Langbard Fulkling
Langbard U. Fulkling – (ur. 08.12.1793 r., w Oldenburgu, Księstwo Oldenburga, zm. 02.03.1857 r., w Hamburgu , Wolne Miasto Hamburg) alduryncki historyk, etnograf i badacz kultur germańskich ŻyciePoczątkiLangbard urodził się 08.12.1793 roku, w stolicy Księstwa Oldenburga. Jego ojciec - Ulfryk Fulkling (1769-1798) - był bibliotekarzem z Oldenburga, a matka - Helga Størmand (1771-1819) - śpiewaczką operową, małżeństwo miało również czworo innych dzieci, z których wieku dorosłego dożyło dwoje. W 1798 w Oldenburgu na gruźlicę zmarł Ulrich, przez to rodzinie zaczęło brakować pieniędzy. Wybawieniem z tej sytuacji okazał się ślub Helgi z Michielem de Leeuwe - kupcem z Utrechtu. Po ślubie rodzina przeniosła się do Utrechtu. Gdy Langbard ukończył 18 lat[1] wyjechał do Hanoweru, na studia historyczne, po których został na kilka lat w mieście. w 1820 (rok po śmierci matki) przeniósł się do Hamburga, w którym spędził resztę życia. Okres HamburskiGdy zamieszkał w Hamburgu, zajął się badaniem kultury alduryncjan, fryzyjczyków, oraz wilamowian. W 1833 wydał pierwszą książkę - Zbiór prac o kulturze ludów germańskich, która stała się źródłem dla innych kulturoznawców, w tym samym roku poślubił Charlottę von Baumberg. W publikacji Chrzest Chlodwiga (1. wydanie 1834) opisał początek chrześcijaństwa wśród alduryncjan. 9 kwietnia 1835 Charlotta zmarła przy porodzie ich jedynej córki. Obszernym źródłem wiedzy o wczesnych Alduryncjanach i Bergramie z Fiskburga są wydane w 1841r. Dzieje Alduryncji, będące według wielu, jego najlepszą publikacją. Sześć lat później wydał książkę Rok 785, będącą poprawioną, oraz uzupełnioną nowszymi danymi wersją Chrztu Chlodwiga. Jego ostatnią publikacją było O ludach germańskich w czterech tomach. Ostatniego - IV. tomu nie ukończył, ale został on uzupełniony jego notatkami i proprzednimi publikacjami, oraz wydany jeszcze tego samego roku. ŚmierćFulkilng zmarł samotnie 2 marca 1857 r. w swoim mieszkaniu w centrum Hamburga (Wolne Miasto Hamburg). Życie prywatyneZmarł samotnie, bez rodziny. Znał alduryncki, niemiecki, holenderski, szwedzki i łacinę.
Rodzina:
Publikacje
Uwagi |