Język Bergrama: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 12: Linia 12:
 
   |zasięg = Fryzja
 
   |zasięg = Fryzja
 
}}
 
}}
'''Język wczesnoalduryncki''', okres wczesnoalduryncki, język Bergrama (ald. ''Frōe Aldurinsk'', ''Bergram Sprāg'', w-ald. ''Aldhurinx Sprek''<ref>"Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Landwald (1915)</ref>) - faza rozwoju języka aldurynckiego. Języka wczesnoaldurynckiego używano od ok. V  do połowy XI wieku<ref>"Dzieje Alduryncji"-L. Fulkling (1841)</ref>.  Najstarsze zabytki piśmiennicze to ''Dziennik'', ''Biblia Alduryncka'' i ''Modlitewnik Alduryncki'' autorstwa misjonarza [[Bergram z Fiskburga|Bergrama]].  
+
'''Język wczesnoalduryncki''', okres wczesnoalduryncki, język Bergrama (ald. ''Frōe Aldurinsk'', ''Bergram Sprāg'', w-ald. ''Aldhurinx Sprek''<ref>"Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)</ref>) - faza rozwoju języka aldurynckiego. Języka wczesnoaldurynckiego używano od ok. V  do połowy XI wieku<ref>"Dzieje Alduryncji"-L. Fulkling (1841)</ref>.  Najstarsze zabytki piśmiennicze to ''Dziennik'', ''Biblia Alduryncka'' i ''Modlitewnik Alduryncki'' autorstwa misjonarza [[Bergram z Fiskburga|Bergrama]].  
  
 
=Przykłady=
 
=Przykłady=
 
'''"Ojcze nasz"'''<br>
 
'''"Ojcze nasz"'''<br>
  
'''zapis Bergrama z Fiskburga:'''<ref>"Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Landwald (1915)</ref><br>
+
'''zapis Bergrama z Fiskburga:'''<ref>"Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)</ref><br>
 
Fader unser,<br>
 
Fader unser,<br>
 
Dhu izot in himiz, namo dīn ist hēlage,<br>
 
Dhu izot in himiz, namo dīn ist hēlage,<br>

Wersja z 14:29, 3 mar 2021

język alduryncki
Aldhurinx Sprek
Utworzenie: Adrinnix w 2021
Liczba użytkowników wymarły
Sposoby zapisu: łaciński (alduryncki)
Typologia: szyk SVO, V2
Klasyfikacja: języki indoeuropejskie
  • języki germańskie
    • język wczesnoalduryncki
Lista conlangów

Język wczesnoalduryncki, okres wczesnoalduryncki, język Bergrama (ald. Frōe Aldurinsk, Bergram Sprāg, w-ald. Aldhurinx Sprek[1]) - faza rozwoju języka aldurynckiego. Języka wczesnoaldurynckiego używano od ok. V do połowy XI wieku[2]. Najstarsze zabytki piśmiennicze to Dziennik, Biblia Alduryncka i Modlitewnik Alduryncki autorstwa misjonarza Bergrama.

Przykłady

"Ojcze nasz"

zapis Bergrama z Fiskburga:[3]
Fader unser,
Dhu izot in himiz, namo dīn ist hēlage,
Koenigraik dīn komdau, weler dīn wesdau,
in himiz ond um erdaz.
Dhu gabdau Uns broedaz , ond fragtdau unserê sudan,
do Wi frabden unserê suders.
Dhu nêi uzlaupyan skulan Uns
suden ond skutjen Uns van ubilaz.

Dīn ist Koenigraik, kraft und ulde. Amen


zapis współczesny:
Fāder unser,
Du isott in Himinaz, Name þīn ist hēlage,
Kønigraik þīn komdau, Wiler þīn wesdau,
in Himinaz und um Erþaz.
Du gabdau Uns Brødaz , und fragtdau unseræ Sudon,
þo Wi frabden unseræ Sūders.
Du næi uzlaubijan skulan Uns
Suden und skutjen Uns van Ubilaz.

Þīn ist Kønigraik, Kraft und Ulþe. Amen

Uwagi, źródła

  1. "Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)
  2. "Dzieje Alduryncji"-L. Fulkling (1841)
  3. "Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)