Bohenizm
Bohenizm (命方 bōhēng „droga życia, droga losu”) to system religijno-filozoficzny, opisywany często jako „zbiór tradycji”, „religia”, „filozofia”, „sposób życia”, a przez swoich zwolenników najczęściej jako Droga (方 hēng), wywodzący się z qińskiej religii ludowej, powszechny w krajach basenu Morza Słonego i Harensuranu. Bohenizm ma wielu ojców, rozwinął się podczas Ery Jednego Qin na podstawie lokalnych wierzeń i tradycji, ale także filozofii i religii obcych, poprzez dostrzeżenie w nich różnie przedstawianego, ale za każdym razem kluczowego pierwiastka ludzkiego i przesunięcie go na pierwszy plan, czy wyniesienie na piedestał, kosztem mitologicznego sakrum. Ważnym założeniem bohenizmu jest nieodrzucanie elementów mitycznych – Przewodnicy (方導 hēngxí), odpowiednik kapłanów, często wykorzystują legendy, wierzenia i wyobrażenia dla lepszego przedstawienia wartości, które są sednem Drogi.
Bohenizm kładzie szczególny nacisk na miejsce człowieka w szeregu wspólnot: rodzinie, społeczności lokalnej, klasie czy rodzie i postuluje, że zapewnienie duchowej harmonii przychodzi poprzez harmonię społeczną i nie ma źródeł poza Planem Widocznym (显然平原 shînzòkgiàlàn) – materialnym światem, w którym istnieje życie. Zwolennicy Drogi podkreślają, że to profanum jest faktycznym sakrum, ponieważ stanowi dowód na istnienie moralnej natury człowieka, stawiającej go ponad innymi stworzeniami. Filozofia ta jednoznacznie nie odrzuca istnienia „życia po życiu” czy konceptu „zaświatów”, ale akcentuje, że kluczowe jest tu i teraz, ponieważ to na to mamy wpływ. Uważa się, że śmierć stanowi koniec Drogi definiowanej przez śmiertelników i że rozważania nad naturą tego, co następuje po niej, wykraczają poza ludzkie możliwości konceptualizacji i są nieudowadnialne.
W świetle doktryny bohenistycznej wszyscy ludzie rodzą się z „relatywnie identycznymi” możliwościami; sądzi się, że opóźnienie rozwojowe czy kalectwo to wyzwanie na drodze do samospełnienia (方終 hēngfê), a nie nieprzekraczalna przeszkoda. W myśl bohenistów każdego człowieka można ulepszyć tak, aby osiągnął swoje maksimum, nazywane Słusznym Ja (我正 shīyùk), poprzez odnalezienie w swoim życiu ośmiu Cnót (德 kà): Wiedzy, Prawości, Dobra, Miłości, Skromności, Prawdy, Nieustępliwości i Samoświadomości. Bohenizm nie jest zrytualizowany; obrzędy mają charakter debat, nauk czy lekcji.
W opinii bohenistów, założenia Drogi nie stoją tak naprawdę w sprzeczności z żadną religią. Istotny jest koncept Komunii (交往 zùón) – przeświadczenia, że bohenistyczne wartości można zaszczepić każdemu wszędzie bez zmuszania go do odrzucenia swoich własnych wierzeń. Z tego powodu obrzędowość bohenistyczna jest stosunkowo zróżnicowana regionalnie, a interpretacja poszczególnych Cnót zmienia się w zależności od tego, z jaką wiarą filozofia ta weszła w Komunię. Czasem połączenie bohenizmu z inną religią powoduje powstanie zupełnie nowej, jak postrzegany za heretycki w Ajdynirze dżarohenizm, a w innych wypadkach swobodnie się z nią miesza, jak w przypadku hareńskiej teomachii.
Wierzenia i dogmaty
Cnoty
Czcigodni i Przewodnicy
Czcigodnymi (聖 fâ) nazywa się osobistości, które osiągnęły stan Słusznego Ja. Tytuł Czcigodnego przyznawany jest pośmiertnie i może, ale nie musi być uznany przez całą wspólnotę bohenistyczną. Purpurowy Pałac prowadzi Rejestr Czcigodnych (聖目錄 fâhòuzān) wraz z listą wspólnot bohenistycznych, które zaakceptowały przyznanie tego tytułu. Rejestr zawiera obecnie 714 pozycji, z czego około 600 jest uznawane przez wszystkich bohenistów. Czcigodnych często stawia się za wzór, którym należy inspirować się, dążąc do własnego Słusznego Ja. Imiona Czcigodnych cieszą się niezmienną popularnością wśród Qin.