Język stękowy
Wersja z dnia 18:37, 27 cze 2012 autorstwa Feles muribus (dyskusja | edycje)
Język stękowy – język, którym posługują się stękacze-kwękacze.
Fonologia
Samogłoski | Fonacja | |
---|---|---|
skrzypiąca | dysząca | |
Ton wysoki | [ə̰˥ ə̰ː˥] e ee | [ə̤˥ ə̤ː˥] i ii |
Ton średni | [ə̰˧ ə̰ː˧] a aa | [ə̤˧ ə̤ː˧] y yy |
Ton niski | [ə̰˩ ə̰ː˩] o oo | [ə̤˩ ə̤ː˩] u uu |
Ton rosnący wysoki | [ə̰˧˥] ae | [ə̤˧˥] yi |
Ton rosnący niski | [ə̰˩˧] oa | [ə̤˩˧] uy |
Ton opadający wysoki | [ə̰˥˧] ea | [ə̤˥˧] iy |
Ton opadający niski | [ə̰˧˩] ao | [ə̤˧˩] yu |
Samogłoski harmonizują pod względem fonacji.
Spółgłoski | Przednie | Środkowe | Tylne | |
---|---|---|---|---|
C. | Zwarte | [t d] t d | [c ɟ] c q | [k ɡ] k g |
Zw.-szczel. | [ts dz] s z | [cç ɟʝ] x j | [qχ ɢʁ] h r | |
B. | Zw.-szczel. | [tɬ dɮ] tl dl | [cʎ̥̝ ɟʎ̝] cl ql | [kʟ̥̝ ɡʟ̝] kl gl |
Szczel. | [ɬ ɮ] sl zl | [ʎ̥̝ ʎ̝] xl jl | [ʟ̥̤ ʟ̥] hl rl |