Język Bergrama: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{język
 
{{język
 
   |nazwa = język alduryncki
 
   |nazwa = język alduryncki
   |nazwa własna = Aldhurinx Sprek
+
   |nazwa własna = Aldhurinsc Sprec
 
   |kolor = green
 
   |kolor = green
 
   |twórca = Adrinnix w 2021
 
   |twórca = Adrinnix w 2021
Linia 12: Linia 12:
 
   |zasięg = Fryzja
 
   |zasięg = Fryzja
 
}}
 
}}
'''Język wczesnoalduryncki''', okres wczesnoalduryncki, język Bergrama (ald. ''Frōe Aldurinsk'', ''Bergram Sprāg'', w-ald. ''Aldhurinx Sprek''<ref>"Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)</ref>) - faza rozwoju języka aldurynckiego. Języka wczesnoaldurynckiego używano od ok. V  do połowy XI wieku<ref>"Dzieje Alduryncji"-L. Fulkling (1841)</ref>.  Najstarsze zabytki piśmiennicze to ''Dziennik'', ''Biblia Alduryncka'' i ''Modlitewnik Alduryncki'' autorstwa misjonarza [[Bergram z Fiskburga|Bergrama]].  
+
'''Język wczesnoalduryncki''', okres wczesnoalduryncki, język Bergrama (ald. ''Frōe Aldurinsk'', ''Bergram Sprāg'', w-ald. ''Aldhurinsc Sprec''<ref>"Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)</ref>) - faza rozwoju języka aldurynckiego. Języka wczesnoaldurynckiego używano od ok. V  do połowy XI wieku<ref>"Dzieje Alduryncji"-L. Fulkling (1841)</ref>.  Najstarsze zabytki piśmiennicze to ''Dziennik'', ''Biblia Alduryncka'' i ''Modlitewnik Alduryncki'' autorstwa misjonarza [[Bergram z Fiskburga|Bergrama]].  
  
 
==Alfabet==
 
==Alfabet==
Linia 18: Linia 18:
 
{| class="wikitable"
 
{| class="wikitable"
 
|-
 
|-
! Aa || Āā || Êê || Bb || Cc || Dh dh || Dd || Ee || Ēē || Ff || Gg || Hh || Ii || Īī || Jj  
+
! Aa || Āā || Êê || Bb || Cc (Kk) || Dh dh || Dd || Ee || Ēē || Ff || Gg || Hh || Ii || Īī || Jj  
 
|-
 
|-
 
| [a] || [aː] || [æ], [ɛː]? || [b] || [k] || [d] || [θ] || [ɛ] || [ɛː] || [f] || [ɡ] || [x] || [i] || [iː] || [j]  
 
| [a] || [aː] || [æ], [ɛː]? || [b] || [k] || [d] || [θ] || [ɛ] || [ɛː] || [f] || [ɡ] || [x] || [i] || [iː] || [j]  
Linia 31: Linia 31:
  
 
'''zapis Bergrama z Fiskburga:'''<ref>"Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)</ref><br>
 
'''zapis Bergrama z Fiskburga:'''<ref>"Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)</ref><br>
Fāder unser,<br>
+
Fādher unser,<br>
 
Dhu izot in himiz, namo dīn ist hēlage,<br>
 
Dhu izot in himiz, namo dīn ist hēlage,<br>
Koenigraik dīn komdau, veler dīn vesdau,<br>
+
Koenigraic dīn komdau, veler dīn vesdau,<br>
 
in himiz  ond um erdaz.<br>
 
in himiz  ond um erdaz.<br>
 
Dhu gabdau Uns broedaz , ond fragtdau unserê sudan,<br>
 
Dhu gabdau Uns broedaz , ond fragtdau unserê sudan,<br>
 
do Vi frabden unserê suders.<br>
 
do Vi frabden unserê suders.<br>
Dhu nêi uzlaupyan skulan Uns<br>
+
Dhu nêi uzlaupyan sculan Uns<br>
suden ond skutjen Uns van ubilaz.<br>
+
suden ond scutjen Uns van ubilaz.<br>
  
Dīn ist Koenigraik, kraft und ulde.
+
Dīn ist Koenigraic, kraft und ulde.
 
Amen
 
Amen
  

Wersja z 21:46, 9 cze 2021

język alduryncki
Aldhurinsc Sprec
Utworzenie: Adrinnix w 2021
Liczba użytkowników wymarły
Sposoby zapisu: łaciński (alduryncki)
Typologia: szyk SVO, V2
Klasyfikacja: języki indoeuropejskie
  • języki germańskie
    • język wczesnoalduryncki
Lista conlangów

Język wczesnoalduryncki, okres wczesnoalduryncki, język Bergrama (ald. Frōe Aldurinsk, Bergram Sprāg, w-ald. Aldhurinsc Sprec[1]) - faza rozwoju języka aldurynckiego. Języka wczesnoaldurynckiego używano od ok. V do połowy XI wieku[2]. Najstarsze zabytki piśmiennicze to Dziennik, Biblia Alduryncka i Modlitewnik Alduryncki autorstwa misjonarza Bergrama.

Alfabet

Aa Āā Êê Bb Cc (Kk) Dh dh Dd Ee Ēē Ff Gg Hh Ii Īī Jj
[a] [aː] [æ], [ɛː]? [b] [k] [d] [θ] [ɛ] [ɛː] [f] [ɡ] [x] [i] [iː] [j]
Ll Mm Nn Oo Īī Oe oe Pp Rr Ss Tt Uu Ūū Vv Xx Yy
[l] [m] [n] [ɔ] [ɔː] [ø] [p] [r], [ʁ] [s] [t] [u] [uː] [v] [ks] [ij]

Przykłady

"Ojcze nasz"

zapis Bergrama z Fiskburga:[3]
Fādher unser,
Dhu izot in himiz, namo dīn ist hēlage,
Koenigraic dīn komdau, veler dīn vesdau,
in himiz ond um erdaz.
Dhu gabdau Uns broedaz , ond fragtdau unserê sudan,
do Vi frabden unserê suders.
Dhu nêi uzlaupyan sculan Uns
suden ond scutjen Uns van ubilaz.

Dīn ist Koenigraic, kraft und ulde. Amen


zapis współczesny:
Fāder unser,
Du isott in Himinaz, Name þīn ist hēlage,
Kønigraik þīn komdau, Wiler þīn wesdau,
in Himinaz und um Erþaz.
Du gabdau Uns Brødaz , und fragtdau unseræ Sudon,
þo Wi frabden unseræ Sūders.
Du næi uzlaubijan skulan Uns
Suden und skutjen Uns van Ubilaz.

Þīn ist Kønigraik, Kraft und Ulþe. Amen

Uwagi, źródła

  1. "Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)
  2. "Dzieje Alduryncji"-L. Fulkling (1841)
  3. "Historia języka aldurynckiego - od Bergrama do XIX wieku"- K. Langwald (1915)