Język dragozoiski: Różnice pomiędzy wersjami
Hapana Mtu (dyskusja | edycje) |
Hapana Mtu (dyskusja | edycje) m (→Wymowa) |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
===Wymowa=== | ===Wymowa=== | ||
− | Język dragozoiski posiada 6 samogłosek i 30 dyftongów. Samogłoski to: a, e, i, o, u, ɪ <y>. | + | Język dragozoiski posiada 6 samogłosek i 30 dyftongów. Samogłoski to: {{IPA|a}}, {{IPA|e}}, {{IPA|i}}, {{IPA|o}}, {{IPA|u}}, {{IPA|ɪ}} <y>. |
Kolejność liter spółgłoskowych w piśmie dragozoiskim to: a, e, i, o, u, y. | Kolejność liter spółgłoskowych w piśmie dragozoiskim to: a, e, i, o, u, y. | ||
Spółgłoski dzielą się na: | Spółgłoski dzielą się na: | ||
− | * zwarte (b, p, pʰ <ph>, d, tʰ < th >, k <c~k>, g); | + | * zwarte ({{IPA|b}}, {{IPA|p}}, {{IPA|pʰ}} <ph>, {{IPA|d}}, {{IPA|tʰ}} < th >, {{IPA|k}} <c~k>, {{IPA|g}}); |
− | * zwarto-szczelinowe (ʦ <c>); | + | * zwarto-szczelinowe ({{IPA|ʦ}} <c>); |
− | * szczelinowe (v, f, z, s, sʰ <sh>, h); | + | * szczelinowe ({{IPA|v}}, {{IPA|f}}, {{IPA|z}}, {{IPA|s}}, {{IPA|sʰ}} <sh>, {{IPA|h}}); |
− | * nosowe (m, n); | + | * nosowe ({{IPA|m}}, {{IPA|n}}); |
− | * płynne (l, r). | + | * płynne ({{IPA|l}}, {{IPA|r}}). |
Spółgłoski mają też wariant wydłużony (na piśmie sygnalizuje się to podwojeniem, np. <nn>) i jeszcze dłuższy (na piśmie oznaczany kropką, np. <n˙>). W piśmie dragozoiskim część spółgłosek wydłużonych posiada osobne litery, są to: /vv/, /ss/, /cc/, /nn/, /ll/ i /rr/. | Spółgłoski mają też wariant wydłużony (na piśmie sygnalizuje się to podwojeniem, np. <nn>) i jeszcze dłuższy (na piśmie oznaczany kropką, np. <n˙>). W piśmie dragozoiskim część spółgłosek wydłużonych posiada osobne litery, są to: /vv/, /ss/, /cc/, /nn/, /ll/ i /rr/. | ||
Wersja z 18:50, 17 lip 2019
Język dragozoiski (Legga"Drago*zoa) - sztuczny język utworzony przez Martę Kurek na potrzebę rasy inteligentnych smoków z serii książek "Dragonus Cracovus: Biomagia". Jest to język aprioryczny, jednak ze względu na sąsiedztwo smoków i ludzi da się w nim zauważyć pewne wpływy i podobieństwa do języków ludzkich.
Spis treści
Dane ogólne
Ojczyzną języka dragozoiskiego jest smocza kraina Drago*zoa, której dokładne położenie pozostaje tajemnicą znaną tylko smokom. Jego przodkiem jest starodragozoiski, czyli Re'~sa'*legga, dosł. "zapomniana mowa". Język dragozoiski posiada wiele dialektów używanych przez smoki, które opuściły Drago*zoę i osiedliły się w innych częściach świata. Najlepiej znanym z nich jest dialekt smoków krakowskich, Dragonus Cracovus.
Zapis
Do zapisu języka dragozoiskiego służy pismo dragozoiskie. Jest to abugida o charakterystycznych, podobnych do śladów pazurów kształtach. Istnieje też transkrypcja łacińska, która będzie używana w tym artykule.
Dialekt krakowski
Jest to dialekt używany przez smoki, które po opuszczeniu Drago*zoi osiedliły się w miejscu, które nazwały Craculum, "domostwem". Smoki te były następnie zmuszone do opuszczenia Craculum i powrotu do Drago*zoi, przez co wariant ten jest dość konserwatywny i niewiele różni się od dialektu smoków, które pozostały w smoczej ojczyźnie. Jednocześnie populacja Dragonus Cracovus pozostaje dwujęzyczna, gdyż posługuje się także językiem polskim, określanym przez nich jako "język ludzki".
Wymowa
Język dragozoiski posiada 6 samogłosek i 30 dyftongów. Samogłoski to: a, e, i, o, u, ɪ <y>.
Kolejność liter spółgłoskowych w piśmie dragozoiskim to: a, e, i, o, u, y.
Spółgłoski dzielą się na:
- zwarte (b, p, pʰ <ph>, d, tʰ < th >, k <c~k>, g);
- zwarto-szczelinowe (ʦ <c>);
- szczelinowe (v, f, z, s, sʰ <sh>, h);
- nosowe (m, n);
- płynne (l, r).
Spółgłoski mają też wariant wydłużony (na piśmie sygnalizuje się to podwojeniem, np. <nn>) i jeszcze dłuższy (na piśmie oznaczany kropką, np. <n˙>). W piśmie dragozoiskim część spółgłosek wydłużonych posiada osobne litery, są to: /vv/, /ss/, /cc/, /nn/, /ll/ i /rr/.
Litera <c> zwykle służy do zapisu fonemu /k/, jednak czasem oznacza fonem /ʦ/, np. w imieniu żeńskim Celebriss.
Kolejność liter spółgłoskowych w piśmie dragozoiskim to: v, s, c, n, l, r, f, z, p, m, b, h, ph, sh, th, d, g, k, vv, ss, cc, nn, ll, rr.
Ponadto znak ^ celebralizuje sylabę przed sobą, a znak ˇ - sylabę za sobą (lub również przed sobą, jeśli występuje w morfemach tworzących czasy i tryby).
Z kolei znak ~ oznacza, że głoska przed nim wymawiana jest sycząco. Jest to artykulacja typowa dla smoków, a niewymawialna dla człowieka - w wymowie ludzkiej można substytuować ją długością.
Istnieją też znaki nieme, sygnalizujące związki między wyrazami - są to znaki *, " oraz znak ˙ w partykule przeczącej nu˙.
Wreszcie apostrof ' sygnalizuje, że jakaś głoska została opuszczona.
Gramatyka
Pozostałe dialekty
W pierwszym tomie serii pojawiają się wypowiedzi w dwóch spośród pozostałych smoczych dialektów: dialekcie smoków wędrownych i dialekcie smoków karpackich.
Dialekt smoków wędrownych jest zrozumiały dla smoków krakowskich. Cechuje go m.in. tendencja do pomijania samogłoski w wykładniku 2. os. liczby pojedynczej (-'l w opozycji do krakowskiego -ol) i inna postać czasownika być (temat iilcc- w opozycji do krakowskiego ilcc-).
Dialekt smoków karpackich ze względu na wielopokoleniową izolację różni się znacząco od dialektu krakowskiego i nie jest zrozumiały dla smoków krakowskich, pomimo iż pierwotnie obie grupy były sobie bliskie. Słowa w dialekcie karpackim są znacznie krótsze niż w krakowskim.
Linki zewnętrzne
Źródła
- M. Kurek, Szał Vandy, Kraków 2018.