Język miecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 96: Linia 96:
  
 
=== Fonotaktyki ===
 
=== Fonotaktyki ===
 +
 +
Następujące zbitki spółgłoskowe są dopuszczalne na początku wyrazu:
 +
 +
{| class=wikitable
 +
!
 +
! -p
 +
! -t
 +
! -k
 +
! -s
 +
! -m
 +
! -n
 +
! -v
 +
! -r
 +
! -l
 +
|-
 +
! p-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| {{gray|ps-}}
 +
|
 +
| {{gray|pn-}}
 +
|
 +
| pr-
 +
| pl-
 +
|-
 +
! b-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| br-
 +
| bl-
 +
|-
 +
! f-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| fr-
 +
| fl-
 +
|-
 +
! v-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| vr-
 +
| vl-
 +
|-
 +
! t-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| tv-
 +
| tr-
 +
|
 +
|-
 +
! d-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| dv-
 +
| dr-
 +
|
 +
|-
 +
! s-
 +
| sp-
 +
| st-
 +
| sk-
 +
|
 +
| sm-
 +
| sn-
 +
| sv-
 +
|
 +
| sl-
 +
|-
 +
! k-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| {{gray|ks-}}
 +
|
 +
| kn-
 +
| kv-
 +
| kr-
 +
| kl-
 +
|-
 +
! {{gray|g-}}
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| {{gray|gn-}}
 +
|
 +
| {{gray|gr-}}
 +
| {{gray|gl-}}
 +
|}
 +
 +
 +
Następujące zbitki spółgłoskowe są dopuszczalne w środku wyrazu:
 +
 +
{| class=wikitable
 +
!
 +
! -p
 +
! -t
 +
! -k
 +
! -b
 +
! -d
 +
! -m
 +
! -n
 +
! -v
 +
! -r
 +
! -l
 +
|-
 +
! f-
 +
|
 +
| -ft-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
! t-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| -tl-
 +
|-
 +
! s-
 +
| -sp-
 +
| -st-
 +
| -sk-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
! r-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| -rv-
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
! l-
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
| -lv-
 +
|
 +
|
 +
|}
  
 
=== Sandhi ===
 
=== Sandhi ===

Wersja z 08:44, 30 gru 2015

Język miecki — język z rodziny zachodniogermańskiej, używany w alternatywnej rzeczywistości w środkowej Europie, na terenach między rzeką Łabą a Wisłą.

Historia

Historię języka mieckiego można podzielić na następujące okresy:

  • proto-miecki, późna starożytność;
  • staromiecki, wczesne średniowiecze;
  • średniomiecki, późne średniowiecze;
  • nowomiecki, nowożytność i współczesność.

Fonologia

Spółgłoski

Wargowe Zębowe Dziąsłowe Podniebienne Mk-podn.
Nosowe m n
Zwarte bdź. p t k
Zwarte dź. b d ɡ
Szczelinowe f s
Półotwarte ʋ «v» l r j «i» w «u»

Uwagi:

  • /ɡ/ nie występuje w słowach rodzimych.
  • /j w/ są niezgłoskowymi odpowiednikami samogłosek /i u/.
  • W większości dialektów (lecz nie odmianie standardowej) /n t d s/ palatalizują do [nʲ tsʲ dzʲ sʲ] lub [ɲ tɕ dʑ ɕ] przed /i i̯/.

Samogłoski

Przednie Środkowe Tylne
Przymknięte i
u̯i 		ɨ «y» u
i̯u
u̯ɯ «û»
Średnie e
i̯e
u̯e 		o
i̯o
u̯o
Średnie centr. eə̯ «è»
i̯eə̯ «iè»
u̯eə̯ «uè» 		ə «à»
i̯ə «ià»
u̯ə «uà» 		oə̯ «ò»
i̯oə̯ «iò»
u̯oə̯ «uò»
Otwarte a
i̯a
u̯a

Uwagi:

  • /ɨ u̯ɯ/ są wyróżniane tylko w niektórych dialektach. W języku standardowym odpowiadają im /ə u/.
  • Połączenie /u̯ə/ praktycznie nie występuje w słowach rodzimych.
  • Wielu użytkowników języka nie czyni różnicy między połączeniami /i̯eə̯ i̯ə i̯oə̯/ oraz między /u̯eə̯ u̯ə u̯oə̯/.

Fonotaktyki

Następujące zbitki spółgłoskowe są dopuszczalne na początku wyrazu:

-p -t -k -s -m -n -v -r -l
p- ps- pn- pr- pl-
b- br- bl-
f- fr- fl-
v- vr- vl-
t- tv- tr-
d- dv- dr-
s- sp- st- sk- sm- sn- sv- sl-
k- ks- kn- kv- kr- kl-
g- gn- gr- gl-


Następujące zbitki spółgłoskowe są dopuszczalne w środku wyrazu:

-p -t -k -b -d -m -n -v -r -l
f- -ft-
t- -tl-
s- -sp- -st- -sk-
r- -rv-
l- -lv-

Sandhi

Bardzo częsty przykład sandhi to asymilacja nosowa. Dotyczy ona przyimków, przymiotników i liczebników stojących przed rzeczownikami i kończących się «-è -ò -à»:

  • è (przedimek nieokreślony)
  • sievò siedem
  • evà swój, własny

Przed /m n/ te końcówki zmieniają się w «-e -o -à» (ta ostatnia pozostaje niezmieniona):

  • e modar matka (nieokr.)
  • sievo modri siedem matek
  • evà modar swoja matka

Przed /b p/ te końcówki zmieniają się w «-em -om -àm»:

  • em broar brat (nieokr.)
  • sievom brori siedmiu braci
  • evàm broar swój brat

Przed /d t ɡ k/ te końcówki zmieniają się w «-en -on -àn»:

  • en tàt ząb (nieokr.)
  • sievon tèti siedem zębów
  • evàn tàt swój ząb

Przed samogłoskami te końcówki w większości przypadków również zmieniają się «-en -on -àn», lecz niektóre słowa posiadają własne, oboczne formy:

  • iè w → ien arbeste na jesieni
  • uè około → uemb arbest około jesieni

Przed /f s ʋ l r/ końcówki zachowują swoją oryginalną formę:

  • è valf wilk (nieokr.)
  • sievò velfi siedem wilków
  • evà valf swój wilk

Morfologia

Liczebniki

1. en 11. èlfà
2. tve 12. tvalif 20. tvetie
3. try 13. trytà 30. trytie
4. fiar 14. fiartà 40. fiartie
5. fièf 15. fièftà 50. fièftie
6. sias 16. siastà 60. siastie
7. sievò 17. sievontà 70. sievontie
8. ato 18. atotà 80. atotie
9. niavò 19. niavontà 90. niavontie
10. tià 100. ondard
1000. tusend
Źródło: „https://jezykotw.webd.pl/w/index.php?title=Język_miecki&oldid=14428”