Republika Alduryncka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Conlanger
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 32: Linia 32:
 
|width="60%" style="vertical-align: top; padding-left: 0.5em;"| Stadhalder Haimrīk Tulpberg
 
|width="60%" style="vertical-align: top; padding-left: 0.5em;"| Stadhalder Haimrīk Tulpberg
 
|-
 
|-
|width="40%"|'''Zastępca głowy państwa'''
+
|width="40%"|'''W imieniu'''
 
|width="60%" style="vertical-align: top; padding-left: 0.5em;"| Rada Stanu
 
|width="60%" style="vertical-align: top; padding-left: 0.5em;"| Rada Stanu
 
|-
 
|-

Wersja z 16:13, 7 mar 2021

Aldurinsk Luntland
Rzeczpospolita Alduryncka
Herb Republiki Aldurynckiej.png Flaga rep ald.png
Mapa Rzeczp Ald.png
Język urzędowy alduryncki
Języki nieoficjalne niemiecki, fryzyjski, niderlandzki
Stolica Oldenburg
System rządów demokracja
Typ państwa republika federalna
Głowa państwa Stadhalder Haimrīk Tulpberg
W imieniu Rada Stanu
Parlament Stany Generalne
Waluta Gulden Alduryncki (=100 szylingów)
Powołanie
• Pokój westfalski
• 24 października 1648
Włączenie do Francji
• 20 stycznia 1795
• Cesarstwo Francuskie
Religia panująca bergramizm
(Kościół Alduryncji)[1]

Aldurinsk Luntland, oficjalnie Fijf Forgijen Aldurinsk Prowinzen[2] (Pięć Zjednoczonych Prowincji Aldurynckich) – republika założona przez zawiązanie unii 5 bergramskich prowincji[3] , dnia 24 grudnia 1640. Oficjalnie powołana i uznana przez państwa europejskie w pokoju westfalskim[4], 24 października 1648

Historia

Powstanie

W Wigilię Bożego Narodzenia 1640 na zamku w Oldenburgu zebrali się przedstawiciele Prowincji Oldenburga, Prow. Bremy, Prow. Jadebusen i Holsztynu Zachodniego, Prow. Fryzji Wschodniej oraz Prowincji Amizy. Książęta podpisali Unię między prowincjami, powołując nieoficjalnie Republikę Zjednoczonych Prowincji Aldurynckich. Według nich, intelektualistów, oraz rządów prowincji, potrzebne było utworzenie wspólnego państwa dla wszystkich alduryncjan. Ostatnim państwem aldurynckim, było Księstwo Alduryncji (785-1088), zajęte przez Henryka IV Salickiego, po śmierci antykróla - Hermana z Salm - wspieranego przez książąt Aldurynckich.[5]

28 grudnia tego roku do Fryderyka Henryka Orańskiego [6] wyruszył wysłannik (przedstawiciel Rady Pięciu). Po audiencji i uzgodnieniu ze Stanami Generalnymi, Stadhouder podjął decyzję o uznaniu i wsparciu Rady Pięciu. Od Niderlandów Powstańcza Armia Alduryncka uzyskała wsparcie kadrowe i pieniężne. Przez osiem lat Armia Alduryncka walczyła przy wojskach Niderlandzkich i Duńskich [7]. Podczas obrad pokoju westfalskiego Rep. Zjednoczonych Prowincji opowiedziała się za niepodległością dla Alduryncji (zrobiła to również Szwecja). Rzeczpospolita Alduryncka została ogłoszona niepodległym państwem na mocy tego układu (24 października 1648). Dzień później Rada Pięciu na czele Armii Aldurynckiej wjechała do Oldenburga witana kwiatami i pieśniami w j. aldurynckim. O godzinie 18.00 tego dnia w katedrze Bergramskiej w Ooldenburgu odprawiono mszę za pomyślność dla nowego państwa i całego narodu.

Uwagi, przypisy

  1. również Kościół Św. Bergrama
  2. także:
    • Luntland der Fijf Forgijen Aldurinsk Prowinzen
    • Fijf Prowinzen
  3. były to: Prowincja Oldenburga, Prow. Bremy, Prow. Jadebusen i Holsztynu Zachodniego, Prow. Fryzji Wschodniej oraz Prowincja Amizy
  4. (kończącym wojnę trzydziestoletnią)
  5. "Dzieje Alduryncji" - L. Fulkling (1841)
  6. (Stadhoudera Niderlandów)
  7. w maju 1642 Dania uznała Radę Pięciu za przedstawicielstwo narodu Aldurynckiego na arenie międzynarodowej, a od tego momentu utrzymywała z nią stosunki dyplomtyczne