Język wendyjski

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Język wendyjski
Sposoby zapisu: Łacińskie
Typologia: Fleksyjny
SVO
Faktycznie
Utworzenie: Henryk Pruthenia w 2018
W Adnacie
Używany w : brak
Lista conlangów
Nuvola apps bookcase 1 blue.svg.png Zobacz też słownik tego języka.

Język wendyjski, też wandyjski, wenedzki - język używany w Adnacie.

Dźwięki

Samogłoski

  • i iː u uː (i ī u ū)
  • e eː o oː (e ē o ō)
  • a aː (a ā)

Dyftongi

  • ai au (ai au)
  • oi (oi)
  • ei eu (ei eu)

Spółgłoski

  • m n (m n)
  • p b t d k g (p b t d k g)
  • s z ʃ ʒ χ (s z š ž ch~h)
  • l r j (l r j)

Alofonia

Przed i, ī, e, ē, ei oraz eu dochodzi do palatalizacji spółgłosek zwartych, nosowych, jak i szczelinowych. Dźwięki /k/, /g/ oraz /n/ są spalatalizowane do /c/, /ɟ/, /ɲ/. Przed o, ō, u, ū oraz oi dochodzi do silnej labializacji spółgłosek zwartych jak i nosowych.

Spółgłoski miękkie

Wszystkie spółgłoski nieszczelinowe posiadają także swój palatalizowany odpowiednik będący nie alofonem, a oddzielnym fonemem:

  • mʲ ɲ (m̧ ņ)
  • pʲ bʲ tsʲ dsʲ c ɟ (p̧ b̧ ţ ḑ ķ ģ)
  • lʲ rʲ (ļ ŗ)

Zmiany fonetyczne

  • h₁e, eh₁ > e, ē
  • eh₂, h₂e > ah₂, ah₂
  • eh₃, h₃e > oh₃, h₃o
  • ḱ, ǵ, ǵʰ > ś, ź, ź > s, z
  • N̥HC > N̥̄C
  • VH > V̄
  • H > ∅, ə
  • dt, tt > ss
  • sr > str
  • _s > χ {r, k, j, w, i, u}
  • kw, gw, > kʷ, gʷ
  • bʰ, dʰ, gʰ > b, d, g
  • eRa > aRa {r, l, m, n}
  • -ēR, ōR > -ī, -ū
  • R̥C- > RiC- {r, l}
  • R̥, M̥ > aR, aM (rzadko iR, iM, czasem przed /i/, /j/, a też /k/, /g/)
  • N̥̄C > āNC
  • ə > a
  • ē > ī
  • -T > -∅ {t, d}
  • pC, bC > C
  • T¹C² > χC² {t, d, k, g}
  • p...kʷ > kʷ...kʷ
  • kʷ, gʷ > k, g
  • o > a
  • ew > ow
  • uwa > owa
  • sj, zj > š, ž
  • VCN > VN
  • ĭ, ŭ > ∅ (nieakcentowane, w szczególności po akcencie)
  • ei > ai
  • eu > o
  • V:V̯ > VV̯
  • ou > eu

Rozwój systemu akcentuacyjnego

  • retrakcja akcentu z końcówki na:
    • pierwszą sylabę wyrazu, jeżeli wszystkie samogłoski są krótkie
    • na sylabę z samogłoską długą;
    • proces miał miejsce przed rozbiciu się samogłosek sonornych na sekwencję VR, przez co akcent pozostawał w wygłosie. Akcent też nie przechodził na samogłoskę słabą /ə/.
  • w wyrazach z samogłoskami krótkimi (gdy akcentowana jest pierwsza sylaba, za wyjątkiem wyrazów jednosylabowych (jeżeli chodzi o rdzeń) z zamkniętą sylabą w mianowniku) akcent przeskakuje na fleksję z samogłoską długą.
  • skrócenie samogłosek w fleksji rzeczownika (w całkowitym wygłosie sylaby)
  • ustabilizowanie się systemu paradygmatów:
    • A - stała sylaba akcentowana
    • B - przeskakiwanie akcentu na fleksję
    • C - stały akcent na fleksji