Malinowski

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
język malinowski
xáikuata Málinuaska
Utworzenie: Miły w 2010
Cel utworzenia: nieświadoma inspiracja językiem abchaskim
Status urzędowy
Oficjalna regulacja: Malinowska Rada Kultury (w conworldzie)
Kody
Conlanger–3 uwp.mal.mil
Lista conlangów
Zaznaczono tereny używania języka malinowskiego. Zaciemniono teren Malinowy.

Język malinowski (xáikuata Málinuaska 'ʒɜɪkʷɔtɐ 'maʎɪnʷɔskɐ) - język słowiański ze świata Jawii. Występują w nim dwa fonemy samogłoskowe, które w zależności od pozycji i akcentu mogą mieć po 8 alofonów. Zapisywany cyrylicą i alfabetem łacińskim (w 1990 Malinowska Rada Kultury przyjęła oficjalną transkrypcją), posiada także własny alfabet.

24 lutego (24 Mwáxany) to dzień języka malinowskiego (dxínu waxáikuatcai Málinuaskyai). Nauka o języku malinowskim to malinwistyka (Málinuawikuata).

Przybliżone przemiany fonetyczne

  • palatalizacja malinowska (č´, c´, dž´, dz´, š´ > ć, dź, ś > ky, gy, hy)
    • możliwe, że zaszła jeszcze na etapie prajęzyka, zastępując palatalizacje prasłowiańskie, wówczas: k, g, x > ky, gy, hy / przed i, ě, e, ę, ь, j
  • metateza or-, ol-, er-, el- do ra, la, rě > r´a, lě > l´a na początku wyrazu, ara, ala, ěra > ´ara, ěla > ´ala w środku
  • zanik nosowości (ą, ę > a, ě)
  • zmiękczenie spółgłosek przed samogłoskami przednimi (i, ь, e, ě, ju)
  • zaokrąglenie spółgłosek przed samogłoskami tylnymi (u, o, czasem ъ)
  • wzmocnienie miękkości (t´, d´, s´, z´, r´ > tc, dx, c, x)
  • zanik jerów słabych i przemiana mocnych w "i"
  • uproszczenie systemu samogłosek (i, y, u, ju > i; ě, a, o > a; e > ai, czasem ě, o > ai)

Fonologia

Spółgłoski

Szeregi spółgłosek (jasne, zaokrąglone, miękkie) odzwierciedlają relacje morfologiczne.

wargowe zwarte szczel. nosowe
jasne b p v m
zaokrąglone
bu

pu
βʷ
vv

mu
miękkie
by

py

vy
mɲ͡
my
dziąsłowe zwarte szczel. nosowe półotw. boczne
jasne d t z s n ɹ
r
l
zaokrąglone
du

tu

zu

su

nu
w ɫ
ll
miękkie d͜ʒ
dx
t͜ʃ
tc
ʒ
x
ʃ
c
nɲ͡
ny
ʒ
x
ʎ
ly
tylnojęzykowe zwarte szczel. półotw.
jasne g k x
h
j w
zaokrąglone
gu

ku
ʍ
f
miękkie ɟ
gy
c
ky
ç
hy
j
  • C - spółgłoska jasna
  • L - spółgłoska zaokrąglona
  • P - spółgłoska miękka

Samogłoski

Alofony trzech fonemów samogłoskowych.

po spółgłoskach a á ai ái i í
jasnych ɐ 'a ɜ 'ɜɪ ə
zaokrąglonych ɔ o 'ɔu ʊ 'u
miękkich ɛ e 'ɛi ɪ 'i

Alfabet

Cyrylica Łacinka Alfabet
malinowski
Transkrybcja
fonemiczna
Uwagi
А́ а́ Á á Ó /'a/ akcentowane /a/
А а A a O /a/ nieakcentowane /a/
Б б B b Ь /b/
Бъ бъ Bu bu ЬV /bʷ/
Бь бь By by Ь' /bʲ/
В в Vv vv BV /β/
Вь вь Vy vy B' /vʲ/
Ѵ ѵ V v B /v/ w 1954 przeniesiona z końca alfabetu
Г г G g C /g/
Гъ гъ Gu gu CV /gʷ/
Д д D d Δ /d/
Дъ дъ Du du ΔV /dʷ/
Ѓ ѓ Gy gy C' /ɟ/
Ж ж X x Z' /ʒ/
З з Z z Z /z/
Зъ зъ Zu zu ZV /zʷ/
І́ і́ Í í Í /'i/ akcentowane /i/
І і I i I /i/ nieakcentowane /i/
И́ и́ akcentowane, zamiast ьі́
И и 'I nieakcentowane, zamiast ьі
Ј ј J j " /j/
К к K k K /k/
Къ къ Ku ku KV /kʷ/
Л л L l Λ /l/
Лъ лъ Ll ll ΛV /ɫ/
Љ љ Ly ly Λ' /ʎ/
М м M m M /m/
Мъ мъ Mu mu MV /mʷ/
Мь мь My my M' /mɲ/
Н н N n N /n/
Нъ нъ Nu nu NV /nʷ/
Њ њ Ny ny N' /ɲ/
О́ о́ akcentowane, zamiast ъа́
О о VO nieakcentowane, zamiast ъа
Пп P p П /p/
Пъпъ Pu pu ПV /pʷ/
Пьпь Py py П' /pʲ/
Рр R r P /ɹ/
Сс S s S /s/
Ҫҫ Su su SV /sʷ/
Т т T t T /t/
Тъ тъ Tu tu TV /tʷ/
Ќ ќ Ky ky K' /c/
У у W w VV /w/
Ф ф F f XV /ʍ/
Х х H h X /x/
Хь хь Hy hy X' /ç/
Ч ч Tc tc T' /t͜ʃ/
Џ џ Dx dx Δ' /d͜ʒ/
Ш ш C c S' /ʃ/
Ы́ ы́ akcentowane, zamiast ъі́
Ы ы VI nieakcentowane, zamiast ъі
Я́ я́ akcentowane, zamiast ьа́
Я я 'O akcentowane, zamiast ьа

Zaimki

Końcówki osobowe

os. l.poj. l.mn.
1. -(a)my -(a)n
2. -(a)tc -(a)v
3. -(a)ny
zwr. -c(a)

Końcówki osobowe pełnią szereg funkcji:

  • służą do oznaczania konstrukcji posiadacza
  • są używane w koniugacji przedmiotowej
  • występują w odmianie zaimków.

Końcówki osobowe mogą być doklejone bezpośrednio do przedimków - w ten sposób zaimki odmieniają się lokatywnie.

* v(in)- z(in)- na- pxi(j)- nad(i)- puad(i)-
1 sg vimy
we mnie
zimy
mną
namy
o mnie
pximy
przy mnie
nadimy
na mnie/nade mną
puadimy
pode mną

Deklinacja

W malinowskiej deklinacji wyróżnia się pięć przypadków: mianownik, biernik, celownik, miejscownik, ablatyw.

Rzeczowniki mogą mieć jeden z dwóch rodzajów. Przymiotniki zgadzają się z rzeczownikami pod względem rodzaju, przypadka i liczby. Deklinacje są rozróżniane według końcówki słowa, a nie rodzaju.

Grupy deklinacyjne

I -C II -L III -a IV -P
Liczba pojedyncza
N lyat sinu duihya matcaix
Ac lyata sinui duihyai matcaixai
D lyatui sinuaji duihyi matcaixi
L lyatcai sinui duihyi matcaixai
Ab lyatuam sinuim duihyaim matcaixim
Liczba mnoga
N lyata sinuajai duihya matcaixi
Ac
D
L
Ab

W rozwoju języka malinowskiego doszło do zaniku prasłowiańskiej grupy V i wyrównania tematów (np. kry > kwivy, imę > myainy, mati > matcaix, telę > tcailyatc, slovo > sllavyaic). Tak, jak w przypadkach zależnych, temat jest zakończony spółgłoską palatalizowaną i zaliczany do czwartej grupy.

Odmiana lokatywna

Do rzeczownika w bierniku jest przyłączany przyimek, np.

  • matcaix (matka) - wamatcaixai (matki)
  • duihya (duch) - vinduihyai (w duchu)
  • sinu (syn) - zinsinui (synem)
  • lyat (rok) - nalyatcai (o roku)

Koniugacja

Odmiana czasowników wykazuje cechy fleksyjne i aglutynacyjne.

Ponadto nie ma osobnego czasownika "mieć" i zamiast niego używa się konstrukcji posesywnych i "być" (np. Mam książkę. = Jest moja książka.)

Koniugacja podmiotowa

bezokolicznik
* bítci C -atci P -itci
czas teraźniejszy
1. sg áim C -a P -a
2. sg áic P -aic P -ic
3. sg áist P -ai P -i
1. pl áim P -aim P -im
2. pl áitca P -aitca P -itca
3. pl sát C -at P -at
czas przeszły
1. sg byáh C -aha P -aha
2. sg byáhyai C -ahyai P -ahyai
3. sg byáhyai C -ahyai P -ahyai
1. pl byáfaim C -afaim P -afaim
2. pl byáhyaitca C -ahyaitca P -ahyaitca
3. pl byáhat C -ahat P -ahat
czas przyszły
1. sg báda C -aksa P -iksa
2. sg bádxaic C -aksaic P -iksaic
3. sg bádxai C -aksai P -iksai
1. pl bádxaim C -aksaim P -iksaim
2. pl bádxaitca C -aksaitca P -iksaitca
3. pl bádat C -aksat P -iksat
tryb rozkazujący
2. sg bádx P -i P -
1. pl bádxam P -am P -am
2. pl bádxatca P -atca P -atca

Koniugacja przedmiotowa

os. l.poj. l.mn.
1. -(a)my -(a)n
2. -(a)tc -(a)v
3. -(a)ny
zwr. -c(a)

Czasowniki przechodnie mogą odmieniać się przez osoby dopełnienia, doklejając końcówki osobowe.

* vyidxa
widzę
vyidxic
widzisz
1. sg - vyídxicamy
widzisz mnie
2. sg vyídxatc
widzę cię
-
3. vyídxany
widzę jego/ją
vyídxicany
widzisz jego/ją
1. pl vyídxan
widzę nas
vyídxican
widzisz nas
2. pl vyídxav
widzę was
vyídxicav
widzisz was
refl. vyídxas
widzę się
vyídxicsa
widzisz się

Liczebniki

1. jánu
2. dvá
3. txá
4. kyatirá
5. pyátc
6. hyástc
7. cámy
8. wásmy
9. dxávyatc
10. dxácatc
11. jánadxac
12. dvánadxac
13. txánadxac
14. kyatiránadxac
15. pyánadxac
16. hyásnadxac
17. cánadxac
18. wásnadxac
19. dxávyanadxac
20. dvadxácatci
30. txaidxácatci
40. kyatirdxácatci
50. pyadxácatci
60. hyasdxácatci
70. camydxácatci
80. wasmydxácatci
90. dxavyadxácatci
100. stuá
200. dvyásta
300. txásta
400. kyatirásta
500. pyátcistu
600. hyástcistu
700. cámyistu
800. wásmyistu
900. dxávyatcistu
1000. tícatc

Zobacz też