Język śląski

Slesian śląski
Utworzenie:	Spiritus w 2015
Liczba użytkowników	115 000 000
Sposoby zapisu:	łacinka
Typologia:	SOV, V2
Klasyfikacja:	indoeuropejskie romańskie bohemskie śląski
Kody
Conlanger–1	szl
Conlanger–3	pos.szl.spr
Przykład
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Oameni li touti liwri a iebali ian dignità a diti nascian. Łor donati soun coum razà a consawie a deberan har à l’outri coum lui cor płen de fradernità.
Lista conlangów

Zobacz też słownik tego języka.

Język śląski (śl. Slesian [sliˈʑan]) – język indoeuropejski z grupy romańskiej. Jest językiem ojczystym dla ok. 115 000 000 osób na świecie. Od 1990 r. regulacją na wszystkich obszarach zajmuje się założona w 1862 r. Akademia Języka Śląskiego (śl. Ł'Acadiemia de Dioum Łu Slesian). Pełni funkcję oficjalnego języka min. Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej, Światowej Organizacji Handlu czy Międzynarodowego Biura Miar i Wag.

Fonologia

Opracowanie to odnosi się do odmiany standardowej (śl. ła sorta de stímel) języka śląskiego, opartej na wymowie mieszkańców GOP-u, szczególnie Gliwic. By zobaczyć dialektalne różnice w wymowie, należy spojrzeć do odpowiedniej sekcji.

Samogłoski

	Przednie		Centralne		Tylne
Przymknięte	i u ɔ ɛ (ə) ɨ ʉ̟ a
Prawie przymknięte
Półprzymknięte
Średnie
Półotwarte
Prawie otwarte
Otwarte

Redukcje samogłosek

Samogłoski w śląskim kontynentalnym i nowozelandzkim ulegają redukcji w sylabach nieakcentowanych. Dźwięki /i/ /u/ /ʉ̟/ i /ɨ/ nie ulegają redukcjom. Poniższa tabela przedstawia redukcje pozostałych.

Akcent.	Nieakcent.	Przykład	Wymowa	Znaczenie
[a]	[ə]	niatra	[ˈɲatrə]	okno
[ɛ]	[ə]	genética	[ʑəˈnɛt͡ɕikə]	genetyka
[jɛ]	[i]	piewién	[piˈvjɛn]	wróżba
[ɔ]	[u]	sonor	[suˈnɔr]	dźwięk