Język bendyjski
Język bendyjski (bend. náke zu mbéndi [nɐ:kɛ dzuˈmbæ:ndi] język Bendii) - wymarły język używany w obecnym Walemorze, spokrewniony z językiem autochtonów wysp Sateńskich.
Dźwięki
Występują spółgłoski ejektywne, iniektywne, a także drżący dźwięk "ʙ". Dźwięcznym odpowiednikiem szczelinowych są spółgłoski zwarto-szczelinowe. Dodatkowo cechuje się akcentem iloczasowym.
Spółgłoski
- m n ( m n )
- mb nd ( mb nd )
- p t k q ( p t k q )
- pʼ tʼ kʼ qʼ ( pp tt kk qq )
- ɓ ɗ ( b d )
- ʙ ʀ ( v r )
- s ʃ ( s š )
- dz dʒ ( z ž )
- w l j ( w l j )
Samogłoski
Występuje sześć samogłosek w parach krótka - długa. Iloczas jest na stałe powiązany z akcentem.
Samogłoski krótkie
- ɪ ʊ ( i u )
- ə ( y )
- ɛ ʌ ( e o )
- a ( a )
Samogłoski długie
- i: u: ( í ú )
- ɵ: ( ý )
- æ: ɤ: ( é ó )
- ɐ: ( á )
Zapis
Język bendyjski używał własnego alfabetu. Alfabet zapisywał wszystkie dźwięki spółgłoskowe z pomocą oddzielnych znaków, a samogłoski jako znaki diakrytyczne ponad spółgłoską. Samogłoski nagłosowe lub po rozziewie posiadają własne podpórki.
Rzeczownik
Rzeczownik jest nieodmienny. Posiada tylko jedną formę. Istnieje jednak kategoria żywotności, która się ujawnia przy łączeniu z przyimkami.
Liczba
Nie istnieje kategoria liczby. Mnogość oddaje się zazwyczaj z pomocą odpowiednich przymiotników czy liczebników.
Zaimek osobowy
| Osoba | sg | pl |
|---|---|---|
| 1. | mbá | zú |
| 2. | ék | dái |
| 3. | óm | |
Trzecia osoba
Zaimek trzeciej osoby łączy się z różnymi przyimkami zależnie od tego, czy zastępuje rzeczownik żywotny, czy nieżywotny.
| Znaczenie | Żyw. | Nżyw. |
|---|---|---|
| Nom. | óm | |
| Gen. | zu óm | |
| Dat. | tin óm | ti óm |
| Acc. | óm | um óm |
| Abl. | im óm | zu óm |
Czasownik
Czasownik, podobnie jak rzeczownik, nie odmienia się. Czas poznajemy z kontekstu, bądź w przypadku informacji nowej z pomocą odpowiedników okoliczników.
Przyimek
Przyimek to niesamodzielna część mowy, która łączy się z rzeczownikiem, tworząc wyrażenia przyimkowe; bądź czasownikiem, zmieniając jego znaczenie.