Język ajdyniriański
Język ajdyniriański (ajd. cabhar aydīniru [ʦäbʱäɾ äjdɨɲiɾu] lub Aydīnôhirya [äjdɨno̞xiɾjä]) — język stworzony przez Borlacha, jako jego pierwszy konlang. Mimo, że a propri, zainspirowany został wieloma prawdziwymi językami, głównie starożytnymi indo-irańskimi (snaskryt, awestyjski, staro-perski), językami kaukaskimi (gruziński, czeczeński), łaciną, ormiańskim i kilkoma indiańskimi.
W świecie Kyonu jest językiem urzędowym Wielkiego Imperium Ajdyniriańskiego i świętym językiem Daedżanizmu. Od języków okolicznych ludów wyróżnia go przede wszystkim rozbudowana fleksja i spora liczba przypadków. Wywodzi się z wymarłego języka ayńadhańskiego.
Fonologia
Język ajdyniriański posiada bogaty zestaw spółgłosek i samogłosek, w tym 3 spółgłoski ejektywne.
Samogłoski
Zapis | IPA |
---|---|
a | /ä/ |
ā | /a:/ |
ą | /ɔ̃/ |
e | /ɛ/ (/e/) |
é | /ɛɪ/ |
ę | /ɛ̃/ |
i | /i/ |
y | /j/ |
o | /o/ (/ɔ/) |
ô | /o̞/ (/ɶ/) |
u | /u/ (/ʊ/) |
ū | /u:/ |
û | /ʉ/ |
Spółgłoski
Zapis | IPA |
---|---|
b | /b/ |
bh | /bʱ/ |
ch | /ʧ/ |
c | /ʦ/ |
ć | /t͡ɕ/ |
d | /d̪/ |
dh | /d̪ʱ/ |
f | /f/ |
g | /g/ |
gh | /gʱ/ |
h | /x/ |
hw | /xʷ/ |
kh | /χ/ |
ī | /ɨ/ (/ɨ̞/) |
q | /q/ |
k | /k/ |
ḱ | /kʼ/ |
l | /l/ |
m | /m/ |
n | /n/ |
ń | /ɲ/ |
p | /p/ |
ṕ | /pʼ/ |
r | /ɾ/ |
r̄ | /r/ (/ʀ/) |
rh | /ʁ/ |
s | /s/ |
ś | /ɕ/ |
sh | /ʃ/ (/ʂ/) |
ŝ | /ɬ/ |
t | /t/ |
ť | /tʼ/ |
v | /v/ (/ʋ/) |
z | /z/ |
zh | /ʐ/ |
ź | /ʑ/ |
j | /dʒ/ |
dj | /d͡ʑ/ |
dz | /d͡z/ |
w | /w/ |
x | /ks/ |
Pismo
Ajdyniriański zapisywany jest pismem alfabetycznym, który jest mocno zmodyfikowanym alfabetem awestyjskim. Jego nazwa to r̄agul, co znaczy po prostu pismo. R̄agul składa się z 58 znaków, w tym 13 samogłosek, 41 spółgłosek i 4 znaków interpunkcyjnych. Z reguły jeden znak odpowiada jednemu dźwiękowi. Niektóre litery mogą być wymawiane inaczej w standardowym języku (używanym na rdzennych ziemiach Ajdyniriańczyków) i inaczej w jednym z kilku dialektów regionalnych. [[Plik:Ragul.png|center]|1200px]