Buania: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 29: | Linia 29: | ||
Wczesne dzieje Buańczyków nie są znane. Oni sami uważają się za rdzenną ludność Buanii. [[język buański|Język buański]] w świetle obecnej wiedzy nie jest spokrewniony z żadnym innym na Kyonie (poza lokalnymi odmianami niekiedy uznawanymi za odrębne języki). Jeszcze przed kilkoma wiekami Buańczycy byli grupką ludów zbieracko-łowieckich na niskim poziomie cywilizacyjnym pozbawioną organizacji państwowej. W obrębie plemienia obowiązywała demokracja bezpośrednia, dorośli mężczyżni (w kilku plemionach również kobiety) spotykali się na wiecu i dyskutowali o bieżących sprawach. Sczególnym szacunkiem obdarzano osoby starsze - podziwiano ich wiedzę, którą zdobyli w ciągu swojego długiego życia oraz umiejętności, które pozwoliły im przeżyć w niebezpiecznym środowisku. W życiu wczesnych mieszkańców obecnej Buanii ważną rolę odgrywał ohuż (bu. ''keha'', alternatywnie ''ohúoze'' - ‘boskie ziele’, przyprawa otrzymywana z ohużowca, rośliny występującej tylko w Buanii. Dawni Buańczycy wierzyli, że została ona podarowana im przez bogów i używali jej w obrzędach religijnych oraz jako dodatek do wielu posiłków (w mniejszych ilościach). Ta pomarańczowa przyprawa do dziś pozostaje symbolem Buanii. | Wczesne dzieje Buańczyków nie są znane. Oni sami uważają się za rdzenną ludność Buanii. [[język buański|Język buański]] w świetle obecnej wiedzy nie jest spokrewniony z żadnym innym na Kyonie (poza lokalnymi odmianami niekiedy uznawanymi za odrębne języki). Jeszcze przed kilkoma wiekami Buańczycy byli grupką ludów zbieracko-łowieckich na niskim poziomie cywilizacyjnym pozbawioną organizacji państwowej. W obrębie plemienia obowiązywała demokracja bezpośrednia, dorośli mężczyżni (w kilku plemionach również kobiety) spotykali się na wiecu i dyskutowali o bieżących sprawach. Sczególnym szacunkiem obdarzano osoby starsze - podziwiano ich wiedzę, którą zdobyli w ciągu swojego długiego życia oraz umiejętności, które pozwoliły im przeżyć w niebezpiecznym środowisku. W życiu wczesnych mieszkańców obecnej Buanii ważną rolę odgrywał ohuż (bu. ''keha'', alternatywnie ''ohúoze'' - ‘boskie ziele’, przyprawa otrzymywana z ohużowca, rośliny występującej tylko w Buanii. Dawni Buańczycy wierzyli, że została ona podarowana im przez bogów i używali jej w obrzędach religijnych oraz jako dodatek do wielu posiłków (w mniejszych ilościach). Ta pomarańczowa przyprawa do dziś pozostaje symbolem Buanii. | ||
=== Monarchia elekcyjna === | === Monarchia elekcyjna === | ||
− | + | Sytuacja zmieniła się diametralnie wraz ze zjednoczeniem Buanii przez półlegendarnego założyciela państwa, Revu Keona. Pochodził on z jednego z zachodnich plemion żyjącego blisko ziem pinuskich. Dzięki swojej inteligencji i zdolnościom przywódczym udało mu się przekonać wszystkie plemiona Bu, aby stworzyły jedno państwo, gdyż inaczej nie byliby w stanie stawić czoła najeźdźcom, którzy targnęli chcieli by odebrać im ich ziemie. Revu Keon został obwołany pierwszym królem (bu. ''sa''). Tak rozpoczął się trwający x lat okres monarchii elekcyjnej. Przez lata wypracowano następujący sposób wyboru głowy państwa: po śmierci panującego króla najpierw w każdym plemieniu wybierano kandydata, a następnie spośród owych kandydatów Rada Wodzów wskazywała przyszłego monarchę, po czym zostawała rozwiązana. Nową radę stanowili kandydaci na króla, którzy nie zostali wybrani (warto dodać, że na króla mógł kandydować także obecny członek Rady Wodzów, w praktyce działo się tak bardzo często). Do uprawnień monarchy należały m.in. prawo do wypowiedzenia wojny i prawo łaski. Król zwoływał również posiedzenia Rady Wodzów, a także był bezpośrednim zwierzchnikiem trzech największych miast Buanii - Saboatu, Feketaby i Kehaseatu, nazywanych miastami królewskimi (bu. ''saat''). Mimo istnienia zjednoczonego państwa, władza centralna nigdy nie była silna, poszczególne plemiona, a później miasta miały szeroki zakres autonomii w sprawach lokalnych. W każdym mieście i w każdym plemieniu obowiązywało też inne prawa. W czasach pokoju nie było również jednej stałej armii, a jedynie mała armia królewska, a później również prywatne armie najbogatszych kupców, które to nierzadko przewyższały liczebnością królewską. | |
− | === Przełom tysiącleci === | + | === Przełom tysiącleci === |
== Geografia == | == Geografia == | ||
− | + | == Gospodarka == | |
+ | === Eksport === | ||
+ | *ohuż, | ||
+ | *żywność, | ||
+ | *drewno | ||
+ | === Import === | ||
+ | *narzędzia, | ||
+ | *technologie, | ||
+ | *żywność, | ||
+ | *ozdoby | ||
{{Państwa Kyonu}} | {{Państwa Kyonu}} | ||
[[Kategoria:Państwa Kyonu]] | [[Kategoria:Państwa Kyonu]] |
Wersja z 20:13, 13 lut 2018
|
Buania (bu. Busy), oficjalnie Związek Plemion Bu (bu. Bujotuoñ) — państwo położone na południowo-zachodnim wybrzeżu Pangei na planecie Kyon. Znane jest głównie z eksportu ohużu (bu. keha), cennej przyprawy, której uprawy znajdują się tylko w Buanii.
Nazwa
Endonim Bu jest (najpewniej) powiązany ze słowem bú o znaczeniu ‘swój (w opozycji do obcego)’, odnoszącym się zarówno do ludzi jak i przedmiotów.
Historia
Wczesna historia
Wczesne dzieje Buańczyków nie są znane. Oni sami uważają się za rdzenną ludność Buanii. Język buański w świetle obecnej wiedzy nie jest spokrewniony z żadnym innym na Kyonie (poza lokalnymi odmianami niekiedy uznawanymi za odrębne języki). Jeszcze przed kilkoma wiekami Buańczycy byli grupką ludów zbieracko-łowieckich na niskim poziomie cywilizacyjnym pozbawioną organizacji państwowej. W obrębie plemienia obowiązywała demokracja bezpośrednia, dorośli mężczyżni (w kilku plemionach również kobiety) spotykali się na wiecu i dyskutowali o bieżących sprawach. Sczególnym szacunkiem obdarzano osoby starsze - podziwiano ich wiedzę, którą zdobyli w ciągu swojego długiego życia oraz umiejętności, które pozwoliły im przeżyć w niebezpiecznym środowisku. W życiu wczesnych mieszkańców obecnej Buanii ważną rolę odgrywał ohuż (bu. keha, alternatywnie ohúoze - ‘boskie ziele’, przyprawa otrzymywana z ohużowca, rośliny występującej tylko w Buanii. Dawni Buańczycy wierzyli, że została ona podarowana im przez bogów i używali jej w obrzędach religijnych oraz jako dodatek do wielu posiłków (w mniejszych ilościach). Ta pomarańczowa przyprawa do dziś pozostaje symbolem Buanii.
Monarchia elekcyjna
Sytuacja zmieniła się diametralnie wraz ze zjednoczeniem Buanii przez półlegendarnego założyciela państwa, Revu Keona. Pochodził on z jednego z zachodnich plemion żyjącego blisko ziem pinuskich. Dzięki swojej inteligencji i zdolnościom przywódczym udało mu się przekonać wszystkie plemiona Bu, aby stworzyły jedno państwo, gdyż inaczej nie byliby w stanie stawić czoła najeźdźcom, którzy targnęli chcieli by odebrać im ich ziemie. Revu Keon został obwołany pierwszym królem (bu. sa). Tak rozpoczął się trwający x lat okres monarchii elekcyjnej. Przez lata wypracowano następujący sposób wyboru głowy państwa: po śmierci panującego króla najpierw w każdym plemieniu wybierano kandydata, a następnie spośród owych kandydatów Rada Wodzów wskazywała przyszłego monarchę, po czym zostawała rozwiązana. Nową radę stanowili kandydaci na króla, którzy nie zostali wybrani (warto dodać, że na króla mógł kandydować także obecny członek Rady Wodzów, w praktyce działo się tak bardzo często). Do uprawnień monarchy należały m.in. prawo do wypowiedzenia wojny i prawo łaski. Król zwoływał również posiedzenia Rady Wodzów, a także był bezpośrednim zwierzchnikiem trzech największych miast Buanii - Saboatu, Feketaby i Kehaseatu, nazywanych miastami królewskimi (bu. saat). Mimo istnienia zjednoczonego państwa, władza centralna nigdy nie była silna, poszczególne plemiona, a później miasta miały szeroki zakres autonomii w sprawach lokalnych. W każdym mieście i w każdym plemieniu obowiązywało też inne prawa. W czasach pokoju nie było również jednej stałej armii, a jedynie mała armia królewska, a później również prywatne armie najbogatszych kupców, które to nierzadko przewyższały liczebnością królewską.
Przełom tysiącleci
Geografia
Gospodarka
Eksport
- ohuż,
- żywność,
- drewno
Import
- narzędzia,
- technologie,
- żywność,
- ozdoby
Ajdynir – Azenia – Ażerimowie – Âng Qo'or – Bolosja – Broci – Buania – Cesarstwo Poitów – Czerachowie – Dynastia Aralezejska – Dżaszir – Dżaugria – Emnaegnir – Erutia – Esmia – Giadur – Harenia – Harrun – Ilirion – Iszaria – Jalżpowie – Kadonia – Kauradowie – Kawelia – Kejren – Kǫl – Kuniecy – Lucja – Merawia – Mitenia – Mokucja – Monarchia Olsów (Olsenia – Surd – Rubania – Szyszenia) – Máktowie/Mugadir – Muria – Nuapaq – Nuaria – Państwo Neszów – Państwo Truskie – Pinu – Piri – Punyszowie – Raľuhhruş – Rikkadan – Sanżenia – Secht – Siedmiomieście¹ – Stojeziory – Sulimaq – Surandral – Północni Barbarzyńcy – Szur – Talonbat² – Tangia – Tarum – Taugrowie – Tjevangono – Unagurowie – Unia Lomarska – Wertynia – Wiraflycy – Wolne Księstwa – Zamb – Związek Bałaszasków – Związek Północny
¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami. ² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.