Język praurnański

Język praurnański ― niezaświadczony, rekonstruowany przodek języków urnańskich.

Fonologia

W języku występowała harmonia samogłosek względem pozycji języka — w jednym morfemie mogły występować wyłącznie samogłoski tylne lub przednie, a afiksy przyjmowały dwie formy. Akcent najprawdopodniej padał na pierwszą sylabę słowa.

Samogłoski

Przednie	Tylne
*i	*u
*e	*a

Spółgłoski

	Wargowe	Dziąsłowe	Podniebienne	Tylnojęzykowe	Gardłowe
Nosowe	*m	*n		*ng //ŋ/
Zwarte	*p *b	*t *d		*k *g	*q /ʔ/
Szczelinowe		*s			*h
Płynne	*w	*r /ɾ?/	*y /j/

Fonotaktyka

Sylaba miała strukturę CV(N), gdzie:

• C to dowolna spółgłoska lub zbitka n/ng/t/d/k/g + sp. płynna,
• V to dowolna samogłoska,
• N to dowolna sp. płynna.

Wewnątrz morfemów dopuszczalne były też geminaty.