Republika Alduryncka: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 32: | Linia 32: | ||
|width="60%" style="vertical-align: top; padding-left: 0.5em;"| Stadhalder Haimrīk Tulpberg | |width="60%" style="vertical-align: top; padding-left: 0.5em;"| Stadhalder Haimrīk Tulpberg | ||
|- | |- | ||
− | |width="40%"|''' | + | |width="40%"|'''W imieniu''' |
|width="60%" style="vertical-align: top; padding-left: 0.5em;"| Rada Stanu | |width="60%" style="vertical-align: top; padding-left: 0.5em;"| Rada Stanu | ||
|- | |- |
Wersja z 16:13, 7 mar 2021
|
Aldurinsk Luntland, oficjalnie Fijf Forgijen Aldurinsk Prowinzen[2] (Pięć Zjednoczonych Prowincji Aldurynckich) – republika założona przez zawiązanie unii 5 bergramskich prowincji[3] , dnia 24 grudnia 1640. Oficjalnie powołana i uznana przez państwa europejskie w pokoju westfalskim[4], 24 października 1648
Historia
Powstanie
W Wigilię Bożego Narodzenia 1640 na zamku w Oldenburgu zebrali się przedstawiciele Prowincji Oldenburga, Prow. Bremy, Prow. Jadebusen i Holsztynu Zachodniego, Prow. Fryzji Wschodniej oraz Prowincji Amizy. Książęta podpisali Unię między prowincjami, powołując nieoficjalnie Republikę Zjednoczonych Prowincji Aldurynckich. Według nich, intelektualistów, oraz rządów prowincji, potrzebne było utworzenie wspólnego państwa dla wszystkich alduryncjan. Ostatnim państwem aldurynckim, było Księstwo Alduryncji (785-1088), zajęte przez Henryka IV Salickiego, po śmierci antykróla - Hermana z Salm - wspieranego przez książąt Aldurynckich.[5]
28 grudnia tego roku do Fryderyka Henryka Orańskiego [6] wyruszył wysłannik (przedstawiciel Rady Pięciu). Po audiencji i uzgodnieniu ze Stanami Generalnymi, Stadhouder podjął decyzję o uznaniu i wsparciu Rady Pięciu. Od Niderlandów Powstańcza Armia Alduryncka uzyskała wsparcie kadrowe i pieniężne. Przez osiem lat Armia Alduryncka walczyła przy wojskach Niderlandzkich i Duńskich [7]. Podczas obrad pokoju westfalskiego Rep. Zjednoczonych Prowincji opowiedziała się za niepodległością dla Alduryncji (zrobiła to również Szwecja). Rzeczpospolita Alduryncka została ogłoszona niepodległym państwem na mocy tego układu (24 października 1648). Dzień później Rada Pięciu na czele Armii Aldurynckiej wjechała do Oldenburga witana kwiatami i pieśniami w j. aldurynckim. O godzinie 18.00 tego dnia w katedrze Bergramskiej w Ooldenburgu odprawiono mszę za pomyślność dla nowego państwa i całego narodu.
Uwagi, przypisy
- ↑ również Kościół Św. Bergrama
- ↑ także:
- Luntland der Fijf Forgijen Aldurinsk Prowinzen
- Fijf Prowinzen
- Luntland der Fijf Forgijen Aldurinsk Prowinzen
- ↑ były to: Prowincja Oldenburga, Prow. Bremy, Prow. Jadebusen i Holsztynu Zachodniego, Prow. Fryzji Wschodniej oraz Prowincja Amizy
- ↑ (kończącym wojnę trzydziestoletnią)
- ↑ "Dzieje Alduryncji" - L. Fulkling (1841)
- ↑ (Stadhoudera Niderlandów)
- ↑ w maju 1642 Dania uznała Radę Pięciu za przedstawicielstwo narodu Aldurynckiego na arenie międzynarodowej, a od tego momentu utrzymywała z nią stosunki dyplomtyczne