Język zapadni

zapadni zăpánní jăzykje
Utworzenie:	Henryk Pruthenia w 2012
Cel utworzenia:	brak
Liczba użytkowników	?
Sposoby zapisu:	latinica, gotyk
Klasyfikacja:	języki indoeuropejskie słowiańskie zachodniosłowiańskie zapadni
Kody
Conlanger–2	-
Lista conlangów

Język zapadni, (zăpanní jăzykje)język wymyślany Henrykiém Pruthenją, w celu sprawdzenia, jak mógłby wyglądać język typowo zachodniosłowiański, stworzony Henryki. Inaczéj niż inne projekty opisywane jako "zapadnie", albo "zachodniosłowiańskie", język zapadni już w samém założeniu ma nie być pod najmniéjszém wpływém języków wschodniosłowiańskiech, co Henryk Pruthenja uwielbiać uwielbia.

Rozwój z języka prasłowiańskiego

Język zapadniosłowiański rozwinął się z języka prasłowiańskiego (daléj nazywanego »PS«) nastęującą drogą:

• I palatalizacja;
• II palatalizacja niezupełna, nieregularna;
• TorT, TolT, TerT, TelT > Tro:T, Tlo:T;
• orT, olT > lo:T-, ro:T- (pod intonacją cyrkumfleksalną); la:T-, ra:T- (pod intonacją akutową);
• tj, dj > c', ʒ´;
• ʒ´ > z';
• depalatalizacja przed PS *e;
• zachowanie jaci pod akcentem i w wygłosie; w reszcie pozycyj przejście ě > 'e;
• coś na kształt IV palatalizacji, ale:
  • objęcie nie tylko PS *k, *g, a téż *x
  • przejście y > i; ъ > ь; e > 'e;
• pn, bn > n, stn > sn, bv > b
• sj, zj > š, ž;
• stj, zdj > šč, žǯ (ždž);
• kj, gj, xj > č, ǯ (dž), š
• skj, zgj > šč, žǯ (ždž);
• -gti, -kti > -c´i
• dti, -tti > -sti
• prejotyzacja
• ъ, ь > e, 'e (pod akcentém i w pozycji silnéj); w reszcie pozycji wypadnięcie
• wydłużenie zastępcze
• zachowanie prasłowiańskiego akcentuy ruchomego, jednoczesne przestanie rozróżnianie typów intonacji, czasami wydłużenie samogłoski a
• przejście w samogłoskę nosową zbitek om, on > ǫ (domъkъ > domk > dǫk); em, en, > ę (przy braku jednoczesnéj palatalizacji poprzedzającéj spółgłoski); am, an > ą
• przejście niepalatalizującego *ę > ą
• przejście w wygłosie ǫ > ą (proces nie następuje po spółgłosce palatalizowanéj)
• PS *v > v [ʋ] (przed samogłoskami); > ŭ (w reszcie pozycyj)
• t', d' > c', dz'
• ǯ'(dž') > ž'
• dz' > ž'
• š'č' > š'š'
• o: > ou (za wyjątkiém wygłosu i pozycji przed "l" )
• zachowanie sonant, padanie na nie akcentu
• ściągnięcia przyimków i zaimków
• ǫ > u
• 'ę > 'a (pod akcentém czasami > ě), w wygłosie > i
• nieakcentowane *a > ă [ɑ]
• dn > nn
• bn, bm > mm
• depalatalizacja l'; li > ly

Alfabet a fonologja

Alfabet składa się z 42 liter.

A a	Á á	Ã ã	Ă ă	Ä ä	B b	C c	Ch ch	Č č	D d
[a]	[aː]	[ã]	[ɑ]	[ʲæ]	[b]	[t͡s]	[x]	[t͡ʃ]	[d]
E e	É é	Ě ě	G g	H h	I i	Í í	J j	K k	L l
[ɛ], [e]	[ɛː], [eː]	[ʲæː], [ʲæ]	[g]	[ɦ]	[ʲi]	[ʲiː]	[j], [ʲ]	[k]	[ɫ]
Ĺ ĺ	M m	N n	O o	Ó ó	P p	Q q	R r	Ŕŕ	S s
[ɫ̩ː]	[m]	[n]	[ɔ]	[ɔː]	[p]	[kʋ]	[r]	[r̩ː]	[s]
Š š	Ŝ ŝ	T t	U u	Ú ú	Ŭ ŭ	V v	Y y	Ý ý	Z z
[ʃ]	[ʃː]	[t]	[u]	[uː]	[w]	[ʋ]	[ɨ]	[ɨː]	[z]
Ž ž	Ẑ ẑ
[ʒ]	[ʒː]

Akcent

Akcent w języku zapadniém jest ruchomy. W znakomitéj większości przypadków pada na tę samą samogłoskę, co w języku prasłowiańskiém. Może on także padać na sonantę. Część samogłosek w pozycji akcentowanéj jest wydłużona. Należa do niech samogłoski:

• a (rjeká)
• o (mlóŭko)
• ě (jěm), nie oddawane na piśmie
• u (búkva)

W pozostałech przypadkach, albo gdy w wyrazie występuję dwie długie samogłoski, akcent zaznacza się poprzez:

• dodanie kropki pod samogłoskę akcentowaną, np: jăzykje̩
• pogrubienie samogłoski akcentowanéj, np: jăzykje