Sepet Zachodni: Różnice pomiędzy wersjami
m |
|||
| (Nie pokazano 7 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
==Populacja== | ==Populacja== | ||
| − | Sepet Zachodni jest najrzadziej zaludnionym regionem Mhasalu, jeśli zaś chodzi o jej rozkład etniczny, składają się na nią przede wszystkim dwie grupy. Pierwszą są [[Mhasalowie]], stanowiący liczebnie większość populacji sepetu. Zamieszkują wyłącznie południe, skupiając swe osadnictwo głównie w dolinach rzecznych, zwłaszcza doliny rzeki Naqadah oraz Daqhar. Osadnictwo mhasalskie<ref>Czy wręcz mhasalska kolonizacja.</ref> na tym obszarze jest względnie niedawne, z wyjątkiem okolic Drugiej Katarakty, gdzie ma długą historię. Nawet w czasach współczesnych nie sięga ono jednak na północ od Trzeciej Katarakty. | + | [[Plik:Lapis lazuli, a complex mineral mixture.jpg|thumb|right|300px|Lapis lazuli oraz wyroby z niego wykonane są silnie związane z kulturą nahrydżycką, a częściowo także mhasalską. Stanowią również, razem z ultramaryną, główny towar eksportowy Sepetu Zachodniego.]] |
| + | |||
| + | Sepet Zachodni jest najrzadziej zaludnionym regionem Mhasalu, jeśli zaś chodzi o jej rozkład etniczny, składają się na nią przede wszystkim dwie grupy. Pierwszą są [[Mhasalowie]], stanowiący liczebnie większość populacji sepetu. Zwie się ich powszechnie Mieszkańcami Pogranicza. Zamieszkują wyłącznie południe, skupiając swe osadnictwo głównie w dolinach rzecznych, zwłaszcza doliny rzeki Naqadah oraz Daqhar. Osadnictwo mhasalskie<ref>Czy wręcz mhasalska kolonizacja.</ref> na tym obszarze jest względnie niedawne, z wyjątkiem okolic Drugiej Katarakty, gdzie ma długą historię. Nawet w czasach współczesnych nie sięga ono jednak na północ od Trzeciej Katarakty. Mimo to, Mieszkańcy Pogranicza wytworzyli charakterystyczną oraz odrębną tożsamość. | ||
Rdzennymi mieszkańcami obszaru, podobnie jak całej [[Wyżyna Nahryjska|Wyżyny Nahryjskiej]], są [[Nahradżyci]]. W zależności od punktu widzenia są oni albo jednym ludem, posługującym się rożnymi dialektami wspólnego języka, lub szeregiem blisko ze sobą spokrewnionych ludów, złączonych ze sobą wspólną religią, kulturą, językiem oraz historią. Pomimo tego, że pod względem ogólnej liczebności znacząco ustępują Mhasalom, Nahradżyci stanowią większość na ogromnych obszarach Sepetu Zachodniego, zwłaszcza trudniej dostępnych obszarów wyżynnych i górskich. Nie są w żaden sposób spokrewnieni z Mhasalami, są za to ostatnimi potomkami wielkiej niegdyś cywilizacji. Centrum nahradżyjskiej kultury jest miasto [[Ndatang]], będące zarazem jednym z nielicznych nahradżyjskich miast - lud ten żyje zwykle w rozproszonych wioskach i miasteczkach. | Rdzennymi mieszkańcami obszaru, podobnie jak całej [[Wyżyna Nahryjska|Wyżyny Nahryjskiej]], są [[Nahradżyci]]. W zależności od punktu widzenia są oni albo jednym ludem, posługującym się rożnymi dialektami wspólnego języka, lub szeregiem blisko ze sobą spokrewnionych ludów, złączonych ze sobą wspólną religią, kulturą, językiem oraz historią. Pomimo tego, że pod względem ogólnej liczebności znacząco ustępują Mhasalom, Nahradżyci stanowią większość na ogromnych obszarach Sepetu Zachodniego, zwłaszcza trudniej dostępnych obszarów wyżynnych i górskich. Nie są w żaden sposób spokrewnieni z Mhasalami, są za to ostatnimi potomkami wielkiej niegdyś cywilizacji. Centrum nahradżyjskiej kultury jest miasto [[Ndatang]], będące zarazem jednym z nielicznych nahradżyjskich miast - lud ten żyje zwykle w rozproszonych wioskach i miasteczkach. | ||
==Kluczowe miejsca== | ==Kluczowe miejsca== | ||
| − | *Stela graniczna faraona | + | *Stela graniczna faraona Nhēpēriša nad Drugą Kataraktą |
*Miasto i kopalnie [[Rataqes]] | *Miasto i kopalnie [[Rataqes]] | ||
*Wielki wodospad Nhardī | *Wielki wodospad Nhardī | ||
| Linia 41: | Linia 43: | ||
==Stereotypy== | ==Stereotypy== | ||
| − | Sepet Zachodzi postrzegany jest przez Mhasalów za dziki i niebezpieczny, wręcz barbarzyński, wyraźnie obcy, kryjący jednak w swoim wnętrzu wielkie bogactwa. Historycznie, jako Nahr, obszar ten był krainą oddzielną od Mhasalu, zwykle z nim skonfliktowaną. Również obecnie traktowany jest często jako oddzielny i obcy, jednocześnie należący do Mhasalu i niebędący jego częścią. Do rdzennych Nahradżytów podchodzi się nieufnie i z dystansem, czczą oni bowiem dziwnych i dawno zapomnianych bogów, składając im w starożytnych ruinach mroczne ofiary. Mhasalowie traktują ich z nieukrywaną wyższością, choć jednocześnie z obawą. Nahradżyjski niewolnik może się bowiem okazać mściwy i zdradliwy, najlepiej jest więc mieć ich pod ścisłą kontrolą lub trzymać się od nich z daleka. | + | Sepet Zachodzi postrzegany jest przez Mhasalów za dziki i niebezpieczny, wręcz barbarzyński, wyraźnie obcy, kryjący jednak w swoim wnętrzu wielkie bogactwa. Mieszkańcy Pogranicza są zaś twardzi i nieufni, często przedstawiani są natomiast jako obrońców mhasalskiej cywilizacji przed dzikością i barbarzyństwem zewnętrznego świata. Historycznie, jako Nahr, obszar ten był krainą oddzielną od Mhasalu, zwykle z nim skonfliktowaną. Również obecnie traktowany jest często jako oddzielny i obcy, jednocześnie należący do Mhasalu i niebędący jego częścią. Do rdzennych Nahradżytów podchodzi się nieufnie i z dystansem, czczą oni bowiem dziwnych i dawno zapomnianych bogów, składając im w starożytnych ruinach mroczne ofiary. Mhasalowie traktują ich z nieukrywaną wyższością, choć jednocześnie z obawą. Nahradżyjski niewolnik może się bowiem okazać mściwy i zdradliwy, najlepiej jest więc mieć ich pod ścisłą kontrolą lub trzymać się od nich z daleka. |
Dla [[Ajdyniriańczycy|Ajdyniriańczyków]] obszar Sepetu Zachodniego stanowi odległe lecz cenne pogranicze Imperium, słynące z pradawnych ruin oraz pięknych błękitnych kamieni. Owiane jest niemal mityczną tajemnicą, miasto [[Ndatang]] stanowi zaś przysłowiowy koniec świata<ref>Powiedzenie "udać się do Ndatang i z powrotem" stanowi synonim ogromnego trudu lub poświęcenia w celu osiągnięcia czegoś, które pomimo wszelkich przeciwności kończy się sukcesem.</ref>. Jednocześnie jest ono symbolem czegoś dziwnego, starego, na swój sposób także niepokojącego. | Dla [[Ajdyniriańczycy|Ajdyniriańczyków]] obszar Sepetu Zachodniego stanowi odległe lecz cenne pogranicze Imperium, słynące z pradawnych ruin oraz pięknych błękitnych kamieni. Owiane jest niemal mityczną tajemnicą, miasto [[Ndatang]] stanowi zaś przysłowiowy koniec świata<ref>Powiedzenie "udać się do Ndatang i z powrotem" stanowi synonim ogromnego trudu lub poświęcenia w celu osiągnięcia czegoś, które pomimo wszelkich przeciwności kończy się sukcesem.</ref>. Jednocześnie jest ono symbolem czegoś dziwnego, starego, na swój sposób także niepokojącego. | ||
Aktualna wersja na dzień 18:31, 2 sty 2021
| Anoret Pharrāuhatetah 𐦪𐦥𐦥𐦪𐦠𐦾𐦢 𐦥𐦾𐦲 |
Podział administracyjny Mhasalu |Sepet Północny · Sepet Zachodni · Sepet Południowy · Sepet Środkowy · Sepet Wschodni · Królewskie Miasto Gora · Pierwszy Sepet |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sepet Zachodni (ajd. Shebad Ťaliyoni [ʂɛ'bad t'ali'jɔɲi], mhs. 𐦥𐦢𐦬 𐦥𐦳𐧈𐦤 Wēšet Sephet [we:'ʃet se'pʰet]) — jeden z sepetów (prowincji) składających się na Mhasal, znajdujący się na zachodzie krainy, od czego bierze swoją nazwę. Obejmuje tereny w znacznej części trudne i górzyste, wchodzące w skład podnóży oraz południowych części Wyżyny Nahryjskiej. Jest tym samym najmniej zaludnionym regionem Mhasalu. Jedyne obszary o gęstszym zaludnieniu skupiają się nad rzeką Naqadah, na południe od Trzeciej Katarakty. W głębi terenów górsko-wyżynnych, oddalonych od głównych miast, znajdują się jednak znaczne pokłady lapis lazuli, materiału niezwykle rzadkiego i cennego. Pokłady mhasalskie, znajdujące się właśnie w Sepecie Zachodnim, uznawane są za najlepszej jakości na świecie. Wydobywa się tam bloki lapis lazuli mogące warzyć nawet 100 kg, produkuje się także ultramarynę[2]. W Sepecie Zachodnim wydobywa się również turkus oraz niektóre metale.
Kynografia
Sepet Zachodni składa się w przeważającej większości z trudnych oraz kamienistych terenów wyżynnych i górskich, stanowi bowiem południową część Wyżyny Nahryjskiej. Najwyższe szczyty przekraczają wysokość 5km nad poziomem morza. W regionie tym bierze swoje źródło wiele rzek, spośród których najważniejszymi są płynąca na północ 𐦩𐦰𐦬 𐦨𐦾𐦠𐦲 Nāurem Sāl [nɒ:'ɾem 'sa:l] (trg. Meís Smitórì [meɪ̯s˧˨˦ smi˧.to˨˦.ri˦˨][3]) oraz płynąca na południe 𐦩𐦰𐦬 𐦪𐦡𐦮𐦲 Naqadah Sāl [naqa'dah 'sa:l], zwana zwykle skrótowo Naqadah. W Sepecie Zachodnim rozpoczynają się również dopływy Naqadah, przede wszystkim 𐦣𐦡𐦾𐦲 Nhardī (nahradżyjskie: Ngar-Də), 𐦾𐦮𐦡 Daqhar oraz 𐦥𐦾𐦳𐦩 Lišrith. Tworzą one doliny rzeczne, w których koncentruje się znaczna większość populacji, zwłaszcza w dolinie Naqadah. Często spotkać można też rzeki okresowe, takie jak płynące na południowy-zachód 𐦧𐧇𐦾𐦳 𐦥𐧈𐦥 Tēti Širrōk oraz 𐦧𐧇𐦾𐦳 𐦪𐦨𐦬 Ismeh Širrōk.
Gleba w Sepecie Zachodnim jest gorszej jakości niż na obszarach położonych w dole rzeki, a zwłaszcza w środkowym Mhasalu. Rolnictwo jest cięższe, przynosi też znacznie mniej plonów. Powodzie są częstsze i bardziej niebezpieczne, przede wszystkim latem, wraz z nadejściem opadów. W przeciwieństwie do innych części Mhasalu nie przynoszą też żyznych osadów wspomagających rolnictwo lecz wypłukują glebę, nosząc ją w dół rzek. Charakterystycznym dla Sepetu Zachodniego jest widok upraw tarasowych, wywodzących się z rdzennej dla tego obszaru ludności nahradżyjskiej. Przez tysiąclecia wytworzyli oni metody znacząco ułatwiające uprawę w ciężkich warunkach Wyżyny Nahryjskiej.
Sporą cześć prowincji porastają całoroczne górskie lasy. Prócz terenów położonych na samym południu prowincji, w okolicach Drugiej Katarakty, żadna cześć Sepetu Zachodniego nie pustynnieje całkowicie, bez względu na porę roku. Obszar lasów przez cały rok zwiększa i zmniejsza się, a trawy zielenieją się lub usychają, ujawniając kamieniste podłoże, Wyżynę Nahryjską nigdy jednak nie pokrywają piaski pustyni.
Populacja
Sepet Zachodni jest najrzadziej zaludnionym regionem Mhasalu, jeśli zaś chodzi o jej rozkład etniczny, składają się na nią przede wszystkim dwie grupy. Pierwszą są Mhasalowie, stanowiący liczebnie większość populacji sepetu. Zwie się ich powszechnie Mieszkańcami Pogranicza. Zamieszkują wyłącznie południe, skupiając swe osadnictwo głównie w dolinach rzecznych, zwłaszcza doliny rzeki Naqadah oraz Daqhar. Osadnictwo mhasalskie[4] na tym obszarze jest względnie niedawne, z wyjątkiem okolic Drugiej Katarakty, gdzie ma długą historię. Nawet w czasach współczesnych nie sięga ono jednak na północ od Trzeciej Katarakty. Mimo to, Mieszkańcy Pogranicza wytworzyli charakterystyczną oraz odrębną tożsamość.
Rdzennymi mieszkańcami obszaru, podobnie jak całej Wyżyny Nahryjskiej, są Nahradżyci. W zależności od punktu widzenia są oni albo jednym ludem, posługującym się rożnymi dialektami wspólnego języka, lub szeregiem blisko ze sobą spokrewnionych ludów, złączonych ze sobą wspólną religią, kulturą, językiem oraz historią. Pomimo tego, że pod względem ogólnej liczebności znacząco ustępują Mhasalom, Nahradżyci stanowią większość na ogromnych obszarach Sepetu Zachodniego, zwłaszcza trudniej dostępnych obszarów wyżynnych i górskich. Nie są w żaden sposób spokrewnieni z Mhasalami, są za to ostatnimi potomkami wielkiej niegdyś cywilizacji. Centrum nahradżyjskiej kultury jest miasto Ndatang, będące zarazem jednym z nielicznych nahradżyjskich miast - lud ten żyje zwykle w rozproszonych wioskach i miasteczkach.
Kluczowe miejsca
- Stela graniczna faraona Nhēpēriša nad Drugą Kataraktą
- Miasto i kopalnie Rataqes
- Wielki wodospad Nhardī
- Miasto, ruiny oraz kopalnie w Ndatang
- Nahradżyjskie ruiny w Herrakethiš
Stereotypy
Sepet Zachodzi postrzegany jest przez Mhasalów za dziki i niebezpieczny, wręcz barbarzyński, wyraźnie obcy, kryjący jednak w swoim wnętrzu wielkie bogactwa. Mieszkańcy Pogranicza są zaś twardzi i nieufni, często przedstawiani są natomiast jako obrońców mhasalskiej cywilizacji przed dzikością i barbarzyństwem zewnętrznego świata. Historycznie, jako Nahr, obszar ten był krainą oddzielną od Mhasalu, zwykle z nim skonfliktowaną. Również obecnie traktowany jest często jako oddzielny i obcy, jednocześnie należący do Mhasalu i niebędący jego częścią. Do rdzennych Nahradżytów podchodzi się nieufnie i z dystansem, czczą oni bowiem dziwnych i dawno zapomnianych bogów, składając im w starożytnych ruinach mroczne ofiary. Mhasalowie traktują ich z nieukrywaną wyższością, choć jednocześnie z obawą. Nahradżyjski niewolnik może się bowiem okazać mściwy i zdradliwy, najlepiej jest więc mieć ich pod ścisłą kontrolą lub trzymać się od nich z daleka.
Dla Ajdyniriańczyków obszar Sepetu Zachodniego stanowi odległe lecz cenne pogranicze Imperium, słynące z pradawnych ruin oraz pięknych błękitnych kamieni. Owiane jest niemal mityczną tajemnicą, miasto Ndatang stanowi zaś przysłowiowy koniec świata[5]. Jednocześnie jest ono symbolem czegoś dziwnego, starego, na swój sposób także niepokojącego.
Przypisy
- ↑ Rok 8973 kalendarza wspólnego.
- ↑ Niebieski pigment mineralny, stosowany do produkcji farb, lakierów i emalii oraz jako środek barwiący wielu innych substancji. Ceniona z powodu intensywności swojego koloru oraz odporności na światło i substancje zasadowe.
- ↑ Dosłownie: rzeka wygięta w łuk.
- ↑ Czy wręcz mhasalska kolonizacja.
- ↑ Powiedzenie "udać się do Ndatang i z powrotem" stanowi synonim ogromnego trudu lub poświęcenia w celu osiągnięcia czegoś, które pomimo wszelkich przeciwności kończy się sukcesem.