliczalnymi, występującymi tylko jednokrotnie, abstrakcyjnymi oraz gdy nie może zostać zastosowana druga metoda.
* dujboś (burza) > ''''''dujboś (burze, wiele burz)
+
* dojbyś (burza) > '''ny̨'''dojbyś (burze, wiele burz)
* get (świat) > ''''''get (dwa światy)
+
* get (świat) > ''''''get (dwa światy)
* bokitboś (miłość) > '''rỹ'''bokitboś (cztery miłości, poczwórna miłość)
+
* bykitbyś (miłość) > ''''''bykitbyś (cztery miłości, poczwórna miłość)
  
 
System wrostkowy to nowszy sposób, oparty na przegłosie samogłoski pod tonem opadającym - z reguły z drugiej sylaby wyrazu. W liczbie mnogiej samogłoska zmienia się w "i". W przypadku jednosylabowych wyrazów może dojść do dodania końcówki ''-(t)it'' pod tonem opadającym.
 
System wrostkowy to nowszy sposób, oparty na przegłosie samogłoski pod tonem opadającym - z reguły z drugiej sylaby wyrazu. W liczbie mnogiej samogłoska zmienia się w "i". W przypadku jednosylabowych wyrazów może dojść do dodania końcówki ''-(t)it'' pod tonem opadającym.
* aśduk (chleb) > aśd'''i'''k (chleby)
+
* aśdok (chleb) > aśd'''i'''k (chleby)
* rot, Pos. roto (kot) > rot'''i'''t, Pos. rot'''i''' (koty)
+
* ryt, Pos. ryty (kot) > ryt'''i'''t, Pos. ryt'''i''' (koty)
* zyv, Pos. zyvto (morze) > zyvt'''i'''t, Pos. zyvt'''i''' (morza)
+
* zuv, Pos. zuvty (morze) > zuvt'''i'''t, Pos. zuvt'''i''' (morza)
  
 
Czasem wyraz ma już "i" w drugiej sylabie, wówczas formy liczby pojedynczej i mnogiej są takie same. Wówczas można stosować przedrostki lub przegłos dla ścisłości.
 
Czasem wyraz ma już "i" w drugiej sylabie, wówczas formy liczby pojedynczej i mnogiej są takie same. Wówczas można stosować przedrostki lub przegłos dla ścisłości.
 
* sąpil (ząb, zęby) > '''ek'''sąpil (ząb)
 
* sąpil (ząb, zęby) > '''ek'''sąpil (ząb)
* piśtit (liść, liście) > piśt'''o'''t (liść)
+
* piśtit (liść, liście) > piśt'''y'''t (liść)
* pevit (użytkownik, użytkownicy) > ''''''pevit (użytkownicy)
+
* pevit (użytkownik, użytkownicy) > '''ny̨'''pevit (użytkownicy)
 
 
==Czasownik==
 
Czasownik w języku ęmuckim składa się z orzecznika i końcówka.
 
 
 
'''Orzecznik''' charakteryzujący każdy czasownik jest tworzony od rzeczownika, przymiotnika lub imiesłowu w specjalnym przypadku - werbialu. Orzecznik może wyrażać stronę i honoryfikację.
 
* ''gur'''tǫ''''' (wiedzieć) <- ''gur'' (wiedzący)
 
* ''apr'''ą''''' (zaczynać) <- ''aprat'' (zaczynający)
 
 
 
'''Końcówka czasownikowa''' (daw. łącznik, spójka, copula) to cząstka przyłączana aglutynacyjnie, oznaczająca czas, osobę, tryb i aspekt.
 
* ''gurtǫ'''myv''''' (wiedzieli)
 
* ''gurtǫ'''man''''' (wiedzieliście)
 
* ''gurtǫ'''gan''''' (zaczynajcie)
 
* ''gurtǫ'''ganra''''' (zacznijcie)
 
 
 
===Honoryfikacja===
 
Honoryfikacja może być wyrażana przez przemiany słowotwórcze imiesłowu. W nawiasach podano przykładowy czasownik ''aprą''.
 
 
 
{| class=wikitable
 
!Charakter
 
!Orzecznik
 
!Imiesłów
 
|-
 
!Do mężczyzn
 
| <sup>n</sup>-antǫ (aprantantǫ)
 
| <sup>n</sup>-an (aprantan)
 
|-
 
!Do kobiet
 
| <sup>n</sup>-intǫ (aprantintǫ)
 
| <sup>n</sup>-in (aprantin)
 
|-
 
!Do duchownych
 
| <sup>u</sup>-antǫ (apradantǫ)
 
| <sup>u</sup>-an (apradan)
 
|-
 
!Do dorosłych/starszych
 
| <sup>n</sup>-ų (aprantų)
 
| <sup>n</sup>-ut (aprantut)
 
|-
 
!Kpiąco
 
| <sup>g</sup>-uktǫ (aprattuktǫ)
 
| <sup>g</sup>-uk (aprattuk)
 
|-
 
!O rzeczach
 
| <sup>g</sup>-ezę (aprattejzę)
 
| <sup>g</sup>-ej (aprattej)
 
|-
 
!O zwierzętach
 
| <sup>(c)u</sup>-uzę (apradujzę)
 
| <sup>(c)u</sup>-uj (apraduj)
 
|}
 
 
 
===Strona===
 
W języku ęmuckim występują cztery strony: czynna, bierna, odbiorcza oraz sprawcza.
 
 
 
'''Strona czynna''' oznacza, że podmiot jest wykonawcą czynności. Może również pełnić funkcję strony sprawczej (gdy podano nadmiarowe dopełnienia).
 
* ''{{info|Martat|Marta.mian}} {{info|retse|brat.dop}}-{{info|solnįtov|widzący.werb.ter}}.'' (Marta widzi brata.)
 
* ''{{info|Martat|Marta.mian}} {{info|manzartotik|matka.cel}} {{info|retse|brat.dop}}-{{info|solnįtov|widzący.werb.ter}}.'' (Marta pokazuje brata matce. dosł. Marta widzi brata matce.)
 
 
 
'''Strona bierna''' przedstawia obiekt czynności jako podmiot. Wykonawca występuje w ablatywie.
 
* ''{{info|Retset|brat.mian}} {{info|Martarek|Marta.abl}} {{info|solninątov|widziany.werb.ter}}.'' (Brat jest widziany przez Martę.)
 
 
 
'''Strona odbiorcza''' informuje, że podmiot jest adresatem czynności.
 
* ''{{info|Manzar|matka.mian}} {{info|retse|brat.dop}}-{{info|solniųtov|widzieć-odb.werb.ter}}.'' (Matce pokazano brata.)
 
 
 
'''Strona sprawcza''' oznacza powodowanie czynności, jeśli jej kauzatywny charakter nie może zostać wywnioskowany z dopełnień.
 
* ''{{info|Martat|Marta.mian}} {{info|retse|brat.dop}}-{{info|solniśkętov|pokazujący.werb.ter}}.'' (Marta pokazuje brata.)
 
 
 
{| class=wikitable
 
!Odmiana
 
!Gr I
 
!Gr II
 
!Gr III
 
!Gr IV
 
|-
 
!Orzecznik czynny
 
| -ą -ę -į -ǫ -ų -ỹ
 
| -otǫ
 
| -ltǫ -ptǫ -ntǫ -rtǫ -ktǫ -vtǫ -tǫ
 
| -śę -zę
 
|-
 
!Imiesłów czynny
 
| -a(t) -e(t) -i(t) -o -u(t) -y(t)
 
| -ot
 
| -l -p -n -r -k -v -h
 
| -ś -j
 
|-
 
!Orzecznik bierny
 
| -aną -eną -iną -oną -uną -yną
 
| -onę
 
| -nę -npę -nkę
 
| -nśę -nzę
 
|-
 
!Imiesłów bierny
 
| -anat -enat -inat -onat -unat -ynat
 
| -onet
 
| -net -npet -nket
 
| -nśet -nzet
 
|-
 
!Orzecznik odbiorczy
 
| -aų -eų -ių -oų -uų -yų
 
| -odų
 
| -ldų -pdų -ndų -rdų -kdų -vdų -dų
 
| -jdų
 
|-
 
!Imiesłów odbiorczy
 
| -aut -eut -iut -out -uut -yut
 
| -odut
 
| -ldut -pdut -ndut -rdut -kdut -vdut -dut
 
| -jdut
 
|-
 
!Orzecznik sprawczy
 
| -aśkę -eśkę -iśkę -ośkę -uśkę -yśkę
 
| -okę
 
| -lkę -pkę -nkę -rkę -kkę -vkę -kę
 
| -jkę
 
|-
 
!Imiesłów sprawczy
 
| -aśket -eśket -iśket -ośket -uśket -yśket
 
| -oket
 
| -lket -pket -nket -rket -kket -vket -ket
 
| -jket
 
|}
 
 
 
===Koniugacja===
 
Czasy, aspekty, tryby i osoby są wyrażane przez końcówki dołączane do czasownika. Podano formy pełne i skrócone. Istnieją również końcówki używane w zdaniach inkorporowanych.
 
 
 
Końcówki mają domyślną formę niedokonaną. Dla formy dokonanej używa się przyrostka ''-rak''. Użycie aspektów jest inne niż w języku polskim:
 
* ''buntǫren'' - jestem człowiekiem; ''buntǫren'''rak''''' - staję się człowiekiem;
 
* ''synrųtute'' - będziesz ojcem; ''synrųtute'''rak''''' - zostaniesz ojcem;
 
* ''rogỹmon'' - spaliśmy; ''rogỹmon'''rak''''' - zasnęliśmy;
 
 
 
====Czas ogólny====
 
Czas lub aspekt ogólny (ang. ''generic aspect'') służy do wyrażania czynności zwyczajowych i prawd ogólnych, niezależnych od czasu, szczególnie do opisywania cech.
 
 
 
{| class=wikitable
 
|
 
!L. poj.
 
!L. mn.
 
|-
 
!1.
 
|ravmeś / ren
 
|ravnon / ron
 
|-
 
!2.
 
|ravduś / ru
 
|ravgan / ra
 
|-
 
!3.
 
|colspan=2| rav
 
|-
 
!Ink.
 
|colspan=2| ra-
 
|}
 
 
 
====Czas teraźniejszy====
 
Czas teraźniejszy (ciągły, epizodyczny) służy do określania wydarzeń dziejących się właśnie w chwili mówienia.
 
 
 
{| class=wikitable
 
|
 
!L. poj.
 
!L. mn.
 
|-
 
!1.
 
|tovmeś / ten
 
|tovnon / ton
 
|-
 
!2.
 
|tovduś / tu
 
|tovgan / ta
 
|-
 
!3.
 
|colspan=2| tov
 
|-
 
!Ink.
 
|colspan=2| to-
 
|}
 
 
 
====Czas przyszły====
 
Czas przyszły wyraża czynności i stany przyszłe, jest tworzony przez sufiks ''-te'' z czasu teraźniejszego.
 
 
 
{| class=wikitable
 
|
 
!L. poj.
 
!L. mn.
 
|-
 
!1.
 
|tovmeśte / tente
 
|tovnonte / tonte
 
|-
 
!2.
 
|tovduśte / tute
 
|tovgante / tate
 
|-
 
!3.
 
|colspan=2| tovte
 
|-
 
!Ink.
 
|colspan=2| tote-
 
|}
 
 
 
====Czas przeszły====
 
Czas przeszły służy do opisywania wydarzeń i czynności, które już się odbyły.
 
 
 
{| class=wikitable
 
|
 
!L. poj.
 
!L. mn.
 
|-
 
!1.
 
|myvmeś / men
 
|myvnon / mon
 
|-
 
!2.
 
|myvduś / mu
 
|myvgan / ma
 
|-
 
!3.
 
|colspan=2|myv
 
|-
 
!Ink.
 
|colspan=2|my-
 
|}
 
 
 
====Tryb rozkazujący====
 
{| class=wikitable
 
|
 
!L. poj.
 
!L. mn.
 
|-
 
!1.
 
|meś
 
|non
 
|-
 
!2.
 
|duś
 
|gan
 
|-
 
!3.
 
|colspan=2| te
 
|-
 
!Ink.
 
|colspan=2| te-
 
|}
 
 
 
====Tryb warunkowy====
 
 
 
{| class=wikitable
 
|
 
!L. poj.
 
!L. mn.
 
|-
 
!1.
 
|gavmeś / gen
 
|gavnon / gon
 
|-
 
!2.
 
|gavduś / gu
 
|gavgan / ga
 
|-
 
!3.
 
|colspan=2|gav
 
|-
 
!Ink.
 
|colspan=2|ga-
 
|}
 
  
 
==Przypisy==
 
==Przypisy==

Wersja z 16:53, 3 maj 2012

Typ: a priori
Rodzaj: artystyczny
Lista conlangów
ęmucki
ral-ęmut
Utworzenie: Milyamd w 2009
Najnowsza wersja: 2.1 beta
Klasyfikacja: języki sztuczne artystyczne a priori
Kody
Conlanger–3 gnw.em.mil
Używany w : Ecja
Regiony : Baukazja, Chomąto
Klasyfikacja: języki środkowoeuremickie
Status urzędowy
Język urzędowy : Ecja
Oficjalna regulacja: Ministerstwo Słowa
Przykład
Modlitwa Pańska (fragment)
nRsyNruT , qyN duT qeWraF qevytavH , saJsaNtWteqaduRpNxiN , qyWsuWteqaduRpeguNtH , qeWteqaduRmiLtaN , qyN kaK qevytavH , sanamiK gevH
Transliteracja
Nyrsunrot, un dot ęrav evutavyh, sajsanty̨te-a-dorpynśin, ųsǫte-a-dorpegontyh, ęte-a-dormiltan, un kak evutavyh, sanamik gevyh.
Lista conlangów


Skrót:
Emy
Nuvola apps bookcase 1 blue.svg.png Zobacz też słownik tego języka.
Znaki ęmuckie.png
Ten artykuł zawiera znaki ęmuckie. Bez odpowiedniej czcionki będziesz widzieć jedynie transliterację.
Języki i dialekty Ecji.
Flaga ęmucka.

Język ęmucki klasyczny (Ral-ęmut sur'atkan) jest językiem sztucznym, jednym z najlepiej opisanych języków Milyamda. Charakteryzuje się połączeniem wielu różnych cech, m.in. polisyntezy, bogatej odmiany przez przypadki i braku leksykalnego odróżniania czasowników.

Świat

Język ęmucki jest elementem świata GNW, w którym posługują się nim Eci. Język wykazuje ogromne zróżnicowanie dialektalne na terenie Ecji, wyróżnia się dialekt południowy, zachodni, stołeczny, dialekt ącki. Sporny jest status języka ymnickiego. Blisko spokrewniony jest również język białodolski.

Wedle eckiego prawa każda forma języka ęmuckiego (również kolokwialna lub regionalna) jest dopuszczalna i wskazana, o ile jest również powszechnie zrozumiała. W tym artykule opisano tzw. odmianę standardową, używaną, jeśli tekst wymaga braku cech idiolektalnych, a język jest traktowany w ujęciu bezosobowym.

Rozwój

Język ęmucki należy do rodziny języków środkowoeuremickich, używanych we wschodniej i południowej Euremice Północnej, północnej Euremice Południowej i zachodniej Łazji.

Ok. 1000 lat przed Bezadatem istniał język praęmucki, częściowo rekonstruowany wspólny przodek języka ęmuckiego i białodolskiego. Z tego okresu zachowały się nieliczne inskrypcje abdżadowe.

Setki lat później wykształcił się język staroęmucki (staroecki), zapisywany pismem wczesnym.

Lata 100-500 a.u.c. to okres używania języka średnioęmuckiego i początków obecnego zróżnicowania mowy. Znany z mniejszej ilości zapisków. Nazywany jest wspólnym przodkiem języka nowoęmuckiego, ąckiego i ymnickiego.

Język ęmucki klasyczny został opisany w oparciu o dialekty obszarów rolniczych południowo-zachodniej Ecji w wiekach VII-X. Używany głównie do pisania dokumentów i ksiąg, które mają być zrozumiałe w całym cesarstwie. Do innych zastosowań, np. do poezji, o wiele lepiej nadają się jedenastowieczne gwary miejskie.

Fonologia historyczna

W języku ęmuckim zaszło wiele zmian fonologicznych względem języka praeckiego. Do najważniejszych należą:

  • synkopa (przemiana sylab CVCV w CVC, zredukowanie wewnętrznych sylab do spółgłosek), np. *itə > it, *mikaGa > mikan; zachodziła dla co drugiej sylaby, wyłączając koniec słowa i dla ostatniej sylaby, nie zaszła w przypadku wielu końcówek (wyrównanie analogiczne);
  • palatalizacja *z *s oraz przejście miękkich *z *s *j *x do z/j ś;
  • powstanie samogłosek nosowych, np. *e-N-xi, *su-N > ę(śi), sų;
  • ubezdźwięcznienie spółgłosek wygłosowych, np. *sabə > *sab > sap;
  • udźwięcznienie spółgłosek na granicy morfemów, np. *ʔetə-ʔutə > *ʔet-ut > edut.

Fonologia

W języku ęmuckim dużą rolę odgrywa podział na sylaby. Zbitki spółgłosek są dopuszczalne tylko na granicach sylab.

Sylaba składa się z:

  • nagłosu - spółgłoska nagłosowa lub nośnik (zwarcie krtaniowe);
  • ośrodka - samogłoska ustna lub nosowa;
  • kody - brak lub spółgłoska wygłosowa.

Sylaby otwarte posiadające samogłoskę ustną (krótką) są jednomorowe (lekkie). Dwumorowe (ciężkie) są sylaby z samogłoską nosową (długą) lub kodą. Nie występują sylaby trzymorowe, tj. mające zarówno samogłoskę nosową i kodę.

  • da da [da] - sylaba otwarta, lekka
  • daW [daɨ̃] - sylaba nosowa, ciężka
  • dak daK [dak] - sylaba zamknięta, ciężka

Samogłoska krótka w sylabie otwartej akcentowanej otrzymuje dodatkową długość.

Spółgłoski Wargowe Dziąsłowe Podnieb. Welarne Krtaniowe
Nosowe m n
Zwarte dźwięczne b d g
bezdźwięczne p t k ʔ
‹'›
Szczelinowe dźwięczne v~f
‹v›
ʑ
‹z›
bezdźwięczne s ɕ
‹ś›
χ
‹x/h›
Półotwarte ɾ~ɹ
‹r›
j
Boczne l

Na niebiesko zaznaczono spółgłoski występujące tylko na początku sylaby (przed samogłoską), a na żółto - tylko na końcu sylaby (po samogłosce; przed spółgłoską lub na końcu wyrazu). Na zielono - spółgłoski występujące w obu kontekstach.

Prozodia

W języku ęmuckim dominuje akcent inicjalny, na pierwszą sylabę jednostki słownej (tj. bez przedrostka oddzielanego dywizem). Najsilniejszy akcent w zdaniu pada na orzeczenie. Występuje również słaby nacisk na końcówkę czasownikową.

W zależności od miejsca padania akcentu mogą występować różne alofony fonemów samogłoskowych: (w tabeli uwzględniono odmianę standardową)

Samogłoska a e i ą ę į y o u ǫ ų
Przed akcentem ɐ ɪ ɪ æ̃ ɪ̃ ɪ̃ ə ʊ ω ə̃ ʊ̃ ω̃
Akcentowane a e i aɨ̃ eɨ̃ ĩː ɐ o ɯ ɐɯ̃ ɯ̃ː
Nieakcentowane æ ə ɪ aɪ̃ eɪ̃ ɪ̃ː ɜ ʊ ω ɐω̃ oʊ̃ ω̃ː
Uwaga!
Symbolu [ω] użyto na oznaczenie samogłoski prawie przymkniętej środkowo-tylnej, niezaokrąglonego odpowiednika [ʊ], zredukowanej formy [ɯ].

Składnia

Jeśli podmiot zdania nie jest określony, występuje polisynteza. Poszczególne elementy są inkorporowane w następującej kolejności:

Pyr-ramaśędezikmuvne
"To właśnie mężczyzna kupił dom."
dopełnienie czasownik podmiot sufiksy
pyr- ramaśę- dezik -muvne

Jeśli zaś podmiot jest określony, występuje na początku zdania. Po czasowniku zastępuje go -i- "on/ona/ono":

  • Sǫmem pyrtohrek. (Pyr) noptąimuv.
    Wszedłem do domu. Dom / on był mały.

Zdania

Pytania tworzy się przez intonację - nie ma partykuł pytających ani inwersji. Dla wyrazistości można na końcu dodać potwierdzenie lub zaprzeczenie, np.

  • Saty aśdokty̨rav? (To jest chleb?)
  • Saty aśdokty̨rav, sar? (To jest chleb, czy tak?)
  • Saty aśdokty̨rav, ker? (To jest chleb, czyż nie?)

Na pytania odpowiada się sar (tak), ker (nie) lub kiśgorsy/kiśgorty (nie wiem).

Przeczenia tworzy się dodając przedrostek kiś- do orzeczenia. Nie spotyka się zaimków przeczących.

  • At dylśanty̨tyv. (Ktoś podróżuje.)
  • Kyt dylśanty̨tyv. (Każdy podróżuje.)
  • Kyt kiśdylśanty̨tyv. (Nikt/każdy nie podróżuje.)

Rozkazy tworzy się zwykłą składnią zdania oznajmującego w specjalnym trybie.

Ewenementem języka ęmuckiego są kategoryczne rozkazy i zakazy formowane w pytania.

Zdania względne

Nie ma w języku ęmuckim zaimków względnych. Zdania podrzędne buduje się używając zaimka osobowego/obecnego:

  • Sarge-sylnįmem.
    książka.dop-widzieć.prze.1sg
    Widziałem książkę.
  • Sarge-ramaśętem.
    książka.dop-kupować.ter.1sg
    Kupuję książkę.
  • Sarge-ramaśętem, ity-sylnįmemun.
    książka.dop-kupować.ter.1sg ono.dop-widzieć.prze.1sg.podrz
    Kupuję książkę, którą widziałem. (dosł. Kupuję książkę, że widziałem ją.)

Morfologia

Język ęmucki jest częściowo polisyntetyczny, co oznacza duży stosunek liczby morfemów do liczby wyrazów. Co nie jest widoczne ortograficznie, całe zdanie bywa zawarte w jednym wyrazie.

Tradycyjna gramatyka ęmucka wydziela pięć części mowy:

  • kieman (duch) - rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy w pierwszych czterech przypadkach, również czasowniki
  • gonvur (myśl) - końcówki aglutynacyjne rzeczowników (poimki zrostowe)
  • voraś (czyn) - końcówki aglutynacyjne czasowników (spójki)
  • śonak (słowo) - przysłówki, wykrzykniki
  • sezaj (sens) - partykuły, spójniki

Morfonologia

W języku ęmuckim występują trzy rodzaje oboczności: udźwięcznienie, geminacja, unosowienie, zapisywane literami u g n w indeksie. Polegają na wymianie spółgłoski końcowej na spółgłoskę nagłosową lub zbitkę spółgłosek (wygłosowa + nagłosowa).

Spółgł.
podst.
Udźw. Gem. Nas.
p b pp m
v v vv m
t d tt nt
n n nn n
l r lr n
r r rr n
ś z śś
j z śz nz
k g kk nk
h ' h' n'

Przy udźwięcznieniu może zajść także inna oboczność - cofnięcie polegające na usunięciu samogłoski i przemianie spółgłoski nagłosowej w wygłosową, np.

  • rodyt (zły) > rotd-aj (gorszy)
  • kyat (wysoki) > kyhd-azaj (jeszcze wyższy)
  • azut (równy) > ajd-et (równiacha)

Ale:

  • karadon (lekcja) > karadon-at (zajęcia)
  • morat (zmęczony) > morad-aj (bardziej zmęczony)

Słowotwórstwo

Afiks Kategoria słowotwórcza Przykład
kep- dla kolejnego pokolenia (w nazwach członków rodziny) kepmanzyr (babcia) od manzyr (mama)
kiś- zaprzeczenie kiś-vit (zachodni) od vit (wschodni)
ny̨- liczba mnoga Ralny̨-et (Eci) od Ral-et (Et)
ral- nazwa własna Ral-mip (Nąmip) od mip (chomik)
u-aj Stopień wyższy przymiotnika maldadaj (młodszy) od maldat (młody)
u-ak Nazwa narzędzia todak (packa) od tot [1]
n-an Sufiks grzecznościowy męski sunrontan od sunrot (ojciec)
u-an Sufiks grzecznościowy religijny retsedan od retset (brat)
g-arit podobny do czegoś ropparit (wodnisty) od rop (woda)
u-at Rzeczownik zbiorowy; duże nagromadzenie czegoś bezat [2] od bej (dom)
u-azaj Stopień zawyższy przymiotnika maldadazaj (jeszcze młodszy) od maldat (młody)
u-edek słabe zgrubienie
g-ej Sufiks kpiący rzeczy piśtittej od piśtit (liść)
n-ek zdrobnienie
u-en Nazwa większej rzeczy podobnej do czegoś zuven (ocean) od zuv (morze)
n-eśek mocne zdrobnienie
u-et zgrubienie syval, syvaret (Sobal)
u-etek słabe zdrobnienie
u-ik zrobiony z czegoś robik (zrobiony z wody) od rop (woda)
n-in Sufiks grzecznościowy żeński manzanrin od manzar (matka)
n-it Stopień najwyższy przymiotnika maldantit (najmłodszy) od maldat (młody)
u-yh sennonyh (lotnisko) od sennon (samolot)
g-yk, -ynkan, -ynkin, -ykkol potomstwo pegonnynkan (królewicz) od pegon (król)
u-oj Sufiks kpiący zwierząt śegoj od śek (pies)
g-ok Sufiks kpiący osób orsannok od orsan (lekarz)
g-ol rzeczownik zbiorowy
n-ot Sufiks grzecznościowy do starszych venśankot od venśak (ciotka)
n-yt zawierający coś ronput (wodny) od rop (woda)
-byś rzeczownik odsłowny ziktatbyś (bieg) od ziktat (biegnący)
-kan archaiczny sufiks narzędzia, systemu sur'atkan (mowa) od sur'at (mówiący)
-mut sufiks przymiotnikowy (dodawany do orzecznikownika) ral-ęmut (ęmucki) od ral-et (Et)
-tyh nazwa kraju, państwa, okolic ryjtuttyh (unia) od ryjtut (jednoczący)
-zan sufiks przysłówkowy etzan (będąc) od et (będący)

Czasownik

Czasownik w języku ęmuckim składa się z orzecznika i końcówka.

Orzecznik charakteryzujący każdy czasownik jest tworzony od rzeczownika, przymiotnika lub imiesłowu w specjalnym przypadku - werbialu. Orzecznik może wyrażać stronę i honoryfikację.

  • gorty̨ (wiedzieć) <- gor (wiedzący)
  • aprą (zaczynać) <- aprat (zaczynający)

Końcówka czasownikowa (daw. łącznik, spójka, copula) to cząstka przyłączana aglutynacyjnie, oznaczająca czas, osobę, tryb i aspekt.

  • gorty̨muv (wiedzieli)
  • gorty̨ma (wiedzieliście)
  • gorty̨ga (zaczynajcie)

Honoryfikacja

Honoryfikacja jest wyrażana przez słowotwórstwo podmiotu.

Strona

W języku ęmuckim występują cztery strony: czynna, bierna, odbiorcza oraz sprawcza.

Strona czynna oznacza, że podmiot jest wykonawcą czynności. Może również pełnić funkcję strony sprawczej (gdy podano nadmiarowe dopełnienia).

  • Martat retse-sylnįtyv. (Marta widzi brata.)
  • Martat manzartytik retse-sylnįtyv. (Marta pokazuje brata matce. dosł. Marta widzi brata matce.)

Strona bierna przedstawia obiekt czynności jako podmiot. Wykonawca występuje w ablatywie.

  • Retset Martarek sylninątyv. (Brat jest widziany przez Martę.)

Strona odbiorcza informuje, że podmiot jest adresatem czynności.

  • Manzar retse-sylniǫtyv. (Matce pokazano brata.)

Strona sprawcza oznacza powodowanie czynności, jeśli jej kauzatywny charakter nie może zostać wywnioskowany z dopełnień.

  • Martat retse-sylniśkętyv. (Marta pokazuje brata.)
Odmiana Gr I Gr II Gr III Gr IV
Orzecznik czynny -ą -ę -į -y̨ -ǫ -ų -yty̨ -lty̨ -pty̨ -nty̨ -rty̨ -kty̨ -vty̨ -ty̨ -śę -zę
Imiesłów czynny -at -et -it -y -ot -ut -yt -l -p -n -r -k -v -h -ś -j
Orzecznik bierny -aną -eną -iną -yną -oną -uną -ynę -nę -npę -nkę -nśę -nzę
Imiesłów bierny -anat -enat -inat -ynat -onat -unat -ynet -net -npet -nket -nśet -nzet
Orzecznik odbiorczy -aǫ -eǫ -iǫ -yǫ -oǫ -uǫ -ydǫ -ldǫ -pdǫ -ndǫ -rdǫ -kdǫ -vdǫ -dǫ -jdǫ
Imiesłów odbiorczy -aot -eot -iot -yot -oot -uot -ydot -ldot -pdot -ndot -rdot -kdot -vdot -dot -jdot
Orzecznik sprawczy -aśkę -eśkę -iśkę -yśkę -ośkę -uśkę -ykę -lkę -pkę -nkę -rkę -kkę -vkę -kę -jkę
Imiesłów sprawczy -aśket -eśket -iśket -yśket -ośket -uśket -yket -lket -pket -nket -rket -kket -vket -ket -jket

Koniugacja

Czasy, aspekty, tryby i osoby są wyrażane przez końcówki dołączane do czasownika. Podano formy pełne i skrócone. Istnieją również końcówki używane w zdaniach inkorporowanych.

Końcówki mają domyślną formę niedokonaną. Dla formy dokonanej używa się przyrostka -rak. Użycie aspektów jest inne niż w języku polskim:

  • bonty̨ren - jestem człowiekiem; bonty̨renrak - staję się człowiekiem;
  • sunrǫtote - będziesz ojcem; sunrǫtoterak - zostaniesz ojcem;
  • rygųmyn - spaliśmy; rygųmynrak - zasnęliśmy;
Czasy, tryby 1 sg 1 pl 2 sg 2 pl 3
ogólny -rem -ryn -ro -ra -rav
teraźniejszy -tem -tyn -to -ta -tyv
przyszły -temte -tynte -tote -tate -tyvte
przeszły -mem -myn -mo -ma -muv
przypuszczający -gem -gyn -go -ga -gav
rozkazujący -meś -nyn -doś -gan -te

Forma oznaczona 3 wymaga podmiotu, w przeciwieństwie do reszty. Jest również używana honoryfikatywnie, podmiotem jest wówczas grzecznościowa pochodna od dot, nymet, ganet:

  • Pyrtoh ęmo? (Byłeś w domu?)
  • Pyrtoh ędontotmuv? (Był Pan/Pani w domu?) – dziecko do dorosłego
  • Pyrtoh ędontinmuv? (Była Pani w domu?)
  • Pyrtoh ędodetekmuv? (Byłeś w domu?) – dorosły do dziecka

Dodatkowe

Dodatkowe końcówki:

  • rak - rozpoczęcie
    rygųten "spałem"
    rygųtenrak "zasnąłem"
  • ni - łączność, równoczesność
    sur'ąmen sylniśkęmenni "mówiłem i pokazywałem"
  • se - następstwo
    sanąmen sǫmense "stałem, a następnie poszedłem"
  • xa - przeciwstawność

Zaimki

Uwaga! Wiele spośród zaimków zawiera przedrostek przenoszący akcent wyrazowy na drugą sylabę.

Zaimki osobowe:

  • met [met] - ja
  • dot [dot] - ty
  • dait [dɐˈit] - on
  • zyit [ʑəˈit] - ona
  • it [ʔit] - on/ona (r. męsko-żeński)
  • ih [ʔih] - ono
  • nymet [ˈnɐmət ~ nəˈmet] - my
  • ganet [ˈganət ~ ŋɐˈnet] - wy
  • ny̨it [nə̃ˈit] - oni/one (r. męsko-żeński)
  • ny̨ih [nə̃ˈih] - one (r. nijaki)

Odmiana: (pozostałe przypadki na podstawie posesywu; objaśnienia w sekcji #Rzeczownik)

Mianownik met dot dait zyit it ih nymet ganet ny̨it ny̨ih
Dopełniacz me do dai zyi i ity nyn gan ny̨i ny̨ity
Werbial daį zyį į ity̨ nymę ganę ny̨į ny̨ity̨
Posesyw me(ni) do(ni) dai zyi i ity nyme gane ny̨i ny̨ity
Pozostałe przypadki - od posesywu
Prefiks dzierżawczy mer- dor- dai- zyi- i- nyr- gar- i-

Zaimki wskazujące:

  • sat [sat] - ten/ta, ta osoba
  • sah [sah] - to, ta rzecz
  • kot [kot] - taki
  • kanyh [ˈkaˑnɜh] - tu
  • savyh [ˈsaˑvɜh] - tam
  • kak [kak] - teraz
  • savek [ˈsaˑvək] - wtedy
  • kak [kak] - tak, tym sposobem
  • sanak [ˈsaˑnɐk] - tamtym sposobem

Zaimki pytające:

  • vit [vit] - kto, jaki
  • vih [vih] - co
  • vivyh [ˈviˑvɜh] - gdzie
  • vivek [ˈviˑvək] - kiedy
  • vak [vak], vinak [ˈviˑnɐk] - jak

Zaimki upowszechniające:

  • kyt [kɐt], kyn'it [kənˈit] - każdy, wszyscy
  • kyh [kɐh], kyn'ih [kənˈih] - wszystko
  • kyvyh ['kɐˑvɜh] - wszędzie
  • kyvek [ˈkɐˑvək] - zawsze
  • kynak [ˈkɐˑnɐk] - każdym sposobem

Zaimki nieokreślone:

  • at [ʔat] - ktoś
  • ah [ʔah] - coś, zero
  • avyh [ˈʔaˑvɜh] - gdzieś
  • avek [ˈʔaˑvək] - kiedyś
  • anak [ˈʔaˑnɐk] - jakoś

Rzeczownik

Ęmucka deklinacja obejmuje 19 przypadków i ma 4 paradygmaty.

Typy deklinacji

  • grupa I - mianownik kończy się na samogłoskę lub "-t" - z wyjątkiem końcówki "-yt", np. get - świat.
  • grupa II - temat zakończony na "-yt", np. ryt - kot.
  • grupa IIIa - temat kończy się spółgłoskami "-l -p -n -r -k -v", np. śek - pies.
  • grupa IIIb - mianownik zakończony na "-h", np. sattoh - państwo.
  • grupa IV - mianownik zakończony na "-ś -j", np. doj - piorun.

Przypadki

Podano przykłady odmiany rzeczowników z różnych grup deklinacji.

Nazwa przypadka Przykłady Użycie
Mianownik get ryt śek doj Głównie przedstawia podmiot (to jest kot).
Dopełniacz ge ryt śek doj Wprowadza dopełnienie bliższe (widzę kota) oraz konstrukcje relacyjne i posesyjne (miska kota).
Werbial gę ryt śekty̨ dozę Tworzy czasownik (być kotem).
Posesyw ge ryty śekty dozi Używany w niektórych konstrukcjach posiadania (kot ma miskę), łączy się z rzeczownikami relacyjnymi.
Ablatyw gerek rytyrek śektyrek dozirek Oznacza pochodzenie (od kota).
Celownik getik rytytik śektytik dozitik Oznacza odbiorcę (kotu, dla kota).
Inessyw geoh rytyoh śektyoh dozioh Położenie wewnątrz (w kocie).
Elatyw geohrek rytyohrek śektyohrek doziohrek Ruch na zewnątrz (z kota). Może wyrażać relacje czasowe (od dnia).
Illatyw geohtik rytyohtik śektyohtik doziohtik Ruch do wewnątrz (w kota). Może wyrażać relacje czasowe (do dnia).
Adessyw gevyh rytyvyh śektyvyh dozivyh Położenie w pobliżu lub na powierzchni (na kocie).
Delatyw gevyhrek rytyvyhrek śektyvyhrek dozivyhrek Głównie oznacza ruch z powierzchni (z powierzchni kota); rzadko używany. Może wyrażać relacje czasowe (po dniu).
Allatyw gevyhtik rytyvyhtik śektyvyhtik dozivyhtik Ruch w kierunku (do kota); wypierany przez celownik. Może wyrażać relacje czasowe (przed dniem).
Prolatyw gemik rytymik śektymik dozimik Droga przez powierzchnię, przez wnętrze (przez kota).
Instruktyw genak rytynak śektynak dozinak Określenie sposobu (po kociemu, jak kot), rzadziej narzędzia (kotem).
Translatyw genatik rytynatik śektynatik dozinatik Stan docelowy ([zmienić] w kota).
Partytyw gemej rytymej śektymej dozimej Pewna ilość danej rzeczy ([trochę] kota).
Essyw gevek rytyvek śektyvek dozivek Oznacza trwanie podczas pewnego procesu (równocześnie z kotem). Wyraża relacje czasowe (w dniu).
Komitatyw geak rytyak śektyak doziak Określa towarzyszenie (z kotem).
Abessyw gekik rytykik śektykik dozikik Wyraża brak danego przedmiotu/osoby (bez kota).

Rzeczowniki relacyjne

Do określania bardziej złożonych relacji przestrzennych używa się osobnych rzeczowników, np.:

  • zil (przestrzeń dookoła) - śekty ziltyvyh (naokoło psa)
  • bugit (prawa strona) - ryty bugivyh (na prawo od kota)
  • rin (przed) - dozi rintyvek (przed piorunem) - także: doza-rintyvek, dozivyhtik.
  • av (poza) - ge avtyoh (poza światem)

Liczba

Istnieją dwa sposoby na wyrażenie liczby.

System przedrostkowy jest starszą metodą. Polega na dołączeniu przedrostka liczebnego i pozwala na wyrażenie konkretnej ilości. Jest przeważnie używany z rzeczownikami niepoliczalnymi, występującymi tylko jednokrotnie, abstrakcyjnymi oraz gdy nie może zostać zastosowana druga metoda.

  • dojbyś (burza) > ny̨dojbyś (burze, wiele burz)
  • get (świat) > get (dwa światy)
  • bykitbyś (miłość) > bykitbyś (cztery miłości, poczwórna miłość)

System wrostkowy to nowszy sposób, oparty na przegłosie samogłoski pod tonem opadającym - z reguły z drugiej sylaby wyrazu. W liczbie mnogiej samogłoska zmienia się w "i". W przypadku jednosylabowych wyrazów może dojść do dodania końcówki -(t)it pod tonem opadającym.

  • aśdok (chleb) > aśdik (chleby)
  • ryt, Pos. ryty (kot) > rytit, Pos. ryti (koty)
  • zuv, Pos. zuvty (morze) > zuvtit, Pos. zuvti (morza)

Czasem wyraz ma już "i" w drugiej sylabie, wówczas formy liczby pojedynczej i mnogiej są takie same. Wówczas można stosować przedrostki lub przegłos dla ścisłości.

  • sąpil (ząb, zęby) > eksąpil (ząb)
  • piśtit (liść, liście) > piśtyt (liść)
  • pevit (użytkownik, użytkownicy) > ny̨pevit (użytkownicy)

Przypisy

  1. dźwiękonaśladowcze "pac"
  2. archaicznie "miasto/ulica/osiedle"; stąd też nazwa "Bezadat" <- średnioęm. [bɛʝadad(ə)]

00:Język ęmucki