Język miecki
Wersja z dnia 02:51, 25 gru 2015 autorstwa Feles muribus (dyskusja | edycje)
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Język miecki — język z rodziny zachodniogermańskiej, używany w alternatywnej rzeczywistości w środkowej Europie, na terenach między rzeką Łabą a Wisłą.
Historia
Historię języka mieckiego można podzielić na następujące okresy:
- proto-miecki, późna starożytność;
- staromiecki, wczesne średniowiecze;
- średniomiecki, późne średniowiecze;
- nowomiecki, nowożytność i współczesność.
Fonologia
Spółgłoski
| Wargowe | Zębowe | Dziąsłowe | Podniebienne | Mk-podn. | |
|---|---|---|---|---|---|
| Nosowe | m | n | |||
| Zwarte bdź. | p | t | k | ||
| Zwarte dź. | b | d | ɡ | ||
| Szczelinowe | f | s | |||
| Półotwarte | ʋ «v» | l | r | j «i» | w «u» |
Uwagi:
- /ɡ/ nie występuje w słowach rodzimych.
- /j w/ są niezgłoskowymi odpowiednikami samogłosek /i u/.
Samogłoski
| Przednie | Środkowe | Tylne | |
|---|---|---|---|
| Przymknięte | i u̯i |
ɨ «ï» | u i̯u u̯ɯ «û» |
| Średnie | e i̯e u̯e |
o i̯o u̯o | |
| Średnie centr. | eə̯ «è» i̯eə̯ «iè» u̯eə̯ «uè» |
ə «à» i̯ə «ià» u̯ə «uà» |
oə̯ «ò» i̯oə̯ «iò» u̯oə̯ «uò» |
| Otwarte | a i̯a u̯a |
Uwagi:
- /ɨ u̯ɯ/ są wyróżniane tylko w niektórych dialektach. W języku standardowym odpowiadają im /i u/.
- Połączenie /u̯ə/ praktycznie nie występuje w słowach rodzimych.
- Wielu użytkowników języka nie czyni różnicy między połączeniami /i̯eə̯ i̯ə i̯oə̯/ oraz między /u̯eə̯ u̯ə u̯oə̯/.