Język lugulmuski
| Język lugulmuski ????? ????? [??????] | |
|---|---|
| Sposoby zapisu: | lugulmuskie, łacińskie |
| Typologia: | aglutynacyjny, VSO |
| Faktycznie | |
| Utworzenie: | Henryk Pruthenia w 2018 |
| W ? | |
| Używany w : | Lugulmusz |
| Klasyfikacja: | Języki lugulmusko-atrypijskie
|
| Lista conlangów | |
|
Zobacz też słownik tego języka. |
Język lugulmuski - język utworzony przez Henryka Pruthenię w 2018 roku, od sierpnia 2022 kontynuowany przez Cywila.
Na Kyonie był on używany na terenie starożytnego Lugulmuszu (współczesny Ajdynir). Był to język trójdzielny, charakteryzował się szykiem VSO, oraz przeciwstawieniem inkluzywnego i ekskluzywnego "my". Należał on do rodziny Języków lugulmusko-atrypijskich, ponadto niektórzy sugerują dalekie pokrewieństwo z językami anakijskimi.
Fonologia
Samogłoski
W lugulmuskim występowało 5 samogłosek, w dość nietypowym układzie niezawierającym samogłoski /o/. Nie rozróżniano pomiędzy samogłoskami krótkimi i długimi.
| Przednie | Centralne | Tylne | |
|---|---|---|---|
| Przymknięte | i | ʉ | u |
| Środkowe | e | ||
| Otwarte | a |
Dyftongi
W języku lugulmuskim występowały 2 dyftongi:
- ai - [ai̯]
- au - [au̯]
Spółgłoski
W lugulmuskim występują 23 spółgłoski.
| Wargowe | Zębowo-dziąsłowe | Podniebienne | Welarne | Języczkowo-krtaniowe | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nosowe | m | n | ||||
| Zwarte | przydechowe | pʰ | tʰ | kʰ | ||
| bezprzydechowe | p | t | k | |||
| Szczelinowe | s | ʃ | x | h | ||
| Drżące | r | |||||
| Aproksymanty | l | j | w | |||
Budowa sylaby
Sylaba mogła przybrać kształt (C)V(R), gdzie C oznacza dowolną spólgłoskę, V dowolną samogłoskę, zaś R to dowolna głoska nosowa, drżąca, aproksymant, [s] lub [ʃ].
Akcent
Akcent pada na pierwszą sylabę słowa i jest pod tym względem stały.
Morfonologia
Morfemy przyjmują strukturę pojedynczych sylab. Dla języka lugulmuskiego charakterystyczna jest hierarchia pojęć - to jest morfem nagłosowy narzuca całemu słowu główne znaczenie, które może być modyfikowane lub dookreślane przez dalej występujące morfemy znaczeniowe.
Gramatyka
Zaimek
Zaimek osobowy
| Osoba | Sg | Pl |
|---|---|---|
| 1. | ḫî | de¹ |
| pî¹ | ||
| 2. | ge | me |
| 3. | i | i-² |
- ¹ W języku lugulmuskim istnieje opozycja między de "my (z tobą)", a pî "my (bez Ciebie)".
- ² Sufiks liczby mnogiej zależny jest od rzeczownika, który opisywany jest za pomocą tego zaimka.
Rzeczownik
W języku lugulmuskim rzeczownik odmienia się przez liczby i przypadki. Cechą charakterystyczną tego języka jest trójdzielność (rozdzielenie podmiotu zdania nieprzechodniego absolutywu i podmiotu zdania przechodniego ergatywu), oraz mnogość liczb (ze względu na aglutynacyjny sposób tworzenia).
Liczby
| Sufiks | Znaczenie |
|---|---|
| ge | duża ilość przedmiotów |
| šîr | duża ilość ludzi |
| ak | grupa ludzi |
| ir | stado zwierząt |
| mîn | para przedmiotów |
| lu | komplet rzeczy |
| ag | rodzina |
| ḫiš | w stosunku do obszarów |
| gîr | połowy tego samego przedmiotu |
| deš | obiekty sypkie |
| ul | zamknięte grupy, zbiory |
Dodatkowo, funkcję sufiksu liczby mogą pełnić liczebniki, a także rzeczowniki oznaczające miarę (także w połączeniu z liczebnikami).
Przypadki
Przymiotnik i Przysłówek
Cechą wyróżniającą lugulmuskie przymiotniki i przysłówki jest to, że są one inkorporowane bezpośrednio do opisywanego rzeczownika czy też liczebnika. Znajdują się one przed sufiksami gramatycznymi.
Poimki
Poimki są morfemami doklejanymi do słowa.