Język magijski
| Język magijski ?????? [?????] | |
|---|---|
| Sposoby zapisu: | magijskie, łacińskie, arabskie |
| Typologia: | fleksyjno=aglutynacyjny SOV |
| Faktycznie | |
| Utworzenie: | Henryk Pruthenia w 2017 |
| W ? | |
| Używany w : | Ajdynir |
| Klasyfikacja: | J. magijski
|
| Lista conlangów | |
|
Zobacz też słownik tego języka. |
Język magijski, język Maggów - sztuczny język używany w Ajdynirze w mieście Magga (mag. Maggī).
Dźwięki
Spółgłoski
- m n (m n)
- p b t d tˤ dzˤ k g q ɢ ʔ (p b t d ṭ ḍ k g q ġ ')
- s sˤ ʃ x ħ h (s ṣ š x ḥ h)
- ɬ (ḷ)
- w r l j (w r l y)
Inną ważną cechą jest obecność częstych geminat, które w języku mówionym często przechodzą w spółgłoski zwarto-szczelinowe (szczególnie zębowe).
Samogłoski
- ɪ i: ʊ ɯ: (i ī u ū)
- æɪ ɑʊ (ay aw)
- ɑ ɑ: (a ā)
Dyftongi są traktowane jak samogłoski długie. Coraz częściej zauważalna jest tendencja ich uproszczania w sylabie nieakcentowanej do /ɛ/ i /ɔ/.
Akcent
Akcent pada na ostatnią samogłoską wyrazu. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy w ostatniej sylabie samogłoska jest krótka, a przedostatnia jest długa - wtedy akcent jest ściągany z tej samogłoski.
Zapis
Zapis łaciński
Zapis łaciński używa makronu dla oznaczenia długości samogłosek oraz kropek jako modyfikator wartości fonetycznej wyrażanej przez podstawowy znak.
Zapis arabski
Dla zapisu języka magijskiego można także użyć pisma arabskiego.
Spółgłoski
- m n (م ن)
- p b t d tˤ dzˤ k g q ɢ ʔ (ف ب ت د ط ظ ك ج ق غ ء)
- s sˤ ʃ x ħ h (س ص ش خ ح ه)
- ɬ (ض)
- w r l j (و ر ل ي)
Samogłoski
- ɪ i: ʊ ɯ: (ي و)
- æɪ ɑʊ (ي و)
- ɑ ɑ: (ا)
Gramatyka
Prajęzyk, z którego wywodzi się współczesny j. magijski, charakteryzował się silnie rozwiniętą fleksją wewnętrzną. Obecnie jednak system ten uległ daleko idącej erozji. Z pierwotnego systemu deklinacyjnego ostały się tylko dwa przypadki: mianownik i biernik, przy czym ten ostatni łączy się aglutynacyjnie z poimkami. Ślady fleksji wewnętrznej obecne są przede wszystkim w odmianie czasownika, a także dla części rzeczowników o nieregularnej formie liczby mnogiej, a rzadziej też biernika. Dla większości słów jednak postać biernika zależy od tematu, a liczba mnoga tworzona jest aglutynacyjnie.
Rzeczownik
Istnieje parę klas deklinacyjnych rzeczowników. Dodatkowo rozróżnia się rzeczownika na mocne (posiadające nieregularną liczbę mnogą) i słabe (regularna liczba mnoga). Istnieje też ograniczona liczba rzeczowników krótkich - które mają nieregularną formę biernika. Obecna jest także kategoria określoności.
Deklinacja
Rzeczowniki można podzielić na mocne i słabe. Rzeczowniki słabe posiadają liczbę mnogą tworzoną w sposób aglutynacyjny, a mocne - poprzez wymianę samogłoski w temacie. Forma biernika jest zależna od tematu deklinacyjnego, do którego przynależy dany rzeczownik, choć tu też wyjątkiem jest mała podgrupa rzeczowników mocnych - tak zwane rzeczowniki krótkie, których biernik tworzony jest także za pomocą wymiany samogłoski.
| Liczba | Mocne | Słabe | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Długie | Krótkie | ||||||||||||||||
| I | II | III | IV | V | VI | -∅ | -a | -i | -u | -y | -w | -s | -r | -C | -V | ||
| Sg | Nom. | ḥamāt
"dom" |
qasūm
"oko" |
rawīt
"pies" |
kuyamn
"noc" |
bāq
"dzień" |
dūnaši
"szczenię" |
yab
"owca" |
qība
"ryba" |
ḍaniri
"łowca" |
būrqu
"świt" |
ġūda
"miasto" |
šiqqa
"kapłan" |
dawā
"duch" |
īxay
"lew" |
šīq
"świątynia" |
maggī
"Magijczyk" |
| Acc. | ḥamātu | qasūmu | rawītu | kuyamnu | bayq | dūniš | yabu | qīban | ḍanirin | būrqū | ġūdaya | šiqqawa | dawasi | īxari | šīqqi | maggīwu | |
| Pl | Nom. | ḥamayt | qasawm | rawayat | kuyimn | bīq | dūnayaši | yabi | qībay | ḍanirī | būrquyi | ġūdayi | šiqqayi | dawāyi | īxayi | šīqi | maggīyi |
| Acc. | ḥamaytu | qasawmu | rawayatu | kuyimnu | bīqu | dūnayašu | yabuyi | qībani | ḍanirini | būrqūyi | ġūdayi | šiqqayi | dawasī | īxarī | šīqqī | maggīyi | |
Czasownik
Czasownik charakteryzuje się przeplataniem form fleksyjnych i konstrukcji analitycznych (przede wszystkim używane są w celu tworzenie trybów, oraz jednego z czasów przeszłych). Istnieje też duża klasa czasowników mocnych, które odmieniają się w nieregularny sposób. Istnieje też aglutynacyjna odmiana przez osoby, ale jest ona rzadko stosowana (za wyjątkiem słów posiłkowych).
Ciekawostki
Nazwa języka wywodzi się z formy Megga, stworzonej przez Ghostera i użytej w niemej rozmowie z Henrykiem Pruthenią i Borlachem, jako zdeformowana forma słowa Mekka.