Język Wieży Wschodu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 5 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 11: Linia 11:
 
| conlanger1 f =  
 
| conlanger1 f =  
 
| fikcyjnie = tak
 
| fikcyjnie = tak
| conworld Msc = [[Adnata|Adnacie]]
+
| conworld Msc = Świat Wież
 
| państwa = brak
 
| państwa = brak
 
| klasyfikacja = j. indoeuropejski
 
| klasyfikacja = j. indoeuropejski
Linia 19: Linia 19:
 
}}
 
}}
 
{{słownik}}
 
{{słownik}}
 
+
Język Wieży Wschodu - język aposterioryczny, stworzony na bazie języka praindoeuropejskiego. Posiada najwięcej współnych cech z językami grupy satem, w szczególności z językami bałtosłowiańskimi. Jeden z głównym języków w świecie Wież. Jest stylizowany na konserwatywny język wschodnioeuropejski. Zachowałw wiele cech charakterystycznych dla praindoeuropejskiej morfologii, takich jak ablaut, deklinacja spógłoskowa.
  
 
= Dźwięki =
 
= Dźwięki =
Linia 104: Linia 104:
 
|}
 
|}
 
Duża część spółgłosek twardych i palatalizowanych to oddzielne fonemy. Wyjątkiem są spółgłoski /j/, /ț/, /d̦/, /k/, /g/, /t/, /d/, /h/, /x/ oraz /s/. Spółgłoski /j/, /ț/ oraz /d̦/ nie posiadają swoich twardych odpowiedników, podczas gdy spółgłoski /t/, /d/, /h/, /x/ oraz /s/ ulegają palatalizacji tylko przed /i/, /ė/, /e/. Spółgłoski /k/ oraz /g/ przed samogłoskami przednimi rozwinęły się w /ț/, /d̦/; z tego powodu ich miękkie alofony występują tylko w zbitkach /kʲCʲ/, /gʲCʲ/, zmiękczone pod wpływem następnej spółgłoski. Do automatycznej palatalizacji dochodzi przed /i/, /ė/, /e/, /j/. Zbitki /Cʲj/ zazwyczaj upraszcza się do /Cʲ/.
 
Duża część spółgłosek twardych i palatalizowanych to oddzielne fonemy. Wyjątkiem są spółgłoski /j/, /ț/, /d̦/, /k/, /g/, /t/, /d/, /h/, /x/ oraz /s/. Spółgłoski /j/, /ț/ oraz /d̦/ nie posiadają swoich twardych odpowiedników, podczas gdy spółgłoski /t/, /d/, /h/, /x/ oraz /s/ ulegają palatalizacji tylko przed /i/, /ė/, /e/. Spółgłoski /k/ oraz /g/ przed samogłoskami przednimi rozwinęły się w /ț/, /d̦/; z tego powodu ich miękkie alofony występują tylko w zbitkach /kʲCʲ/, /gʲCʲ/, zmiękczone pod wpływem następnej spółgłoski. Do automatycznej palatalizacji dochodzi przed /i/, /ė/, /e/, /j/. Zbitki /Cʲj/ zazwyczaj upraszcza się do /Cʲ/.
 +
<br><br>
 +
Spółgłoski /b/, /d/ kontynuują PIE /b/, bʰ/, /d/, /dʰ/. Spółgłoski /p/, /t/, /r/, /l/, /m/, /n/ kontynuują PIE /p/, /t/, /r/, /l/, /m/, /n/. Spółgłoski /k/, /g/ kontynuują PIE *k, kʷ, *g, *gʷ, *g, *gʰ, *gʰʷ. Spółgłoska /j/ kontynuuje PIE *y, a także powstała w wyniku uproszczenia dyftongów *eu oraz *ēu. Spółgłoski /ț/, /d̦/ wywodzą się z PIE *k, *g, *gʰ, *kʷ, *gʷ, *gʰʷ przed samogłoskami przednimi oraz zbitek *kj, *gj, *tj, *dj. Spółgłoska /ņ/ jest alofonem /n/ oraz oddzielnym fonemem powstałym ze zbitki *nj. Spółgłoska /s/ wywodzi się z PIE *s, ḱ, a także z uproszczenia zbitki *Dt do /st/. Spółgłoska /s/ występuje też w końcówce bezokolicznika -sti, która kontynuuje szereg spógłosek. Spółgłoska /z/ wywodzi się z PIE *ǵ, *ǵʰ, a także w wyniku udźwięcznienia PIE *s przed dźwięcznymi. Spółgłoska /v/ kontynuuje PIE *w. Dźwięk /x/ kontynuuje PIE *VspV, *ps; powstał także w wyniku uproszczenia zbitki *pt do *xt, a także per analogiam od spółgłosek *p oraz *b pod wpływem formy bezokolicznika u wielu czasowników. Spółgłoska /š/ powstałem z PIE *s po *r, *u, *w *k, *y, *i, ze zbitki *sj, w wyniku uproszczenia zbitek *kl, *kr, *ks, *gs do /šl/, /šr/, /š/, /š/. Spółgłoska /h/ ma pochodzenie obce, występuje tylko w nagłosie słowa.
  
 
== Samogłoski ==
 
== Samogłoski ==
Linia 135: Linia 137:
 
|  
 
|  
 
|}
 
|}
 +
Częstym zjawiskiem w mowie potocznej jest prejotyzacja nagłosowego /e/, /ė/, a także często /a/ oraz nawet /i/. Samogłoski /i/, /ė/ oraz /e/ palatalizują poprzedzającą spółgłoskę. Wymowa samogłoski /ė/ waha się, najbardziej popularna i najbardziej prestiżowa jest wymowa /e/, akceptowalna też jest wymowa /i̯e/. W części dialektów dyftong /i̯e/ upraszcza się do /i/. Samogłoska /o/ wymawiana jest jako /ɔ/, w części dialektów wymawiana jest jako /o/ lub nawet /u̯o/.
 +
<br><br>
 +
Samogłoska /o/ wywodzi się z PIE *ō, a także w wyniku wokalizacji spółgłosek *r̥, *l̥. Samogłoska /ė/ wywodzi się z PIE *ē. Samogłoska /i/ wywodzi się z PIE *i, *ei, *ī, *ū, *ēi, *ōi, *āi, powstała także  w wyniku wokalizacji spółgłosek sonornych *n̥, *m̥, *r̥, *l̥. Samogłoska /e/ kontynuuje PIE *e. Samogłoska /a/ wywodzi się z PIE *a, *o, *ā. Samogłoska /u/ rozwinęła się z dyftongów *au, *ou, *eu, *āu, *ēu, *ōu.
  
 
=== Dyftongi ===
 
=== Dyftongi ===
Linia 144: Linia 149:
 
| au̯
 
| au̯
 
|}
 
|}
 +
Dyftong /ai/ wywodzi się z PIE *ai, *oi. Dyftong /au/ wywodzie się z PIE *u.
  
 
= Zmiany dźwiękowe =
 
= Zmiany dźwiękowe =
Linia 184: Linia 190:
  
 
= Dialekty =
 
= Dialekty =
 +
Występują trzy grupy dialektalne:
 +
*centralna - na jej bazie powstał język literacki. Jest to największy obszar dialektalny.
 +
*wschodni - dialekt używany na wschodzie, zapisywana w nim jest własna literatura. Różnice pomiędzy dialektem centralnym i wschodnim są małe.
 +
*północny -  najbardziej odrębny dialekt, posiada wiele innowacji w gramatyce i fonologii.
 
{| class="wikitable" style="text-align:center;"
 
{| class="wikitable" style="text-align:center;"
 
|-
 
|-
Linia 256: Linia 266:
 
| h-
 
| h-
 
| -
 
| -
| h-~-
+
| h-
 
|-
 
|-
 
! -is
 
! -is

Aktualna wersja na dzień 14:25, 8 paź 2020

Język XXX
?
Sposoby zapisu: Wschodni
Typologia: Fleksyjny
VSO
Faktycznie
Utworzenie: Henryk Pruthenia w 2018
W Świat Wież
Używany w : brak
Klasyfikacja: j. indoeuropejski
  • j. XXX
Lista conlangów
Nuvola apps bookcase 1 blue.svg.png Zobacz też słownik tego języka.

Język Wieży Wschodu - język aposterioryczny, stworzony na bazie języka praindoeuropejskiego. Posiada najwięcej współnych cech z językami grupy satem, w szczególności z językami bałtosłowiańskimi. Jeden z głównym języków w świecie Wież. Jest stylizowany na konserwatywny język wschodnioeuropejski. Zachowałw wiele cech charakterystycznych dla praindoeuropejskiej morfologii, takich jak ablaut, deklinacja spógłoskowa.

Dźwięki

Spółgłoski

Spółgłoski
Rodzaj Wargowe Przedniojęzykowe Środkowojęzykowe Tylnojęzykowe Krtaniowe
Nosowe m n
Zwarte p b t d k g
pʲ bʲ tʲ dʲ kʲ gʲ
Zwarto-
Szczelinowe
t͡sʲ d͡zʲ
Szczelinowe v s z ʃ x h
sʲ zʲ ʃʲ
Płynne l r
lʲ rʲ j

Duża część spółgłosek twardych i palatalizowanych to oddzielne fonemy. Wyjątkiem są spółgłoski /j/, /ț/, /d̦/, /k/, /g/, /t/, /d/, /h/, /x/ oraz /s/. Spółgłoski /j/, /ț/ oraz /d̦/ nie posiadają swoich twardych odpowiedników, podczas gdy spółgłoski /t/, /d/, /h/, /x/ oraz /s/ ulegają palatalizacji tylko przed /i/, /ė/, /e/. Spółgłoski /k/ oraz /g/ przed samogłoskami przednimi rozwinęły się w /ț/, /d̦/; z tego powodu ich miękkie alofony występują tylko w zbitkach /kʲCʲ/, /gʲCʲ/, zmiękczone pod wpływem następnej spółgłoski. Do automatycznej palatalizacji dochodzi przed /i/, /ė/, /e/, /j/. Zbitki /Cʲj/ zazwyczaj upraszcza się do /Cʲ/.

Spółgłoski /b/, /d/ kontynuują PIE /b/, bʰ/, /d/, /dʰ/. Spółgłoski /p/, /t/, /r/, /l/, /m/, /n/ kontynuują PIE /p/, /t/, /r/, /l/, /m/, /n/. Spółgłoski /k/, /g/ kontynuują PIE *k, kʷ, *g, *gʷ, *g, *gʰ, *gʰʷ. Spółgłoska /j/ kontynuuje PIE *y, a także powstała w wyniku uproszczenia dyftongów *eu oraz *ēu. Spółgłoski /ț/, /d̦/ wywodzą się z PIE *k, *g, *gʰ, *kʷ, *gʷ, *gʰʷ przed samogłoskami przednimi oraz zbitek *kj, *gj, *tj, *dj. Spółgłoska /ņ/ jest alofonem /n/ oraz oddzielnym fonemem powstałym ze zbitki *nj. Spółgłoska /s/ wywodzi się z PIE *s, ḱ, a także z uproszczenia zbitki *Dt do /st/. Spółgłoska /s/ występuje też w końcówce bezokolicznika -sti, która kontynuuje szereg spógłosek. Spółgłoska /z/ wywodzi się z PIE *ǵ, *ǵʰ, a także w wyniku udźwięcznienia PIE *s przed dźwięcznymi. Spółgłoska /v/ kontynuuje PIE *w. Dźwięk /x/ kontynuuje PIE *VspV, *ps; powstał także w wyniku uproszczenia zbitki *pt do *xt, a także per analogiam od spółgłosek *p oraz *b pod wpływem formy bezokolicznika u wielu czasowników. Spółgłoska /š/ powstałem z PIE *s po *r, *u, *w *k, *y, *i, ze zbitki *sj, w wyniku uproszczenia zbitek *kl, *kr, *ks, *gs do /šl/, /šr/, /š/, /š/. Spółgłoska /h/ ma pochodzenie obce, występuje tylko w nagłosie słowa.

Samogłoski

Samogłoski
Rodzaj Przednie Centralne Tylne
Przymknięte i /i/ u /u/
Półprzymknięte e /ė/
Półotwarte ɛ /e/ ɔ /o/
Otwarte a /a/

Częstym zjawiskiem w mowie potocznej jest prejotyzacja nagłosowego /e/, /ė/, a także często /a/ oraz nawet /i/. Samogłoski /i/, /ė/ oraz /e/ palatalizują poprzedzającą spółgłoskę. Wymowa samogłoski /ė/ waha się, najbardziej popularna i najbardziej prestiżowa jest wymowa /e/, akceptowalna też jest wymowa /i̯e/. W części dialektów dyftong /i̯e/ upraszcza się do /i/. Samogłoska /o/ wymawiana jest jako /ɔ/, w części dialektów wymawiana jest jako /o/ lub nawet /u̯o/.

Samogłoska /o/ wywodzi się z PIE *ō, a także w wyniku wokalizacji spółgłosek *r̥, *l̥. Samogłoska /ė/ wywodzi się z PIE *ē. Samogłoska /i/ wywodzi się z PIE *i, *ei, *ī, *ū, *ēi, *ōi, *āi, powstała także w wyniku wokalizacji spółgłosek sonornych *n̥, *m̥, *r̥, *l̥. Samogłoska /e/ kontynuuje PIE *e. Samogłoska /a/ wywodzi się z PIE *a, *o, *ā. Samogłoska /u/ rozwinęła się z dyftongów *au, *ou, *eu, *āu, *ēu, *ōu.

Dyftongi

Dyftongi
ai̯ au̯

Dyftong /ai/ wywodzi się z PIE *ai, *oi. Dyftong /au/ wywodzie się z PIE *u.

Zmiany dźwiękowe

  • Gʰ > G
  • ḱ, ǵ > ś, ź
  • s {r, u, k, i, w, j}_ > š
  • ś, ź > s, z
  • kʷ, gʷ > k, g
  • Tk, kT, gT, Tg > ḱ, ǵ
  • kl, kr, ks, gs VskV > šl, šr, š, VšV
  • gl, VsgV > zl, VzgV
  • VspV, ps > x
  • dt, tt > st
  • pt > xt
  • sd > zd
  • h₁e, eh₁ > e, ē
  • h₂e, eh₂ > a, ā
  • h₃e, eh₃ > o, ō
  • n̥, m̥ > an, am, in, im
  • VH > V:
  • o, oi, ou > a, ai, au
  • eu, au > ju̇, u̇
  • ei > i
  • w > v
  • ō-, u-, ū > vō-, vu-, vū
  • ēi, ōi, āi > ī
  • k, g _{i, e}, {i, e}_ > ḱ, ǵ
  • Vnk > Vjk
  • k, g {i}_ > ḱ, ǵ (nieregularnie)
  • u > au
  • ū > ī
  • ēu, ōu > jū, ū
  • ē > ė
  • u̇ > u
  • r̥, l̥ > ir, il, or, ol
  • ḱ, ǵ > ț, d̦
  • nj > ņ
  • sj > š
  • V: > V

Dialekty

Występują trzy grupy dialektalne:

  • centralna - na jej bazie powstał język literacki. Jest to największy obszar dialektalny.
  • wschodni - dialekt używany na wschodzie, zapisywana w nim jest własna literatura. Różnice pomiędzy dialektem centralnym i wschodnim są małe.
  • północny - najbardziej odrębny dialekt, posiada wiele innowacji w gramatyce i fonologii.
Dialekty
Dźwięk Centralny Północny Wschodni
ț, d̦ ț, d̦ c', z' ț, d̦
ai ai~ė i e
ė ė i ė
x x š x
š š~s š š
au au o au
e- e- je- je-
a- a- a- ja-
*u̇ u je u
-m -n~-m - -n
-as -as -s -as
ns ns ss ss
h- h- - h-
-is -is -iš -is
bajo, d̦eno, zanso,
sėlņujo, eso
bajo~baje, d̦eno~d̦ene, zanso,
sėlņujo~sėlņuje, eso
baje, d̦ene, zanse,
sėlņuje, ese
baje, d̦ene, zanso,
sėlņuje, eso

Gramatyka

Zaimek

Cas. Sg. Pl. Refl.
I II I II
Nom. es ti ni vi
Gen. mene tebe ne ve sebe
Dat. meni tebi nami vami sebi
Acc. me te na va se
Loc. mai tai nasi vasi sai
Com. meme teme name vame seme
Cas. Sg. Pl.
m f n m f n
Nom. jai jena ji jenai jenas jena
Gen. ješe jeniš ješe ješom ješam ješom
Dat. jemi jeni jemi jaimas jaimas jaimas
Acc. jenam jėn ji jens jans jena
Loc. jemi jeni jemi jaišau jaišau jaišau
Cas. Sg. Pl.
m f n m f n
Nom. tai ța țo tis tai tai
Gen. taše țas taše tašom tašam tašom
Dat. ti țai ti taimas taimas taimas
Acc. te țam țo tans tans tai
Loc. tami ța, ți tami taišau taišau taišau
Cas. Sg. Pl.
m f n m f n
Nom. sai ša jo sis sai sai
Gen. saše šas saše sašom sašam sašom
Dat. si šai si saimas saimas saimas
Acc. se šam jo sans sans sai
Loc. sami ša, ši sami saišau saišau saišau

Rzeczownik

Cas. Sg. Pl.
Nom. zambas zambis
Gen. zamba zambom
Dat. zambi zambamas
Acc. zamban zambans
Loc. zambi zambau
Cas. Sg. Pl.
Nom. bagas bad̦is
Gen. bad̦a bagom
Dat. bad̦i bagamas
Acc. bagan bagans
Loc. bad̦i bagau
Cas. Sg. Pl.
Nom. vujan vujai
Gen. vuja vujom
Dat. vuji vujamas
Acc. vujan vujai
Loc. vuji vujau
Cas. Sg. Pl.
Nom. d̦ena d̦enai
Gen. d̦enas d̦enam
Dat. d̦eņai d̦enamas
Acc. d̦enan d̦enans
Loc. d̦eņa, -i d̦enau
Cas. Sg. Pl.
Nom. ad̦is ad̦i
Gen. ad̦iš ad̦om
Dat. ad̦i ad̦imas
Acc. ad̦in ad̦inš
Loc. ad̦i ad̦išau
Cas. Sg. Pl.
Nom. sinauš sinevis
Gen. sinauš sinevom
Dat. sinevi sinevamas
Acc. sinaun sinevans
Loc. siņu sinevaišau
Cas. Sg. Pl.
Nom. nas națes
Gen. naț națin
Dat. nați națimas
Acc. națin națins
Loc. naț națau
Cas. Sg. Pl.
Nom. naman namo
Gen. neman namin
Dat. nemni namimas
Acc. naman namo
Loc. neman namau, nami
Cas. Sg. Pl.
Nom. rės rėzes
Gen. rėz rėzin
Dat. rėzi rėzimas
Acc. rėzin rėzins
Loc. rėz rėzau
Cas I II III IV V
m n f m, f n m n m f n
Sg.
Nom. as an a ¹is ¹i auš au s s -
Gen. ¹a ¹a as ¹iš ¹iš auš auš - - ~-
Dat. ¹i ¹i ¹ai ¹i ¹i ²evi ²evi ¹i ¹i ~¹i
Acc. an an an ¹in ¹i aun au in in -
Loc. ¹i ¹i ¹a, ¹i ¹i ¹i ¹u ¹u - - ~-
Pl.
Nom. ¹is ai ai ¹i ¹ai ²evis ²evai es es ~~o
Gen. om om am ¹om ¹om ²evom ²evom ¹in ¹in ~~in
Dat. amas amas amas ¹imas ¹imas ²evamas ²evamas ¹imas ¹imas ~~imas
Acc. ans ai ans ¹inš ¹ai ²evans ²evai ¹ins ¹ins ~~o
Loc. au au au ¹išau ¹išau ²evau ²evau au au ~~au, ~~¹i

Przymiotnik

Cas I II
m f n m f n
Sg.
Nom. as a an ¹as, ¹ijas ¹is ¹i
Gen. ¹a as ¹a ¹a ¹iš ¹iš
Dat. ¹i ¹ai ¹i ¹i ¹i ¹i
Acc. an an an ¹an ¹in ¹i
Loc. ¹i ¹a, ¹i ¹i ¹i ¹i ¹i
Pl.
Nom. ¹is ¹ai ai ¹is ¹ai ¹ai
Gen. om am om ¹om ¹am ¹om
Dat. aimas aimas aimas ¹aimas ¹aimas ¹aimas
Acc. ans ans ai ¹ans ¹ans ¹ai
Loc. au au au ¹au ¹au ¹au

Liczebnik

Cas I
m f n
Sg.
Nom. ainas aina ainan
Gen. aiņa ainas aiņa
Dat. aini aiņai aini
Acc. ainan ainan ainan
Loc. aini aiņa, aini aini
Pl.
Nom. ainis aiņai ainai
Gen. ainom ainam ainom
Dat. ainaimas aimas ainaimas
Acc. ainans ainans ainai
Loc. ainau ainau ainau
Cas. Sg.
m f n
Nom. dvai dva dvai
Gen. dvas dvašam dvas
Dat. dvai dvaimas dvai
Acc. dvans dvans dvai
Loc. dvė dvaišau dvė
Cas. Sg.
m f n
Nom. trai tres trai
Gen. trom trin trom
Dat. trimas trimas trimas
Acc. trans trins trai
Loc. trišau trau trišau
Cas. Sg.
m f n
Nom. pențis pențai pențai
Gen. pențom pențam pențom
Dat. pențaimas pențaimas pențaimas
Acc. pențans pențans pențai
Loc. pențau pențau pențau
Cas. Sg.
m f n
Nom. sexna sexnes sexna
Gen. sexnin sexnin sexnin
Dat. sexnimas sexnimas sexnimas
Acc. sexnins sexnins sexno
Loc. sexnau sexnau sexnau

Czasownik

Temp. I II III IV być
Prs.
Pers. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl.
I bajo
baje
bamas d̦eno
d̦ene
d̦enmas zanso zansemas sėlņujo
sėlņuje
sėlnaumas emi smas
II basi bates d̦ensi d̦entes zansesi zansetes sėlņuši sėlnautes esi ste
III bati banti d̦enti d̦enenti zanseti zansenti sėlņuti sėlnenti esti senti
Perf.
Pers. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl.
I bašam basme d̦enšam d̦enasme zanšam zansme sėlņušam sėlņusme sešam sešasme
II baš baste d̦enš d̦enaste zanš zanste sėlņuš sėlņaste seš sešaste
III bast bašant d̦enst d̦enšant zanst zanšant sėlņust sėlņant sest sešant
Imp.
Pers. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl.
I bam bame d̦enam d̦enme zansam zansame sėlņėm sėlnaume sesam sesme
II bas bate d̦ens d̦ente zans zansete sėlņuš sėlnautes ses seste
III bat bant d̦ent d̦enent zanset zansant sėlņut sėlnent sest sesent
Fut.
Pers. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl. Sg. Pl.
I bajam bajėme d̦enam d̦eņėme zansam zansėme sėlņujam sėlņujėme sejam sejėme
II bajės bajėte d̦eņės d̦eņėte zansės zansėte sėlņujės sėlņujėte sejės sejėte
III bajėt bajant d̦eņėt d̦enant zansėt zansant sėlņujėt sėlņujant sejėt sejant
Inf.
P. act. bantas d̦enentas zansantas sėlņuntas santas
P. pass. bartas d̦enartas zansartas sėlņartas -
Inf. bati
"mówić"
d̦enti
"zabić"
zanseti
"znać"
sėlneti
"słyszeć"
esti
"być"

Przykłady

Człowiek patrzący na wieżę idącą ku niebu może zapomnieć o ziemi, na której stoi. Zemanas zerentas vaupin ijentan pra luți mad̦eti ninėti nezamin, jeni stati.