Wersja z 17:59, 19 cze 2013

Język litelicki Nithiel tellar

Utworzenie:	kebikebij w 2013
Cel utworzenia:	na potrzeby conworldu, do codziennego użytkowania
Używany w (Altaria):	Nedelor, Ziemie Zachodnie, Wyspa Dain, Litenor i Elphas
Liczba użytkowników (Altaria)	ok. 1 000 000 000
Liczba użytkowników (faktyczna)	1
Sposoby zapisu:	łaciński zmodyfikowany, artar
Typologia:	OSV
Klasyfikacja:	języki narijskie języki elfickie
Status urzędowy
Język urzędowy (Altaria):	Nedelor
Język pomocniczy (Altaria):	Ziemie Zachodnie
Język mniejszości (Altaria):	Ziemie Zachodnie, Wyspa Dain
Oficjalna regulacja:	Królewska Rada Języków Nedeloru
Kody
Conlanger–1	`ltl`
Lista conlangów

Język litelicki, nithiel (litel. Nithiel tellar) (słownik) - sztuczny język kebikebija stworzony na potrzeby rozwijającego się conworldu Altaria. Jest językiem apriorycznym o typologii OSV. W pytaniach często stosuje się szyk OVS, czasem jednak wystarczy zmienić intonację wypowiedzi. Określenie "litelicki" pochodzi od narijskiego słowa "litel", oznaczającego elfa.

Alfabet i fonologia

Do zapisu języka litelickiego może służyć alfabet łaciński lub nedelorskie runy artar.

a [a], b [b], g [g], d [d], t [t], e [ε], i [i], í (iy) [ɪ], p [p], c [k], f [f], y [j], l [l], th [θ], dh [ð], h [h], s [s], o [ɔ], r [ɹ], m [m], n [n], ń [ŋ], u [ʊ], v [v], w [w]

Głoski pisane z h, np.: ph oznaczają głoski z przydechem. Samogłoski z akutem są czytane o połowę dłużej (wyjątek stanowi í oraz ń).

Zjawiska fonetyczne

ae czytamy jako [aɪ]
eá zwykle jako [a], czasami [a:]
y ze spółgłoską daje [ɪ]

Gramatyka

Gramatyka języka litelickiego została rozszerzona w stosunku do wcześniejszych wersji języka. Obecna wersja jest wynikiem bardzo wielu modyfikacji.

Czasowniki

Czasowniki odmieniają się przez osoby, czasy, strony, tryby oraz aspekty.

Aspekty: dokonany i niedokonany - Aspekt dokonany oznacza się:

a) sufiksem -etta - jeśli wyraz kończy się na spółgłoskę
b) sufiksem -tta - jeśli wyraz kończy się na samogłoskę

Czasownik w formie podstawowej jest niedokonany.

Tryby: oznajmujący, rozkazujący i przypuszczający - Tryb oznajmujący nie zmienia czasownika (pozostawia formę podstawową). Wydłużenie pierwszej samogłoski w czasowniku oraz dodanie sufiksu -ta powoduje utworzenie trybu rozkazującego (np. arnor - prowadzić, árnorta - prowadź). Tryb przypuszczający wymaga zmiany ostatniej samogłoski według tzw. reguły Althariona (np. aimé - nazywać się, aimá - nazywałby się).

Strony: czynna i bierna - Stronę bierną tworzy się przez infiks -tár- po środkowej sylabie czasownika lub pomiędzy dwiema z nich (np. nurin- chłodzić, nutárin - jest chłodzony [przez coś/kogoś]). Czynna strona czasownika pozostawia formę podstawową.

Przeczenia - Przeczenie odbywa się dzięki dodaniu po pierwszej sylabie głoski a (jeśli się podwaja, zmieniamy w długą) i po drugiej sylabie sufiksu -nor (np. waewe - mieszkać, wäewenor - nie mieszkać).

Czasowniki odrzeczownikowe - Czasowniki odrzeczownikowe można tworzyć zmieniając pierwszą spółgłoskę na dźwięczną (jeśli to niemożliwe, drugą itd., w szczególnych przypadkach dodaje się -dhen na końcu wyrazu), np. idíl - świecić, od ithíl - światło.

Odmiana - Przykładowa odmiana czasownika robić (lendén) w czasie przeszłym, teraźniejszym i przyszłym przez osoby:

- En lendélen
- Amé lendélam
- Édil/Édriel lendae
- Enith lendden
- Amith lenddam
- Érdith lendá

- En lenden
- Amé lendam
- Édil/Édriel lendé
- Enith lendaen
- Amith lendaem
- Érdith lendié

- En lendésen
- Amé lendésam
- Édil/Édriel lendán
- Enith lendénen
- Amith lendénam
- Érdith lendín

Niektóre czasowniki odmieniają się nieregularnie, ich lista jest w fazie tworzenia.

Przykładowa odmiana nieregularnego czasownika "być" (igil) w czasie teraźniejszym:

- En im
- Amé iman
- Édil/Édriel emith
- Enith imathar
- Amith imadhar
- Érdith emíd

Rzeczowniki

Rzeczowniki są rodzaju męskiego (zakończone na spółgłoskę) lub żeńskiego (zakończone na samogłoskę).

Pluralizacja - Rzeczowniki pluralizuje się:

a) rzeczowniki żywotne przez dodanie sufiksu -ien bądź -lien
b) rzeczowniki nieżywotne przez dodanie sufiksu -ith bądź -nith

Rzeczowniki odczasownikowe - Tworzy się je zmieniając ostatnią głoskę na bezdźwięczną (jeśli to niemożliwe, przedostatnią itd., w szczególnych przypadkach dodaje się -oth na końcu wyrazu), np. aearoth - śpiew, od aearón - śpiewać.

Dzierżawienie - Niegdyś dzierżawienie odbywało się przy pomocy imiesłowu dzierżawczego z przedrostkiem tenn-. W nowym języku litelickim odbywa się ono przez przyrostek -da, np. icil enda - moje drzewo.

Odmiana - Rzeczowniki odmieniają się przez 9 przypadków (przykładowa odmiana słowa "dom"):

- Mianownik:  lathín
- Dopełniacz:  lathínon
- Celownik:  lathíron
- Biernik: lathínar
- Narzędnik:  lathímenna
- Elativus: lathíst
- Illativus: lathíta
- Inessivus: lathínes
- Miejscownik:  lathíné
- Wołacz: lathír!

Przymiotniki i przysłówki

Przymiotniki i przysłówki kończą się zwykle na -os, -is i -s, choć nie jest to regułą. Można tworzyć je od rzeczowników dodając do nich powyższe końcówki.

Dialekty

Język litelicki z uwagi na ogromny obszar, na którym jest używany wykształcił kilka dialektów. Różnią się one od "głównego" litelickiego przede wszystkim wymową, strukturami gramatycznymi i w mniejszym stopniu słownictwem.

Dialekt zachodni - charakterystyczną jego cechą jest stosowanie rodzajników określonych (thes dla rodzaju męskiego i anta dla żeńskiego) oraz wymowa é jako /e/. Brak w nim przymiotników, ich rolę przejmują czasowniki. Jest to efekt oddziaływania języka altaryckiego, używanego na Ziemiach Zachodnich.

Dialekt wyspiarski - powstał na Ostatniej Wyspie dzięki nedelorskim żeglarzom. W tym dialekcie da się zauważyć formy gramatyczne wymarłe we współczesnym litelickim. Brak jest inessivusa, dzierżawienie odbywa się za pomocą imiesłowów, a rzeczowniki są pluralizowane poprzez podwojenie rdzenia. Dialekt ten jest prawie nie do zrozumienia dla współczesnych elfów.

Dialekt eneski - charakteryzuje się przede wszystkim całkowitym pominięciem samogłosek długich oraz przejściem /ŋ/ w /ng/ oraz /ɹ/ w /r/. Stosowanym szykiem zdania jest OVS, co sprawia wrażenie ciągłego pytania. Takie zmiany to również efekt wpływu rdzennego języka, północnoeneskiego.

Historia tworzenia

Inspiracją do stworzenia języka litelickiego stały się pod koniec 2012 roku słynne powieści Johna Ronalda Reuela Tolkiena: "Władca Pierścieni" oraz "Silmarillion". Powstający już w tym czasie conworld Altaria oraz jego prekursor Narya były dobrym miejscem na rozwinięcie fikcyjnej historii języka. Po wstępnych pracach stwierdzono, że świat Naryi za bardzo przypomina Tolkienowski Númenor. Litelicki przeszedł kilka zmian, które oddaliły go od Ardy. Jednocześnie starano się zachować Tolkienowski charakter języka (pisarz niejako wyznaczył pewne granice, w których język może być uznany za elficki). W lutym 2013 roku litelicki przybrał ostateczną formę. Po dokonaniu prezentacji na forum Conlanger i otrzymaniu porad i pomocy postanowiono przebudować gramatykę języka. Obecnie litelicki jest w dalszym ciągu udoskonalany.

Fikcyjna historia języka

W Altarii język jest używany zamiennie z altaryckim jako lingua franca. W roku 1861 Ery Pisma dokonano kodyfikacji reguł gramatycznych i słownictwa. W 83 roku Ery Wypraw litelicki stał się językiem poetyckim. Układano w nim pieśni, wiersze i opowieści. Posługiwano się nim podczas ważnych ceremonii państwowych i religijnych. W latach 489 - 490 Ery Wypraw przeprowadzono gruntowną reformę języka. Starsza odmiana przestała być używana i do dziś spotyka się ją tylko w dawnych pismach. Nowy język litelicki został przez króla Estadrila ustanowiony jako uniwersalny (obok altaryckiego) na terenie państw Sojuszu Królestw Zachodnich, aczkolwiek nie przyjął się w Enesji.

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 | twórca = [[Użytkownik:kebikebij | kebikebij]]
 | rok = 2013
-| cel = na potrzeby conworldu, do codziennego używania
+| cel = na potrzeby conworldu, do codziennego użytkowania
 | nazwa conworldu = [[Altaria]]
-| państwa = [[Ziemie Zachodnie]], [[Nedelor]], [[Wyspa Dain]]
+| państwa = [[Nedelor]], [[Ziemie Zachodnie]], [[Wyspa Dain]], [[Litenor]] i [[Elphas]]
 | mniejszość = [[Ziemie Zachodnie]], [[Wyspa Dain]]
-| mówiący = 62 500 000
+| mówiący = ok. 1 000 000 000
 | mówiący2 = 1
-| alfabet = łaciński zmodyfikowany, [[artar]]
+| alfabet = łaciński zmodyfikowany, [[Artar | artar]]
 | typologia = OSV
-| klasyfikacja = języki narijskie --> języki elfickie --> język litelicki
+| klasyfikacja = języki narijskie
+języki elfickie
 | kraje = [[Nedelor]]
 | pomocniczy = [[Ziemie Zachodnie]]
@@ Linia 27: / Linia 28: @@
 Do zapisu języka litelickiego może służyć alfabet łaciński lub [[Nedelor|nedelorskie]] runy [[Artar|artar]].
-'''a [a], b [b], g [g], d [d], t [t], e [ε], i [i], î (iy) [ɪ], p [p], c [k], f [f], y [j], l [l], th [θ], dh [ð], h [h], s [s], o [ɔ], r [ɹ], m [m], n [n], ń [ŋ], u [ʊ], v [v], w [w]'''
+'''a [a], b [b], g [g], d [d], t [t], e [ε], i [i], í (iy) [ɪ], p [p], c [k], f [f], y [j], l [l], th [θ], dh [ð], h [h], s [s], o [ɔ], r [ɹ], m [m], n [n], ń [ŋ], u [ʊ], v [v], w [w]'''
 Głoski pisane z ''h'', np.: ''ph'' oznaczają głoski z przydechem.
+Samogłoski z akutem są czytane o połowę dłużej (wyjątek stanowi ''í'' oraz ''ń'').
 == Zjawiska fonetyczne ==
   ''ae'' czytamy jako [aɪ]
-  ''eä'' zwykle jako [a], czasami [a:]
+  ''eá'' zwykle jako [a], czasami [a:]
-  ''y'' ze spółgłoską daje z reguły [ɪ]
+  ''y'' ze spółgłoską daje [ɪ]
 = Gramatyka =
-Gramatyka języka litelickiego została rozszerzona w stosunku do wcześniejszych wersji języka.
+Gramatyka języka litelickiego została rozszerzona w stosunku do wcześniejszych wersji języka. Obecna wersja jest wynikiem bardzo wielu modyfikacji.
 == Czasowniki ==
@@ Linia 45: / Linia 47: @@
 Czasowniki odmieniają się przez osoby, czasy, strony, tryby oraz aspekty.
-'''Aspekty: dokonany i niedokonany''' - Aspekt dokonany oznacza się wrostkiem ''-etta-'' po pierwszej sylabie czasownika. Jeśli po wrostku występuje samogłoska, należy usunąć ''a'' z wrostka. Czasownik w formie podstawowej jest niedokonany (w słowniku czasowników należy szukać w aspekcie niedokonanym).
+'''Aspekty: dokonany i niedokonany''' - Aspekt dokonany oznacza się:
+ a) sufiksem ''-etta'' - jeśli wyraz kończy się na spółgłoskę
+ b) sufiksem ''-tta'' - jeśli wyraz kończy się na samogłoskę
+Czasownik w formie podstawowej jest niedokonany.
-'''Tryby: oznajmujący, rozkazujący i przypuszczający''' - Tryb oznajmujący nie zmienia czasownika (pozostawia formę podstawową). Wydłużenie pierwszej samogłoski w czasowniku oraz dodanie sufiksu ''-ta'' powoduje utworzenie trybu rozkazującego (np. ''arnor'' - prowadzić, '''''ä'''rnor'''ta''''' - prowadź). Tryb przypuszczający wymaga zmiany ostatniej samogłoski według tzw. ''[[Reguła_Althariona|reguły Althariona]]'' (np. ''aimë'' - nazywać się, ''aim'''ä''''' - nazywałby się).
+'''Tryby: oznajmujący, rozkazujący i przypuszczający''' - Tryb oznajmujący nie zmienia czasownika (pozostawia formę podstawową). Wydłużenie pierwszej samogłoski w czasowniku oraz dodanie sufiksu ''-ta'' powoduje utworzenie trybu rozkazującego (np. ''arnor'' - prowadzić, '''''á'''rnor'''ta''''' - prowadź). Tryb przypuszczający wymaga zmiany ostatniej samogłoski według tzw. ''[[Reguła_Althariona|reguły Althariona]]'' (np. ''aimé'' - nazywać się, ''aim'''á''''' - nazywałby się).
-'''Strony: czynna i bierna''' - Stronę bierną tworzy się przez wrostek ''-tär-'' po pierwszej sylabie czasownika (np. ''nurin''-  chłodzić, ''nu'''tär'''in'' - jest chłodzony [przez coś/kogoś]). Czynna strona czasownika pozostawia formę podstawową.
+'''Strony: czynna i bierna''' - Stronę bierną tworzy się przez infiks ''-tár-'' po środkowej sylabie czasownika lub pomiędzy dwiema z nich (np. ''nurin''-  chłodzić, ''nu'''tár'''in'' - jest chłodzony [przez coś/kogoś]). Czynna strona czasownika pozostawia formę podstawową.
-'''Przeczenia''' - Przeczenie odbywa się dzięki dodaniu po pierwszej sylabie głoski ''a'' (jeśli się podwaja, zmieniamy w długą) i po drugiej sylabie wrostka ''nor'' (np. ''waewe'' - mieszkać, ''w'''äe'''we'''nor''''' - nie mieszkać).
+'''Przeczenia''' - Przeczenie odbywa się dzięki dodaniu po pierwszej sylabie głoski ''a'' (jeśli się podwaja, zmieniamy w długą) i po drugiej sylabie sufiksu ''-nor'' (np. ''waewe'' - mieszkać, ''w'''äe'''we'''nor''''' - nie mieszkać).
-'''Czasowniki odrzeczownikowe''' - Czasowniki odrzeczownikowe można tworzyć zmieniając pierwszą głoskę na dźwięczną (jeśli to niemożliwe, drugą itd., w szczególnych przypadkach dodaje się ''-ith'' na końcu wyrazu), np. ''i'''d'''îl'' - świecić, od ''i'''th'''îl'' - światło.
+'''Czasowniki odrzeczownikowe''' - Czasowniki odrzeczownikowe można tworzyć zmieniając pierwszą spółgłoskę na dźwięczną (jeśli to niemożliwe, drugą itd., w szczególnych przypadkach dodaje się ''-dhen'' na końcu wyrazu), np. ''i'''d'''íl'' - świecić, od ''i'''th'''íl'' - światło.
-'''Odmiana''' - Przykładowa odmiana czasownika robić (''lendën'') w czasie przeszłym, teraźniejszym i przyszłym przez osoby (ciekawostka: w poematach i pieśniach czasowniki często nie są odmieniane, jeśli o osobie wiadomo z kontekstu):
+'''Odmiana''' - Przykładowa odmiana czasownika robić (''lendén'') w czasie przeszłym, teraźniejszym i przyszłym przez osoby:
-  - En lendë'''len'''
+  - En lendé'''len'''
-  - Amë lendë'''lam'''
+  - Amé lendé'''lam'''
-  - Ëdil/Ëdriel lend'''ae'''
+  - Édil/Édriel lend'''ae'''
   - Enith lend'''den'''
   - Amith lend'''dam'''
-  - Ërdith lend'''ä'''
+  - Érdith lend'''á'''
   - En lend'''en'''
-  - Amë lend'''am'''
+  - Amé lend'''am'''
-  - Ëdil/Ëdriel lend'''ë'''
+  - Édil/Édriel lend'''é'''
   - Enith lend'''aen'''
   - Amith lend'''aem'''
-  - Ërdith lend'''ië'''
+  - Érdith lend'''ié'''
-  - En lendë'''sen'''
+  - En lendé'''sen'''
-  - Amë lendë'''sam'''
+  - Amé lendé'''sam'''
-  - Ëdil/Ëdriel lend'''än'''
+  - Édil/Édriel lend'''án'''
-  - Enith lendë'''nen'''
+  - Enith lendé'''nen'''
-  - Amith lendë'''nam'''
+  - Amith lendé'''nam'''
-  - Ërdith lend'''în'''
+  - Érdith lend'''ín'''
 Niektóre czasowniki odmieniają się nieregularnie, ich lista jest w fazie tworzenia.
@@ Linia 83: / Linia 88: @@
   - En im
-  - Amë iman
+  - Amé iman
-  - Ëdil/Ëdriel emith
+  - Édil/Édriel emith
   - Enith imathar
   - Amith imadhar
-  - Ërdith emîd
+  - Érdith emíd
 == Rzeczowniki ==
-Rzeczowniki mają rodzaj męski lub żeński.
+Rzeczowniki są rodzaju męskiego (zakończone na spółgłoskę) lub żeńskiego (zakończone na samogłoskę).
-'''Pluralizacja''' - Rzeczowniki pluralizuje się bardzo nieregularnie. Każdy wyraz ma własną formę mnogą (zapisaną w słowniku).
+'''Pluralizacja''' - Rzeczowniki pluralizuje się:
+ a) rzeczowniki żywotne przez dodanie sufiksu ''-ien'' bądź ''-lien''
+ b) rzeczowniki nieżywotne przez dodanie sufiksu ''-ith'' bądź ''-nith''
-'''Rzeczowniki odczasownikowe''' - Tworzy się je zmieniając ostatnią głoskę na bezdźwięczną (jeśli to niemożliwe, przedostatnią itd., w szczególnych przypadkach dodaje się ''-oth'' na końcu wyrazu), np. ''aear'''oth''''' - śpiew, od ''aearön'' - śpiewać.
+'''Rzeczowniki odczasownikowe''' - Tworzy się je zmieniając ostatnią głoskę na bezdźwięczną (jeśli to niemożliwe, przedostatnią itd., w szczególnych przypadkach dodaje się ''-oth'' na końcu wyrazu), np. ''aear'''oth''''' - śpiew, od ''aearón'' - śpiewać.
-'''Dzierżawienie''' - Niegdyś dzierżawienie odbywało się przy pomocy imiesłowu dzierżawczego z przedrostkiem ''tenn-''. W nowym języku litelickim, dzierżawienie odbywa się przez przyrostek ''-da'', np. ''icil en'''da''''' - moje drzewo.
+'''Dzierżawienie''' - Niegdyś dzierżawienie odbywało się przy pomocy imiesłowu dzierżawczego z przedrostkiem ''tenn-''. W nowym języku litelickim odbywa się ono przez przyrostek ''-da'', np. ''icil en'''da''''' - moje drzewo.
 '''Odmiana''' - Rzeczowniki odmieniają się przez 9 przypadków (przykładowa odmiana słowa "dom"):
-  - Mianownik:  lathîn
+  - Mianownik:  lathín
-  - Dopełniacz:  lathî'''non'''
+  - Dopełniacz:  lathí'''non'''
-  - Celownik:  lathî'''ron'''
+  - Celownik:  lathí'''ron'''
-  - Biernik: lathî'''nar'''
+  - Biernik: lathí'''nar'''
-  - Narzędnik:  lathî'''menna'''
+  - Narzędnik:  lathí'''menna'''
-  - Elativus: lathî'''st'''
+  - Elativus: lathí'''st'''
-  - Illativus: lathî'''ta'''
+  - Illativus: lathí'''ta'''
-  - Inessivus: lathî'''nes'''
+  - Inessivus: lathí'''nes'''
-  - Miejscownik:  lathî'''në'''
+  - Miejscownik:  lathí'''né'''
-  - Wołacz: lathî'''r'''!
+  - Wołacz: lathí'''r'''!
 == Przymiotniki i przysłówki ==
-Przymiotniki i przysłówki kończą się zwykle na ''-os'', ''-is'' i ''-s'', choć nie jest to regułą. Można tworzyć je od rzeczowników dodając końcówkę ''-is''.
+Przymiotniki i przysłówki kończą się zwykle na ''-os'', ''-is'' i ''-s'', choć nie jest to regułą. Można tworzyć je od rzeczowników dodając do nich powyższe końcówki.
+= Dialekty =
+Język litelicki z uwagi na ogromny obszar, na którym jest używany wykształcił kilka dialektów. Różnią się one od "głównego" litelickiego przede wszystkim wymową, strukturami gramatycznymi i w mniejszym stopniu słownictwem.
+'''Dialekt zachodni''' - charakterystyczną jego cechą jest stosowanie rodzajników określonych (''thes'' dla rodzaju męskiego i ''anta'' dla żeńskiego) oraz wymowa ''é'' jako /e/. Brak w nim przymiotników, ich rolę przejmują czasowniki. Jest to efekt oddziaływania [[Język_altarycki | języka altaryckiego]], używanego na Ziemiach Zachodnich.
+'''Dialekt wyspiarski''' - powstał na [[Ostatnia_Wyspa | Ostatniej Wyspie]] dzięki nedelorskim żeglarzom. W tym dialekcie da się zauważyć formy gramatyczne wymarłe we współczesnym litelickim. Brak jest inessivusa, dzierżawienie odbywa się za pomocą imiesłowów, a rzeczowniki są pluralizowane poprzez podwojenie rdzenia. Dialekt ten jest prawie nie do zrozumienia dla współczesnych [[Elf_(Altaria) | elfów]].
+'''Dialekt eneski''' - charakteryzuje się przede wszystkim całkowitym pominięciem samogłosek długich oraz przejściem /ŋ/ w /ng/ oraz /ɹ/ w /r/. Stosowanym szykiem zdania jest OVS, co sprawia wrażenie ciągłego pytania. Takie zmiany to również efekt wpływu rdzennego języka, [[Język_północnoeneski | północnoeneskiego]].
 = Historia tworzenia =
-Inspiracją do stworzenia języka litelickiego stały się pod koniec 2012 roku słynne powieści Johna Ronalda Reuela Tolkiena: "Władca Pierścieni" oraz "Silmarillion". Powstający już w tym czasie conworld [[Altaria]] oraz jego prekursor Narya były dobrym miejscem na rozwinięcie fikcyjnej historii języka. Po wstępnych pracach stwierdzono, że świat Naryi za bardzo przypomina Tolkienowski Númenor i Śródziemie, a język staje się klonem quenyi. Tak oto przebudowano conworld i nadano mu nową nazwę. Litelicki przeszedł kilka zmian, które oddaliły go od Ardy. Jednocześnie starano się zachować Tolkienowski charakter języka (pisarz niejako wyznaczył pewne granice, w których język może być uznany za elficki). W lutym 2013 roku litelicki przybrał ostateczną formę. Po dokonaniu prezentacji na forum Conlanger i otrzymaniu porad i pomocy postanowiono przebudować gramatykę języka. Obecnie litelicki jest w dalszym ciągu przebudowywany.
+Inspiracją do stworzenia języka litelickiego stały się pod koniec 2012 roku słynne powieści Johna Ronalda Reuela Tolkiena: "Władca Pierścieni" oraz "Silmarillion". Powstający już w tym czasie conworld [[Altaria]] oraz jego prekursor Narya były dobrym miejscem na rozwinięcie fikcyjnej historii języka. Po wstępnych pracach stwierdzono, że świat Naryi za bardzo przypomina Tolkienowski Númenor. Litelicki przeszedł kilka zmian, które oddaliły go od Ardy. Jednocześnie starano się zachować Tolkienowski charakter języka (pisarz niejako wyznaczył pewne granice, w których język może być uznany za elficki). W lutym 2013 roku litelicki przybrał ostateczną formę. Po dokonaniu prezentacji na forum Conlanger i otrzymaniu porad i pomocy postanowiono przebudować gramatykę języka. Obecnie litelicki jest w dalszym ciągu udoskonalany.
 == Fikcyjna historia języka ==
 W [[Altaria|Altarii]] język jest używany zamiennie z [[Język_altarycki|altaryckim]] jako ''lingua franca''. W roku 1861 Ery Pisma dokonano kodyfikacji reguł gramatycznych i słownictwa. W 83 roku Ery Wypraw litelicki stał się językiem poetyckim. Układano w nim pieśni, wiersze i opowieści. Posługiwano się nim podczas ważnych ceremonii państwowych i religijnych. W latach 489 - 490 Ery Wypraw przeprowadzono gruntowną reformę języka. Starsza odmiana przestała być używana i do dziś spotyka się ją tylko w dawnych pismach. Nowy język litelicki został przez króla [[Menor-Estadril|Estadrila]] ustanowiony jako uniwersalny (obok [[Język_altarycki|altaryckiego]]) na terenie państw Sojuszu Królestw Zachodnich, aczkolwiek nie przyjął się w [[Enesja|Enesji]].

Język litelicki: Różnice pomiędzy wersjami