Język lugulmuski: Różnice pomiędzy wersjami
CivilixXXX (dyskusja | edycje) m (→Gramatyka) |
CivilixXXX (dyskusja | edycje) m (→= Liczby) |
||
Linia 153: | Linia 153: | ||
W języku lugulmuskim rzeczownik odmienia się przez liczby i przypadki. Cechą charakterystyczną tego języka jest trójdzielność (rozdzielenie podmiotu zdania nieprzechodniego ''absolutywu'' i podmiotu zdania przechodniego ''ergatywu''), oraz mnogość liczb (ze względu na aglutynacyjny sposób tworzenia). | W języku lugulmuskim rzeczownik odmienia się przez liczby i przypadki. Cechą charakterystyczną tego języka jest trójdzielność (rozdzielenie podmiotu zdania nieprzechodniego ''absolutywu'' i podmiotu zdania przechodniego ''ergatywu''), oraz mnogość liczb (ze względu na aglutynacyjny sposób tworzenia). | ||
− | ==== Liczby === | + | ==== Liczby ==== |
{| class="wikitable" style="text-align:center" | {| class="wikitable" style="text-align:center" | ||
!Sufiks | !Sufiks |
Wersja z 16:58, 2 sie 2022
Język lugulmuski ????? ????? [??????] | |
---|---|
Sposoby zapisu: | lugulmuskie, łacińskie |
Typologia: | aglutynacyjny, VSO |
Faktycznie | |
Utworzenie: | Henryk Pruthenia w 2018 |
W ? | |
Używany w : | Lugulmusz |
Klasyfikacja: | Języki lugulmusko-atrypijskie
|
Lista conlangów |
Zobacz też słownik tego języka. |
Język lugulmuski - język utworzony przez Henryka Pruthenię w 2018 roku, od sierpnia 2022 kontynuowany przez Cywila.
Na Kyonie był on używany na terenie starożytnego Lugulmuszu (współczesny Ajdynir). Był to język trójdzielny, charakteryzował się szykiem VSO, oraz przeciwstawieniem inkluzywnego i ekskluzywnego "my". Należał on do rodziny Języków lugulmusko-atrypijskich, ponadto niektórzy sugerują dalekie pokrewieństwo z językami anakijskimi.
Fonologia
Samogłoski
W lugulmuskim występowało 5 samogłosek, w dość nietypowym układzie niezawierającym samogłoski /o/. Nie rozróżniano pomiędzy samogłoskami krótkimi i długimi.
Przednie | Centralne | Tylne | |
---|---|---|---|
Przymknięte | i | ʉ | u |
Środkowe | e | ||
Otwarte | a |
Dyftongi
W języku lugulmuskim występowały 2 dyftongi:
- ai - [ai̯]
- au - [au̯]
Spółgłoski
W lugulmuskim występowało 16 spółgłosek.
Wargowe | Zębowo-dziąsłowe | Podniebienne | Welarne | Języczkowo-krtaniowe | ||
---|---|---|---|---|---|---|
Nosowe | m | n | ||||
Zwarte | przydechowe | pʰ | tʰ | kʰ | ||
bezprzydechowe | p | t | k | |||
Szczelinowe | s | ʃ | x | h | ||
Drżące | r | |||||
Aproksymanty | l | j | w |
Budowa sylaby
Sylaba mogła przybierać kształt (C)V(R), gdzie C oznacza dowolną spólgłoskę, V dowolną samogłoskę, zaś R to dowolna głoska nosowa, drżąca, aproksymant, [s] lub [ʃ].
Szyk zdania
Dominującym szykiem zdania był VSO. Słowo opisujące (np. przymiotnik) było umieszczane po słowie opisywanym, w wyjątkiem liczebników, które były umieszczane przed zliczanym rzeczownikiem.
Akcent
Akcent padał na pierwszą sylabę słowa i był pod tym względem stały.
Gramatyka
Zaimek
Zaimek osobowy
Osoba | Sg | Pl |
---|---|---|
1. | ḫî | de¹ |
pî¹ | ||
2. | ge | me |
3. | i | i-² |
- ¹ W języku lugulmuskim istnieje opozycja między de "my (z tobą)", a pî "my (bez Ciebie)".
- ² Sufiks liczby mnogiej zależny jest od rzeczownika, który opisywany jest za pomocą tego zaimka.
Rzeczownik
W języku lugulmuskim rzeczownik odmienia się przez liczby i przypadki. Cechą charakterystyczną tego języka jest trójdzielność (rozdzielenie podmiotu zdania nieprzechodniego absolutywu i podmiotu zdania przechodniego ergatywu), oraz mnogość liczb (ze względu na aglutynacyjny sposób tworzenia).
Liczby
Sufiks | Znaczenie |
---|---|
ge | duża ilość przedmiotów |
šîr | duża ilość ludzi |
ak | grupa ludzi |
ir | stado zwierząt |
mîn | para przedmiotów |
lu | komplet rzeczy |
ag | rodzina |
ḫiš | w stosunku do obszarów |
gîr | połowy tego samego przedmiotu |
deš | obiekty sypkie |
ul | zamknięte grupy, zbiory |
Dodatkowo, funkcję sufiksu liczby mogą pełnić liczebniki, a także rzeczowniki oznaczające miarę (także w połączeniu z liczebnikami).
Przypadki
Przymiotnik i Przysłówek
Cechą wyróżniającą lugulmuskie przymiotniki i przysłówki jest to, że są one inkorporowane bezpośrednio do opisywanego rzeczownika czy też liczebnika. Znajdują się one przed sufiksami gramatycznymi.