Język prototalonbacko-harruński

Język proto-talonbacko-harruński (w skrócie PTH) — starożytny prajęzyk z którego wyłoniły się późniejsze języki talonbackie i harruńskie. Używany był najprawdopodobniej kilkanaście tysięcy lat (kyońskich) temu, przez łowiecko-zbieracki lud będący teoretycznym wspólnym przodkiem mieszkańców Harrunu i Talonbatu. Nieznane jest jego pochodzenie, istnieją jednak 2 teorie kierunku migracji tego ludu: pierwsza zakłada pochodzenie zza Zachodniej Pustyni oraz migrację w kierunku wschodnim i południowo-wschodnim, mniej więcej wzdłuż współczesnego szlaku handlowego łączącego Secht z Talonbatem, a Talonbat z Rikkadanem, druga zaś kierunek całkowicie przeciwny - z południowego-wschodu na zachód. Obydwie teorie zgadzają się jednak co do trasy owej migracji, która musiała przebiegać wzdłuż masywu Harrunu.

Fonologia

Samogłoski

• a e ə i u
• a: e: i: u:

Spółgłoski

Płucne:

• m n ɳ
• mʷ nʷ ɳʷ
• p b t d ʈ ɖ ɟ k g k͡p ɡ͡b ʔ ʔ͡h
• bʰ dʰ ɖʰ ɟʰ gʰ
• tˤ dˤ ʈˤ ɖˤ
• s z s: z:
• s:ˤ z:ˤ
• β j h
• r ɽ ɽʷ
• l ɫ

Mlaski:

• ʘ ǀ ǃ ǂ ǁ

Struktura sylaby

Sylaba zawsze przybiera formę CV(C).

Akcent

Akcentowana jest pierwsza od końca długa sylaba. Jeśli wszystkie sylaby są krótkie, akcent pada na pierwszą sylabę.