Język fucki: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 607: | Linia 607: | ||
== Teksty == | == Teksty == | ||
=== Owca i Konie === | === Owca i Konie === | ||
− | Ðusgás ińtauzyai ghomńi ghãt fretaļ sar kraichtas. Satń nu yaly̌ai waggc þeži, | + | Ðusgás ińtauzyai ghomńi ghãt fretaļ sar kraichtas. Satń nu yaly̌ai waggc þeži, ẃíń nu sächy̌ai wamc tay̌i äs cavegh ĺim nu ghoby̌ai focis. Ðusy̌äħń nu ghãt jar e kraichcis: „Aúsä on śarf sra gásä, sra ðustaih nu fot jar kraichtak srat”. Ðusy̌äħń jar kraicht: „Amwuhsä ghãt. Aúsä jar ksas śarf, sra nu fot, rägh, ðuschatat kas ghomńi fughomai. Ciśfa. Äs amtauń ghomńi ghãt”. Sra ðuswuhń na, ðuśśanń stranda nu ghãt. |
==Przypisy== | ==Przypisy== |
Wersja z 10:59, 11 kwi 2021
Język fucki futy̌ai y̌äħ | |
---|---|
Typologia: | fleksyjno-aglutynacyjny |
Utworzenie: | Emil (w 2020) |
Cel utworzenia: | Na potrzeby sztafety rekonstrukcyjnej |
Sposoby zapisu: | łacinka |
Klasyfikacja: | Gamajskie
|
Kody | |
Conlanger–1 | fuc. |
Lista conlangów |
Zobacz też słownik tego języka. |
Język fucki (fuc. futy̌ai y̌äħ) to jeden z języków fjuckich powstałych na potrzeby Sztafety Rekonstrukcyjnej.
Fonologia
Samogłoski
Przednie | Tylne | |||
---|---|---|---|---|
Krótkie | Długie | Krótkie | Długie | |
Przymknięte | i (i) | iː (í) | u (i) | uː (ú) |
Średnie | ɛ̝ (e) | ɛ̝ː (é) | ɔ̝ (o) | ɔ̝ː (ó) |
Prawie otwarte | æ (ä) | æː (a̋) | ʌ (ã) | ʌː (ã́) |
Otwarte | a (a) | aː (á) |
Istnieją też samogłoski nosowe, które choć są wyraźne, nie są osobnymi fonemami.
Dyftongi
Przedni | Tylny | |
---|---|---|
Krótkie | aɪ (ai) | aʊ (au) |
Długie | aɪː (aí) • aːɪ (ái) | aʊː (aú) |
Spółgłoski
Wargowe | Zębowe | Dziąsłowe | Zadziąsłowe | Podniebienne | Welarne | Krtaniowe | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obstruentry | Zwarte | bezdźwięczne | p (p) | t (t) | k (k) | ||||
dźwięczne | b (b) | d (d) | g (g) | ||||||
Afrykaty | bezdźwięczne | ts (c) | tʃ (č) | tɕ (ć) | |||||
dźwięczne | dz (y) | dʒ (y̌) | dʑ (ý) | ||||||
Szczelinowe | bezdźwięczne | f (f) | θ (þ) | s (s) | ʃ (š) | ɕ (ś) | x (ch) | ħ (ħ) | |
dźwięczne | v (v) | ð (ð) | z (z) | ʒ (ž) | ʑ (ź) | ɣ (gh) | ɦ (h) | ||
Sonoraty | Nosowe | m (m) | n (n) | ɲ (ń) | (ŋ (g)) | ||||
Drżące | r (r) | ||||||||
Boczne | l (l) | ɭ (ļ) | ʎ (ĺ) | ||||||
Półsamogłoski | j (j) • ɥ (ẃ) | w (w) |
Przy czem:
- Istnieją allofoniczne samogłoski nosowe, które powstają:
- Jako realizacja grup Vn_C i Vɲ_C. Ówczas grupy są wymawiane jako Ṽn i Ṽɲ
- Jako realizacja grupy Vm_C. Ówczas dochodzi do ściągnięcia V + m = Ṽ.
- Spółgłoska [ɦ], choć należy do klasy obstruentów, zachowywuje się jak sonorat. Jej dźwięczność jest zależna od otoczenia.
- Dźwięk [ŋ] jest allofonem /g/ przed nosową i /n/ przed welarnymi, jednak zawsze zapisuje się go jako g.
Akcent
Akcent teoretycznie zawsze pada na pierwszą sylabę, jest on jednak dosyć słaby. Często wyróżnia się pierwszą długą samogłoskę.
Gramatyka
Ogulne informacje
Język fucki posiada rozbudowaną gramatykę, posiada elementy agulutynacji, jak i fleksji. Istnieją dwie główne kategorje, przez które odmienia się części mowy: żywotność i rodzaj. Istnieją trzy rodzaje: męzki, żeński i nijaki oraz cztery żywotności: człowiecza (tylko dla męzkiego), ożywiona, nieożywiona i niepoliczalna. Rodzaj nijaki jest tu wyjątkiem, gdyż nie nosi osobnej żywotności, z powodów gramatycznych rodzaj nijaki będzie przedstawiony jednak jako żywotność.
Rodzajnik
Rodzajnik to ważna część mowy w języku fjuckim. Wskazuje ona na rodzaj rzeczownika, a także jego liczbę (sam rzeczownik przyjmuje -ä w r. żeńskim, ale nie ma żadnych określeń liczby, chociaż są nieregularne wyjątki). Istnieją cztery liczby: pojedyncza, podwójna, paukalna (3-4) i mnoga. Występują rodzajniki określone i nieokreślone.
Rodzajnik określony
R. męzki | R. żeński | R. nijaki | |
---|---|---|---|
L. poj. | nu | nä | ank |
L. pod. | áþ | flak | úk |
L. pau. | an | esä | ík |
L. mn. | jar | es | kúr |
Rodzajnik nieokreślony
R. męzki | R. żeński | R. nijaki | |
---|---|---|---|
L. poj. | Ø | ||
L. pod. | su | sä | ša |
L. pau. | sáþ | sak | súk |
L. mn. | sar | ses | súr |
Rzeczownik
Każdy rzeczownik w języku fuckim ma przypisane dwie właściwości: rodzaj i żywotność. Rodzaje są trzy (męzki, żeński, nijaki), żywotności są zaś cztery (człowiecza (tylko dla r. męzkiego), żywotna, nieżywotna, niepoliczalna), przy czem rodzaj nijaki nie ma żadnej żywotności. Zarówno od żywotności, jak i od rodzaju zależy odmiana przez przypadki. Tych jest zaś osiem.
rodzaj | r. męzki | r. żeński | r. nijaki | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
żywotność | Człowiecze | Żywotne | Nieżywotne | Niepoliczalne | Żywotne | Nieżywotne | ||
Nominativus | –Ø | –ä | –Ø | |||||
Genetivus | –ak | –áļ | –a | –áļ | –u | |||
Dativus | –a | –ai | –in | –au | ||||
Accusativus | –is | –as | –i | –us | ||||
Allativus | –e | –ä | –i | –ai | ||||
Ablativus | –aþ | –ant | –us | –is | –ont | –as | –ko | |
Instrumentalis | –ńa | –na | –a | |||||
Locativus | –aļ | –na | –aļ | –na |
Zaimki osobowe
Odmiana zaimków osobowych jest dosyć nieregularna, ale można znaleźć pewne zasady w niej:
ã (ja) | kau (ty) | cip (on) | ðup (ona) | koh (ono) | jap (my in.) | ksa (my eks.) | ca (wy) | čap (oni) | ší (one) | dna (oni, r. n) | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominativus | ã | kau | cip | ðup | koh | jap | ksa | ca | čap | ší | dna |
Genetivus | ãk | kauk | cík | ðúk | kor | jáp | gza | ya | čák | šík | y̌a |
Dativus | ai | čau | ciśfa | ðuśfa | kó | jaśfa | ksä | cä | čaśfa | šaj | y̌as |
Accusativus | on | kas | cipas | ðupas | koras | japas | ksas | cas | čapas | šis | dnas |
Instrumentalis | os | kan | cimp | ðump | kora | jamp | ksá | cá | čamp | šin | y̌i |
Locativus | ãl | kál | cipl | ðupl | koha | japl | śai | ẃai | čapl | šíl | and |
Ablativus | ãþ | kauþ | cíf | ðúf | koga | jáf | ksi | ci | čáf | šíþ | y̌is |
Allativus | ãs | kaus | ciśf | ðuśf | kohi | jaśf | gzá | yá | čaśf | šís | dnaþ |
Przymiotnik
Przymiotnik najczęściej w języku fuckim służy jako określenie cechy, ale czasem można go użyć tak samo jak rzeczownika. Podlega on biednej deklinacji:
Końcówka | |
---|---|
Nominativus, Ablativus, Allativus | –y̌ai, –žai |
Genetivus, Accusativus, Instrumentalis | –c |
Dativus, Locativus | –(u)j |
Przysłówek
Przysłówek to bardzo prosta część mowy w języku fuckim. Pochodzi od przymiotników, ale ma tylko jedną końcówkę i jest nieodmienny. Jego sufiks to –(e)gh.
Czasownik i koniugacja
Czasownik to niejako król mowy fuckiej, posiada najwięcej powodów odmiany, która jest niezwykle bogata. Czasowniki to rdzenie języka fuckiego.
Aspekt
Podstawowym elementem, przez który odmienia się czasownik, jest aspekt. Występują dwa: niedokonany i dokonany. Aspekt niedokonany jest domyślny, zaś dokonany jest tworzony następującymi prefiksami:
R. męzki | R. żeński | R. nijaki | |
---|---|---|---|
Aspekt dokonany | ðus- | ðas- | zis- |
Czasy
W języku fuckim istnieją cztery czasy: teraźniejszy, przyszły, przeszły i zaprzeszły. Najczęściej są tworzone poprzez dodanie końcówek:
R. męzki | R. żeński | R. nijaki | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Człowiecze | Żywotne | Nieżywotne | Niepoliczalne | Żywotne | Nieżywotne | |||
präsens | -(ħ)at | -sä | -čais | -ban | -šä | -čé | -van | |
futur | -naþ | -nä | -nais | -nav | -ńä | -nés | -nav | |
imperfekt | -śeļ | -ń | -ļan | -c | -pal | -l | -c | |
pluskvamperfekt | -mń | -ĺaf | -ĺaþ | -mń | -ĺaf |
Czas przeszły i zaprzeszły w przypadku niektórych czasowników może też być tworzony poprzez alternacje w rdzeniu:
Czas | -a- | -u- |
---|---|---|
Imperfekt | -a- > -ʲa- | -u- > -ʲi- |
Pluskvamperfekt | -a- > -ʲa- + -ĺaf | -u- > -ʲi- + -ĺaf |
Nie wszystkie czasowniki, które mają w rdzeniu -a- lub -u- mają taką możliwość.
Tryby
Prócz tego, czasownik odmienia się przez cztery tryby. Odmiana ta jest zależna jedynie od żywotności:
Tryb | Człowiecze | Żywotne | R. nijaki | Niepoliczalne | Nieżywotne |
---|---|---|---|---|---|
Oznajmujący | Ø- | ||||
Rozkazujący | na- | au- | ja- | ||
Życzący | im- | am- | jam- | um- | |
Przypuszczający | jau- | ga- | ij-, í- | int- |
Strona zwrotna
Strona zwrotna mówi o tym, że czynność jest wykonywana na wykonawcy. Tworzy się ją poprzez umieszczenie w zdaniu specjalnego zaimka odmienianego przez żywotność:
"Bezokolicznik"[1] | Człowiecze | Żywotne | R. nijaki | Niepoliczalne | Nieżywotne |
---|---|---|---|---|---|
ĺai | ĺen | lai |
Strona bierna
Strona bierna jest tworzona poprzez połączenie czasownika posiłkowego być lub mieć z odpowiednim imiesłowem, które znajduje się na końcu zdania. Tworzenie imiesłowu jest zależne od czasu, w którym buduje się stronę zwrotną:
Czas | Sufiks |
---|---|
präsens | -zy |
futur | -v |
imperfekt | -y̌ |
pluskvamperfekt |
Użycie być lub mieć jest zależne od czasownika – być używa się do czasowników "statycznych", zaś mieć do czasowników "ruchomych" (podczas czynności zostaje zmienione miejsce obecności).
Szyk
W języku fuckim występuje szyk zdania V1 - orzeczenie zawsze jest na pierwszym miejscu, natomiast podmiot i dopełnienie mogą być wszędzie gdzie indziej. Jednakże czasem dochodzi do pewnych zmian:
- używanie czasowników posiłkowych do tworzenia strony biernej powoduje, że na pierwszym miejscu stoi czasownik posiłkowy, zaś właściwy jako imiesłów przenosi się na koniec zdania;
- zaimek zwrotny zawsze będzie stał na początku zdania.
Teksty
Owca i Konie
Ðusgás ińtauzyai ghomńi ghãt fretaļ sar kraichtas. Satń nu yaly̌ai waggc þeži, ẃíń nu sächy̌ai wamc tay̌i äs cavegh ĺim nu ghoby̌ai focis. Ðusy̌äħń nu ghãt jar e kraichcis: „Aúsä on śarf sra gásä, sra ðustaih nu fot jar kraichtak srat”. Ðusy̌äħń jar kraicht: „Amwuhsä ghãt. Aúsä jar ksas śarf, sra nu fot, rägh, ðuschatat kas ghomńi fughomai. Ciśfa. Äs amtauń ghomńi ghãt”. Sra ðuswuhń na, ðuśśanń stranda nu ghãt.
Przypisy
- ↑ forma używana z bezokolicznikami