Sēqhahan
Anoret Pharrāuhatetah 𐦪𐦥𐦥𐦪𐦠𐦾𐦢 𐦥𐦾𐦲 |
Najważniejsze miasta: Gaurakah (GK) · Sēqhahan (NS) · Nekeharah (QS) Pozostałe stolice sepetów: Rataqes (WS) · Tengah Bēsantu (SS) · Baroqeti (PS) · Qēmkah (AS) Mniejsze ośrodki: Ndatang (WS) · Wielka Świątynia Yatina (SS) · Dāubkhahan (QS) · Anhkhatiš (NS) Całoroczne jeziora i oazy: Tēqra (NS) · Hasthath (QS) · Maujāht (PS) · Caqt Yejah (PS) Okresowe jeziora i oazy: Gaurakah Caqt (SS) · Sephterīšaun (SS) · Šedīt (SS) · Wadya (SS) · Ukryta Oaza (SS) · Tarrunaht (SS) · Andaht (AS) · Yamhad (AS) · Caqt Rašk (AS) Inne istotne: Kanały Khēmriego (QS) · Phaur Āmhat (PS) · Chēnu (AS) · Gundacahan (PS) · Góra Kaszrak (NS) · Sakhra (QS) |
|
Sēqhahan (mha. 𐦲𐦪𐦮𐧈𐦬 Sēqhahan [se:qʰa'han], ajd. Zaekhan [zaɛ'χan]) — jedno z głównych miast Mhasalu, stolica Północnego Sepetu, a zarazem największy port rzeczny krainy, stanowiący istotny węzeł handlowy łączący Mhasal z Morzem Słonym. Miasto położone jest na wschodnim brzegu rzeki Ehwatri, na południe od miejsca w którym do Ehwatri wpada rzeka Jahab.
Historycznie, obszar Sēqhahanu stanowił terytorium sporne, o które wielokrotnie mhasalscy faraonowie walczyli z tanarami[2] Mnaru i Mtalu. Samo miasto powstało natomiast wokół jednego z posterunków granicznych. W okolicy odbyło się wiele istotnych bitew, z których cześć jest niemal kompletnie zapomniana, cześć zaś upamiętniona posągami lub świątyniami. Sēqhahan stanowi też popularne miejsce handlu antykami, lokalni mieszkańcy często bowiem odnajdują w ziemi antyczną broń, którą sprzedają następnie na miejskich bazarach.
Spis treści
Miasto
Architektura
Sēqhahan jest prawdopodobnie najciekawszym miastem Mhasalu pod względem architektonicznym. Jako istotny punkt handlowy ten wielki port ma stały kontakt z wieloma obcymi ludami, co widać także w samej zabudowie miasta. Lokalny styl architektoniczny mocno wyróżnia się na tle raczej jednolitego, niezmiennego i unikającego obcych zapożyczeń stylu ogólnomhasalskiego. W architekturze Sēqhahanu zauważyć można wiele wpływów mnaryjskich, qińskich a przede wszystkim ajdyniriańskich. Wiele budynków zdobią kopuły, wejścia zaś przyjmują postać charakterystycznych łuków. Wpływy qińskie wiążą się z największą w Mhasalu społecznością Qińczyków, liczącą kilka tysięcy osób.
Populacja i religia
Przypisy
- ↑ Rok 8973 kalendarza wspólnego.
- ↑ Tanar jest tradycyjnym tytułem boskich królów Mnaru i Mtalu, podobnie jak tytuł faraona został on przejęty przez ajdyniriańskich imperatorów po podboju tych regionów.