Język epirocki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 23 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 2: Linia 2:
 
| kolor = #008080
 
| kolor = #008080
 
| nazwa = Język epirocki
 
| nazwa = Język epirocki
−
| nazwa własna =  
+
| nazwa własna = Λόἐ ῖπιρχε
 +
[lɔ́h i᷈pirx]
 
| alfabet u = grecki, cyrylica, łaciński
 
| alfabet u = grecki, cyrylica, łaciński
 
| typologia u = analityczno-fleksyjny<br/>SVO?
 
| typologia u = analityczno-fleksyjny<br/>SVO?
Linia 20: Linia 21:
 
}}
 
}}
 
{{słownik}}
 
{{słownik}}
−
'''Język epirocki''' - język południowosłowiański używany na terenie Królestwa Epiru. Względem stanu prasłowiańskiego charakteryzuje się silnie uproszczoną morfologią.
+
'''Język epirocki''' ('''Λόἐ ῖπιρχε''' [lɔ́h i᷈pirx]) - język południowosłowiański używany na terenie Królestwa Epiru. Względem stanu prasłowiańskiego charakteryzuje się silnie uproszczoną morfologią i wieloma zmiana w prozodii.  
  
 
= Zmiany Językowe =
 
= Zmiany Językowe =
Linia 37: Linia 38:
 
*nieakcentowane i > ɪ
 
*nieakcentowane i > ɪ
 
*ja > je
 
*ja > je
−
*wygłosowe -a, u > e
 
 
*ę, ǫ, ę̄, ǭ > ja, ɯ, ja:, ɯ:
 
*ę, ǫ, ę̄, ǭ > ja, ɯ, ja:, ɯ:
 
*y > ɯ
 
*y > ɯ
Linia 65: Linia 65:
 
**æu, ou > ɛu, ɔu
 
**æu, ou > ɛu, ɔu
 
*e: o: > e, o
 
*e: o: > e, o
−
*ɔu > ɒi
+
*ɒʉ > ɒi
 
*zlanie się dźwięcznych i bezdźwięcznych spółgłosek w sylabach nieakcentowanych pomiędzy samogłoskami
 
*zlanie się dźwięcznych i bezdźwięcznych spółgłosek w sylabach nieakcentowanych pomiędzy samogłoskami
 
*osłabienie s, š i ich dźwięcznych odpowiedników przed spółgłoskami i ich zanik
 
*osłabienie s, š i ich dźwięcznych odpowiedników przed spółgłoskami i ich zanik
Linia 74: Linia 74:
 
*s, z, š, ž, p, b, t, d, k, g > ∅ w wygłosie
 
*s, z, š, ž, p, b, t, d, k, g > ∅ w wygłosie
 
*ts, dz > s, z
 
*ts, dz > s, z
 +
*č > s
 
*š, ž > x
 
*š, ž > x
 
*nagłosowe t, d > s, z
 
*nagłosowe t, d > s, z
Linia 98: Linia 99:
 
== Akcent ==
 
== Akcent ==
 
Występują następujące typy akcentu:
 
Występują następujące typy akcentu:
−
*á ˧˥
+
*ά ˧˥
−
*à ˦˨
+
*ὰ ˦˨
−
*a᷈ ˦˥˨
+
*ᾶ ˦˥˨
  
 
= Zapis =
 
= Zapis =
 +
== Zapis Grecki ==
 
{| cellspacing="10" style="text-align: center;"
 
{| cellspacing="10" style="text-align: center;"
 
|- style="font-size: 1.5em;"
 
|- style="font-size: 1.5em;"
Linia 115: Linia 117:
 
| [g]
 
| [g]
 
| [d]
 
| [d]
−
| [ɛ]
+
| [ɛ], -∅
 
|- style="font-size: 1.5em;"
 
|- style="font-size: 1.5em;"
 
| Ζ ζ
 
| Ζ ζ
Linia 158: Linia 160:
 
|}
 
|}
  
−
'''Dwuznaki'''
+
=== Dwuznaki ===
 
{| cellspacing="10" style="text-align: center;"
 
{| cellspacing="10" style="text-align: center;"
 
|- style="font-size: 1.5em;"
 
|- style="font-size: 1.5em;"
−
|  
+
| Αι αι
−
|  
+
| Αυ αυ
−
|  
+
| Ει ει
−
|  
+
| Ευ ευ
−
|  
+
| Υι υι
 +
| Ου ου
 +
| Ωυ ωυ
 
|-
 
|-
 
| [ɒi]
 
| [ɒi]
 +
| [ɒ]
 +
| [ɛi]
 
| [ɛu]
 
| [ɛu]
−
| [ɛɪ]
+
| [ɯ]
−
| [ɔu]
+
| [u], [w]
−
|  
+
| [ɔu]  
 +
|}
 +
 
 +
=== Znaki Diakrytyczne ===
 +
{| cellspacing="10" style="text-align: center;"
 
|- style="font-size: 1.5em;"
 
|- style="font-size: 1.5em;"
 +
| ά
 +
| ὰ
 +
| ᾶ
 +
| ἁ
 +
|-
 +
| [a˧˥]
 +
| [a˦˨]
 +
| [a˦˥˨]
 +
| [ha]
 +
|}
 +
 +
=== Interpunkcja ===
 +
* . – .
 +
* , – ,
 +
* · – ; :
 +
* ; – ?
 +
 +
= Gramatyka =
 +
== Rzeczownik ==
 +
Fleksja rzeczowna uległa silnemu uproszczeniu w języku epirockim. Zachowały się jedynie trzy przypadki:
 +
*mianownik - pełni podobne funkcje co w innych językach słowiańskich. W porównaniu ze stanem prasłowiańskim, przejął on funkcje wołacza.
 +
*dopełniacz - oprócz pełnienia funkcji odziedziczonych ze stanu prasłowiańskiego, pod wpływem liczby podwójnej zaczął przejmować także funkcję miejscownika (w wyniku czego niektóre rzeczowniki przyjmują w dopełniaczu końcówkę kontynuującą końcówkę miejscownika), a także, przy pomocy przyimka ζελ (dla) celownika.
 +
*biernik - wypełnia on te same zadania, co w języku prasłowiańskim, jednak przejął on też wiele funkcji pełnionych przez dawny narzędnik.
 +
 +
=== Deklinacja I ===
 +
Obejmuje wszystkie rzeczowniki rodzaju męskiego przyjmujące w liczbie mnogiej końcówki -υι, -έ. Rzeczowniki oznaczająca ludzi posiadają tożsamy biernik i dopełniacz.
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja I
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
| T-∅
 +
| T-C-'''υι'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| T-C-'''ε'''
 +
| T<sup>~ 0</sup>-C-'''έ'''
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| NOM/GEN
 +
| NOM/GEN
 +
|}
 +
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja I
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
| βυίλ
 +
| βυίλκ'''υι'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| βυίλκ'''ε'''
 +
| βυῖλκ'''έ'''
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| βυίλ
 +
| βυίλκ'''υι'''
 +
|}
 +
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja I
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
|ρεύ
 +
|ράβ'''υι'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| ράβ'''ε'''
 +
| ραῦβ'''έ'''
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| ράβ'''ε'''
 +
| ραῦβ'''έ'''
 +
|}
 +
 +
=== Deklinacja II ===
 +
Deklinacja II kontynuuje prasłowiańską deklinację -jo-tematową pod wpływem deklinacji -i-tematowej oraz spółgłoskowych. Rzeczowniki oznaczająca ludzi posiadają tożsamy biernik i dopełniacz.
 +
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja II
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
| T-∅
 +
| T-C<sup>x2</sup>-'''ι'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| T-C<sup>x2</sup>-'''ι'''
 +
| T-C<sup>x2</sup><sup>~ </sup>-C-'''έ'''
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| NOM/GEN
 +
| NOM/GEN
 +
|}
 +
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja II
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
| κείν
 +
| κείνν'''ι'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| κείνν'''ι'''
 +
| κείνν'''έ'''
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| κείνν'''ι'''
 +
| κείνν'''έ'''
 +
|}
 +
 +
=== Deklinacja III ===
 +
Deklinacja III kontynuuje prasłowiańską deklinację spółgłoskową. Przyjmują jedną z niżej podanych końcówek w mianowniku (zastępowaną w tabeli przez znak '''N'''):
 +
*'''-υι''', np. κὰμ'''υι''' "kamień"
 +
*'''-ε''', np. ίμμ'''ε''' "imię"
 +
*'''-έ''', np λὸβ'''έ''' "słowo"
 +
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja III
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
| T-N
 +
| T-<sup>ι</sup>C-'''ι'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| T-<sup>ι</sup>C-'''ι'''
 +
| T<sup>~ I</sup>-<sup>ε</sup>C-∅
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| NOM
 +
| NOM
 +
|}
 +
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja III
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
| κὰμ'''υι'''
 +
| κὰμ'''ινι'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| κὰμ'''ινι'''
 +
| κε̃μ'''εν'''
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| κὰμ'''υι'''
 +
| κὰμ'''ινι'''
 +
|}
 +
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja III
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
| ίμμ'''ε'''
 +
| ίμμ'''ινι'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| ίμμ'''ινι'''
 +
| ῖmm'''εν'''
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| ίμμ'''ε'''
 +
| ίμμ'''ινι'''
 +
|}
 +
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja III
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
| λὸβ'''έ'''
 +
| λὸβ''ιἱ'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| λὸβ'''ιἱ'''
 +
| λο̃β'''εἐ'''
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| λὸβ'''έ'''
 +
| λὸβ''ιἱ'''
 +
|}
 +
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja III
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 +
| πὸρσ'''ε'''
 +
| πὸρσ'''ιδι'''
 +
|-
 +
!Gen.
 +
| πὸρσ'''ιδι'''
 +
| πὸρσ'''εδ'''
 +
|-
 +
!Acc.
 +
| πὸρσ'''ε'''
 +
| πὸρσ'''ιδι'''
 +
|}
 +
 +
=== Deklinacja I ===
 +
{| class="wikitable" style="text-align:center"
 +
!colspan=3| Deklinacja I
 +
|-
 +
!Przypadek
 +
!Sg
 +
!Pl
 +
|-
 +
!Nom.
 
|  
 
|  
 
|  
 
|  
−
|  
+
|-
 +
!Gen.
 
|  
 
|  
 
|  
 
|  
 
|-
 
|-
 +
!Acc.
 
|  
 
|  
 
|  
 
|  
−
|
 
−
|
 
−
|
 
 
|}
 
|}
  
−
[[Kategoria:Użytkownik:Henryk Pruthenia]]
+
 
 +
== Zaimek ==
 +
 
 +
== Czasownik ==
 +
Czasownik w języki epirockim odmienia się jedynie przez czasy i liczbę. Zanikła odmiana osobowa. W czasie przeszłym złożonym obecna jest także odmian rodzajowa.
 +
 
 +
= Teksty =
 +
{| class="wikitable" style="text-align:left"
 +
!colspan=3| Tukidydes
 +
|-
 +
| Tukidydes z Aten opisał wojnę, którą prowadzili między sobą Peloponezyjczycy i Ateńczycy.
 +
| Τουκυδίδε ως Α̃ἱνε ορρή ίς βρὴν, αῦκυι βήζι ἑύ μηκ ὅββεμ Πέλοβονσυι δά Άἱνσυι.
 +
| tukyˈdíde oˈsa᷈hin oˈrːé ˈís ˈbrèn, ˈɒ᷈kɯ ˈbézi ˈhéu ˈhɔ́bːɛm pɛlɔbɔnsɯ ˈdá ˈáhinsɯ.
 +
|}
 +
 
 +
 
 +
 
 +
[[Kategoria:Użytkownik:Henryk Pruthenia]][[Kategoria:HBA]]

Aktualna wersja na dzień 15:05, 9 paź 2017

Język epirocki
Λόἐ ῖπιρχε

[lɔ́h i᷈pirx]

Sposoby zapisu: grecki, cyrylica, łaciński
Typologia: analityczno-fleksyjny
SVO?
Faktycznie
Utworzenie: Henryk Pruthenia w 2017
W ?
Używany w : Epir
Klasyfikacja: J. słowiańskie
  • południowosłowiańskie
    • 'epirocki
Lista conlangów
Nuvola apps bookcase 1 blue.svg.png Zobacz też słownik tego języka.

Język epirocki (Λόἐ ῖπιρχε [lɔ́h i᷈pirx]) - język południowosłowiański używany na terenie Królestwa Epiru. Względem stanu prasłowiańskiego charakteryzuje się silnie uproszczoną morfologią i wieloma zmiana w prozodii.

Zmiany Językowe

  • TorT, TolT, TerT, TelT > TraT, TloT, TrĕT, TlĕT
  • orT- > raT-
  • tj, dj > št, žd
  • nowy akut daje wzdłużenie;
  • ĕ > ja
  • depalatalizacja przed /e/
  • št, žd > šk, žg
  • wymowa /v/ jako [w]
  • wzmocnienie /v/ po i przed samogłoską akcentowaną do /b/, o ile nie przed spółgłoską
  • przeniesienie akcentu i melodii na pierwszą sylabę, o ile nie słaby prefiks (z jerem, lub przed wielosylabowym słowem), z rzadka zjawisko załamania tonu
  • ъ, ь > ɯ, ɪ, lub wypadnięcie i wzdłużenie samogłoski
  • e > ɪ
  • nieakcentowane i > ɪ
  • ja > je
  • ę, ǫ, ę̄, ǭ > ja, ɯ, ja:, ɯ:
  • y > ɯ
  • VCjV > VCCV
  • zabarwienie samogłoski akcentowanej pod wpływem samogłoski długiej nieakcentowanej:
    • Zaokrąglenie (pod wpływem u, ɔ):
      • i > y
      • ɪ > ʏ
      • a > ɒ
    • Przejście do przodu (pod wpływem i, ɪ, ɛ):
      • u > y
      • ɔ > œ
      • a > æ
  • y, ʏ, œ > y
  • æ > ɛ
  • ɪ przed twardymi w sylabie otwartej i w sylabie zamkniętej > ɛ
  • ɪ w reszcie pozycji > i
  • Dyftongizacja długich samogłosek pod akcentem, w reszcie pozycji skrócenie samogłoski i pojawienie się tonu łamanego:
    • i: y: ɯ: u: > æi, øy, ɵu, ɒʉ
    • ɛ: ɔ: > eɪ, uo
    • a: ɒ: > æu, ou
  • wygłosowe -a, -u > -e
  • x > ∅ V_V
  • s > h V_V, #_V
    • æi, øy, ɵu, ɒʉ > ɛɪ, ɛɪ, ɛu, ɔu
    • eɪ, uo > e: o:
    • æu, ou > ɛu, ɔu
  • e: o: > e, o
  • ɒʉ > ɒi
  • zlanie się dźwięcznych i bezdźwięcznych spółgłosek w sylabach nieakcentowanych pomiędzy samogłoskami
  • osłabienie s, š i ich dźwięcznych odpowiedników przed spółgłoskami i ich zanik
  • x > s przed spółgłoskami
  • x > ∅ w nagłosie
  • ks > x
  • ps > s
  • s, z, š, ž, p, b, t, d, k, g > ∅ w wygłosie
  • ts, dz > s, z
  • č > s
  • š, ž > x
  • nagłosowe t, d > s, z
  • wygłosowe e > ∅
  • wygłosowe ɔ > ∅

Dźwięki

Samogłoski

  • i y ɯ u
  • e o
  • ɛ ɔ
  • a ɒ

Dyftongi

  • ɛu, ɔu
  • ɛɪ, ɒi

Spółgłoski

  • m n
  • p b t d k ɡ
  • s z x h
  • w r l j

Akcent

Występują następujące typy akcentu:

  • ά ˧˥
  • ὰ ˦˨
  • ᾶ ˦˥˨

Zapis

Zapis Grecki

Α α Β β Γ γ Δ δ Ε ε
[a] [b] [g] [d] [ɛ], -∅
Ζ ζ Η η Ι ι Κ κ Λ λ
[z] [e] [i], [j] [k] [ɫ], [lʲ]
Μ μ Ν ν Ξ ξ Ο ο Π π
[,] [n], [nʲ] [x] [ɔ] [p]
Ρ ρ Σ σ ς Τ τ Υ υ Χ χ
[r] [s] [t] [y] [x]
Ω ω
[o]

Dwuznaki

Αι αι Αυ αυ Ει ει Ευ ευ Υι υι Ου ου Ωυ ωυ
[ɒi] [ɒ] [ɛi] [ɛu] [ɯ] [u], [w] [ɔu]

Znaki Diakrytyczne

ά ὰ ᾶ ἁ
[a˧˥] [a˦˨] [a˦˥˨] [ha]

Interpunkcja

  • . – .
  • , – ,
  • · – ; :
  • ; – ?

Gramatyka

Rzeczownik

Fleksja rzeczowna uległa silnemu uproszczeniu w języku epirockim. Zachowały się jedynie trzy przypadki:

  • mianownik - pełni podobne funkcje co w innych językach słowiańskich. W porównaniu ze stanem prasłowiańskim, przejął on funkcje wołacza.
  • dopełniacz - oprócz pełnienia funkcji odziedziczonych ze stanu prasłowiańskiego, pod wpływem liczby podwójnej zaczął przejmować także funkcję miejscownika (w wyniku czego niektóre rzeczowniki przyjmują w dopełniaczu końcówkę kontynuującą końcówkę miejscownika), a także, przy pomocy przyimka ζελ (dla) celownika.
  • biernik - wypełnia on te same zadania, co w języku prasłowiańskim, jednak przejął on też wiele funkcji pełnionych przez dawny narzędnik.

Deklinacja I

Obejmuje wszystkie rzeczowniki rodzaju męskiego przyjmujące w liczbie mnogiej końcówki -υι, -έ. Rzeczowniki oznaczająca ludzi posiadają tożsamy biernik i dopełniacz.

Deklinacja I
Przypadek Sg Pl
Nom. T-∅ T-C-υι
Gen. T-C-ε T~ 0-C-έ
Acc. NOM/GEN NOM/GEN
Deklinacja I
Przypadek Sg Pl
Nom. βυίλ βυίλκυι
Gen. βυίλκε βυῖλκέ
Acc. βυίλ βυίλκυι
Deklinacja I
Przypadek Sg Pl
Nom. ρεύ ράβυι
Gen. ράβε ραῦβέ
Acc. ράβε ραῦβέ

Deklinacja II

Deklinacja II kontynuuje prasłowiańską deklinację -jo-tematową pod wpływem deklinacji -i-tematowej oraz spółgłoskowych. Rzeczowniki oznaczająca ludzi posiadają tożsamy biernik i dopełniacz.

Deklinacja II
Przypadek Sg Pl
Nom. T-∅ T-Cx2-ι
Gen. T-Cx2-ι T-Cx2~ -C-έ
Acc. NOM/GEN NOM/GEN
Deklinacja II
Przypadek Sg Pl
Nom. κείν κείννι
Gen. κείννι κείννέ
Acc. κείννι κείννέ

Deklinacja III

Deklinacja III kontynuuje prasłowiańską deklinację spółgłoskową. Przyjmują jedną z niżej podanych końcówek w mianowniku (zastępowaną w tabeli przez znak N):

  • -υι, np. κὰμυι "kamień"
  • -ε, np. ίμμε "imię"
  • -έ, np λὸβέ "słowo"
Deklinacja III
Przypadek Sg Pl
Nom. T-N T-ιC-ι
Gen. T-ιC-ι T~ I-εC-∅
Acc. NOM NOM
Deklinacja III
Przypadek Sg Pl
Nom. κὰμυι κὰμινι
Gen. κὰμινι κε̃μεν
Acc. κὰμυι κὰμινι
Deklinacja III
Przypadek Sg Pl
Nom. ίμμε ίμμινι
Gen. ίμμινι ῖmmεν
Acc. ίμμε ίμμινι
Deklinacja III
Przypadek Sg Pl
Nom. λὸβέ λὸβιἱ'
Gen. λὸβιἱ λο̃βεἐ
Acc. λὸβέ λὸβιἱ'
Deklinacja III
Przypadek Sg Pl
Nom. πὸρσε πὸρσιδι
Gen. πὸρσιδι πὸρσεδ
Acc. πὸρσε πὸρσιδι

Deklinacja I

Deklinacja I
Przypadek Sg Pl
Nom.
Gen.
Acc.


Zaimek

Czasownik

Czasownik w języki epirockim odmienia się jedynie przez czasy i liczbę. Zanikła odmiana osobowa. W czasie przeszłym złożonym obecna jest także odmian rodzajowa.

Teksty

Tukidydes
Tukidydes z Aten opisał wojnę, którą prowadzili między sobą Peloponezyjczycy i Ateńczycy. Τουκυδίδε ως Α̃ἱνε ορρή ίς βρὴν, αῦκυι βήζι ἑύ μηκ ὅββεμ Πέλοβονσυι δά Άἱνσυι. tukyˈdíde oˈsa᷈hin oˈrːé ˈís ˈbrèn, ˈɒ᷈kɯ ˈbézi ˈhéu ˈhɔ́bːɛm pɛlɔbɔnsɯ ˈdá ˈáhinsɯ.
Źródło: „https://jezykotw.webd.pl/w/index.php?title=Język_epirocki&oldid=22144”