Język kul

kul kul
Utworzenie:	Artaxes w 2011
Najnowsza wersja:	1.0
Klasyfikacja:	języki sztuczne artystyczne a priori
Kody
Conlanger–3	nn.ku.art
Status urzędowy
Oficjalna regulacja:	Kulevitak
Lista conlangów

Kul -ęzyk a priori wykreowany przez Artaxesa 18 stycznia 2011. Jego nazwa, wymawiana [kyl̴], znaczy po prostu "język".

Fonologia

Samogłoski

Pisownia	IPA	Komentarz
a	æ ɑ	wymowa ɑ występuje w sąsiedztwie spółgłoski uwularnej
e	i ɪ j	j występuje po samogłosce, natomiast wymowa ɪ po spółgłoskach nasalnych i sybilantach, przed j obowiązuje wymowa e.
i	ɪ j	wymowa j występuje po samogłosce
o	u
u	u y ʊ	wymowa y występuje w sąsiedztwie spółgłosek płynnych, natomiast wymowa ʊ występuje w sylabie nagłosowej (nie licząc otoczenia spółgłosek płynnych)

Wszystkie samogłoski posiadają warianty nosowe rozwinięte z połączeń V + spółgłoska nosowa, jednak ortografia ich nie zaznacza.

Dyftongi i tryftongi

Kul obfituje w zbitki samogłosek, oddzielane w zapisie grafemem h. W kolumnie IPA podano dopuszczalne warianty wymowy. W inicjalnych zbitkach h + V element samogłoskowy czytany jest krótko

Dyftongi

Pisownia	IPA
ah	æː ɑː
eh	iː eː
ih	ɪː
oh	uː
uh	uː ʊː
aha	æː ɑː
ahe	æːi æːj ɑːi ɑːj
ahi	æːɪ æːj ɑːɪ ɑːj
aho	æːu æːw ɑːu ɑːw
ahu	æːu æːy æːɥ æːw ɑːy ɑːɥ ɑːw
eha	iːæ ijæ iːɑ ijɑ
ehe	iː
ehi	iː eje
eho	iːu iju
ehu	iːu iːʊ iju ijʊ yː
iha	ɪːæ ɪːɑ ɪjæ ɪjɑ
ihe	ɪː ɪje
ihi	ɪː
iho	ɪːu ɪːʊ ɪju ɪjʊ
ihu	ɪːu ɪːʊ ɪju ɪjʊ yː
oha	uːæ uːɑ ʊːæ ʊːɑ uwæ uwɑ ʊwæ ʊwɑ
ohe	uːi uːe uji uje
ohi	uːɪ ʊːɪ uje ʊje
oho	uː ʊː
ohu	uː ʊː yː
uha	uːæ uːɑ uwæ ʊwɑ yːæ yːɑ yɥæ yɥɑ
uhe	uːi ʊːi uje ʊje yː
uhi	uːɪ ʊːɪ uje ʊje yː
uho	uː ʊː yː
uhu	uː ʊː yː

Spółgłoski

Pisownia	IPA	Komentarz
p	p
t	t
k	k h	h przed spółgłoskami zwartymi
b	b
d	d
g	ɣ
v	ʋ
s	s z	z między samogłoskami nienasalnymi oraz na początku nagłosu przed samogłoską
z	ts
ş	ʃ
j	ʒ
y	ʝ ~ ʑ
ç	ç ~ ɕ
l	l̴ ʎ	ʎ przed samogłoskami przednimi
m	m
n	n ɲ ŋ	ɲ przed samogłoskami przednimi, ŋ przed spółgłoskami welarnymi
h		nieme, wydłuża wartość poprzedzającej samogłoski
r	ʁ

Zjawiska fonetyczne

Delecja

Delecja jest procesem łączącym dwie identyczne sylaby otwarte w jedną, pod warunkiem, iż pierwsza z nich nie znajduje się w nagłosie wyrazu.

Geminacja r

Spółgłoska /ʁ/ może jako jedyna spółgłoska ulegać geminacji w dwóch przypadkach:

1. jeśli pomiędzy dwoma /ʁ/ ulega zanikowi samogłoska;
2. jeśli towarzysząca bezpośrednio /ʁ/ spółgłoska /ɣ/ ulega asymilacji do /ʁ/.

Palatalizacja l

W języku tym istnieją dwa fonemy lateralno-spółgłoskowe opisywane grafemem l: /ɫ/ oraz /ʎ/. Palatalizacja polega na wymowie miękkiego /ʎ/ przed samogłoskami przednimi /æ e i ɪ y/. Palatalizacja wsteczno-stronna, idąca w stronę lewą, jest wariantowa, wobec czego dopuszcza się wymowę twardą pomiędzy samogłoską przednią a samogłoską tylną, twardą spółgłoską lub końcem wyrazu.

Akcent

Akcent jest dynamiczny, stały pod względem fonetycznym, padający na drugą sylabę wyrazu. Wyrazy jednosylabowe zakończone spółgłoską płynną (ewentualnie jeśli następny wyraz zaczyna się taką spółgłoską) tworzą akcentową jedność z następnym wyrazem.

Historia języka

Główny artykuł: Historia języka kul

Rzeczowniki

Deklinacja

Przypadek	Końcówka	Funkcja
Dyrektyw (Nadrzędnik)	-	forma słownikowa, podmiot, agent, pacjens
Konstruktyw	-an, -n	narzędzie, położenie, właściciel
Latyw	-uş, -ş	kierunek, cel, bezwolny korzystający

Liczba

1. Liczba zerowa służy do wyrażania czynności, której opisany nią podmiot nie może lub nie zdoła wykonać lub stać się jej obiektem.
2. Liczba podwójna służy do opisywania naturalnych par rzeczownikowych.
3. Liczba mnoga wyraża określoną ilość czegoś; rzeczowniki opisane sufiksem liczby mnogiej stosowaną są z liczebnikami powyżej 'jeden'.
4. Liczba masowa służy do opisywania kolektywów, nieokreślonej ilości tych samych rzeczowników; Rzeczowniki w liczbie masowej przypisane są czasownikom liczby pojedynczej.

Liczba pojedyncza	Liczba zerowa	Liczba podwójna	Liczba mnoga	Liczba masowa
-	-en, n	-ar, -r	-iş, -ş	-at, -t
şut (strzała)	şuten (żadna strzała)	şutar (dwie strzały)	şutiş (strzały)	şutat (zbiór strzał)
arasa (praca)	arasan (żadna praca)	arasar (dwie prace)	arasaş (prace)	arasat (zawód)

Czasowniki

Aspekty

	'być'	'robić'	'słyszeć'	'mówić'	'mieć powinność'	Funkcja
Imperfektyw	da-	ara-	uşu-	kul-	solt-	czynność nieukończona, bez rezultatu, w trakcie wykonywania
Perfektyw	rada-	arra-	uraşu-	kural-	soralt-	czynność zakończona, z rezultatem
Prospektyw	moda-	amora-	umoşu-	kumol-	somolt-	czynność przewidywana, mająca mieć miejsce w przyszłości, nie koniecznie planowana
Kontynuatyw	sida-	asira-	usişu-	kusil-	sosilt-	czynność kontynuowana, ciągła
Iteratyw	neda	anera-	uneşu-	kunel-	sonelt	czynność wznowiona po przerwie
Dezyderatyw	lada-	alara-	ulaşu-	kulal-	solalt-	czynność zamierzana, planowana na przyszłość, wyrażająca wolę, życzenie

Strony

Strona	Afiks	'robić'	'mówić'	'myć'
Czynna	-	ara-	kul-	vaş-
Bierna	-om-, -m-	aram-	kulom-	vaşom-
Zwrotna	-ul-, -l-	aral-	kulul-	vaşul-

Osoby

Osoba	liczba pojedyńcza	liczba mnoga
1.	-in, -n	-ima, -ma
2.	-eş, -ş	-iva, -va
3.	-ot, -t	-uri, -ri

Inne formy czasownika

1. Imiesłów wykorzystywany jest do oznaczania czasownika w roli podmiotu lub dopełnienia. W zdaniu zachowuje się jak przymiotnik.
2. Supinum służy do oznaczania celu czynności wyrażonej przez inny czasownik, np. kulate - 'żeby mówić'.
3. Gerund to rzeczownik odczasownikowy.

	Afiks	'robić'	'mówić'
Imiesłów	-anzi, -nzi	aranzi	kulanzi
Supinum	-ate, -te	arate	kulate
Gerund	-inka, -nka	aranka	kulinka

Przymiotniki

Przymiotniki ulegają deklinacji tak jak rzeczowniki i zaimki. Przymiotnik opisujący występuje za rzeczownikiem opisywanym, może też występować w zdaniu niezależnie w roli podmiotu lub obiektu. Sufiksem każdego przymiotnika jest -i lub -hi.

Stopniowanie przymiotników

Pozytyw	Komparatyw	Superlatyw
nadi	nadaşi	nadanti
mocny	mocniejszy	najmocniejszy
mahi	maşahi	mantahi
dobry	lepszy	najlepszy

Przysłówek

Przysłówek tworzony jest końcówką -u/-hu w miejsce końcówki przymiotnikowej. Ulega jedynie stopniowaniu.

Przymiotnik		Przysłówek
nadi	'mocny'	nadu	'mocno'
mahi	'dobry'	mahu	'dobrze'

Stopniowanie przysłówków

Pozytyw	Komparatyw	Superlatyw
nadu	nadesu	nadentu
mocno	mocniej	najmocniej
mahu	masehu	mantehu
dobrze	lepiej	najlepiej

Liczebniki

	L. główny	L. porządkowy	L. mnożny	L. wielokrotny	L. przysłówkowy
1.	ana	anahi	anatari	anapetri	anahu
2.	dara	darahi	daratari	darapetri	darahu
3.	salar	salari	salartari	salapetri	salaru
4.	berat	berati	beratari	berapetri	beratu
5.	nagal	nagali	nagaltari	nagalpetri	nagalu
6.	samat	samati	samatari	samapetri	samatu
7.	madun	maduni	maduntari	madunpetri	madunu
8.	aktat	aktati	aktatari	aktapetri	aktahu
9.	yasan	yasani	yasantari	yasanpetri	yasanu
10.	zahur	zahuri	zahurtari	zahurpetri	zahuru
11.	zahur anaka	zahuri anahika	zahur anatarika	zahur anapetrika	zahuru anahuka
20.	darzahur	darzahuri	darzahurtari	darzahurpetri	darzahauru
21.	darzahur anaka	darzahuri anahika	darzahur anatarika	darzahur anapetrika	darzahuru anahuka
100.	katan	katani	katantari	katanpetri	katanu
121.	katan darzahur anaka	katani darzahuri anahika	katan darzahur anatarika	katan darzahur anapetrika	katanu darzahuru anahuka
1000.	togon	togoni	togontari	togonpetri	togonu
10.000.	dandan	dandani	dandantari	dandanpetri	dandanu
100.000.	zahur dandanan	zahuri dandani	zahur dandantari	zahur dandanpetri	zahuru dandanu
1.000.000.	katan dandanan	katani dandani	katan dandantari	katan dandanpetri	katanu dandanu

Zaimki

Zaimki osobowe

Osoba	Liczba pojedyńcza	Liczba mnoga
1.	e	meş
2.	sun	veş
3.	al	leş

Sufiksy dzierżawcze

Osoba	Jeden posiadacz	Wielu posiadaczy
1.	-ey, -y	-am, -m
2.	-es, -s	-av, -v
3.	-ok, -k	-al, -l

Brak posiadacza wyrażany jest sufiksem -unt/-nt o znaczeniu 'niczyj'.

Sufiksy zwrotne

Sufiksy zwrotne służą do tworzenia strony zwrotnej.

Osoba	Liczba pojedyńcza	Liczba mnoga
1.	-iç-, -ç-	-aj-, -j-
2.	-ez-, -z-	-og-, -g-
3.	-ul-, -l-	-or-, -r-

Osobnym sufiksem zwrotnym dla liczby zerowej jest -uh-/-h.

Zaimki liczebne

mavah	wiele
neşah	mało
salu	ile
dalu	tyle
kah	para
vata	kilka
vatalazahr	kilkanaście
vatalakat	kilkaset

Zaimki wskazujące

al	ten, ta, to al
yata	tamten, tamta, tamto
ahla	tutaj
yah	tam
onleş	dlatego

Zaimki wskazujące odmieniają się przez liczbę jak rzeczowniki.

Zaimki pytające

ke	kto, co, który
pon	gdzie, dokąd
tohi	jaki, jaka, jakie
toh	jak
ongeş	dlaczego, do czego
von	skąd
ketare	którędy
zahi	czyj

Zaimki upowszechniające

iki	każdy
varat	wszystko
lavar	zawsze
itvar	wszędzie

Zaimki przeczące

maht	nikt, nic
mahdan	nigdzie
mahvar	nigdy
vomaht	znikąd
onmaht	donikąd
mahtu	nijak
uni	żaden

Zaimki nieokreślone

Zaimki nieokreślone tworzy się dodając sufiks -nez do zaimków pytających.

Przyimki

ir	w	Konstruktyw
uç	z	Konstruktyw
ah	bez	Konstruktyw
vo	od	Latyw
on	do, ku	Latyw
ay	dla, w obronie, w imieniu	Latyw
it	w (coś)	Latyw
zin	przez (instrument)	Konstruktyw
je	przez (powierzchnię)	Latyw
reş	przez (na wylot)	Latyw
tuh	przy, obok, wobec	Konstruktyw
tag	naprzeciwko	Konstruktyw
votag	z naprzeciwka	Latyw
nah	po (kolejność czasowa)	Konstruktyw
se	za (lokacja przestrzenna)	Konstruktyw
ney	przed (kolejność czasowa)	Konstruktyw
per	przed (lokacja przestrzenna)	Konstruktyw
la	na	Konstruktyw
tut	pod	Konstruktyw
sela	nad, ponad	Konstruktyw
sah	poza	Konstruktyw
vosah	spoza	Latyw
vogolu*	wokoło, dookoła	Konstruktyw
tel	z powodu	Konstruktyw
irzan	w czasie (trwania)	Konstruktyw
ayke	w zamian za	Konstruktyw
gon	razem z	Konstruktyw
olyun	według	Konstruktyw
lalyun	wzdłuż	Latyw (ruch), Konstruktyw (podłużne położenie)
joh	jak	Dyrektyw
johu	jako	Dyrektyw

*gol - koło, vogolu - 'dokólnie'

Partykuły

dah	twierdząca
şuh	wynikowa
ge	wprowadzająca zdanie podrzędne
vah	ponaglająca
jo	wzmacniająca
ma	przecząca zależna
mah	przecząca niezależna
ba	warunkowa
rah	rozkazująca
aya	modyfikująca (tylko)
muşum	modyfikująca (jeszcze)

Partykuły spójnikowe

-ka	łącznikowa (i, oraz)
-kan	przecząca sufiksowalna (ani)
vi	wyjątkująca (ale)
ola	alternatywna (lub)

Słowotwórstwo

	Afiks	Przykład
Wykonawca	-ak, -k	kul 'mówić' > kulak 'mówca'
Odbiorca	-omak, -mak	larom 'być uczonym' > laromak 'uczeń'
Rzeczownik > przymiotnik posesywny	-avi, -vi	puç 'syn' > puçavi 'synowy, będący własnością syna'
Język, mowa (rzeczownik)	-alya, -lya	Aglit 'Anglicy' > Aglitalya 'angielski'
Religia, ideologia, filozofia	-ast, -st	eşlam 'islam' > eşlamast 'islamizm'
Zwolennik	-astak, -stak	eşlamast 'islamizm' > eşlamastak 'islamista'
Wiedza, znawstwo	-arya, -rya	eşlam 'islam' > eşlamarya 'wiedza islamu, o islamie'
Centrum, środek, główne miejsce	-esan, -san	daça 'ziemia' > daçasan 'środek ziemi'
Cecha niepełna	-ara, -ra-	mahi 'dobry' > marahi 'prawie, trochę dobry'
Cecha przesycona (negatywnie)	zu-	mahi 'dobry' > zumahi 'za dobry'
Cecha komplementywnie intensyfikująca	sah- (przyimek lokatywny 'za' jako prefiks)	mahi 'dobry' > sahmahi 'przedobry'
Przymiotnik jakościowy	bar- (barşi 'wysoki')	mahi 'dobry' > barmahi 'bardzo dobry'
Narzędzie	-ame, -me	gab 'brać' > gabame 'biernik'
Miejsce	-ada, -da	kul 'mówić' > kulada 'mównica'
Zdrobnienie (rzeczownik)	-elo, -lo	kova 'góra' > kovalo 'górka'
Zgrubienie (tylko rzeczownik)	-ega, -ga	kova 'góra' > kovaga 'górzysko'
Zdrobnienie (przymiotnik)	-el-, -le-	mahi 'dobry' > malehi 'dobrutki'
Grupa, oddział, organizacja	-ator, -tor	kani 'stary' > kanator 'rada starszych'
Zamiłowanie	-işka, -şka	kul 'mówić' > kulişka 'gadulstwo'
Przymiotnik podobieństwa	-azi, -zi	kahra 'człowiek, osoba' > kahrazi 'człowiekowaty, podobny do człowieka'
Zdolność, umiejętność	-anta, -nta	mul 'kochać' > mulanta 'zdolność do miłości'
Narodowość	-aliş, -liş	Irak > Irakaliş 'Irakijczyk'
Abstrakcja (odczasownikowa)	-usa, -sa	mul 'kochać' > mulusa 'miłość'
Abstrakcja (odprzymiotnikowa)	-şah	jahi 'mądry' > jahişah 'mądrość'
Cecha (rzeczownik)	-ika, -ka	ven 'patrzeć, oglądać' > venika 'wzrok'
Czynność współdzielona (czasownik)	gon-	ara 'robić' > gonara 'współpracować'
Czynność wykonywana wstecz	ava-, avah-	man 'myśleć' > avaman 'mylić się, błądzić w myślach'
Czynność sama na sobie	ene-	sihd 'zabijać' > enesihd 'dokonywać samobójstwa'
Obserwowalny stan wynikowy	aspekt dokonany + -eza	sirahd 'zabić' > sirahdeza 'zabójstwo'
Prawo, reguła, zasada	-ahta, -hta	aşa 'koń' > aşahta 'obrzęd konia'
Terytorium, ziemia, kraj, siedziba	-alyat, -lyat	Aglit 'Anglicy' > Aglitalyat 'Anglia'
Własność, majątek	-avat, -vat	ata 'ojciec' > atavat 'majątek ojca, ojcowizna'
Całkowitość	vara-	nadi 'mocny > varanadi 'wszechmocny'
Rzeczownik odczasownikowy pokrewny	-ah, -h	get 'prowadzić' > getah 'droga, szlak, prowadnica'
Skłonność (rzeczownik)	-avasah, -vasah	şoli 'słaby' > şolivasah 'słabowitość'
Skłonność (przymiotnik)	-avasi, -vasi	şoli 'słaby' > şolivasi 'słabowity'
Przedmiot powiązany z rzeczownikiem	-az, -z	tov 'słowo' > tovaz 'książka'
Korzyść użytkowa z działania	vi-, vih-	gan 'walczyć' > vigan 'skorzystać z walki, wywalczyć'
Sprawstwo	da-, dah-	ven 'patrzeć, oglądać' > daven 'pokazywać'
Potomek	-anda	vitak 'władca' > vitakanda 'syn władcy'

Złożenia

Wyrazy złożone z co najmniej dwóch wyrazów składowych powstają przy użyciu interfiksu -e-/-he-/-eh-. Pomiędzy wyrazami zakończonymi samogłoską a następnym wyrazem rozpoczynającym się nią wstawiane jest samo -h-, ponieważ samogłoska interfiksu ulega delecji.

kul (język, mowa) + vitak (władca) > kulevitak ('moworządca')

lag (mleko) + getah (droga) > lagetah (Droga Mleczna)

urga (wilk) + ahta (prawo) > urganehahta (prawo natury, dosł. 'wilcze prawo')

Składnia

Szyk zdania

Podstawowym szykiem zdania jest VSO (orzeczenie-podmiot-dopełnienie).

Role przypadków w składni

Stosunek podmiotu do obiektu

Podmiot jak i obiekt przybierają postać tego samego przypadku nadrzędnego (Dyrektyw). W celu ich odróżnienia podmiot zawsze występuje przed obiektem, np.:

Larot larak laromak. - 'Nauczyciel uczy ucznia'

Larot laromak larak. - 'Uczeń uczy nauczyciela.'

Zmiana stanu

Zmiana stanu wyrażana jest obiektem w przypadku nadrzędnym wraz z odmienioną formą czasownika tan o znaczeniu 'zmieniać, przemieniać, zamieniać', np.:

Tarant per larak. - 'Brat został nauczycielem.'

Taranult vitak sagakok. - 'Władca zamienił go w jego sługę.'

Orzeczenie

Rzeczownik w roli orzeczenia występuje pod postacią przypadka nadrzędnego wraz z odmienioną formą czasownika ov - 'być, istnieć', np.:

Dat per zutak. - 'Brat jest lekarzem.'

Darat sar zutak. - 'Siostra była lekarką.'

Inkorporacja dopełnienia do czasownika

Inkorporacja dopełnienia do czasownika przejawia się dodawaniem osobowych sufiksów zwrotnych do rdzenia. Sufiks zwrotny może powodować podwojenie obiektu w zdaniu (jednak konstrukcja ta nie jest obowiązkowa).

Ihtot suk lak. - 'Pies je kość'

Ihtult suk lak. - 'Pies je-ją kość.'

Konstrukcja niesprawcza

Konstrukcja niesprawcza służy do oznaczania czynności, gdy przyczyny jej zaistnienia nie są znane. Tworzona jest poprzez dodanie prefiksu czasownikowego ene-, oznaczającego działanie na sobie, do strony czynnej.

Enetarakt lasa. - 'Szkło stłukło się.'

Mak dat mahu. - 'Zaczyna być dobrze.'

3. osoba liczby pojedyńczej

W dłuższych czasownikach złożonych z wielu afiksów niekiedy zachodzi wypadanie końcówki 3. osoby liczby pojedynczej, pod warunkiem, że czasownik nie koliduje z rzeczownikiem tego samego rdzenia lub nie zmienia to kontekstu zdania. Przed spółgłoskami płynnymi oraz po [k g m n ŋ] może zachodzić upraszczanie sufiksu -ot do formy występującej zwykle po samogłosce (-t).

Konstrukcja czasownika modalnego

Czasownik modalny zawsze stoi przed głównym czasownikiem. Nie przyjmuje końcówki osobowej, ponieważ osoba niesiona jest w czasowniku głównym.

Kar ganot mahu ganak. - 'Wojownik umie dobrze walczyć.'

Konstrukcja imperatywna

Odpowiednikiem trybu rozkazującego, służącym do wyrażania poleceń, rozkazów i nakazów a także próśb i życzeń jest czasownik w aspekcie prospektywnym, oznaczającym czynność mającą wydarzyć się w przyszłości. W celu intensyfikacji polecenia dodawana jest partykuła rah po czasowniku zawierającym treść nakazującą.

Tamoheş hast eş. - 'Daj mi rękę. / Dasz mi rękę.'

Innym sposobem wyrażenia rozkazu lub nakazu jest zastosowanie konstrukcji z użyciem supinum, którego główną funkcją jest zaznaczanie określonego celu czynności zawartej w głównym czasowniku zdania. Tutaj stosowany bywa przede wszystkim w funkcji prohibitywnej (zakazującej) w zwrotach nacechowanych bezosobowo.

Tilatema! - 'Nie palić!'

Rodzaje zdań

Zdania przeczące

Zdania przeczące tworzone są poprzez dodanie partykuły przeczącej w formie zależnej (ma) po czasowniku.

Zdanie orzekające	Zdanie przeczące
Şinot ganak la şerahan.	Şinotma ganak la şerahan.	Wojownik nie wiedział o zakazie.
Şinuri la bajomulanzi.	Şinurima la bajomulanzi.	Nie wiedzieli jak to się stało.

Czasownik przeczący

Rola czasownika przeczącego im ('nie być') polega na zaprzeczaniu treści niesionej przez czasownik da ('być').

Zdanie z czasownikiem twierdzącym	Zdanie z czasownikiem przeczącym
Dat vitakam mahi.	Imot vitakam mahi.	Nasz władca jest dobry.
Radat Vitakal zahmi barahi.	Iramot Vitakal zahmi barahi.	Ich dawny władca był silny.

Zdania pytające

Zdania pytające tworzone są przez inwersję orzeczenia, które zamienia się miejscami z następnym elementem szyku zdaniowego lub grupą dopełnień, oraz zmianę tonu.

Szyk orzekający	Szyk pytający
Hamostin hastan peruş.	Hastan peruş hamostin?	Pomacham ręką bratu.
Emodot aşahu vitak.	Aşahu emodot vitak?	Władca przyjedzie konno.

Słownictwo

Główny artykuł: [Słownik języka kul]