|
|
Obiekt 17
«μαἁν»
|
| języki hoa > Obj-17
|
| {{{flaga}}}
|
{{{terytorium}}}
|
| ▸ Używany:
|
{{{w}}}
|
| ▸ Użytkownicy:
|
{{{użyt}}}
|
| ▸ Regulacja:
|
{{{regu}}}
|
| ▸ Pismo:
|
pismo greckie
|
| ▸ Cel:
|
{{{cel}}}
|
| ▸ Autor:
|
{{{autor}}}
|
| ▸ Słownik:
|
niedostępny/niepubliczny
|
| ▸ Kody:
|
{{{kody}}}
|
| {{{demo}}}
|
|
|
| Meta info
|
- styl: a priori
- typ: minimalist. aglut.
- stosunki morfs.: austronez.
- cel:
- autor: Canis (2012)
- kody: Obj-17
|
|
Obiekt 17 (pot. siedemnastka, Obj-17, nazwa własna μαἁν [maɦan] "dech" lub χάκ [haːk] "szmer") - nienazwany projekt języka a priori od Canisa. Genetycznie bliski udanemu projektowi języka ayu (άγιυ ινγιυμευρατόα, άγιυ χοά), różni się od niego bardziej zaawansowaną, nie tak czysto izolującą gramatyką, dzieli fonetykę i piśmiennictwo, używa innej leksyki, zapożyczając słowa najczęściej z niego. Obj-17 był planowany od dłuższego czasu i na linii prototypów widnieje z dość niskim numerem. Został w lipcu 2012 roku zaaprobowany do publicznego szkicowania i testowania. Sama numeracja prototypowych conlangów została zapożyczona z radzieckiego nazewnictwa prototypów wojskowych czasów drugiej wojny światowej, za pośrednictwem gry World of Tanks.
Język nie jest w żaden sposób regulowany i istnieje kilka wariantów opisów każdej warstwy językowej, różniących się w zależności od wybranego źródła. Najczęściej cytowanymi źródłami są naukowcy Brytyjczyk Bernard Howett z uniwersytetu Leeds (1976) oraz Rosjanin Andriej Czernienko ze szkoły moskiewskiej (1982), czasami wspomina się jeszcze opinie nowozelandzkiego badacza języków egzotycznych chińskiego pochodzenia Jun Huanyi (2003).
Wprowadzenie do fonetyki i ortografii
Podobnie jak ayu, Obj-17 używa do swojej ubogiej fonetyki raczej skromnej części pisma greckiego. Charakteryzuje się bardzo nieostrym wyznaczeniem fonemów i wachlarz alofonów odpowiadających każdemu z nich jest duży. Pismo, z definicji konkretne, z trudem radzi sobie z zapisem obu wspomnianych języków i należy go używać z dużym dystansem. Nierzadko używane są litery istniejące w języku greckim i dostępne z greckiej klawiatury, a raczej nieużywane w siedemnastce czy ayu.
Wymowa
Liczba fonemów samogłoskowych raczej nie budzi wątpliwości, w przeciwieństwie do ich klasyfikacji. Podziały Howetta i Czernienki oba zakładają istnienie czterech fonemów nieakcentowanych lub krótkich, czterech akcentowanych lub długich, dyftongów z użyciem glajdów /j/ i /w/ oraz osiem dyftongów z użyciem głoski [e]: cztery zamykające i cztery otwierające. Większe kontrowersje budzi podział spółgłosek.
Spółgłoski
Howett nie akceptuje fonemu /p/, wskazywanego przez Czernienkę, za to wyróżnia /ɦ/, które ten ostatni traktuje jako alofon /h/ na podstawie stwierdzenia, że każdy fonem spółgłoskowy w tym języku musi móc występować na końcu słowa. W literaturze światowej najczęściej jednak cytuje się podział Howetta. I o ile nowsze badania, w tym badania Huanyi, wskazują, że analiza Czernienki może być poprawniejsza, to używana ortografia odzwierciedla podział Howetta.
Podział Howetta
|
|
Wargowo-
wargowe
|
Wargowo-
zębowe
|
Dziąsłowe
|
Podniebienne
|
Welarne
|
Krtaniowe
|
| Nosowe
|
/m/~/p/
|
|
/n/
|
|
/ŋ/
|
|
| Zwarte
|
|
/t/
|
|
/k/
|
|
| Szczelinowe
|
|
/f/
|
|
|
|
/h/, /ɦ/
|
| Płynne
|
/w/
|
|
/ɾ/, /l/
|
/j/
|
|
|
Podział Czernienki
|
|
Wargowo-
wargowe
|
Wargowo-
zębowe
|
Dziąsłowe
|
Podniebienne
|
Welarne
|
Krtaniowe
|
| Nosowe
|
/m/
|
|
/n/
|
|
/ŋ/
|
|
| Zwarte
|
/p/
|
|
/t/
|
|
/k/
|
/ʔ/
|
| Szczelinowe
|
/ɸ/~/f/
|
|
|
|
/h/
|
| Płynne
|
/w/
|
|
/ɾ/~/l/
|
/j/
|
|
|
Samogłoski
Samogłoski nie przysparzają klasyfikacji aż takiego problemu, choć na tle innych języków ich układ wypada nietypowo. Wszyscy badacze klasyfikują je jednak tak samo.
|
|
Przednie
|
|
Centralne
|
|
Tylne
|
| Przymknięte
|
|
| Prawie przymknięte
|
| Półprzymknięte
|
| Środkowe
|
| Półotwarte
|
| Prawie otwarte
|
| Otwarte
|
Nietypowość zestawu samogłosek polega na istnieniu de facto tylko czterech fonemów samodzielnych, tj. /a/, /i/, /o/, /u/. One mogą być akcentowane lub nieakcentowane (Czernienko jeszcze wspomina o licznych dialektach używających akcentu długiego, a nawet melodycznego, zamiast dynamicznego). Fonem /e/ natomiast nigdy nie jest samodzielny i występuje w dyftongach /ea/, /ei/, /eo/, /eu/ oraz /ae/, /ie/, /oe/, /ue/. Od lat siedemdziesiątych po ostatnie badania ten stan samogłosek jest zbadany i uznany za trwały.
Zapis
Zapis siedemnastki jest kontrowersyjny. Podjęty przez Howetta podział fonemów znalazł odzwierciedlenie w alfabecie, który, również przez niego, został zaproponowany dla tego języka.
Α Ο Ε Ι Υ Μ Ν Τ Κ Φ Χ Ρ Λ ΓΙ ΝΚ
