Olżycki
Język olżycki (ea rece olgittic /jaˌʀeʃ olʒiˈsːik/, prościej: e'olgittine /jolʒiˈsːiɲ/) - fikcyjny język zachodniosłowiański używany w alternatywnej historii w północnej Lotaryngii (Lorunea), Nadrenii (Renanea, Olgiteu Staru) i Hesji (Olgiteu Novu). Nazwa pochodzi od kontaminacji Alzacji z Łużycami.
Fonologia i zapis
Spółgłoski
wargowe | dziąsłowe | zadziąsłowe | podniebienne | tylnojęzykowe | |
---|---|---|---|---|---|
zwarte | b p | d~ɾ t | ɟ c g c ** |
g k g c | |
zw.-szcz. | dz ts d t * |
||||
szczel. | v f | z s | ʒ ʃ g c * |
||
nosowe | m | n | ɲ n * |
||
płynne | l | j l * |
ʀ r |
- *) przed e i
- **) przed u
Samogłoski
Zapis
Spółgłoski
- m [m]
- b [b]
- p [p]
- bh v [v]
- ph f [f]
- n [n]
- d [d] [dz]¹
- t [t] [ts]¹, na końcu wyrazu [ɾ] (jeśli następny zaczyna się samogłoską) lub nieme
- dh [d]¹
- th [t]¹
- z [z]
- s [s], na końcu wyrazu [z] (jeśli następny zaczyna się samogłoską) lub nieme
- l [l] [j]¹
- g [g] [ʒ]¹
- c [k] [ʃ]¹
- gu [gʲ]¹
- k cu qu [kʲ]¹
- r [ʁ]
¹) przed literami "e", "i"
Dwuznaki
- dt tt [tt] [ss]¹
- zt st [st] [ss]¹
- ds ts [ss]
- gt ct [tt] [ss]¹
- zc sc [sk] [ʃʃ]¹
- gs cs x [ss]
¹) przed literami "e", "i"
Samogłoski
- a [a]
- an [ã]
- e [ʲe] [j]²
- ee [ʲe]
- eu [ʲu]
- i [i]
- o [o]
- ou [u]
- u [y]
²) "e" jest wymawiane jako:
- [j] między samogłoskami, na początku wyrazu przed samogłoską, po samogłosce
- [e] między spółgłoskami, na początku wyrazu przed spółgłoską
- nieme po spółgłosce, zmienia wymowę niektórych spółgłosek
Morfologia
Rodzajniki
W języku olżyckim występuje rodzajnik określony w dwóch rodzajach: męskim i żeńskim, w liczbie pojedynczej i mnogiej:
- Liczba pojedyncza: eu (rodzaj męski), ea (rodzaj żeński)
- Liczba mnoga: ee (brak rozróżnienia na rodzaje)
Rodzajnik określony jest często skracany do e' przed samogłoską, np. e'olgittine zamiast ea olgittine.
Czasowniki
Czasowniki określają wykonywaną czynność lub stan, w jakim znajduje się podmiot. Czasowniki charakteryzują cechy wyróżniające: tryb, czas (w tym aspekt), koniugacja. Dzielą się na trzy grupy:
- koniugacja -a-, czyli czasowniki kończące się w bezokoliczniku regularnie na -ate, mające wstawkę w temacie czasu teraźniejszego
- koniugacja -e-, czyli czasowniki kończące się w bezokoliczniku regularnie na -ete i -ite
- czasowniki nieregularne, mające różne wzorce odmiany, np. bute, edte, eante
Eu present
Eu perfect
E'imperfect
Eu plusperfect
Eu futur
Eu futur perfect
Eu futur proce
Czas przyszły bliski, wyrażający czynności mające miejsce w najbliższej przyszłości, co do których jesteśmy pewni, że się wydarzą.
Konstrukcja: podmiot + vedte (present) + bezokolicznik bez -e
inf | vedte |
---|---|
1sg | vedan |
2sg | vedese |
3sg | vedee |
1pl | vedeme |
2pl | vedete |
3pl | vedant |
Przykładowe zdanie:
- Eo vedan edt. /jo vedã etː/ - Będę jeść.