Słownik języka astralogermańskiego

słownik języka astralogermańskiego
Nazwa:	język astralogermański
Nazwa własna:	ƨ̌ermanes šond
Informacje
Twórca:	Obcy
Rok:	2015
Sposoby zapisu:	łaciński
Klasyfikacja:	języki indoeuropejskie języki germańskie języki zachodniogermańskie języki astralskie język astralogermański
Liczba słów:	łącznie z nieopublikowanymi przypuszczalnie ok. 5000
Lista conlangów

Przeczytaj też artykuł o tym języku.

Język astralogermański jest językiem z dość bogatym i zróżnicowanym etymologicznie zestawem słownictwa. Poza rodzimymi wyrazami ważne też są wpływy dolnoniemieckie, niderlandzkie i angielskie. Dużo jest też słów pochodzenia laryngijskego i leńchszańskiego (autochtoniczne języki Kontynentu Istanbudzkiego). W mniejszym stopniu swoje piętno odcisnęły języki romańskie i słowiańskie.

Słownik został ułożony alfabetycznie i obejmuje tłumaczenia z astralogermańszczyzny na język polski. Zapisano również wymowę i niezbędne formy gramatyczne.

A

aflenden /afˈlɛndən/ (cz.przesz. -ncht) — pożyczać (od kogoś)

afsnid /ˈafsnɪt/ — wycinek, odcinek

aftäigen /ˈaftejgən/ — wulg. robić loda, obciągać (seks oralny), spierdalać (wynosić się skądś)

ahhäiren /axˈhejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — przyswajajać

alkohol /ˈɔkəxɘ/ — alkohol

and /ɑnt/ — 1. kaczka, 2. urząd

anderlich /ˈɑndɛɾlɪx/ — urzędowy

anfaien /anˈfajən/ (cz.przesz. -ou-, im.przesz. -fijchten) — rozgrzewać, zagrzewać, kibicować

anhand /anˈhɑnt/ — według

anlenden /anˈlɛndən/ (cz.przesz. -ncht) — pożyczać (komuś)

anminen /anˈmɪnən/ (cz.przesz. -mäint) — sugerować, mieć na myśli, świadczyć (o czymś)

ansaien /anˈsajən/ — świadczyć, być świadkiem

ansaier /anˈsajɛr/ (r.m.) — świadek

anšinlich /anˈʃɪnlɪx/ — przypuszczalny

anšricht /ˈanʃʁɪxt/ — adres

anuäilder /anˈweldɛr/ — prokurator

anuänd /ˈanwɛnt/ — pozew

astralesland /asˈtʁalɛslɑnt/ — Astral

Ä

ächsaid /ɛkˈsaj/ (l.mn. -er) — narzędzie

ächten /ˈɛxtɛn/ — akta

äh /ɛ/ — ech (rozczarowanie)

ähä /ɛˈhɛ/ — aha (zrozumienie czegoś, przytaknięcie)

äiben /ˈejbən/ — wulg. jebać się (kopulować)

äiln /eln/ — wiąz

äip /ejp/ — małpa

äir /eχ/ — powietrze

äird /eɾt/ — rodzaj, przedmiot (szkolny), mowa

äirð /eɾð/ — ziemia

äits /ejts/ — siekiera

äitel /ˈejtɛl/ — pacha

äiƨ /ejz/ (r.m.) — lód, lody (jedzenie)

äiƨer /ˈejzɛɾ/ — żelazo

äiƨeren /ˈejzɛɾɛn/ — żelazny

ängsten /ˈɛɲstɛn/ — gniew

äpel /ˈɛpɛl/ — jabłko

äper /ˈɛpɛɾ/ — zapał

ärm /ɛɾm/ — ręka

äst /ɛst/ — gałąź (na drzewie)

ät /ɛt/ — w, na, u

ätðǝunsten /ɛtˈðɘstən/ — chociaż

äuë /ɛˈwa/ — aua (ból)

B

bäi /bej/ — pszczoła

bäiänser /ˈbejɛnsɛɾ/ (r.m.) — książka

bäidelen /ˈbejdlən/ (przesz. -ou-) — żebrać

bäideler /ˈbejd(ɛ)lɛɾ/ (r.m.) — żebrak

bäiden /ˈbejdən/ (przesz. -ou-) — oferować

bäigen /ˈbejgən/ (przesz. -ou-) — kręcić, skręcać

bäilð /belθ/ — budynek

bäilðen /ˈbelðən/ (przesz. bould) — budować

bäinden /ˈbɛndən/ (przesz. -ou-) — wiązać

bäinen /ˈbejnən/ — 1. wewnątrz, 2. (tylko l.mn.) nogi (zbiorowo)

bäir — 1. /beχ/ piwo, 2. /beɾ/ (r.m.) niedźwiedź, 3. /bejχ/ (D.lp. -en) bar, pub

bäiren /ˈbejʁən/ (przesz. -ou-) — rodzić, wytrzymywać

bäiten /ˈbejtən/ (przesz. -ij-) — gryźć

bäiteren /ˈbejtɛʁən/ — polepszać (się)

bäiver /ˈbejvɛɾ/ (r.m.) — bóbr

bärch /bɛɾx/ — brzoza

bärt /beɾt/ — okoń

bäuter /ˈbɜjta/ (tylko l.mn.) — buty

bäuterent /ˈbɜjtʁɛnt/ — but

befäilen /bəˈfejlən/ (cz.przesz. -ou-) — rozkazywać

beginen /bəˈgɪnən/ (cz.przesz. -ou-) — zaczynać (się)

bekänen /bəˈkɛnən/ (cz.przesz. -kand) — (+säch) przyznawać się

beläiðen /bəˈlejðən/ (cz.przesz. -lijd) — żałować

beläiðichen /bəˈlejðɪxən/ — obrażać

benäiðen /bəˈnejðən/ — zazdrościć

benødichen /bəˈnodɪxən/ — potrzebować

beräik /bəˈʁejk/ — obszar, gałąż, specjalizacja

berch /bɛɾx/ — góra

besäiden /bəˈsejdɛn/ — skromny

besøldichen /bəˈsoldɪxən/ — obwiniać, oskarżać

besøldichter /bəˈsoldɪxtɛɾ/ (r.m.) — oskarżony

blad /blɑt/ — 1. (l.mn. -er) liść, 2. gazeta, arkusz

blant /blɑnt/ — 1. próźnia, pustka, 2. (l.mn. blänter) joint, blant

blaten /ˈblɑtən/ (im.bier. = bezokol.) — dmuchać, dąć, wulg. robić loda

bläi /ˈblejvən/ — blacha

bläiänser /ˈblejɛnsɛɾ/ — krew

bläik /blejk/ — blady

bläiven /ˈblejvən/ (przesz. -ij-) — zostawać (gdzieś)

bledüi /ˈblɛdy/ — czerń

bledüigesap /ˈblɛdyksɑp/ — smoła

blëch /bljɔx/ — czarny

blëchbräim /ˈbljɔxbʁejm/ — jeżyna

blǝuchänser /ˈblɜxɛnsɛɾ/ (r.m.) — kwiat

blǝuchen /ˈblɜxən/ — 1. bawić się, 2. kwitnąć

blǝuchenmën /ˈblɜxənmjɔn/ — playboy, kasanowa

blǝuðel /ˈblɜðɛl/ — pijawka

bluchen /ˈbluxɛn/ — niebieski

bou /bow/ — łuk, brzuch

bouch /bowx/ — buk

boucht /bowxt/ — zatoka, zakręt

bouker /ˈbowkɛɾ/ (r.m.) — kozioł

boukǝ /ˈbowkə/ (r.ż.) — koza

boul /bowl/ (r.m.) — byk

boum /bowm/ — drzewo

bouldnis /ˈbowdnɪs/ — fort

boundenhed /ˈbowdənhɛt/ — naród

boundnis /ˈbowdnɪs/ — więź

bourendäi /ˈbowʁəndej/ — urodziny

bourenhed /ˈbowʁənhɛt/ — narodziny

bout /ˈbowt/ — pokuta

bouten /ˈbowtən/ — na zewnątrz

boutenland /ˈbowtənlɑnt/ — zagranica

børch /boɾx/ (l.mn. bǝurcher) — zamek

børd /boɾt/ — pokład

børgen /ˈboɾgən/ (im.bier. = bezokol.) — pożyczać (pieniądze), gwarantować

børgensap /ˈboɾgənsap/ — pożyczka

bøter /ˈbotɛɾ/ — masło

brand /bʁɑnt/ (l.mn. bränder) — pożar

bräichen /ˈbʁejxən/ — 1. (przesz. -ou-) łamać, pękać, rozbijać, 2. brakować

bräiänser /ˈbʁejɛnsɛɾ/ — przerwa (ubytek)

bräilen /ˈbʁejlən/ (przesz. -ou-) — parzyć (np. pokrzywa)

bräingen /ˈbʁejnən/ (przesz. brächt) — przynosić, spędzać (np. czas)

bräitj /bʁejtx/ — most

bräuder /ˈbʁɜjda/ — szeroki

bräudesland /ˈbʁɜjtslɑnt/ — Stany Zjednoczone

bräuster /ˈbʁɜjsta/ (tylko l.mn.) — piersi

bräusterent /ˈbʁɜjstʁɛnt/ — pierś

bred /ˈbʁɛt/ — 1. (l.mn. breder, też normalnie) deska, 2. tablica, blat (stołu)

bresten /ˈbʁɛstən/ (przesz. -ø-) — wybuchać, nabrzmiewać, pęcznieć

brouchnis /ˈbʁowxnis/ — 1. rozpad, 2. ułamek

broud /bʁowt/ — chleb

brǝud /bʁɜt/ (l.mn. bräuder) — pisklę

brǝuden /ˈbʁɜdən/ — wysiadywać jaja

brouð /bʁowθ/ (r.m.) — brat

brouen /ˈbʁowən/ (przeszł. -d) — warzyć (piwo), zaparzać (np. herbatę)

broueren /ˈbʁowɛʁɛn/ — browar

broun /bʁown/ — 1. brązowy, 2. brąz

brounst /bʁownst/ — ruja, podniecenie

broust /bʁowst/ — klatka piersiowa

brøch /bʁox/ — małżeństwo

brüid /bʁyt/ — panna młoda

buǝn /ˈbuwən/ (cz.przesz. bǝu) — buczeć, bzyczeć,pot. płakać

büir /byχ/ (r.m.) — rolnik

C

chanƨ̌en /ˈxaw̃ʐən/ — zmieniać

chemišen /ˈxɛmiʃɛn/ — chemia

D

daršen /ˈdaχʃɛn/ — czarny

daum /ˈdawm/ (l.mn. däumer) — bazylika

daunen /ˈdɔnən/ — dziać się

däch /dɛx/ — 1. dwa, 2. cię, tobie, 3. twój

dächlai /ˈdɛxlaj/ — hipokryzja, fałszywość

dächlailich /ˈdɛxlajlɪx/ — fałszywy, dwulicowy

dächläin /ˈdɛxlən/ — bliźniak

dächrander /ˈdɛxʁɑndɛɾ/ — rower

dächsäienlich /dɛxˈsejnlɪx/ — biseksualny

dächtesdäi /ˈdɛxtsdej/ — wtorek

dächtäch /ˈdɛxtəx/ — dwadzieścia

dächtesmaund /ˈdɛxtsmawn/ — luty

dächtün /ˈdɛxtyn/ — dwanaście

dächtüntesmaund /ˈdɛxtyntsmawn/ — grudzień

däi /dej/ (l.mn. -er) — dzień

däich /dejx/ — wulg. kutas

däien /ˈdejən/ — widnieć

däierlai /ˈdejalaj/ (l.mn. -er) — światło dzienne

däigen /ˈdegən/ (cz.przesz. -ou-) — kopać

däiger /ˈdejgɛɾ/ (r.m.) — koparka

däik /dejk/ — staw

däil /dejl/ — część, odcinek

däilgen /ˈdejgən/ — oceniać

däim /dejm/ — tama

däip /dejp/ — 1. głęboki, 2. pot. heroina

däir /deχ/ — zwierzę

däirǝ /ˈdejʁə/ — dziurka

dämp /dɛmp/ — para (wodna)

dänken /ˈdɛnkən/ (cz.przesz. dächt) — myśleć

dänker /ˈdɛnkɛɾ/ (r.m.) — pamiątka, pot. mem

dären /ˈdɛʁən/ (cz.przesz. -d) — śmieć, ośmielać się

däuner /ˈdɜjna/ — pokonany, upadły (niemoralny)

däurer /ˈdɜjʁa/ (r.m., tylko l.mn.) — drzwi

dei /dej/ (r.m.) — myśl

denim /ˈdinɘ/ — dżins

derpüi /ˈdɛrpy/ — paproć

deprougenhed /dɛˈpʁowgənhɛt/ — depresja

despäiten /ˈdɛpjən/ — dyskutować

desperäiten /dɛsˈpʁejtən/ — 1. (im.bier. = bezokol.) desperować, pobudzać, 2. zdesperowany, pobudzony

deviant /dɛˈvjant/ (l.mn. deviänter) — 1. dewiant, wulg. osoba niepełnosprawna

deviäntersäin /dɛˈvjɛntasən/ — pot. prowokujący lub wulgarny mem internetowy (a la "demotywator")

diräit /diˈʁejt/ — bezpośredni

dishäiren /disˈhejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — dyskwalifikować, eliminować

dou /dow/ — 1. ciasto (surowe), 2. odwilż

dounst /downst/ — dym

doupen /ˈdowpən/ — zanurzać, chrzić

doupenhed /ˈdowpənhɛd/ — chrzest

drachten /ˈdʁɑxtən/ — żądny, spragniony (chcący pić)

drauchen — 1. /ˈdʁawxən/ (cz.przesz. dräucher) topić się, 2. /-ɛn/ powódź

drächel /ˈdʁɛxɛl/ (l.mn. -n) — woda

drächelent /ˈdʁɛxlɛnt/ — kropla

dräichen /ˈdʁejxən/ (cz.przesz. -ou-) — pić

dräigen /ˈdʁejgən/ (cz.przesz. dracht) — przenosić, przesuwać

dräimen /ˈdʁemən/ (cz.przesz. drächt) — marzyć, śnić

dräiten /ˈdʁejtən/ (cz.przesz. -ij-) — oddawać kał

dräiven /ˈdʁejvən/ (cz.przesz. -ij-) — napędzać, pędzić

droch /dʁɔx/ — narkotyk

drochen /ˈdʁɔxən/ — suchy

drou /dʁow/ (r.m.) — picie (czynność)

drouchengesap /ˈdʁowxənksɑp/ — picie, napój

drou /dʁow/ — (+häðen) picie (czynność)

drøchen /ˈdʁoxən/ — głodny, spragniony

düer /ˈdywɛɾ/ (r.m.) — wykonawca

düǝn /dyn/ (cz.przesz. düd) — robić

ð

ðäinen — 1. /ˈðenən/ (cz.przesz. duncht) wydawać się, 2. /ˈðejnən/ zarabiać, służyć, opłacać się

ðäinst /ˈðənst/ — służba, usługa

ðäinster /ˈðɛnstɛɾ/ (r.m.) — serwer

ðäist /ˈðejs/ (r.m.) — dusza

ðäls /ˈðɛs/ (l.mn. ðǝunen /ˈðɜnɛn/) — dług

ðärm /ðɛɾm/ — jelito

ðäronst /ðɛˈʁɔw̃z/ — natomiast, zaś

ðäš /ðɛʃ/ — ponieważ

ðenøld /ðəˈno/ — właśnie, przecież

ðenai /ðəˈnaj/ — wieczorem

ðener /ˈðɛnɛɾ/ — ten

ðer /ðɛɾ/ — rodzajnik określony

ðes /ðəs/ — to, ono

ðestäim /ˈðɛstejm/ — obecnie

ðesdäi /ˈðɛsdej/ — dzisiaj

ðesoinern /ðɛˈzɔjnɛɾn/ — wnętrze

ðesoutern /ðɛˈzowtɛɾn/ — zewnętrze

ðestøld /ðəsˈto/ — nawet

ðǝuner /ˈðɜnɛɾ/ — tamten

E

edišunal /ɛˈdiʃunɘ/ — wydanie, edycja

energišen /iˈnɛɾgiʃɛn/ — energia

Ë

ëëë /ɜ:/ — yyy (zastanawianie się)

ëi /aj/ — ajajaj (zdziwienie, rozczarowanie)

ëmpouren /amˈpowʁən/ — oburzony, zbulwersowany

ënder /ˈandɛɾ/ (r.m.) — ojciec

ëntbäindänser /antˈbɛndɛnsɛɾ/ (r.m.) — rodzina

ëntbäinden /antˈbɛndən/ (cz.przesz. -ou-) — rozwiązywać (np. sznur, umowę), (+säch) rozpuszczać się

ëntbäiren /antˈbejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — pozbywać się (czegoś), oburzać, bulwersować

ëntboundenhed /antˈbowdənhɛt/ — poród

ëntboundenlich /antˈbowdənlɪx/ — rodzinny

ëntdärnen /antˈdɛɾnən/ (cz.przesz. -a-) — ukrywać, kryć

ëntðärmen /antˈðɛɾmən/ — (+säch) defekować, wypróżniać się

ëntfäiren /antˈfɛjʁən/ (cz.przesz. -ou-) — uciekać

ëntfäinden /antˈfɛndən/ (cz.przesz. -ou-) — unikać, znikać

ëntfäilen /antˈfɛjlən/ (cz.przesz. -ou-) — polecać, rekomendować

ëntfängen /antˈfɛɲən/ (cz.przesz. -ou-) — odbierać (coś od kogoś)

ëntfoudener /antˈfowdnɛr/ (r.m.) — kara

ënthäiven /antˈhejvən/ (cz.przesz. -ou-) — odwoływać, zawieszać, odrzucać

ënthoulden /antˈhodən/ (im.bier. = bezokol.) — powstrzymać, (+säch) powstrzymać się

ënthärnen /antˈhɛɾnən/ — (+säch) oddawać mocz

ënthiden /antˈhɪdən/ (cz.przesz. -ij-) — odkrywać, odsłaniać

ënthoulden /antˈhodən/ (im.bier. = bezokol.) — powstrzymać, (+säch) powstrzymać się

ëntläisten /antˈlejsən/ — pozbywać, odbierać (coś komuś)

ëntlästen /antˈlɛstən/ — odciążać

ëntmäilichen — 1. /antˈmejlɪxən/ uniemożliwiać, przeszkadzać, ubezwłasnowalniać, 2. /-ɛn/ uprawomocnienie

ëntsäinen /antˈsejnən/ — pogodzić się, wybaczyć

ëntständen /antˈstɛndən/ — znosić, tolerować

ër /aχ/ — on

ërbäiden /aʁˈbejdən/ (cz.przesz. -ou-) — zabraniać, zakazywać

ërboudnis /aʁˈbowdnɪs/ — zakaz

ërbouren /aʁˈbowʁən/ — oburzony, zbulwersowany

ërdaien /aʁˈdajən/ (cz.przesz. -ou-) — więdnąć, usychać

ërdeilichen /aʁˈdejlɪxən/ (r.m.) — podejrzewać

ërdeilichter /aʁˈdejlɪxtɛɾ/ (r.m.) — podejrzany

ërglichen /aʁˈglɪxən/ (cz.przesz. -ij-) — porównywać

ërhäiren /aˈχ:ejʁən/ (cz.przesz. -ij-) — chronić, bronić

ërhängen /aˈχ:ɛɲən/ — 1. (cz.przesz. -ou-, im.bier. -a-) — zależeć (od czegoś), (+säch) powiesić się

ërhangenhed /aˈχ:aɲənhɛt/ — powieszenie

ërhougnis /aˈχ:ownɪs/ — wspomnienie

ërhoungen /aˈχ:ownən/ — zależny

ërhoungenhed /aˈχ:ownənhɛt/ — zależność

ërkänen /aχˈkɛnən/ — 1. (cz.przesz. -kand) — rozpoznawać

ërlaien /aʁˈlajən/ — 1. (cz.przesz. -ou-) nagradzać, 2. (cz.przesz. -ou-, im.bier. -lijten) oświetlać

ërläiden /aʁˈlejdən/ — uwodzić, kusić

ërläisten /aʁˈlejsən/ (cz.przesz. -ou-) — przegrywać

ërlei /ˈaʁlej/ (r.m.) — ulga

ërleien /ˈaʁlen/ — ulżyć, dawać ulgę

ërmäien /aʁˈmejɛn/ — majątek

ërmäigen /aʁˈmejgən/ (cz.przesz. ërmocht /aʁˈmɔxt/) — być w stanie, umożliwiać, bogacić się, (+ säch) odważyć się, przełamać się

ërmäilichen /aʁˈmejlɪxən/ — umożliwiać

ërmäistelen /aʁˈmejstlən/ (cz.przesz. -ou-) — mieszać, bałaganić

ërmäistlänser /aʁˈmejslɛnsɛɾ/ — bałagan, nieporządek

ërnäiren /aʁˈnejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — (+säch) odżywiać się

ërne /ˈaʁnɛ/ — ona

ërnen /ˈaʁnɛn/ — oni

ërräingen /aʁˈʁejnən/ (cz.przesz. -ou-) — podbijać, zdobywać, oblężać

ërsäinen /aʁˈsejnən/ (cz.przesz. -ou-) — przypominać (coś), (+säch C.) przypominać (sobie)

ërständen /aχˈstɛndən/ — kreować, (+säch) powstawać

ërþrouten /aχˈθʁowtən/ — przygnębiony

ëruäinen /aʁˈwejnən/ (cz.przesz. -voun) — wygrywać, zdobywać, wydobywać

ëruäirgen /aʁˈweʁgən/ (cz.przesz. -vørch) — dusić się, krztusić się, przewracać się

ërvørchenhed /aʁˈvoχ:ənhɛt/ — równowaga

ës /as/ — podmiot nieokreślony

ëšen — 1. /ˈjɔʃən/ (cz.przesz. ëuš) jeść, 2. /-ɛn/ jedzenie, pożywienie

ëu /aw/ — ała (ból)

F

fai /faj/ — 1. (r.m.) ogień, 2. wojna

faien /ˈfajən/ (cz.przesz. -ou-, im.przesz. fijchten) — walczyć

fainden /ˈfajndən/ (cz.przesz. -äu-) — znajdować, sądzić

fäichen /ˈfejxən/ (cz.przesz. -ou-) — oszukiwać

fäiden — 1. /ˈfejdən/ (cz.przesz. -ou-) gasnąć, 2. /ˈfedən/ (cz.przesz. -ou-) karmić

fäil /fejl/ — przypadek, pilnik

fäilen /fejlən/ (cz.przesz. -ou-) — podobać się, spadać

fäind /fent/ (r.m.) — wróg

fäin /fejn/ — 1. flaga (każda, zwłaszcza państwowa, wojskowa, morska), 2. delikatny

fäingen /ˈfejnɛn/ (cz.przesz. -ou-) — łowić

fäingänser /ˈfejnɛnsɛɾ/ (r.m.) — palec (u ręki)

fäingnis /ˈfejnɪs/ — łowy

fäir /feχ/ (r.m.) — strach, obawa

fäiränser /ˈfejʁɛnsɛɾ/ (r.m.) — samochód

fäiren — 1. /ˈfejʁən/ (cz.przesz. -ou-) prowadzić, jechać, 2. przedstawiać, (+säch) obawiać się, 3. /-ɛn/ seks

fäirƨäm /ˈfeʁzəm/ — straszny, bojaźliwy

fäist /fejst/ — pięść

fäišǝ /ˈfejʂə/ — chuj, kutas (męski członek)

fäit /fejt/ — los (przeznaczenie)

fäitel /ˈfejtɛl/ — kajdany, pęta

fäiƨel /ˈfejtɛl/ — tłuszcz

fälden /fɛldən/ (im.bier. = bezokol.) — rozkładać, rozwijać

fälder /ˈfɛldɛɾ/ (r.m.) — motyl

fänch /fɛnx/ — zięba

fäuster /ˈfɜjsta/ (tylko l.mn.) — pięści (zbiorowo)

fäusterent /ˈfɜjstʁɛnt/ — pięść

feld /fɛlt/ (l.mn. -er, też normalnie) — pole

ferten /ˈfɛɾtən/ — wulg. pierdzieć (puszczać gazy)

fǝuder /ˈfɜdɛɾ/ — pokarm

fǝut /fɜt/ (l.mn. fäuter) — stopa

fǝutäns /ˈfɜtɛns/ — pieszo

fijchtenstränchel /ˈfixtənstʁɛw̃xɛl/ — policja

filen /ˈfɪlən/ — 1. (cz.przesz. fould) wypełniać, 2, (cz.przesz. -ou-) czuć (się)

fis /fɪs/ (r.m., l.mn. -er) — ryba

fisen /ˈfɪsən/ — wędkować, łowić ryby

fiser /ˈfɪsɛɾ/ — wędkarz, troll (osoba prowokująca w Internecie)

fiseren — 1. /ˈfɪsɛɾən/ trollować (prowokować w Internecie), 2. /-ɛn/ trolling (prowokowanie w Internecie)

fläich /flejx/ (r.m.) — nasienie, sperma

fläicheren /ˈflejxɛɾɛn/ — wulg. burdel (dom publiczny, bałagan)

fläiðermüiƨ /ˈflejðɛɾmyz/ — nietoperz

fläien — 1. /ˈflejən/ (cz.przesz. -d-) prosić, błagać, 2. /flen/ (cz.przesz. -d-) uciekać

fläigen /ˈflejgən/ (cz.przesz. -ou-) — unosić się, lecieć (np. pyłek)

fläiten /ˈflejtən/ (cz.przesz. fløch) — pływać (o przedmiocie)

fläiƨ /ˈflejz/ — len

fläiƨen /ˈflejzɛn/ — lniany

fløch /flox/ (r.m.) — rzeka

fløchenhed /ˈfloxənhɛt/ (r.m.) — powierzchnia, rozlewisko

fod /fɔt/ (l.mn. -er) — wulg. cholera (wykrzynienie), pizda (wagina), dupa (męski odbyt)

foderäien /ˈfɔdɛɾejɛn/ — wulg. pierdolenie (mówienie bez sensu, głupoty, seks)

forfäiren — 1. /fəˈfejʁən/ (cz.przesz. -ou-) uwodzić, nęcić, 2. /-ɛn/ proces (przebieg zmian, rozprawa)

forgelden /fəˈgɛldɛn/ (r.m., tylko l.mn.) — odszkodowanie

forhäien /fəˈhen/ (cz.przesz. -ai-) — zapominać

forpiten /fəˈpɪtən/ — wulg. szczać, (+säch) wypierdalać (kazać komuś iść)

fortäien /fəˈtejən/ — przebaczać

førd /foɾt/ — bród, mokradło

fou /fow/ — cztery

fouchen /ˈfowxən/ — wulg. kurwa (wykrzyknienie), (+häðen) jebać się (uprawiać seks), pierdolony, cholerny (o czymś nacechowanym negatywnie)

fouchlich /ˈfowxlɪx/ — wulg. zajebisty (wspaniały)

fouchling /ˈfowxlɛw̃/ — wulg. bękart, skurwysyn (pogardliwie o osobie, zwłaszcza pochodzącej z niższej warstwy społecznej)

fouchner /ˈfowxnɛɾ/ (r.m.) — wulg. dupek (pogardliwie o mężczyźnie)

fouden /ˈfowdən/ — spalony (w sporcie)

fouel /ˈfowɛl/ — ptak

four /foɾ/ (r.m.) — podróż, jazda

fouränser /ˈfowʁɛnsɛɾ/ (r.m.) — telefon

fouränsen /ˈfowʁɛnsɛn/ — wolność

fouren — 1. /ˈfowʁən/ (cz.przesz. førch, im.bier. = bezokol.) dzwonić, wołać, 2. /-ɛn/ wolny, sprawiedliwy

fourenhed /ˈfowʁɛnhɛt/ — sprawiedliwość

fourentäim /ˈfowʁɛntejm/ — wakacje (zazwyczaj letnie)

foutesdäi /ˈfowtsdej/ — czwartek

foutesmaund /ˈfowtsmawn/ — kwiecień

foutäch /ˈfowtəx/ — czterdzieści

foutün /ˈfowtyn/ — czternaście

frai /fʁaj/ (r.m.) — religia

fraien /ˈfʁajən/ — zadowolony, szczęśliwy

fraienlich /ˈfʁajɛnlɪx/ — religijny

fräich /fʁejx/ — skąpy, bezczelny

fräichen /ˈfʁejxən/ (cz.przesz. -ij-) — odświeżać

fräichent /ˈfʁejxɛnt/ — częsty

fräien /ˈfʁejən/ (cz.przesz. -ai-) — wierzyć, mieć nadzieję

fräiren /ˈfʁejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — zamrażać, mrozić (się)

frouþen /ˈfʁowθən/ — świeży

frøcht /fʁoxt/ — owoc

füi /fy/ — sosna

füint /fynt/ — 1. pięć, 2. funkcja

füintesdäi /ˈfyntsdej/ — piątek

füintesmaund /ˈfyntsmawn/ — maj

füinttäch /ˈfyntəx/ — pięćdziesiąt

füinttün /ˈfyntyn/ — piętnaście

füit /fyt/ (r.m.) — lis

G

gächt /gɛxt/ — trucizna

gäinet /ˈgejnɛ/ (cz.przesz. -ou-) — (+ës) nie ma (negacja od "być")

gäir /geɾ/ — gotowy (nie surowy)

gäiren /ˈgejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — fermentować

gäirn /geɾn/ — przędza

gäist /gejs/ — drożdże

gäit /gejt/ — ścieżka

gäisten /ˈgejsən/ (cz.przesz. -ou-) — fermentować

gäiten /ˈgejtən/ (cz.przesz. -ou-) — rozlewać, podlewać

gänƨ /gɛnz/ — gęś

gärden /ˈgeɾdɛn/ — ogród

gäuder /ˈgɜjda/ (r.m., tylko l.mn.) — towar, dobra

gäuderdom /ˈgɜjdadɔm/ (l.mn. -dǝumer) — dobro

gedaier /gəˈdajɛɾ/ — pomnik, pot. mem

gedainis /gəˈdajnɪs/ — pamięć

gefouchen /gəˈfowxɛn/ — wulg. gówno, spierdolina (bezwartościowa rzecz)

gefoulen /gəˈfowlɛn/ — (r.m., tylko l.mn.) zgnilizna

gefour /gəˈfowχ/ — (r.m.) przodek

gehougen /gəˈhowgən/ — miły, przyjemny, przywiązany (do kogoś)

gehøren /gəˈhoʁən/ — wierny, pobożny

gelden — 1. /ˈgɛldən/ (cz.przesz. -ø-) odpowiadać (za coś), opłacać (coś), obowiązywać, 2. /-ɛn/ (r.m., tylko l.mn.) podatki

gerai /gəˈʁaj/ — prawo (jako całość)

gesai /gəˈsaj/ (l.mn. -er) — twarz

gesap /gəˈsɑp/ — zakład, instytucja

gesäid /gəˈsejt/ — 1. obszar, region, 2. (l.mn. -er) zadanie

gesäiden /gəˈsejdɛn/ (r.m., tylko l.mn.) — historia, dzieje

gǝud /gɜt/ — dobry

gǝuden /ˈgɜdɛn/ — dobro

gǝudenai /gɜdəˈnaj/ — dobranoc

gǝudenuäis /ˈgɜdənwejs/ — w sumie, właściwie

gǝudǝnfour /gɜdənˈfoɾ/ — do widzenia

gǝudesdäi /gɜtsˈdej/ — dzień dobry

gǝudesnaien /gɜtsˈnajɛn/ — dobry wieczór

gläich /ˈglejx/ — równy

gläiden /ˈglejdən/ (cz.przesz. -ij-) — ślizgać się

gläimen /ˈglejmən/ (cz.przesz. -ou-) — świecić, mienić się

glichen /ˈglɪxən/ (cz.przesz. -ij-) — być podobnym, przyrównywać, równać się

gluchen /ˈgluxən/ — żarzyć się

gluchengesap /ˈgluxənksɑp/ — żar

gould /gowt/ — złoto

goulden /ˈgowdɛn/ — złoty

grainden /ˈgʁajndən/ (cz.przesz. gräunder) — mleć

grat /gʁɑt/ — trawa

graund /gʁawn/ (l.mn. gräunder) — podłoga, ziemia (jako podłoże)

gräipen /ˈgʁejpən/ — zrywać, ogarniać (coś)

H

haienþ /ˈhajɛnθ/ — wysokość

hamänsäier /ˈhamənsejɛɾ/ — taki sam, podobny

hamänsäisäienlich /hamənsejˈsejnlɪx/ — homoseksualny

hamänsäitäim /ˈhamənsejtejm/ — tymczasem

hap /hɑp/ — pot. więzienie

haräntäin /ˈhaɾɛntejn/ — kwarantanna

hard /haɾt/ — ciężki, twardy

harð /haɾ/ — trudny

harðen /ˈhaɾðɛn/ — zło

harðer /ˈhaɾðɛɾ/ — gorszy

hart /a/ — serce

hartenlich /ˈanlɪx/ — serdeczny

hast /hɑst/ — nienawiść

hatänsen — 1. /ˈhɑtɛnsən/ hejtować (pisać obraźliwe treści), 2. /-ɛn/ hejt (obraźliwe treści)

haten /ˈhɑtən/ (cz.przesz. hast) — nienawidzić

hatenspouch /ˈhɑtənspowx/ — nienawiść, uprzedzenia (do grupy społecznej, np. na tle rasowym)

hauen /ˈhawɛn/ — dość

haump /(h)awm/ (l.mn. häumper) — biodro

haun /awn/ (l.mn. häuner) — godzina

haund /hawn/ (r.m., l.mn. häunder) — pies

hauner /ˈhawnɛɾ/ — gotowy

haupt /aw/ (l.mn. häupter) — głowa

haurenesland /ˈhɔʁɛnɛslɑnt/ — Haurenia

häðen /ˈhɛðən/ — mieć

häich /hejx/ — żwawy, ruchliwy

häichel /ˈhejxɛl/ — gardło, koło

häichelrand /ˈhejxɛlʁɑnt/ (l.mn. -ränder) — opona

häichsølver /ˈhejxsolvɛɾ/ — rtęć

häicht /hejxt/ — ciasny

häichten /ˈhejxtən/ — przytwierdzać, zapinać (np. guzik)

häiden /ˈhejdɛn/ — obecny

häidendäi /ˈhejdɛndej/ (l.mn. -er) — dzień roboczy

häiel /ˈhejɛl/ — grad

häielen /ˈhejɛlən/ — padać (o gradzie)

häien — 1. /hen/ (cz.przesz. hai) iść, 2. /ˈhejən/ (cz.przesz. hai) dostawać

häiensäienlich /hejɛnˈsejnlɪx/ — heteroseksualny

häienst /ˈhejɛnst/ — przeciw, naprzeciwko

häienuärd /ˈhejɛnwɛɾt/ — teraźniejszość

häil /hejl/ — jasny

häilänsen /ˈhejlɛnsɛn/ — lekarstwo

häilänser /ˈhejlɛnsɛɾ/ — lekarz

häilen /ˈhejlən/ (cz.przesz. -ou-, im.bier. -ij-) — leczyć, goić się, zdrowieć

häimen — 1. /ˈhejmən/ w domu, 2. /-ɛn/ dom

häinst /ˈhənst/ — ogier

häiren — 1. /ˈheχən/ (cz.przesz. härd) słyszeć, należeć, 2. /ˈhejʁən/ chronić, 3. /ˈhejʁɛn/ (r.m., tylko l.mn.) włosy

häirent /ˈhejʁɛnt/ — włos

häist /hejst/ (l.mn. -er) — misja, wyzwanie, sprzeczka

häister /ˈhejstɛr/ (r.m.) — krzak

häit /het/ (cz.przesz. hai) — (+ës) powodzić się, lecieć (o sytuacji)

häitj /hejtx/ — żywopłot

häiþ /ˈhejθ/ — wrzosowisko

häiþørn /ˈhejθoɾn/ (l.mn. häiþǝurner) — głóg

häivel /ˈhejvɛl/ — dźwignia

häiven /ˈhejvən/ (cz.przesz. -ou-) — podnosić (się)

häiver /ˈhejvɛɾ/ — owies

häivet /ˈhejvɛ/ (cz.przesz. -ou-) — (+ës) udawać się

hälm /hɛlm/ — słoma

hälþ /hɛθ/ — 1. (D.lp. -ens) pomoc, 2. (D.lp. -en) połowa

hälþen/ˈhɛθən/ — pomagać

hämel /ˈhɛmɛl/ — książ. niebo, niebiosa

hämer /ˈhɛmɛɾ/ — młot, młotek

hämp /hɛmp/ — konopie

händelen — 1. /ˈhɛndlən/ handlować 2. /-ɛn/ handel

händelmën /ˈhɛndɛlmjɔn/ — handlarz

händelsäinǝ /ˈhɛndɛlsejnə/ — handlarka

hängen /ˈhɛɲən/ (cz.przesz. -ou-, im.bier. -a-) — wieszać, wisieć

här /heɾ/ (r.m.) — zając

härch /hɛɾx/ — świątynia, gaj, święte miejsce

härn /hɛɾn/ — mocz

härt /hɛɾt/ — jeleń

häudänsen /ˈhɜjdɛnsɛn/ — zdrowie

häuder /ˈhɜjdɛɾ/ — zdrowy, dojrzały

häudmën /hɜjdˈmjɔn/ — kawaler

häudsäinǝ /hɜjdˈsejnə/ — panna

häunder /ˈhɜjnda/ — za (przyimek miejsca)

häunderküit /ˈhɜjndakyt/ — buda

häunänsen /ˈhɜjnɛnsən/ — przygotowywać, gotować

hävt /hɛft/ (r.m.) — jastrząb

heën /ˈhɔjɔn/ — daleki

hënel /ˈhanɛl/ (l.mn. hänel) — koń

hërdestel /ˈhaɾdɛstɛl/ — jaszczurka

hërǝ /ˈxjɔʁɘ/ — (+zaim.os. w C.) chcieć

hëšen /ˈxjɔʃən/ (cz.przesz. -ëu-) — podgrzewać

hëunden /ˈxjowdən/ — 1. (im.bier. = bezokol.) zadowalać, cieszyć, 2. ucieszony, zadowolony

hǝud /hɜd/ (l.mn. häuder) — czapka, kapelusz

hǝuk /hɜk/ (l.mn. häuker) — hak

hǝuken /ˈhɜkən/ — zahaczać

hǝun /hɜn/ (l.mn. -er) — kura

hiden /ˈhɪdən/ (cz.przesz. -ij-) — ukrywać

hiten /xjejn/ (cz.przesz. hour /howɾ/) — uderzać, bić, wybijać

hlaud /xlaw/ (l.mn. hläuder) — chmura

hläi /xlej/ — koniczyna

hläiver /ˈxlejvɛɾ/ — koniczyna

hläuden /ˈxlɜjdən/ (cz.przesz. hläuder) — zamykać

hlenden /ˈxlɛndən/ (cz.przesz. hlucht) — oglądać

hnüi /hny/ — żółty

hnüien /ˈhnyjɛn/ — żółcień

hod /hɔt/ — duży, cały

hoden /ˈhɔdɛn/ — biały

hodenvrändesland /ˈhɔdɛnvʁɛndɛslɑnt/ — Białoruś

hoder /ˈhɔdɛɾ/ — 1. studnia, 2. (r.m., D.lp. -er : -en) całka, 3. (r.m.) pan

hodeshoulden — 1. /hɔdˈzowdən/ skończony, 2. /-ɛn/ koniec

hodeshouldlich /hɔdˈzowdlɪx/ — końcowy, nareszcie, wreszcie

hodesmäi /ˈhɔtsmej/ — pełnosprawność, pełnoprawność

hodesmäichlichhed /hɔdzˈmejxlɪxhɛt/ — pełnomocnictwo

holt /hɔlt/ — drewno

holteren /ˈhɔltʁɛn/ — drewniany

hondärð /ˈhɔndɛɾθ/ (l.mn. -er) — sto

honder /ˈhɔndɛɾ/ — lepszy

hou /how/ — wysoki, jak (zaimek, spójnik, partykuła), kto

houch /howx/ (D.lp. -en) — pycha

houder /ˈhowdɛɾ/ — cały

houer /ˈhowɛɾ/ — jaki, ile

houestland /ˈhowɛstlɑnt/ — Litwa

houl /howl/ — dziura, piekło

hould /howt/ (D.lp. -en) — korytarz

houlden /ˈhodən/ — 1. (im.bier. = bezokol.) trzymać, 2. (im.bier. hølden) zatrzymywać (się)

houlen /ˈhowlən/ — szczekać, wyć

houlich /ˈhowlɪx/ — ważny, istotny

houmel /ˈhowmɛl/ — trzmiel

houndracht /ˈhowndʁɑxt/ (r.m.) — przesada

houndräigen /hownˈdʁejgən/ (cz.przesz. -dracht) — przenosić, tłumaczyć, przesadzać

hounelaier /hownɛˈlaja/ — urywki, przegląd

hounëšen /hownˈjɔʃən/ (cz.przesz. -ëuš) — nadgryźć, skosztować

hounhäiven /hownˈhejvən/ (cz.przesz. -ou-) — podnosić

hounesuäi /ˈhownswej/ — jak

hounestäim /ˈhownstejm/ — kiedy

hounšriven /hownˈʃʁɪvən/ — zapisywać, nadpisywać

houren — 1. /ˈhowʁən/ (+seënen) słyszeć, 2. /ˈhowɾən/ nieheteronormatywny, queerowy

hourener /ˈhowɾənɛɾ/ (r.m.) — osoba nieheteronormatywna, osoba queer

hourǝ /ˈhowʁə/ (r.ż.) — wulg. dziwka, kurwa (prostytutka)

hournis /ˈhowɾnɪs/ — przesłuchanie

houš, Houš /howʂ/ (r.m.) — bóg, Bóg (w chrześcijaństwie)

houšänsen — 1. /ˈhowʂɛnsən/ (+ës) być gorąco, grzać, 2. /-ɛn/ gorąco (uczucie gorąca)

houšen /ˈhowʂən/ — 1. gorący, 2. (im.bier. = bezokol.) ogrzewać, (+ës) być gorąco

houtäim /ˈhowtejm/ — wesele

høðen /ˈhoðən/ (l.mn. hǝuðen) — jądro

hølden /ˈholdən/ — trwać

høldenþ /ˈholdɛnθ/ — trwałość

hørn /hoɾn/ (l.mn. hǝurner) — róg

høven /ˈhovən/ (l.mn. hǝuven) — port

hrant /xɾɑnt/ — granica, margines

hräiven /ˈxɾejvən/ (im.bier. = bezokol.) — kopać, grzebać

hroun /xɾown/ — zielony, zieleń

hrout /xɾowt/ — dużo

hroutich /ˈxɾowtɪx/ — duży

hšejen /ˈxʃejən/ — tamten

hšond /xʃɔnt/ — ręka

htenüi /ˈxtɛny/ — wiedza

hüid /hyd/ — skóra

hüiv /hyf/ — ul

I

ichs /ˈiks/ — ja

ideal /ˈidjɘ/ — 1. (r.m.) ideał (osoba), 2. ideał

iǝn /ijən/ (cz.przesz. id) — jęczeć

impoudenhed /imˈpowdənhɛd/ — impedancja, utrudnienie

impräisen /imˈpʁejsən/ (cz.przesz. improug /imˈpʁow/) — zadziwiać, natchnąć

improugenhed /imˈpʁowgənhɛd/ — wrażenie, natchnienie

indougen /inˈdowgən/ — rodzimy, naturalny

informäišänser /infɔɾˈmejʃɛnsɛɾ/ — informacja

instalaten /aw̃taˈlatən/ (cz.przesz. instalächt /aw̃taˈlɛxt/) — instalować

intereseënen /aw̃tɛʁɛˈsjɔjnən/ — (+säch) interesować się

interest /aw̃tɛˈʁɛst/ — interes

internet /ɛw̃tɛʁˈnej/ — Internet

J

jäber /ˈjɛbɛɾ/ — każdy

jäbesdäi /ˈjɛpsdej/ — codziennie

jäbesdäier /jɛbɛsˈdeja/ — codzienny

jäich /jejx/ — jarzmo

jäir /jeɾ/ — rok

K

kander /ˈkɑndɛɾ/ (r.m.) — znajomy, kolega, przyjaciel

kaum /kawm/ (l.mn. käumer, też normalnie) — grzebień

käichen /ˈkejxən/ (cz.przesz. -ij-) — łapać

käil /kejl/ — łysy

käiren /ˈkejʁən/ (cz.przesz. -ou-) — kierować, losować, myć (o powierzchni)

käivel /ˈkejvɛl/ — szczęka

kälen /ˈkɛlən/ — zabijać

kälv /kɛlf/ (l.mn. -er) — cielę

kämen /ˈkɛmən/ — czesać

kärchen /ˈkɛɾxən/ — kościół, świątynia (budynek), Kościół (instytucja)

kärn /kɛɾn/ — pestka (m.in. od jabłka, gruszki, pomarańczy)

kǝuster /ˈkɜsta/ — koszt, koszty

kindänser /ˈkɛw̃dɛnsɛɾ/ (r.m.) — dziecko

king /kɛɲ/ (r.m.) — król, królowa

klat /klɑt/ — klasa

klošt /klaʂt/ — szczelina, przepaść

klouster /ˈklowstɛɾ/ — klasztor

knauch /knawx/ (l.mn. knäucher) — kość

knäi /knej/ — kolano

knäiden /ˈknejdən/ (cz.przesz. -ij-) — gnieść

knäipen /ˈknejpən/ (cz.przesz. -ij-) — swędzieć, szczypać, piec

knäiv /knejf/ — rycerz, bojownik

kond /kɔnt/ (l.mn. -er) — wulg. dziwka (prostytutka)

konðen /ˈkɔw̃ðən/ — 1. (cz.przesz. kond) umieć, móc, potrafić, 2. (cz.przesz. kound) znać

konstrüišen /kɔw̃ˈtʁyʃən/ (cz.przesz. konstrucht) — konstruować

kouchen /ˈkowxən/ — ciasto, ciastko

koucheren /ˈkowxɛɾɛn/ — kuchnia

kou /kow/ (r.ż.) — krowa

koul /kowl/ — węgiel

kounden /ˈkowdən/ — znany

koundensap /ˈkowdənsap/ — znajomość, koleżeństwo, przyjaźń

kouþen /ˈkowθən/ — całować

krachten /ˈkʁɑxtən/ (cz.przesz. krächter) — piec, wypiekać

krachteren /ˈkʁɑxtɛɾɛn/ — piekarnia

krant /kʁɑnt/ — wianek

kraum /kʁawm/ (l.mn. kräumer) — okruch

kraumpen /ˈkʁawmpən/ (cz.przesz. kräumper) — kurczyć się

kraust /kʁaws/ (l.mn. kräuster) — krzyż

kräien /ˈkʁejən/ (cz.przesz. -ou-) — krakać

kräipen /ˈkʁejpən/ (cz.przesz. krächt) — skradać się, czołgać się, raczkować

kräiten /ˈkʁejtən/ (cz.przesz. -ij-) — płakać

krystal /ˈkʁajtɘ/ — kryształ