Sepet Wschodni

Shebad Ezjoani Phachet Sephet Sepet Wschodni {{{flaga}}} {{{herb}}} Sepet Wschodni na tle Mhasalu Język urzędowy: ajdyniriański, mhasalski Języki używane: mhasalski, varai, zimru, dimr, inne Stolica Varipur Ustrój prowincja imperialna Namiestnik Ašinas yim Sarel {{{szef rządu}}} {{{premier}}} Powierzchnia - całkowita -% wody {{{powierzchnia całkowita}}} km² {{{procent wody}}}% Ludność na rok 5360 CE - całkowita do oszacowania Waluta 1 adrash = 100 zuvwarów (ADR) Strefa czasowa {{{czas}}} Powstanie: {{{utworzenie}}} Hymn {{{hymn}}} Przynależność do organizacji {{{organizacje}}} Domena internetowa {{{internet}}} Kod telefoniczny +{{{kod}}}

Sepet Wschodni (ajd. Shebad Ezjoani [ʂɛ'bad ɛz'd͡ʐɔaɲi], mhs. 𐦥𐦢𐦬 𐦥𐦵𐦢 Phachet Sephet [pʰa't͡ʃʰet se'pʰet]) — jeden z sepetów (prowincji) składających się na Mhasal, znajdujący się na wschodzie krainy, od czego bierze swoją nazwę. Na Sepet Wschodni składają się w dwa główne rodzaje krajobrazu: rzeczne niziny, znajdujące się na zachodzie prowincji, oraz wyżyny oraz szczyty wchodzące w skład Białych Wzgórz, znajdujące się na wschodzie prowincji. Dawniej obszary rzecznych nizin współczesnego Sepetu Wschodniego stanowiły kolejne zaplecze rolnicze oraz główną część tak zwanego Złotego Mhasalu (𐦩𐦰𐦬𐦨 𐦩𐦾𐦣𐦲 Nīrral Mhasāl [ni:'ral mʰa'sa:l], będącego jednym z trzech głównych mhasalskich centrów kulturowych. Obszar Złotego Mhasalu podupadł i stracił na znaczeniu wraz ze zmianą biegu rzeki Bālq oraz wyschnięciem jej dawnej doliny. Obecnie region ten jest zdecydowanie mniej zaludniony, populacja skupia się głównie w dolinie rzeki Aukheth. W pozostałych częściach sepetu, zwłaszcza wschodnich wyżynach, można natrafić przede wszystkim na mniejsze, często odizolowane społeczności oraz kilka większych miast górniczych. Obszar dawnej doliny Bālq zamieszkały jest okresowo, podczas pory deszczowej.

Kynografia

Widok na wapienne stoki Białych Wzgórz w okolicach jeziora Maujāht oraz porastające je lasy. Stoki w mhasalskiej części Białych Wzgórz są zwykle bardziej ładodne i mniej strome niż w tych położonych dalej na wschód.

Większość terenów Sepetu Wschodniego pokrywają wyżyny oraz szczyty wchodzące w skład Białych Wzgórz. Składają się one głównie ze skał wapiennych, często tworzących charakterystyczne białe skarpy, od których nazwę wziął cały masyw. Mhasalską część Białych Wzgórz nazywa się również Górami Paczet (mhs. 𐦥𐦵𐦢 𐦥𐦮𐦾𐦶 Baroqeti Phachet [baɾoqe'ti pʰa't͡ʃʰet]). Pokłady wapienia połączone ze znacznymi opadami w porze deszczowej prowadzą do powstania rozległych jaskiń oraz formacji krasowych. Tereny górskie przecinane są przez trzy wielkie doliny rzeczne, dolinę rzeki Ehwatri na południu, na północy zaś przez dolinę rzeki Aukheth oraz wyschniętą obecnie dolinę rzeki Bālq , znajdującą się na samej północy prowincji. Dobrej jakości gleba znajduje się jedynie w dolinach rzecznych, ta na wyżej położonych obszarach Gór Paczet jest cienka i pozostawia wiele do życzenia. Znajdują się tam jednak dwa znaczne jeziora górskie, 𐦪𐦴𐦣 𐦥𐦮𐦵 Caqt Yejah oraz 𐦥𐦪𐦰𐦴𐦨 Maujāht.

Z racji swojego ukształtowania, Sepet Wschodni posiada najtrudniejszy teren, jest również jednym z najmniej zaludnionych, podobnie jak Sepet Zachodni. Znajdują się tu jednak jedne z najwyższych szczytów górskich Mhasalu. Niższe partie gór pokrywają gęste lasy obfite w zwierzynę, co czyni z Sepetu Wschodniego ulubione miejsce mhasalskich myśliwych, a także tradycyjny teren łowiecki dawnych mhasalskich faraonów. W porze suchej prawdziwie pustynnieją jedynie południowe i zachodnie obszary sepetu.

Populacja

Widok na górskie jezioro Caqt Yejah.

Populacja Sepetu Wschodniego składa się w większości z Mhasalów (Balkotów i Oketów) oraz z waraskiej mniejszości, na którą składa się kilka blisko spokrewnionych ze sobą grup lub ludów. Mimo, że Mhasalów można spotkać na obszarze całego sepetu, w uproszczeniu można powiedzieć, że zamieszkują oni przede wszystkim doliny rzeczne oraz tereny niżej położone, podczas gdy ludy waraskie dominują w trudno dostępnych obszarach górskich. Okolice jeziora Maujāht, pomiędzy rzekami Gahr oraz Bālq, zamieszkane są przez lud Zimru. Tereny położone w okolicy południowego brzegu Gahr zamieszkałe są przez siostrzany lud Dimr, podczas gdy położone dalej na południe obszary zamieszkałe są przez ludność przynależącą do głównego odłamu Warachów (Varai), posługującą się dialektami nowowaraskimi. Największym oraz najgęściej zaludnionym miastem jest stolica sepetu, Baroqeti.

Kluczowe miejsca

• Baroqeti oraz pobliskie kopalnie marmuru
• Gundacahan i pozostałe opuszczone miasta doliny rzeki Bālq
• Wykute w skale waraskie klasztory nad jeziorem Maujāht
• Caqt Yejah, uważane za jedno z najpiękniejszych miejsc Mhasalu
• Jaskinie krasowe Jōptišp

Stereotypy

Sepet Wschodni kojarzony jest przede wszystkim z trzech rzeczy. Pierwszą jest jego dzika przyroda oraz odizolowany i trudny krajobraz, zawierający jednocześnie jedne z najpiękniejszych miejsc w całym Mhasalu. Drugą rzeczą jest kulturowe oraz historyczne połączenie regionu ze Złotym Mhasalem. Była to niegdyś jedna z 3 głównych części Mhasalu, posiadająca unikalną tradycję i kulturę, wielokrotnie w historii dominująca nad pozostałymi regionami. W wyschniętej obecnie dolinie rzeki Bālq pełno jest opuszczonych miast, wielkie ruiny przez cały rok leżą w połowie przykryte piaskami pustyni, by latem gwałtownie zarosnąć roślinnością, przykrywającą je zielonym dywanem. Wtedy jedynie najwyższe obeliski wzbijają się w górę, wskazując ich położenie. Nawet w lato, w porę deszczową, dawna dolina Bālq utrzymuje jedynie niewielki fragment dawnej populacji, korzystając z resztek dawnej sieci kanałów irygacyjnych. Całemu sepetowi dodaje to tajemniczości oraz mistycyzmu, dolina rzeki Bālq słynie natomiast jako opuszczone miejsce pradawnych ruin, wypełnionych bajecznymi skarbami faraońskich grobowców, pełne tajemnic oraz klątw. Najbardziej znanym z owych opuszczonych miast jest Gundacahan, owiany wieloma legendami. Trzecią rzeczą, z której znany jest Sepet Wschodni, jest znacząca populacja waraska, zamieszkująca część jego terytorium. Kultura waraska jest na tym obszarze bardzo silna, wywarła też wpływ na lokalnych Mhasalów. Widać to także na przykładzie lokalnych zwyczajów, które różnią się nieco od tych, identyfikowanych zwykle z mhasalską kulturą głównego nurtu. Pośród pozostałych Mhasalów popularne jest przeświadczenie, że każdy Mhasal z Sepetu Wschodniego ma w sobie przynajmniej domieszkę waraskiej krwi.