Język starosechtoński
| Język starosechtoński ܣܚܬܘܢ [seħ'ton] | |
|---|---|
| Sposoby zapisu: | syryjskie |
| Typologia: | aglutynacyjny, SVO, opcjon. SOV |
| Faktycznie | |
| Utworzenie: | Canis w 2012 |
| W Kyon | |
| Używany w : | Secht |
| Klasyfikacja: | J. sechtońskie
|
| Przykład | |
| Nieznany tekst z 23.04.2012 ܡܼܪ ܣܸܢ «ܟܫܼܡ ܟܖܚܠ ܙܼܡܔܠ ܀ ܫܼܡ ܖܚ ܣܡܔܠ» ܘܲܢܣ ܐܲܢܪ ܝܐܲ ܬܿܟܲܢ «ܐܙܼܙ ܬܖܙܥܝ». | |
| Lista conlangów | |
Język starosechtoński (ܣܚܬܘܢ /seħ'ton/ - wyznanie, dosł. "dźwięk winnego"), w późnym etapie yarifton (ܝܪܔܬܢ /yarif'ton/) - conlang Canisa, stworzony w 2012 roku, i zarzucony około roku 2015. Zachowały się dwa dokumenty opisowe i trzy zawierające teksty w języku starosechtońskim, wobec czego jest on dosyć dobrze udokumentowany. Język starosechtoński posiada cechy nublangu. Posiadał fonetykę pseudosemicką opartą o rdzenie spółgłoskowe, głównie czterospółgłoskowe, był aglutynacyjny, nominatywno-akuzatywny. Do zapisu wykorzystywano pismo syryjskie, a podczas pewnej próby reformy w późnym etapie, wykorzystywano także pismo arabskie.
Język został ostatni raz wspomniany w 2016 roku, kiedy to miał być użyty do państwa Secht w conworldzie Kyon, ale nie powstał wtedy żaden tekst ani artykuł na ten temat. Język następnie przechwycił Henryk Prutnia i na bazie skąpych informacji o języku i jego wiedzy o językach semickich, opracował język średniosechtoński. W 2020 roku, podczas renesansu Kyonu i powrotu do kierowania projektem państwa Secht, Canis na podstawie obu z nich stworzył trzeci twór, zwany językiem nowosechtońskim.