Rümayi

Rümeyi (ဝူးမယ်ရိ) - wspólna religia Erutii i Kaalpasu, opierająca się na czczeniu ptaków, zjawisk naturalnych i niektórych innych zwierząt. Jest politeistyczna, ale swoją wiarę opiera przede wszystkim na jednym z bóstw.

Historia

Rümeyi powstawało przez ponad 1000 (kyońskich) lat od początku kontaktów kaal-erutańskich. Jest złączeniem dwóch religii: jednej - erutańskiej, animistycznej i drugiej - kaalpaskiej, z rozwiniętym systemem bóstw i bogatą kulturą. Nazwa została zapożyczona z pierwotnej religii erutańskiej. Religia uformowała się około 700 (kyońskich) lat temu, jednak jej najstarsze zabytki liczą sobie ponad 1200. Najwyższa świątynia znajduje się w Badre, symbolicznym miejscu, gdzie zgodnie z wierzeniami bogowie wstąpili w ptasie ciała.

Wierzenia

Według wyznawców rümeyi, każdy, kto zasłużył będzie po śmierci gęsią (nyel - နျယ်လယံ), a każdy potępiony zostanie zamknięty w jaju gęsim (nyelesva - နျယ်လယံအယ်ဇွ), gdzie w wiecznej ciemności i zimnie będzie pokutował swoje winy, kara ta jednak nie jest wieczna w większości przypadków. Aby zostać zasłużonym należy przez całe życie okazywać należyty szacunek do całego świata i żyjących nań istot, pamiętając przy tym o czczeniu ptactwa. Należy również przekazywać piętnastą część swojego rocznego dobytku na rzecz budowy świątyń oraz na dary dla bóstw. W rümeyi są kapłanki, wyrocznie i robotnicy (księża), budowa świątyń i głoszenie wiary jest obowiązkiem każdego, jednocześnie nawracanie innowierców nie jest obowiązkiem.

Bóstwa i demony

Istoty w rümeyi są dzielone na:

• zoçüfütün - စော်ညူးဖူးတူးနယံ (dosł. ekscelencja-arcybóstwo) - najwyższa istota, wielki, biały ptak, zgodnie z wierzeniami, jego gniazdo znajduje się na słońcu. Religia zabrania oddawania mu czci, mogą to robić wyłącznie zasłużeni po śmierci.
• zoçü - စော်ညူး (dosł. ekscelencja-bóstwo) - najwyższe istoty (trzy ptaki), którym można oddawać cześć za życia.
• çüfütün - ညူးဖူးတူးနယံ (arcybóstwo) - początkowo były trzy, jednak z czasem ich ilość wzrosła do dziewięciu, zajmują się poszczególnymi grupami bóstw
• çü ညူး (bóstwo) - stanowią największą grupę, jest ich ponad 120, zajmują się poszczególnymi kategoriami
• açü အညူး (półbóstwo) - mniej liczne i mniej znaczące
• poçü ပော်ညူး (1/3 bóstwa) - bardzo nieliczna grupa uznawana tylko na południu Erutii
• eveçü အွယ်အယ်ညူး (ćwierćbóstwo) - nieliczna, praktycznie nieczczona grupa

Najważniejsze bóstwa

Do najważniejszych bóstw zaliczają się trzy arcyekscelencje, symbolizują one trzy ptaki:

Organizacja świątyń

Świątynie

Świątynie są niewielkie, ale stosunkowo gęsto rozlokowane. Budowane mogą być tylko i wyłącznie z białego marmuru. Świątynie ogrodzone są niewielkim ogrodem, na których hodowane są przede wszystkim zioła i kwiaty potrzebne do obrzędów. W ogrodach hodowane są także ptaki, niektóre z nich zostają nawet wyroczniami. Na terenie ogrodu poza świątynią znajduje się też niewielka kuchnia z magazynem i pomieszczeniem do przygotowywania różnych modlitw. Do świątyni można przybyć o każdej porze, zawsze w świątyni jest przynajmniej jedna kapłanka.

Kapłanki

Kapłanką zostaje każda kobieta, która chce oddać się wierze. Do życia w świątyni można wstąpić zawsze, a także można zawsze je opuścić. Każda kapłanka jest powoli wtajemniczana w różne obrzędy i sposoby przygotowywania olejków eterycznych, święconych płynów i proszków oraz innych rzeczy używanych podczas obrzędów. Może w każdej chwili zdecydować się na zostanie wyrocznią lub starać się o status arcykapłanki. Zadaniem kapłanki jest łączenie wyznawców z bóstwami oraz powszechne prowadzenie modlitw. Kapłanka spędza większość dnia na modlitwie w świątyni.

Wnętrza świątyń

Wnętrza świątyń są raczej proste. Mają dwa krótkie rzędy marmurowych ław dla wyznawców oraz ołtarz. Na ołtarzu leży wiele figurek kryształowych gęsi i kaczek. Figurki te pojawiają się w zasadzie w każdym miejscu świątyń, pomiędzy nimi można czasami znaleźć złotą monetę - symbol trwałości religii. Przed znajdującym się na podwyższeniu ołtarzem jest zasłonięta dywanami dziura prowadząca do katakumb - dla wyznawców stanowi ona przejście między światem bóstw a światem ludzi. Za ołtarzem znajduje się tzw. "monstrancja", w której przechowywane są pieniądze przekazane przez Erutańczyków.

Modlitwy i obrzędy w świątyniach

W świątyniach odbywa się każdego dnia wiele obrzędów. W różnych celach i intencjach rozpalane są kadzidła, olejki eteryczne i ogniska, przy których odmawia się modlitwy lub medytuje. W różnych regionach Erutii i Kaalpasu przebieg i obrzędy znacząco się różnią - jedynie najważniejsze pozostają niezmienne. Kapłanki często podczas modlitw wylewają poświęconą wodę, sól, proszki z różnych roślin oraz spalają je w świętym ogniu. Ogień jest bardzo ważny - stanowi ochronę przed demonami.

Odsłonięcie dywanów

Wyznawca ma prawo poprosić o radę lub pomoc kapłanki, mieszkające w podziemiach. Stanowi to dla niego rozmowę z bóstwami oraz bardzo ważne przeżycie. Po otrzymaniu zgody kapłanek zostaje przed nim odsłonięty dywan, wówczas pada pytanie do bóstw, a wyrocznia prosi o zapłatę za odpowiedź. Następnego dnia wyznawca wrzuca zapłatę do dziury (zazwyczaj jest ona duża) i otrzymuje przygotowywaną przez wyrocznie odpowiedź.

Spowiedź

Wyznawca nie wyznaje swoich grzechów, pokutą są dary wrzucane do katakumb - ich lista zazwyczaj jest wywieszana przez kapłanki. Wyznawca sam wybiera ilość, jaką wrzuca w ramach pokuty - zależy od tylko i wyłącznie od jego żalu za winy.

Najważniejsze obrzędy

Najważniejsze obrzędy są związane z kultem gęsi i kaczek. Modlitwy do każdego zoçü są wszędzie takie same. Każdy wyznawca musi przybyć przynajmniej trzy razy w tygodniu do świątyni, aby oddzielnie oddać cześć każdej ekscelencji. Modlitwy nigdy nie prowadzi najbardziej wtajemniczona kapłanka - jej zadaniem jest okadzanie i spalanie ziół w świętym ogniu. Każda z modlitw wygląda inaczej i prowadzona jest przy innych zapachach - ma to na celu przeganianie każdego demona z osobna oraz zainteresowanie wyznawców.

Katakumby

Katakumby są tajemniczym systemem korytarzy pod każdą świątynią, budowane są na głębokości (w przybliżeniu) od 7 metrów. Służą, jako miejsce życia wyroczni. Na co dzień są przykryte dywanami, co trzy dni wrzuca się tam regularnie jedzenie dla wyroczni. Do katakumb można wejść (wskoczyć na przygotowane specjalnie pierze), ale nigdy się nie wychodzi.

Wyrocznie

Wyrocznią może zostać każda kapłanka, która zadeklaruje, że do końca życia chce pozostać tylko przy modlitwie. Informowane są wtedy wyrocznie które przygotowują kołdry i poduszki, aby zamortyzować skok na taką głębokość. Wyroczniami zostają niekiedy zwierzęta, które z własnej woli wchodzą do świątyni. Poza tym wyrocznie na co dzień hodują białe gołębie - symbole bóstw obserwujących ludzi, wypuszczają je co pewien czas. Przyjmują pokuty i zapłaty za rady oraz ich udzielają, otrzymują wszystkie rzeczy potrzebne im do obrzędów od kapłanek i wyznawców. Rozmawiają z sobą tylko i wyłącznie szeptem, a krzyk służy im do komunikacji z kapłankami i wyznawcami. W każdych katakumbach są przynajmniej dwie wyrocznie, ale ich liczba z reguły nie przekracza czterech.

Wnętrza katakumb

Katakumby zajmują większą powierzchnię od świątyń. Są w nich dwa przecinające się korytarze - jeden prowadzi od dziury do głównej sali modlitewnej, odchodzą od niego wejścia do pomniejszych kaplice i pokoju pokuty; w drugim korytarzu są groby wszystkich byłych kapłanek oraz ich małe miejsca kultu. Katakumby są oświetlane ogniem, ale nie jest tam bardzo jasno, z uwagi na wszechobecne użycie ognia podziemie jest dobrze wentylowane. Kaplice są bogato zdobione, mają wiele rzeźb i figurek, sala modlitewna natomiast jest duża, ale skromniej urządzona. Podziemia budują kapłani - mężczyźni, których zadaniem jest tylko i wyłącznie budowa i konserwacja świątyń. Może dojść do sytuacji, że po wybudowaniu całej świątyni katakumby są rozbudowywane. Wówczas wyrocznie są zamykane w Sali Snu, gdzie modlą się. Nie mają wtedy prawa do komunikacji z kapłanami, są zmuszone do milczenia. Za salą snu ponadto znajduje się dół na nieczystości, jednak ze względu na użycie fantasmagorycznych ilości olejków eterycznych i innych zapachów przez kapłanki, z pokoju tego nie wydzielają się niepożądane zapachy.

Przykładowe wnętrza katakumb

Sala modlitewna

Jest to główna sala, obok magazynu i sali snu, jest jedną z trzech sal, którą mają każde katakumby.

Modlitwy i obrzędy w katakumbach

Wyrocznie przywiązują jeszcze większą wagę do medytacji przy kadzidłach, olejkach, świętej soli oraz świętym ogniu niż kapłanki. W katakumbach obrzędy te trwają bez przerwy poza salą snu. Wyrocznie modlą się ciągle (poza snem), nawet przygotowywane posiłki są ogrzewane nad świętym ogniem, a z ich spożyciem łączy się czczenie różnych bóstw. Każde katakumby posiadają swoje odrębne zwyczaje, ponieważ wyrocznie jest praktycznie odosobniona od świata zewnętrznego i prawie niemożliwy jest dla niej kontakt z innymi katakumbami.

Robotnicy

Za budowę katakumb odpowiadają robotnicy - mogą je także rozbudować, ale nigdy nie mają prawa ujrzeć wyroczni. Obowiązuje ich absolutna tajemnica, za wyjawienie sekretu katakumb grozi im śmierć i wieczne potępienie.