Gramatyka nowopołabska

Gramatyka odtworzonego języka nowopołabskiego. Korpus języka połabskiego jest zbyt ubogi, aby móc w pełni odbudować język, więc wiele dziur należało załatać. Wykrzyknik ! przed formami oznacza, że są one poświadczone, znak zapytania ? oznacza, że są one niepewne.

Czasownik

Ia konjugacja

Według pierwszej-a konjugacji odmieniają się czasowniki zakończone na /-ct/, /-st/

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	!/-ą/	!/-Ø/	!/-ăx/, !/-ex/
2os. l. poj.	!/-ĕs/, /-is/	!/-i/		!/-Ø/, !/-ai/
3os. l. poj.	!/-ĕ/, !/-i/	!/-i/		!/-Ø/, !/-ai/
1os. l. podw.	?/-imă/
2os.=3os. l. podw.	/-ită/
1os. l. mn.	/-imĕ/
2os. l. mn.	/-itĕ/
3os. l. mn.	!/-ą/

Tam gdzie podane są obok siebie formy zredukowana i niezredukowana, ta druga była używana w połączeniach z enklitykami, np. !/ricex-mĕ/, a pierwsza wszędzie indziej, np. !/ricăx/

Formy czasu przeszłego to //. Imiesłowy bierne czasu przeszłego kończą się na /-enĕ/ (bez oboczności tematu), imiesłowy czynne czasu teraźniejszego kończą się na /-ącĕ/. Rzeczownik odczasownikowy kończy się na ?/-inĕ/, ?/-enĕ/ (również bez oboczności tematu).

Ib konjugacja

Według pierwszej-b konjugacji odmieniają się czasowniki zakończone na /-ąt/, /-nǫt/, a także na /-nĕt/ (w tych czasownikach, w których /-n-/ nie pochodzi z tematu).

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.		!/-Ø/
2os. l. poj.		/-i/		!/-Ø/, !/-ai/
3os. l. poj.	!/-nĕ/, !/-ni/	!/-i/		!/-Ø/, !/-ai/
1os. l. podw.
2os.=3os. l. podw.
1os. l. mn.
2os. l. mn.
3os. l. mn.

Formy czasu przeszłego to ?/-ąl/ lub !/-ǫl/. Imiesłowy bierne czasu przeszłego kończą się na !/-nenĕ/, !/-ǫtĕ/ lub /-enĕ/. Rzeczownik odczasownikowy kończy się na ?/-ninĕ/, ?/-nenĕ/, !/-enĕ/.

II konjugacja

Według drugiej konjugacji odmieniają się czasowniki zakończone na /-ĕt/, a także czasownik /ťautait/.

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	/-ą/	!/-aix/	?/-ăx/
2os. l. poj.	/-ĕs/, /-is/	/-i/	/-ăs/	!/-Ø/, !/-ai/
3os. l. poj.	!/-ĕ/, !/-i/	!/-i/	!/-ăs/	/-Ø/, /-ai/
1os. l. podw.				/-aimă/
2os.=3os. l. podw.	/-ită/			/-aită/
1os. l. mn.	!/-imĕ/			/-aimĕ/
2os. l. mn.	!/-itĕ/			/-aitĕ/
3os. l. mn.	/-ą/

Formy czasu przeszłego to !/-ål/. Imiesłowy bierne czasu przeszłego kończą się na !/-enĕ/ (bez oboczności tematu), imiesłowy czynne czasu teraźniejszego kończą się na /-ącĕ/. Rzeczownik odczasownikowy kończy się na !/-enĕ/ (również bez oboczności tematu).

III konjugacja

Według pierwszej konjugacji odmieniają się jednosylabowe czasowniki zakończone na /-ait/, /-åit/ a także ich prefigowane pochodne na /-ĕt/.

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.
2os. l. poj.
3os. l. poj.
1os. l. podw.
2os.=3os. l. podw.
1os. l. mn.
2os. l. mn.
3os. l. mn.

Formy czasu przeszłego to //. Imiesłowy bierne czasu przeszłego kończą się na /-aitĕ/ w przypadku krótkich czasowników na /-ait/ jak /bait/

IV konjugacja

Według czwartej konjugacji odmieniają się liczne czasowniki zakończone na /-ăt/, ale nie wszystkie.

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	/-ą/
2os. l. poj.	!/-(j)ĕs/, /-(j)is/
3os. l. poj.	!/-(j)ĕ/, /-(j)i/
1os. l. podw.
2os.=3os. l. podw.
1os. l. mn.
2os. l. mn.
3os. l. mn.

Jota w końcówkach powoduje zmiany fonetyczne, które w szczególności objawiają się cofnięciem przegłosu, np. /v́ǫzăt, vązą, vązĕs/

Formy czasu przeszłego to //. Imiesłowy bierne czasu przeszłego kończą się na /-onĕ/

Va konjugacja

Według piątej-a konjugacji odmieniają się czasowniki zakończone na /-ot/

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	/-oją/			-
2os. l. poj.	!/-ojĕs/, !/-ojis/			!/-oj/
3os. l. poj.	!/-ojĕ/, !/-oji/			/-oj/
1os. l. podw.	?/ojimă/			?/-ojmă/
2os.=3os. l. podw.	/-ojită/			/-ojtă/
1os. l. mn.	!/-ojimĕ/			/-ojmĕ/
2os. l. mn.	/-ojitĕ/			!/-ojtĕ/
3os. l. mn.	/-ojă/, /-oją/			-

Formy czasu przeszłego to //. Imiesłowy bierne czasu przeszłego kończą się na /-onĕ/

Vb konjugacja

Według piątej-b konjugacji odmieniają się czasowniki zakończone na /-ăt/

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	!/-ăm/, /-om/
2os. l. poj.	!/-ăs/, /-os/
3os. l. poj.	/-ă/, /-o/
1os. l. podw.	?/-omă/, /-ămo/
2os.=3os. l. podw.	/-otă/, /-ăto/
1os. l. mn.
2os. l. mn.
3os. l. mn.

Formy czasu przeszłego to /-ol/. Imiesłowy bierne czasu przeszłego kończą się na /-onĕ/

Czasowniki nieregularne

Czasownik /boit/

Czasownik !/boit/ jest nieregularny oraz ma kilka form supletywnych. Poniższa tabelka przedstawia jego odmianę:

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	cz. przyszły	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	!/jis/	/bǫdǫ/	?/boix/	/bex/
2os. l. poj.	!/jis/	/bǫdĕs/	?/boi/	/bes/	/bǫd/
3os. l. poj.	!/ją/, !/jă/	!/bǫdĕ/	?/boi/	/bes/
1os. l. podw.	?/jismo/, ?/jismă/	?/bǫdemă/
2os.=3os. l. podw.	!/jistă/	/bǫdetă/
1os. l. mn.	!/jismoi/, !/jismĕ/	/bǫdemĕ/
2os. l. mn.	?/jiste/, /jistĕ/	/bǫdetĕ/
3os. l. mn.	?/sǫ/	/bǫdǫ/

Forma czasu przeszłego to //, imiesłowy to //.

Czasownik /met/

Czasownik !/met/ także jest nieregularny. Poniższa tabelka przedstawia jego odmianę:

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	!/mom/, !/ne-măm/		/mex/
2os. l. poj.	!/mos/, !/ne-măs/		/mes/
3os. l. poj.	!/mo/, !/ne-mă/		/mes/
1os. l. podw.	?/momă/, ?/ne-momă/
2os.=3os. l. podw.	!/motă/, /ne-motă/
1os. l. mn.	!/momĕ/, !/ne-momĕ/
2os. l. mn.	/motĕ/, /ne-motĕ/
3os. l. mn.	?/moją/, ?/ne-moją/

Formy czasu przeszłego to /ḿol/, !/ni-ḿăl/.

Czasownik /dot/

Czasownik !/dot/ jest nieregularny. Poniższa tabelka przedstawia jego odmianę:

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	cz. przyszły	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	/doją/	?/dom/
2os. l. poj.	!/dojĕs/	?/dos/			!/doʒ, doj, düj/
3os. l. poj.	!/dojĕ/	?/do/			/doʒ, doj, düj/
1os. l. podw.	?/dojimă/
2os.=3os. l. podw.	?/dojită/				/doctă, dojtă, düjtă/
1os. l. mn.	/dojimĕ/	?/domĕ/
2os. l. mn.	/dojitĕ/	?/dotĕ/			/doctĕ, dojtĕ, düjtĕ/
3os. l. mn.	/doją/

Formy czasu przeszłego to /!dol, /

Czasownik /tet/

Czasownik !/tet/ jest nieregularny. Poniższa tabelka przedstawia jego odmianę:

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	!/cą/, !/că/; !/ni-că/		!/tex/
2os. l. poj.	!/cis/, !/cĕs/, ?/c/; /ni-cĕs/		/tes/	?/tij/
3os. l. poj.	!/ci/, /cĕ/; !/ni-cĕ/		/tes/
1os. l. podw.	?/cimă/; ?/ni-cimă/
2os.=3os. l. podw.	/cită/; /ni-cită/
1os. l. mn.	!/cimĕ/; /ni-cimĕ/
2os. l. mn.	!/citĕ/; /ni-citĕ/
3os. l. mn.	?/cą/, ?/că/; ?/ni-cą/		!/texǫ/

Formy czasu przeszłego to /tel/.

Pierwsza forma była używana w znaczeniu chcieć, forma zredukowana była używana w funkcji czasownika posiłkowego tworzącego czas przyszły, a także w pozycji nieakcentowanej.

Czasownik /jest/

Czasownik !/jest/ jest nieregularny. Poniższa tabelka przedstawia jego odmianę:

osoba i liczba	cz. teraźniejszy	aoryst	imperfekt	rozkaźnik
1os. l. poj.	/jedą/	/jed/
2os. l. poj.	/jedĕs/			!/jeʒ/
3os. l. poj.	!/jedĕ/			/jeʒ/
1os. l. podw.	/jedimă/			/jeʒmă/
2os.=3os. l. podw.	/jedită/			/jectă/
1os. l. mn.	/jedimĕ/			/jeʒmĕ/
2os. l. mn.	/jeditĕ/			!/jectĕ/
3os. l. mn.	/jedą/

Formy czasu przeszłego to /jedăl~jedål, ?, ?/

Zaimek

Zaimki osobowe

Zaświadczone są niektóre przypadki zaimków pierwszej i drugiej osoby liczby pojedycznej i podwójnej. Zaimki liczby podwójnej niestety są niepoświadczone, proponuję więc system zaimków poświadczony w blizko spokrewnionym słowińskim

przypadek	1 os. l. poj.	2 os. l. poj.	1 os. l. podw.	2 os. l. podw.	1 os. l. mn.	2 os. l. mn.	zaimek zwrotny
Nom.	!/joz/, !/jo/	!/tåi/, !/tĕ/	?/mo/	?/vo/	!/moi/	!/jai/, ?/voi/	—
Gen.	!/mane/, !/mană/	/tibe/, !/tibĕ/	/nojau/, /nojĕ/	/vojau/, /vojĕ/	!/nos/, !/năs/	/vos/, /văs/	/sibe/, /sibĕ/
Dat.	!/mine/, /mină/	!/tebe/, !/tebĕ/	/nomă/	/vomă/	!/nom/, !/năm/	/vom/, /văm/	/sebe/, /sebĕ/
Dat. clit.	!/mĕ/	!/tĕ/	/nomă/	/vomă/	/năm/	/văm/	?/sĕ/
Acc.	!/mane/, !/mą/	!/tibĕ/, !/tą/	/nojau/, /nojĕ/	/vojau/, /vojĕ/	!/nos/, /năs/	/vos/, /văs/	!/sibĕ/, !/są/
Acc. clit.	!/mĕ/	!/tĕ/	?/mă/	?/vă/	!/năs/	/văs/	!/să/
Ins.	?/manǫ/ , ?/mănǫ/	?/tübǫ/, !/tăbǫ/	/nomă/	/vomă/	!/nomĕ/	!/vomĕ/	?/sübǫ/, !/săbǫ/
Loc.	/mane/, /mană/	/tibe/, /tibĕ/	/nojĕ/	/vojĕ/	/nos/, /năs/	/vos/, /văs/	/sibe/, !/sibĕ/

W mianowniku zaimek osobowy joz/jo ma dwie formy stosowane w zasadzie wymiennie, bez zauważalnej reguły.

W przypadkach zależnych mamy na ogół dwie formy każdego zaimka. Pierwsza z nich jest akcentowana, druga natomiast pojawia się bezpośrednio po przyimku, to jest przyimek ściągnął z niej akcent.

Odmiana zaimka osobowego /vån, vånă, vånă/.

przypadek i liczba	r. męski	r. żeński	r. nijaki
Nom. Sg.	!/vån/	!/vånă/	/vånü/
Gen. Sg.	!/jig/, !/jĕg/, !/nĕg/	?/ji/, ?/jĕ/, ?/nĕ/	/jig/, /jĕg/, /nĕg/
Dat. Sg.	!/jim/, !/mĕ/, /nĕm/	?/ji/, ?/jĕ/, ?/nĕ/	/jim/, /mĕ/, /nĕm/
Acc. Sg.	?/jǫ/, ?/jǫ/, ?/nǫ/	/ją/, /jă/, /nă/	/ji/, /jĕ/, /nĕ/
Ins. Sg.	/naim/	?/ną/, /nă/	/naim/
Loc. Sg.	/jim/, /nĕm/	?/ji/, ?/nĕ/	/jim/, /nĕm/
Nom.=Acc. Du.	?/våno/	?/vinai/	?/vinai/
Gen.=Loc. Du.
Dat.=Ins. Du.	/naimo/	/naimo/	/naimo/
Nom. Pl.	!/vinai/	/vånåi/	/vånă/
Gen. Pl.	/jaix/, /nĕx/	/jaix/, /nĕx/	/jaix/, /nĕx/
Dat. Pl.	!/jaim/, /nĕm/	!/jaim/, /nĕm/	!/jaim/, /nĕm/
Acc. Pl.	/je/, /nă/	/je/, /nă/	/jo/, /nă/
Ins. Pl.	?/naimĕ/	?/naimĕ/	?/naimĕ/
Loc. Pl.	/nĕx/	/nĕx/	/nĕx/

Zaimki wskazujące

Poniższa tabela przedstawia odmianę zaimka wzkazującego /tǫ, to, tü/.

przypadek i liczba	r. męski	r. żeński	r. nijaki
Nom. Sg.	/tǫ/	/to/	/tü/
Gen. Sg.	!/tüg/	?/tej/	!/tüg/
Dat. Sg.	/tümĕ/	?/tej/	/tümĕ/
Acc. Sg.	/tǫ/	/tǫ/	/tü/
Ins. Sg.	/taim/	/tǫ/	/taim/
Loc. Sg.	/tüm/	?/tej/	/tüm/
Nom.=Acc. Du.	/to/	?/tai/	?/tai/
Dat.=Ins. Du.	/temă/	/temă/	/temă/
Nom. Pl.	/tai/	/tåi/	/to/
Gen. Pl.	/tex/	/tex/	/tex/
Dat. Pl.	/tem/	/tem/	/tem/
Acc. Pl.	/tåi/	/tåi/	/to/
Ins. Pl.	/temĕ/	/temĕ/	/temĕ/
Loc. Pl.	/tex/	/tex/	/tex/

Odmiana zaimka wzkazującego /sǫ, si, sü/.

przypadek i liczba	r. męski	r. żeński	r. nijaki
Nom. Sg.	!/sǫ/	!/so/	!/si/
Gen. Sg.	!/seg/	?/sij/	!/seg/
Dat. Sg.	/semĕ/	?/sij/	/semĕ/
Acc. Sg.	!/sǫ/	/są/	!/si/
Ins. Sg.	/saim/	/są/	/saim/
Loc. Sg.	!/sem/	?/sij/	/sem/
Nom.=Acc. Du.	?/so/	?/sai/	?/sai/
Dat.=Ins. Du.	?/saimă/	?/saimă/	?/saimă/
Nom. Pl.	/sai/	/se/	/so/
Gen. Pl.	?/saix/	?/saix/	?/saix/
Dat. Pl.	?/saim/	?/saim/	?/saim/
Acc. Pl.	/se/	/se/	/so/
Ins. Pl.	?/saimĕ/	?/saimĕ/	?/saimĕ/
Loc. Pl.	?/saix/	?/saix/	?/saix/

Zaimki pytajne

Odmiana zaimków pytajnych /kåtü/ oraz /cü/.

przypadek	osobowy	rzeczowny
Nom.	!/kåtü/	!/cü/
Gen.	!/ťüg/	!/ceg/
Dat.	!/ťümau/	/cemau/
Acc.	!/ťüg/	!/cü/, !/ceg/
Ins.	/ťaim/	/caim/
Loc.	/ťüm/	/cem/

Zaimki przeczące

Odmiana zaimków pytajnych /nekåtü/ (/nĕkåtü/ według Polańskieg) oraz /nic/.

przypadek	osobowy	rzeczowny
Nom.	?/nekåtü/	!/nic/
Gen.	!/niťüg/	/niceg/
Dat.	/niťümau/	/nicemau/
Acc.	/niťüg/	/nic/
Ins.	/niťaim/	/nicaim/
Loc.	/niťüm/	/nicem/

Zaimki dzierżawcze

Zaimki dzierżawcze dzieliły się na odmienne i nieodmienne

1 os. l. poj.	2 os. l. poj.	1 os. l. mn.	2 os. l. mn.	zaimek dzierżawczy zwrotny
!/müj, müjă, müji/	!/tüj, tüjă, tüji/	!/nos, nosă, nosi/	!/vos, vosă, vosi/	!/süj, süjă, süji/

Zaimki dzierżawcze trzeciej osoby były nieodmienne, najprawdopodobniej także zaimki pierwszej i drugiej osoby liczby podwójnej. W roli zaimka dzierżawczego występował wówczas odpowiedni zaimek osobowy w dopełniaczu

Odmiana zaimków dzierżawczych na przykładzie /müj, müjă, müji/ (końcówki przeniesione):

przypadek i liczba	r. męski	r. żeński	r. nijaki
Nom. Sg.	!/müj/	!/müjă/	!/müji/
Gen. Sg.	/müjĕg/	?/müjij/	/müjĕg/
Dat. Sg.	/müjemĕ/	/müjă/	/müjemĕ/
Acc. Sg.	!/müj/	!/müją/	!/müji/
Ins. Sg.	/müjĕm/	!/müjă/	/müjĕm/
Loc. Sg.	!/müjĕm/	!/müjĕ/	!/müjĕm/
Nom.=Acc. Du.	?/müjo/	?/müjai/	?/müjai/
Dat.=Ins. Du.	/müjaimă/	/müjaimă/	/müjaimă/
Nom. Pl.	!/müjai/	/müje/	!/müjă/
Gen. Pl.	/müjĕx/	/müjĕx/	/müjĕx/
Dat. Pl.	!/müjĕm/	!/müjĕm/	!/müjĕm/
Acc. Pl.	!/müje/	/müje/	?/müjă/
Ins. Pl.	/müjaimĕ/	/müjaimĕ/	/müjaimĕ/
Loc. Pl.	/müjĕx/	/müjĕx/	/müjĕx/

Wszystkie odmieniane zaimki dzierżawcze miały te same końcówki i tę samą krzywą akcentową.

Zaimek uogólniający

Odmiana zaimka uogólniającego /vis, visă, visa/

przypadek i liczba	r. męski	r. żeński	r. nijaki
Nom. Sg.	!/vis/	?/visă/	!/visi/
Gen. Sg.	?/visĕg/ ?/viseg/
Dat. Sg.
Acc. Sg.		!/visą/	!/visi/
Ins. Sg.
Loc. Sg.
Nom. Pl.	!/visai/
Gen. Pl.
Dat. Pl.	?/visĕm/ ?/visem/
Acc. Pl.
Ins. Pl.
Loc. Pl.

Zaimek ten najprawdopodobniej, jak w innych językach słowiańskich, nie tworzył liczby podwójnej. Używano w tym znaczeniu zaimka oba, obie, obie.

Przymiotnik

Przymiotnik w języku połabskim przyjmował z reguły końcówkę zredukowaną, zależną od miękkości tematu, rodzaju, przypadku i liczby. Wszystkie końcówki zebrano w poniższej tabeli. Przecinek oddziela warjanta miękkotematowe od twardotematowych.

przypadek i liczba	r. męski	r. żeński	r. nijaki
Nom. Sg.	!/-ĕ/	!/-ă/	!/-ĕ/, !/-ă/
Gen. Sg.	!/-ĕg/, !/-ăg/	?/-ă/	!/-ĕg/, /-ăg/
Dat. Sg.	!/-ümĕ/	/-ăj/	/-ümĕ/
Acc. Sg.	=Nom./Acc.	!/-ǫ/	!/-ĕ/, !/-ă/
Ins. Sg.		/-ǫ/
Loc. Sg.		!/-ăj/
Nom.=Acc. Du.	/-ă/	/-ă/	!/-ă/
Dat.=Ins. Du.	/-aimă/, /-åimă/	/-aimă/, /-åimă/	/-aimă/, /-åimă/
Nom. Pl.	²/-ĕ/	!/-ă/	!/-ă/
Gen. Pl.	!/-ĕx/	/-ĕx/	/-ĕx/
Dat. Pl.	/-ĕm/	/-ĕm/	/-ĕm/
Acc. Pl.	?/-ĕ/, !/-ă/	!/-ă/	!/-ă/
Ins. Pl.	/-aimĕ/, /-åimě/	/-aimĕ/, /-åimě/	/-aimĕ/, /-åimě/
Loc. Pl.	!/-ĕx/	/-ĕx/	/-ĕx/

Oprócz odmiany długiej szczątkowo zachowana została odmiana krótka. Końcówki odmiany krótkiej były zawsze niezredukowane

przypadek i liczba	r. męski	r. żeński	r. nijaki
Nom. Sg.	!/-Ø/	!/-o/	/-i/, !/-ü/
Gen. Sg.
Dat. Sg.
Acc. Sg.	=Nom./Acc.	/-ǫ/	/-i/, !/-ü/
Ins. Sg.	!/-åm/	/-ǫ/	!/-åm/
Loc. Sg.
Nom.=Acc. Du.
Dat.=Ins. Du.
Nom. Pl.
Gen. Pl.
Dat. Pl.
Acc. Pl.
Ins. Pl.
Loc. Pl.

Liczebnik

Liczebniki główne

Liczebnik /jadån/ odmieniał się tak, jak twardotematowy zaimek wskazujący.

przypadek i liczba	r. męski	r. żeński	r. nijaki
Nom. Sg.	!/jadån/	/jånă/	!/jånü/
Gen. Sg.	/jånăg/		/jånăg/
Dat. Sg.	/jånümĕ/		/jånümĕ/
Acc. Sg.	=Nom./Acc.	/janǫ/	!/janü/
Ins. Sg.
Loc. Sg.		/jană/
Nom.=Acc. Du.
Dat.=Ins. Du.
Nom. Pl.
Gen. Pl.
Dat. Pl.
Acc. Pl.
Ins. Pl.
Loc. Pl.

Poniżej tabelka odmiany liczebnika /dåvo/. Liczebnik ten wymuszał na rzeczowniku liczbę podwójną i związek zgody.

przypadek	r. męski	r. żeński i nijaki
Nom.=Acc.	!/dåvo/	!/dåve/
Gen.=Loc.	!/dåvüx/
Dat.=Ins.	!/dvemă/

Obok /dvemă/ poświadczono także /dvemo/, jednak było to w pieśni, więc mogło wynikać z jej metryki, a nie z samych zasad akcentuacji.

Podobnie odmieniał się zaimek /våbo/.

przypadek	r. męski	r. żeński i nijaki
Nom.=Acc.	?/våbo/	!/vibe/
Gen.=Loc.	!/våbüjĕx/
Dat.=Ins.	!/vibemă/

W bierniku po przyimku występowała także postać zredukowana - !/no vĕbe/.

Poniżej tabelka odmiany liczebnika /tåri, trai/. Liczebnik ten wymuszał na rzeczowniku liczbę mnogą i związek zgody.

przypadek	r. męski	r. żeński i nijaki
Nom.	!/tåri/	!/trai/
Gen.
Dat.
Acc.
Ins.		!/tåraimĕ/
Loc.		/tåraix/

Poniżej tabelka odmiany liczebnika /citĕr/. Liczebnik ten wymuszał na rzeczowniku liczbę mnogą i związek zgody.

przypadek	r. męski	r. żeński i nijaki
Nom.	/!citĕr/
Gen.
Dat.
Acc.	/!citĕr/
Ins.
Loc.

Liczebniki od 5 do 10, tj. /pąt, sist, sidĕm, visĕm, divąt, disąt/ odmieniają się jak żeńskie rzeczowniki o temacie zakończonym na spółgłoskę. Występują w jednej formie wspólnej dla wszystkich rodzajów. Wymuszały na rzeczowniku liczbę mnogą i związek rządu, t.zn. rzeczownik występował w dopełniaczu liczby mnogiej. Poniższa tabelka przedstawia odmianę na przykładzie liczebnika /pąt/ (podobnie odmieniały się /sist, divąt, disąt/) oraz /sidĕm/ (podobnie odmieniał się /visĕm/).

przypadek	5,6,9,10	7,8
Nom.	!/pąt/	!/sidĕm/
Gen.
Dat.
Acc.	/pąt/	/sidĕm/
Ins.
Loc.

Liczebniki porządkowe

• pierwszy - !/parĕ/, !/prenĕ/, !/erstĕ/
• drugi - !/törĕ/
• trzeci - !/tritĕ/
• czwarty - !/citjortĕ/
• piąty - !/ṕǫtĕ/
• szósty - !/sestĕ/
• siódmy - /sedmĕ/
• ósmy - !/våsmĕ/
• dziewiąty - !/div́ǫtĕ/
• dziesiąty - !/diśǫtĕ/
• jedenasty - ?/janådistĕ/
• dwunasty - /dvenădistĕ/
• trzynasty - /trainădistĕ/
• czternasty - ?/citĕrnădistĕ/
• piętnasty - /pątnădistĕ/
• szesnasty - /sesnădistĕ/
• siedemnasty - /sedĕmnadistĕ/
• osiemnasty - /visĕmnădistĕ/
• dziewiętnasty - /divątnădistĕ/
• dwudziesty - /disątnădistĕ/

Przyimek

Przyimki miejsca

• /ai/ - u, przy (z dopełniaczem), np. /ai dåvüx grauk/
• /no/ - na, w (z biernikiem i miejscownikiem), np. /no pic/, /no zimĕ/

Przyimki czasu

• /dü/ - do (z dopełniaczem)

Słowotwórstwo

Przyrostki tworzące rzeczowniki

• -aidlĕ (<*-idlo): tworzy nazwy narzędzi, odczasownikowy, np. /stovaidlĕ/, /mötüvaidlĕ/, /mücaidlĕ/.
• -aikă (<*-ika): tworzy nazwy zawodów, wykonawców czynności, męzkie jak i żeńskie, odczasownikowy, np. /låzaikă/, /bezaikă/, /peraikă/.
• -aină (<*-ina): tworzy nazwy przedmiotów, zjawisk, odprzymiotnikowy i odrzeczownikowy, np. /låisaină/, /brizaină/, /glåvaină/.
• -aistĕ (<*-išče): tworzy nazwy miejsc, odrzeczownikowy, np. /gordaistĕ/, /postvaistĕ/, /sidlaistĕ/.
• -ą (<*-ę): tworzy nazwy osobników młodych, odrzeczownikowy, np. /blaizą/, /büzą/, /rovną/.
• -ăr (<*-ařь): tworzy nazwy zawodów, wykonawców czynności, odrzeczownikowy i odczasownikowy, np. /gresnăr/, /lekăr/, /bǫkăr/.
• -ĕ (<*ьje): tworzy nazwy rzeczowników zbiorowych, np. /perĕ/, /klåsĕ/, /blånĕ/.
• -kă (<*-ъka): 1) tworzy zdrobnienia, stosowany do rzeczowników rodzaju żeńskiego, np. /bopkă/, /defkă/, /zopkă/.
  2) przyrostek tworzący zdrobnienia imion obojga płci, np. /Ånskă/, /Moraikă/.
• -nĕk (<*-nikъ): tworzy nazwy zawodów, wykonawców czynności, odrzeczownikowy, np. /crivnĕk/, /gloznĕk/, /grobalnĕk/.
• -'onĕk (<*-janъkъ): tworzy nazwy osobowe odgeograficzne, stosowany do rzeczowników, poświadczono tylko /ďörconĕk/, /ďörconi/.
• -'onkă (<*-janъka): tworzy nazwy osobowe odgeograficzne, stosowany do rzeczowników, żeńska wersja poprzedniego, poświadczono tylko /döŕonkă/
• -skă (<-ske): tworzy nazwy zawodów, wykonawców czynności rodzaju żeńskiego, np. /brüderskă/, /lasterårskă/.
• -üvă (<*ova): tworzy nazwy żon wykonawców czynności, np. /vartüvă/.

Przyrostki tworzące przymiotniki

• -enĕ (<*-enъjь): tworzy przymiotniki związane z substancjami, materjałami, odrzeczownikowy, np. /våunenĕ/, /clåvăcenĕ/, /gnüjenĕ/.
• -ĕ (<*-ьjь): tworzy przymiotniki od nazw zwierząt, niekiedy roślin, np. /korvĕ/, /godĕ/, /gǫsĕ/.
• -ĕn (<*-inъ): tworzy przymiotniki dzierżawcze od nazw osób kończących się na -a, np. /Morajĕn/, /ľoľĕn/, /moterĕn/.
• -nĕ (<-*ьnъjь): tworzy przymiotniki związane z przedmiotami, wyrażające cechę powiązania z nimi, należenia, np. /plauznĕ/, /x́aiznĕ/, /lesnĕ/.
• -(üv)otĕ (<*-(ov)atъjь): tworzy przymiotniki związane z przedmiotami, wyrażające cechę ich posiadania, np. /drenüvotĕ/, /glådüvotĕ/, /varxüvotĕ/, /nügotĕ/. Rozszerzenie -üv- dochodzi po rzeczownikach rodzaju męzkiego.
• -üv(ĕ) (<-*ovъ(jь)): tworzy przymiotniki dzierżawcze od nazw osób kończących się na spółgłoskę, np. /malnaiťüv/, /Maixelevĕ/, /torťüvĕ/.