Język epirocki: Różnice pomiędzy wersjami
(→Zapis) |
|||
(Nie pokazano 23 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
| kolor = #008080 | | kolor = #008080 | ||
| nazwa = Język epirocki | | nazwa = Język epirocki | ||
− | | nazwa własna = | + | | nazwa własna = Λόἐ ῖπιρχε |
+ | [lɔ́h i᷈pirx] | ||
| alfabet u = grecki, cyrylica, łaciński | | alfabet u = grecki, cyrylica, łaciński | ||
| typologia u = analityczno-fleksyjny<br/>SVO? | | typologia u = analityczno-fleksyjny<br/>SVO? | ||
Linia 20: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
{{słownik}} | {{słownik}} | ||
− | '''Język epirocki''' - język południowosłowiański używany na terenie Królestwa Epiru. Względem stanu prasłowiańskiego charakteryzuje się silnie uproszczoną morfologią. | + | '''Język epirocki''' ('''Λόἐ ῖπιρχε''' [lɔ́h i᷈pirx]) - język południowosłowiański używany na terenie Królestwa Epiru. Względem stanu prasłowiańskiego charakteryzuje się silnie uproszczoną morfologią i wieloma zmiana w prozodii. |
= Zmiany Językowe = | = Zmiany Językowe = | ||
Linia 37: | Linia 38: | ||
*nieakcentowane i > ɪ | *nieakcentowane i > ɪ | ||
*ja > je | *ja > je | ||
− | |||
*ę, ǫ, ę̄, ǭ > ja, ɯ, ja:, ɯ: | *ę, ǫ, ę̄, ǭ > ja, ɯ, ja:, ɯ: | ||
*y > ɯ | *y > ɯ | ||
Linia 65: | Linia 65: | ||
**æu, ou > ɛu, ɔu | **æu, ou > ɛu, ɔu | ||
*e: o: > e, o | *e: o: > e, o | ||
− | * | + | *ɒʉ > ɒi |
*zlanie się dźwięcznych i bezdźwięcznych spółgłosek w sylabach nieakcentowanych pomiędzy samogłoskami | *zlanie się dźwięcznych i bezdźwięcznych spółgłosek w sylabach nieakcentowanych pomiędzy samogłoskami | ||
*osłabienie s, š i ich dźwięcznych odpowiedników przed spółgłoskami i ich zanik | *osłabienie s, š i ich dźwięcznych odpowiedników przed spółgłoskami i ich zanik | ||
Linia 74: | Linia 74: | ||
*s, z, š, ž, p, b, t, d, k, g > ∅ w wygłosie | *s, z, š, ž, p, b, t, d, k, g > ∅ w wygłosie | ||
*ts, dz > s, z | *ts, dz > s, z | ||
+ | *č > s | ||
*š, ž > x | *š, ž > x | ||
*nagłosowe t, d > s, z | *nagłosowe t, d > s, z | ||
Linia 98: | Linia 99: | ||
== Akcent == | == Akcent == | ||
Występują następujące typy akcentu: | Występują następujące typy akcentu: | ||
− | * | + | *ά ˧˥ |
− | * | + | *ὰ ˦˨ |
− | * | + | *ᾶ ˦˥˨ |
= Zapis = | = Zapis = | ||
+ | == Zapis Grecki == | ||
{| cellspacing="10" style="text-align: center;" | {| cellspacing="10" style="text-align: center;" | ||
|- style="font-size: 1.5em;" | |- style="font-size: 1.5em;" | ||
Linia 115: | Linia 117: | ||
| [g] | | [g] | ||
| [d] | | [d] | ||
− | | [ɛ] | + | | [ɛ], -∅ |
|- style="font-size: 1.5em;" | |- style="font-size: 1.5em;" | ||
| Ζ ζ | | Ζ ζ | ||
Linia 158: | Linia 160: | ||
|} | |} | ||
− | + | === Dwuznaki === | |
{| cellspacing="10" style="text-align: center;" | {| cellspacing="10" style="text-align: center;" | ||
|- style="font-size: 1.5em;" | |- style="font-size: 1.5em;" | ||
− | | | + | | Αι αι |
− | | | + | | Αυ αυ |
− | | | + | | Ει ει |
− | | | + | | Ευ ευ |
− | | | + | | Υι υι |
+ | | Ου ου | ||
+ | | Ωυ ωυ | ||
|- | |- | ||
| [ɒi] | | [ɒi] | ||
+ | | [ɒ] | ||
+ | | [ɛi] | ||
| [ɛu] | | [ɛu] | ||
− | | [ | + | | [ɯ] |
− | | [ɔu] | + | | [u], [w] |
− | | | + | | [ɔu] |
+ | |} | ||
+ | |||
+ | === Znaki Diakrytyczne === | ||
+ | {| cellspacing="10" style="text-align: center;" | ||
|- style="font-size: 1.5em;" | |- style="font-size: 1.5em;" | ||
+ | | ά | ||
+ | | ὰ | ||
+ | | ᾶ | ||
+ | | ἁ | ||
+ | |- | ||
+ | | [a˧˥] | ||
+ | | [a˦˨] | ||
+ | | [a˦˥˨] | ||
+ | | [ha] | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | === Interpunkcja === | ||
+ | * . – . | ||
+ | * , – , | ||
+ | * · – ; : | ||
+ | * ; – ? | ||
+ | |||
+ | = Gramatyka = | ||
+ | == Rzeczownik == | ||
+ | Fleksja rzeczowna uległa silnemu uproszczeniu w języku epirockim. Zachowały się jedynie trzy przypadki: | ||
+ | *mianownik - pełni podobne funkcje co w innych językach słowiańskich. W porównaniu ze stanem prasłowiańskim, przejął on funkcje wołacza. | ||
+ | *dopełniacz - oprócz pełnienia funkcji odziedziczonych ze stanu prasłowiańskiego, pod wpływem liczby podwójnej zaczął przejmować także funkcję miejscownika (w wyniku czego niektóre rzeczowniki przyjmują w dopełniaczu końcówkę kontynuującą końcówkę miejscownika), a także, przy pomocy przyimka ζελ (dla) celownika. | ||
+ | *biernik - wypełnia on te same zadania, co w języku prasłowiańskim, jednak przejął on też wiele funkcji pełnionych przez dawny narzędnik. | ||
+ | |||
+ | === Deklinacja I === | ||
+ | Obejmuje wszystkie rzeczowniki rodzaju męskiego przyjmujące w liczbie mnogiej końcówki -υι, -έ. Rzeczowniki oznaczająca ludzi posiadają tożsamy biernik i dopełniacz. | ||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja I | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | | T-∅ | ||
+ | | T-C-'''υι''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | T-C-'''ε''' | ||
+ | | T<sup>~ 0</sup>-C-'''έ''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | NOM/GEN | ||
+ | | NOM/GEN | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja I | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | | βυίλ | ||
+ | | βυίλκ'''υι''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | βυίλκ'''ε''' | ||
+ | | βυῖλκ'''έ''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | βυίλ | ||
+ | | βυίλκ'''υι''' | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja I | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | |ρεύ | ||
+ | |ράβ'''υι''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | ράβ'''ε''' | ||
+ | | ραῦβ'''έ''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | ράβ'''ε''' | ||
+ | | ραῦβ'''έ''' | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | === Deklinacja II === | ||
+ | Deklinacja II kontynuuje prasłowiańską deklinację -jo-tematową pod wpływem deklinacji -i-tematowej oraz spółgłoskowych. Rzeczowniki oznaczająca ludzi posiadają tożsamy biernik i dopełniacz. | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja II | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | | T-∅ | ||
+ | | T-C<sup>x2</sup>-'''ι''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | T-C<sup>x2</sup>-'''ι''' | ||
+ | | T-C<sup>x2</sup><sup>~ </sup>-C-'''έ''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | NOM/GEN | ||
+ | | NOM/GEN | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja II | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | | κείν | ||
+ | | κείνν'''ι''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | κείνν'''ι''' | ||
+ | | κείνν'''έ''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | κείνν'''ι''' | ||
+ | | κείνν'''έ''' | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | === Deklinacja III === | ||
+ | Deklinacja III kontynuuje prasłowiańską deklinację spółgłoskową. Przyjmują jedną z niżej podanych końcówek w mianowniku (zastępowaną w tabeli przez znak '''N'''): | ||
+ | *'''-υι''', np. κὰμ'''υι''' "kamień" | ||
+ | *'''-ε''', np. ίμμ'''ε''' "imię" | ||
+ | *'''-έ''', np λὸβ'''έ''' "słowo" | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja III | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | | T-N | ||
+ | | T-<sup>ι</sup>C-'''ι''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | T-<sup>ι</sup>C-'''ι''' | ||
+ | | T<sup>~ I</sup>-<sup>ε</sup>C-∅ | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | NOM | ||
+ | | NOM | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja III | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | | κὰμ'''υι''' | ||
+ | | κὰμ'''ινι''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | κὰμ'''ινι''' | ||
+ | | κε̃μ'''εν''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | κὰμ'''υι''' | ||
+ | | κὰμ'''ινι''' | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja III | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | | ίμμ'''ε''' | ||
+ | | ίμμ'''ινι''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | ίμμ'''ινι''' | ||
+ | | ῖmm'''εν''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | ίμμ'''ε''' | ||
+ | | ίμμ'''ινι''' | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja III | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | | λὸβ'''έ''' | ||
+ | | λὸβ''ιἱ''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | λὸβ'''ιἱ''' | ||
+ | | λο̃β'''εἐ''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | λὸβ'''έ''' | ||
+ | | λὸβ''ιἱ''' | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja III | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
+ | | πὸρσ'''ε''' | ||
+ | | πὸρσ'''ιδι''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Gen. | ||
+ | | πὸρσ'''ιδι''' | ||
+ | | πὸρσ'''εδ''' | ||
+ | |- | ||
+ | !Acc. | ||
+ | | πὸρσ'''ε''' | ||
+ | | πὸρσ'''ιδι''' | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | === Deklinacja I === | ||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
+ | !colspan=3| Deklinacja I | ||
+ | |- | ||
+ | !Przypadek | ||
+ | !Sg | ||
+ | !Pl | ||
+ | |- | ||
+ | !Nom. | ||
| | | | ||
| | | | ||
− | | | + | |- |
+ | !Gen. | ||
| | | | ||
| | | | ||
|- | |- | ||
+ | !Acc. | ||
| | | | ||
| | | | ||
− | |||
− | |||
− | |||
|} | |} | ||
− | [[Kategoria:Użytkownik:Henryk Pruthenia]] | + | |
+ | == Zaimek == | ||
+ | |||
+ | == Czasownik == | ||
+ | Czasownik w języki epirockim odmienia się jedynie przez czasy i liczbę. Zanikła odmiana osobowa. W czasie przeszłym złożonym obecna jest także odmian rodzajowa. | ||
+ | |||
+ | = Teksty = | ||
+ | {| class="wikitable" style="text-align:left" | ||
+ | !colspan=3| Tukidydes | ||
+ | |- | ||
+ | | Tukidydes z Aten opisał wojnę, którą prowadzili między sobą Peloponezyjczycy i Ateńczycy. | ||
+ | | Τουκυδίδε ως Α̃ἱνε ορρή ίς βρὴν, αῦκυι βήζι ἑύ μηκ ὅββεμ Πέλοβονσυι δά Άἱνσυι. | ||
+ | | tukyˈdíde oˈsa᷈hin oˈrːé ˈís ˈbrèn, ˈɒ᷈kɯ ˈbézi ˈhéu ˈhɔ́bːɛm pɛlɔbɔnsɯ ˈdá ˈáhinsɯ. | ||
+ | |} | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | [[Kategoria:Użytkownik:Henryk Pruthenia]][[Kategoria:HBA]] |
Aktualna wersja na dzień 15:05, 9 paź 2017
Język epirocki Λόἐ ῖπιρχε [lɔ́h i᷈pirx] | |
---|---|
Sposoby zapisu: | grecki, cyrylica, łaciński |
Typologia: | analityczno-fleksyjny SVO? |
Faktycznie | |
Utworzenie: | Henryk Pruthenia w 2017 |
W ? | |
Używany w : | Epir |
Klasyfikacja: | J. słowiańskie
|
Lista conlangów |
Zobacz też słownik tego języka. |
Język epirocki (Λόἐ ῖπιρχε [lɔ́h i᷈pirx]) - język południowosłowiański używany na terenie Królestwa Epiru. Względem stanu prasłowiańskiego charakteryzuje się silnie uproszczoną morfologią i wieloma zmiana w prozodii.
Zmiany Językowe
- TorT, TolT, TerT, TelT > TraT, TloT, TrĕT, TlĕT
- orT- > raT-
- tj, dj > št, žd
- nowy akut daje wzdłużenie;
- ĕ > ja
- depalatalizacja przed /e/
- št, žd > šk, žg
- wymowa /v/ jako [w]
- wzmocnienie /v/ po i przed samogłoską akcentowaną do /b/, o ile nie przed spółgłoską
- przeniesienie akcentu i melodii na pierwszą sylabę, o ile nie słaby prefiks (z jerem, lub przed wielosylabowym słowem), z rzadka zjawisko załamania tonu
- ъ, ь > ɯ, ɪ, lub wypadnięcie i wzdłużenie samogłoski
- e > ɪ
- nieakcentowane i > ɪ
- ja > je
- ę, ǫ, ę̄, ǭ > ja, ɯ, ja:, ɯ:
- y > ɯ
- VCjV > VCCV
- zabarwienie samogłoski akcentowanej pod wpływem samogłoski długiej nieakcentowanej:
- Zaokrąglenie (pod wpływem u, ɔ):
- i > y
- ɪ > ʏ
- a > ɒ
- Przejście do przodu (pod wpływem i, ɪ, ɛ):
- u > y
- ɔ > œ
- a > æ
- Zaokrąglenie (pod wpływem u, ɔ):
- y, ʏ, œ > y
- æ > ɛ
- ɪ przed twardymi w sylabie otwartej i w sylabie zamkniętej > ɛ
- ɪ w reszcie pozycji > i
- Dyftongizacja długich samogłosek pod akcentem, w reszcie pozycji skrócenie samogłoski i pojawienie się tonu łamanego:
- i: y: ɯ: u: > æi, øy, ɵu, ɒʉ
- ɛ: ɔ: > eɪ, uo
- a: ɒ: > æu, ou
- wygłosowe -a, -u > -e
- x > ∅ V_V
- s > h V_V, #_V
- æi, øy, ɵu, ɒʉ > ɛɪ, ɛɪ, ɛu, ɔu
- eɪ, uo > e: o:
- æu, ou > ɛu, ɔu
- e: o: > e, o
- ɒʉ > ɒi
- zlanie się dźwięcznych i bezdźwięcznych spółgłosek w sylabach nieakcentowanych pomiędzy samogłoskami
- osłabienie s, š i ich dźwięcznych odpowiedników przed spółgłoskami i ich zanik
- x > s przed spółgłoskami
- x > ∅ w nagłosie
- ks > x
- ps > s
- s, z, š, ž, p, b, t, d, k, g > ∅ w wygłosie
- ts, dz > s, z
- č > s
- š, ž > x
- nagłosowe t, d > s, z
- wygłosowe e > ∅
- wygłosowe ɔ > ∅
Dźwięki
Samogłoski
- i y ɯ u
- e o
- ɛ ɔ
- a ɒ
Dyftongi
- ɛu, ɔu
- ɛɪ, ɒi
Spółgłoski
- m n
- p b t d k ɡ
- s z x h
- w r l j
Akcent
Występują następujące typy akcentu:
- ά ˧˥
- ὰ ˦˨
- ᾶ ˦˥˨
Zapis
Zapis Grecki
Α α | Β β | Γ γ | Δ δ | Ε ε |
[a] | [b] | [g] | [d] | [ɛ], -∅ |
Ζ ζ | Η η | Ι ι | Κ κ | Λ λ |
[z] | [e] | [i], [j] | [k] | [ɫ], [lʲ] |
Μ μ | Ν ν | Ξ ξ | Ο ο | Π π |
[,] | [n], [nʲ] | [x] | [ɔ] | [p] |
Ρ ρ | Σ σ ς | Τ τ | Υ υ | Χ χ |
[r] | [s] | [t] | [y] | [x] |
Ω ω | ||||
[o] |
Dwuznaki
Αι αι | Αυ αυ | Ει ει | Ευ ευ | Υι υι | Ου ου | Ωυ ωυ |
[ɒi] | [ɒ] | [ɛi] | [ɛu] | [ɯ] | [u], [w] | [ɔu] |
Znaki Diakrytyczne
ά | ὰ | ᾶ | ἁ |
[a˧˥] | [a˦˨] | [a˦˥˨] | [ha] |
Interpunkcja
- . – .
- , – ,
- · – ; :
- ; – ?
Gramatyka
Rzeczownik
Fleksja rzeczowna uległa silnemu uproszczeniu w języku epirockim. Zachowały się jedynie trzy przypadki:
- mianownik - pełni podobne funkcje co w innych językach słowiańskich. W porównaniu ze stanem prasłowiańskim, przejął on funkcje wołacza.
- dopełniacz - oprócz pełnienia funkcji odziedziczonych ze stanu prasłowiańskiego, pod wpływem liczby podwójnej zaczął przejmować także funkcję miejscownika (w wyniku czego niektóre rzeczowniki przyjmują w dopełniaczu końcówkę kontynuującą końcówkę miejscownika), a także, przy pomocy przyimka ζελ (dla) celownika.
- biernik - wypełnia on te same zadania, co w języku prasłowiańskim, jednak przejął on też wiele funkcji pełnionych przez dawny narzędnik.
Deklinacja I
Obejmuje wszystkie rzeczowniki rodzaju męskiego przyjmujące w liczbie mnogiej końcówki -υι, -έ. Rzeczowniki oznaczająca ludzi posiadają tożsamy biernik i dopełniacz.
Deklinacja I | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | T-∅ | T-C-υι |
Gen. | T-C-ε | T~ 0-C-έ |
Acc. | NOM/GEN | NOM/GEN |
Deklinacja I | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | βυίλ | βυίλκυι |
Gen. | βυίλκε | βυῖλκέ |
Acc. | βυίλ | βυίλκυι |
Deklinacja I | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | ρεύ | ράβυι |
Gen. | ράβε | ραῦβέ |
Acc. | ράβε | ραῦβέ |
Deklinacja II
Deklinacja II kontynuuje prasłowiańską deklinację -jo-tematową pod wpływem deklinacji -i-tematowej oraz spółgłoskowych. Rzeczowniki oznaczająca ludzi posiadają tożsamy biernik i dopełniacz.
Deklinacja II | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | T-∅ | T-Cx2-ι |
Gen. | T-Cx2-ι | T-Cx2~ -C-έ |
Acc. | NOM/GEN | NOM/GEN |
Deklinacja II | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | κείν | κείννι |
Gen. | κείννι | κείννέ |
Acc. | κείννι | κείννέ |
Deklinacja III
Deklinacja III kontynuuje prasłowiańską deklinację spółgłoskową. Przyjmują jedną z niżej podanych końcówek w mianowniku (zastępowaną w tabeli przez znak N):
- -υι, np. κὰμυι "kamień"
- -ε, np. ίμμε "imię"
- -έ, np λὸβέ "słowo"
Deklinacja III | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | T-N | T-ιC-ι |
Gen. | T-ιC-ι | T~ I-εC-∅ |
Acc. | NOM | NOM |
Deklinacja III | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | κὰμυι | κὰμινι |
Gen. | κὰμινι | κε̃μεν |
Acc. | κὰμυι | κὰμινι |
Deklinacja III | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | ίμμε | ίμμινι |
Gen. | ίμμινι | ῖmmεν |
Acc. | ίμμε | ίμμινι |
Deklinacja III | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | λὸβέ | λὸβιἱ' |
Gen. | λὸβιἱ | λο̃βεἐ |
Acc. | λὸβέ | λὸβιἱ' |
Deklinacja III | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | πὸρσε | πὸρσιδι |
Gen. | πὸρσιδι | πὸρσεδ |
Acc. | πὸρσε | πὸρσιδι |
Deklinacja I
Deklinacja I | ||
---|---|---|
Przypadek | Sg | Pl |
Nom. | ||
Gen. | ||
Acc. |
Zaimek
Czasownik
Czasownik w języki epirockim odmienia się jedynie przez czasy i liczbę. Zanikła odmiana osobowa. W czasie przeszłym złożonym obecna jest także odmian rodzajowa.
Teksty
Tukidydes | ||
---|---|---|
Tukidydes z Aten opisał wojnę, którą prowadzili między sobą Peloponezyjczycy i Ateńczycy. | Τουκυδίδε ως Α̃ἱνε ορρή ίς βρὴν, αῦκυι βήζι ἑύ μηκ ὅββεμ Πέλοβονσυι δά Άἱνσυι. | tukyˈdíde oˈsa᷈hin oˈrːé ˈís ˈbrèn, ˈɒ᷈kɯ ˈbézi ˈhéu ˈhɔ́bːɛm pɛlɔbɔnsɯ ˈdá ˈáhinsɯ. |