Pinu

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Artykuł w trakcie gruntownej przebudowy.
  P3  
Państwo conworldu KYON.
  2  
Państwo Ludów Pinu
Pinu Serik
ROK 8973
Pinuska flaga.png
Flaga Pinu
Pinu emblemat.png
Emblemat Pinu
{{{jedna flaga}}}
Pinu na mapie świata.png
Pinu na mapie świata
Polityka
Stolica Komi
Wielki wódz Ablublu II Kapustonogi
Ustrój grupa wodzów
Porządek prawny prawo zwyczajowe, lokalne
Ustawa zasadnicza {{{ustawa zasadnicza}}}
Zbiory praw {{{zbiory praw}}}
Język urzędowy: brak
Początek {{{pojawienie}}}
Koniec państwa {{{koniec}}}
Demografia
Ludność
8973 EK
ok. 250 000
- 30 000 stolica Komi
Narodowości Pinusi
Języki używane: języki grupy pinu (grupa parafiletyczna)
Średnia dł. życia 60 lat
Wiara
Religia państwowa {{{religia państwowa}}}
Religia dominująca {{{religia dominująca}}}
Typ religii {{{typ religii}}}
Siła wyższa lub panteon {{{siła wyższa}}}
Najważniejsze ośrodki kultu {{{ośrodki kultu}}}
Poziom wolności wyznania {{{wolność wyznaniowa}}}
Inne religie {{{inne religie}}}
Geografia i natura
Położenie na świecie Kanisja
Powierzchnia 1 058 701 km²
Stefy klimatyczne wilgotny, tropikalny, dżungle
Gospodarka
Kraje eksportu Tangia, Secht, Buania
Towary eksportowe żywność, drewno, metale,
Kraje importu Tangia, Secht, Buania
Towary importowe broń, naczynia, materiały gotowe
System monetarny wymienny
Waluta muszle, kamienie szlachetne
Kod waluty n/d
{{{motto}}}
Ewolucja
◀ {{{przed}}} {{{po}}} ▶

        Pinu (wspólne słowo pinuskie: pinu), właściwie Kraj Ludów Pinu (pinu: Pinu Serik /'pinu se'rik/, n~e: Bw@e Ndwi /ʘʷe dʷi/, pilu: Pinu Serara /pi'nu se'rara/, gobe: Ugberatxa Peenu /ug͡be'raːtǃa 'pɛːnu/, miyami: Ōpīpi Pēnu /uː'piːpi 'peːnu/, tonema: Pin u Kap'upu /pin uka'p’upu/, 'usa͂: ?, kilkadziesiąt innych) - nadmorski kraj znajdujący się na półwyspie Pinu, który został założony w 8720 EK z mariażu Wielkiego Wodza Agalasraka IV Jednogłowego z plemienia Biały Ząb z Wielką Kapłanką Suchych Liści Migdalakiripupuni I Dwuręką z plemienia Tępe Włócznie, których połączone plemiona zdołały jako-tako zjednoczyć setki zamieszkujących gęste dżungle półwyspu półdzikich plemion i nie dać się przy okazji najechać ani Tangii, ani Sechtowi, ani Buanii. Założyli oni granice w porcie nadmorskim Komi i zdołali zmanipulować Cesarza Tangijskiego i jego Radę Państwa oraz Wielką Radę Konfederacji Sechtu do potraktowania dżungli Pinu jako przedłużenie obszaru buforowego Dzikich Ziem Kanisji i podpisania gwarancji niepodległości Pinu za cenę handlu o preferencyjnych cłach.

Symbolem narodowym jest owoc kiri. Symbolicznie regionowi przypisuje się dwukolorową, błękitno-zieloną flagę.

Nazwa kraju i używane języki

Kraj posiada jedno z największych zagęszczeń lingwistycznych na świecie. Używanych jest ponad dwieście różnych języków, z przeróżnych grup, często kompletnie niepowiązanych ze sobą. Często przeciętny język posiada nie więcej niż 30-50 użytkowników. Języki mieszają się ze sobą, ewoluują, i giną - to zjawisko zachodzi w kraju Pinu w bardzo dużym tempie. Do najważniejszych możemy zaliczyć:

  • Grupa mimska:
    • Pinu,
    • Pilu,
    • Miyami,
  • Grupa Plemienia Śmierci:
  • Grupa Ugabe:
    • Gobe,
    • Debeb,
  • Grupa tonemska:
    • Tonema,
  • Grupa 'usa͂:
    • 'usa͂.

Słowo "Pinu" jest zapożyczeniem, które rozpowszechniło się w wielu językach. Ma oznaczać "las" i odróżniać plemiona od "ludów morza" (Tangijczycy) i "ludów kamieni" (Sechtończycy). Wiele języków nazywa się "językiem pinu", choć w opisach tylko jeden z grupy mimskiej jest określany tym mianem.

Polityka i administracja

Część ludów Pinu spotyka się na dożynkach, na które wysyłają swoich reprezentantów. Tam zazwyczaj wybierany jest Wielki Wódz, który posiada pewne przywileje, i jego obowiązkiem jest organizacja współpracy międzynarodowej. Pinu aktywnie handluje z Tangią, Sechtem i z Buanią. W 8973 EK, Wielkim Wodzem został Ablublu II Kapustonogi z plemienia Ognistych Czerwi.

Poza tym aspektem, administracja jest znikoma. Jedyne miasto, Komi, jest zamieszkane w 60% z obcokrajowców: Buańczyków, Tangijczyków i Sechtończyków, którzy mają tam prawo organizować swoje ambasady. Obsługują oni port, płacąc haracz Pinusom. Pozostałe plemiona udają się na targ w Komi, by zawieźć towary i uzyskać pewne towary, których akurat potrzebują, lub otrzymać pewne usługi, na przykład medyczne. W Pinu nie ma imponujących pałaców królów, powozów, rzadko korzysta się z koni. Nie istnieje instytucja podatkowa. Kraj nie posiada instytucjonalnych podziałów administracyjnych. Nie istnieją archiwa państwowe, nie istnieje regularna armia, w kraju nie ma policji. W Pinu nie ma sądów szczebla państwowego. Granice są naturalne, jedynie wschodnia część stanowi postawioną przez Buańczyków granicę. Granica ta nie jest uznawana przez Pinusów. Najeżdżają oni Buanię powodują straty w ludziach, mieniu i wywołując popłoch. Stan ten będzie trwał aż do 9654 EK, kiedy wybuchnie Trzecia Wojna o Saakę.

Północnozachodnia granica nie jest wyraźna. Ta wyznaczana na mapach dotyczy plemion zjednoczonych w roku 8720 EK przez mariaż Wielkiego Wodza Agalasraka IV Jednogłowego z plemienia Biały Ząb z Wielką Kapłanką Suchych Liści Migdalakiripupuni I Dwuręką z plemienia Tępe Włócznie. Wszystkie plemiona pinuskie są bardzo agresywne i, co prawda ziemie północnozachodnie stanowią kontinuum pinusko-buańskie, to nie zalicza się ich do Pinusów. Te ziemie, ciągnące się aż po Secht, w roku 8973 EK były całkowicie nie do skontrolowania przez żadne z lokalnych sił, i były nazywane Dzikimi Ziemiami.

Kyonografia i dane przyrodnicze

Klimat

Demografia

Gospodarka

Religia

Kultura

Relacje międzynarodowe