Erutia: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Ərütatrav brötıt''' (dosłownie: erutańska ziemia), inaczej: '''Erutia'''. Monarchia należąca do Erutańczyków. Zajmuje przede wszystkim wschodnią część wysokogórskiej tajgi zlokalizowanej we środkowo-wschodniej części superkontynentu oraz części terenów na wschód od niej. Jest państwem skrajnie unitarnym, po za okolicami stolicy (Yge, ər. Iqə) i dwoma najwięlszymi miastami infrastuktura jest słabo rozwinięta, głównie za sprawą braku rozbudowanego systemu | + | '''Ərütatrav brötıt''' (dosłownie: erutańska ziemia), inaczej: '''Erutia'''. Monarchia należąca do Erutańczyków. Zajmuje przede wszystkim wschodnią część wysokogórskiej tajgi zlokalizowanej we środkowo-wschodniej części superkontynentu oraz części terenów na wschód od niej. Jest państwem skrajnie unitarnym, po za okolicami stolicy (Yge, ər. Iqə) i dwoma najwięlszymi miastami infrastuktura jest słabo rozwinięta, głównie za sprawą braku rozbudowanego systemu urzędniczego i bardzo małego zaludnienia. |
| − | |||
| − | |||
== Geografia == | == Geografia == | ||
Państwo zajmuje część gór oraz tereny umiarkowynych lasów deszczowych, lasów monsunowych i suchych lasów subtropikalnych na wschodniej części superkontynentu. | Państwo zajmuje część gór oraz tereny umiarkowynych lasów deszczowych, lasów monsunowych i suchych lasów subtropikalnych na wschodniej części superkontynentu. | ||
Monarchia obejmuje także niewielką, zacofaną wyspę na wschód od Raľhuhhruşu, która stanowi autonomię państwa. | Monarchia obejmuje także niewielką, zacofaną wyspę na wschód od Raľhuhhruşu, która stanowi autonomię państwa. | ||
| − | Zaludniona część państwa (na poziomie między 3 a 4) znajduje się w górach, na reszcie kontynentalnych Ziem Erutańskich żyją przymitywne ludy na poziomie zwierząt. Natomiast wyspa – Krazoga (ər. Krazoqa), jest zamieszkiwana przez nieco bardziej | + | Zaludniona część państwa (na poziomie między 3 a 4) znajduje się w górach, na reszcie kontynentalnych Ziem Erutańskich żyją przymitywne ludy na poziomie zwierząt. Natomiast wyspa – Krazoga (ər. Krazoqa), jest zamieszkiwana przez nieco bardziej rozwiniętą cywilizację (poziom 2), która dąży do niezależności. Na północ od wyspy istnieje jeszcze skrawek terenów polarnych, jednakże zaobserwowany tylko z morza. Prawdopodobnie zamieszkany przez prymitywne cywilizacje na poziomie zwierząt. |
| − | == | + | === Erutia kontynentalna === |
| − | |||
| − | + | == Historia == | |
| + | Pierwotnie zamieszkiwano pogranicze gór i suchych lasów subtropikalnych (istnieje tam do dziś niewielkie, zacofane miasteczko, pozostałość po przodkach Erutańczyków, gdzie nadal używa się starej wersji erutatu). Po wybudowaniu miasta w kotlinie na wysokogórskiej tundrze zaczęły się kształtować stosunki feudalne, a także przystąpiono do powolnej kolonizacji lokalnych dolin. Gdy Erutia opanowała większość południowych gór doszło do buntu w wielu miastach. Rozproszona administracja nie mogła poradzić sobie z rebelią, co doprowadziło do trwającego 282 lata (na Kyonie) podziału na miasta-państwa. Po zjednoczeniu samozwańczych państewek doszło do silnej unitaryzacji władzy. Urzędy w miastach i ich okolice służą jedynie do poboru podatków i mogą jedynie wnieść do króla sugestię danych reform. Monarcha natomiast decyduje o przebiegu i wyglądzie reformy, a także o jej wprowadzeniu. Po połączeniu państ-miast doszło do kolejnej rebelii na Krazodze, ale została ona stłumiona przez wojsko. Obecnie wyspa ma status autonomii, gdyż nie przynosi znaczących korzyści dla Erutii i planowane jest uwolnienia jej spod rządów Erutańczyków. | ||
Wersja z 17:30, 14 sie 2017
Ərütatrav brötıt (dosłownie: erutańska ziemia), inaczej: Erutia. Monarchia należąca do Erutańczyków. Zajmuje przede wszystkim wschodnią część wysokogórskiej tajgi zlokalizowanej we środkowo-wschodniej części superkontynentu oraz części terenów na wschód od niej. Jest państwem skrajnie unitarnym, po za okolicami stolicy (Yge, ər. Iqə) i dwoma najwięlszymi miastami infrastuktura jest słabo rozwinięta, głównie za sprawą braku rozbudowanego systemu urzędniczego i bardzo małego zaludnienia.
Geografia
Państwo zajmuje część gór oraz tereny umiarkowynych lasów deszczowych, lasów monsunowych i suchych lasów subtropikalnych na wschodniej części superkontynentu. Monarchia obejmuje także niewielką, zacofaną wyspę na wschód od Raľhuhhruşu, która stanowi autonomię państwa. Zaludniona część państwa (na poziomie między 3 a 4) znajduje się w górach, na reszcie kontynentalnych Ziem Erutańskich żyją przymitywne ludy na poziomie zwierząt. Natomiast wyspa – Krazoga (ər. Krazoqa), jest zamieszkiwana przez nieco bardziej rozwiniętą cywilizację (poziom 2), która dąży do niezależności. Na północ od wyspy istnieje jeszcze skrawek terenów polarnych, jednakże zaobserwowany tylko z morza. Prawdopodobnie zamieszkany przez prymitywne cywilizacje na poziomie zwierząt.
Erutia kontynentalna
Historia
Pierwotnie zamieszkiwano pogranicze gór i suchych lasów subtropikalnych (istnieje tam do dziś niewielkie, zacofane miasteczko, pozostałość po przodkach Erutańczyków, gdzie nadal używa się starej wersji erutatu). Po wybudowaniu miasta w kotlinie na wysokogórskiej tundrze zaczęły się kształtować stosunki feudalne, a także przystąpiono do powolnej kolonizacji lokalnych dolin. Gdy Erutia opanowała większość południowych gór doszło do buntu w wielu miastach. Rozproszona administracja nie mogła poradzić sobie z rebelią, co doprowadziło do trwającego 282 lata (na Kyonie) podziału na miasta-państwa. Po zjednoczeniu samozwańczych państewek doszło do silnej unitaryzacji władzy. Urzędy w miastach i ich okolice służą jedynie do poboru podatków i mogą jedynie wnieść do króla sugestię danych reform. Monarcha natomiast decyduje o przebiegu i wyglądzie reformy, a także o jej wprowadzeniu. Po połączeniu państ-miast doszło do kolejnej rebelii na Krazodze, ale została ona stłumiona przez wojsko. Obecnie wyspa ma status autonomii, gdyż nie przynosi znaczących korzyści dla Erutii i planowane jest uwolnienia jej spod rządów Erutańczyków.