Spatium

        Spatium (z łac. przestrzeń) - projekt fantastyczny, którego założeniem jest opracowanie kolosalnej przestrzeni, która będzie dostępna do eksploracji przez każdą osobę, i o nieinwazyjnej, uniwersalnej fabule. Na dzień dzisiejszy, Spatium jest w stanie pomieścić szacunkowo 1,5 * 10¹⁵ gwiazd i 3 * 10¹⁵ planet skalistych, i zarówno realistycznie traktując odległości oraz trudności nawigacyjne, jak i dopuszczając przeróżne poziomy rozwoju technologicznego, pozwala zarówno na opracowywanie fantastycznych światów mających kontakt ze sobą, jak i żyjących w izolacji. Projekt jest nieodłącznie związany z korzystaniem z programu nawigacyjnego Space Engine Władimira Romaniuka.

Przestrzeń

Spatium odnosi się do pustej przestrzeni otaczającej około pięć izolowanych galaktyk. Przestrzeń ta nazywana jest pustką i znajduje się w wielkoskalowym kosmosie pomiędzy bogatymi w galaktyki filamentami.
        Pięć galaktyk znajduje się we w miarę podobnej odległości od siebie, ale te odległości, na możliwości cywilizacyjne, są kolosalne. Same odległości pomiędzy miliardami gwiazd w poszczególnych galaktykach są wystarczająco ogromne, a gwiazd jest tak dużo, że jest, dla przykładu, możliwe stworzenie imperium gwiezdnego, które obejmie tysiące układów tętniących życiem, ale w skali poszczególnej galaktyki będzie to ziarnko piasku widziane z odległości kilometrów.
        Za pomocą proceduralnego generowania układów kosmicznych oraz rozsądnego katalogowania ich, program Space Engine pozwala doświadczyć wyżej wymienionych cech. Generuje układy słoneczne, planety z ich topografią i rozkładem kontynentów, i nadaje numery, które pozwalają innemu światotwórcy odwiedzić ten system pod warunkiem, że korzysta on z tej samej wersji programu.
        Ze względu na bogactwo silnie izolowanego od siebie terenu, jest możliwe w ramach jednego projektu tworzyć zarówno światy znane z literatury fantastycznej (w klimacie starożytności lub średniowiecza), jak i głębokiego science-fiction, gdzie w pierwszym przypadku wystarczy zignorować resztę kosmosu, a w drugim wybrać sobie poziom rozwoju cywilizacyjnego, aby móc podróżować na danym poziomie. Warto zaznaczyć, że z punktu widzenia eksploracji nie ma dużej różnicy czy ograniczamy się do pewnego sektora w galaktyce, czy szukamy po całym wszechświecie - materiały i formy życia mają taką saą szansę się w sąsiedztwie, co i po drugiej stronie kosmosu.

Założenia

Oto uniwersalne założenia projektu Spatium:

1. Projekt Spatium ma miejsce w pięciu galaktykach w pustce pomiędzy filamentami galaktyk.
2. Projekt może mieć zupełnie znikome znaczenie dla konkretnego uniwersum.
3. Uniwersa podpięte pod projekt Spatium muszą dzielić tę samą, niżej określoną, nieinwazyjną fabułę.
4. Uniwersa podpięte pod projekt Spatium muszą mieć określone swoje miejsce w kosmosie w Space Engine.
   1. Wersja programu Space Engine musi być jednakowa dla wszystkich.
5. Wyżej wymienione nie muszą w żaden sposób oddziaływać z innymi światami, niezależnie od ich poziomu cywilizacyjnego, jeżeli tego nie chcą.
6. Projekt jest wyłącznie aprioryczny.
   1. Należy zachować rozsądny realizm. Nie ma problemu z wykorzystywaniem ludzi lub humanoidów do wielu lub większości projektów. Niedopuszczalne są za to sytuacje, w których nawiązujemy do elementów kultury ziemskiej, takich jak USA, Rosja, Chiny, Brazylia.
   2. To samo dotyczy języków używanych w tych światach.
   3. Dopuszczalne są projekty komediowe, o ile taki świat jest izolowany i nie będzie miał kontaktu z innymi, i pozostanie nieodkryty przez nikogo.
7. Dostępne są następujące poziomy rozwoju technologicznego:
   1. Prymitywny (brak panowania nad ogniem),
   2. Prehistoryczny (brak panowania nad metalem),
   3. Starożytny (opanowanie pisma lub powstanie zaawansowanych cywilizacji),
   4. Średniowieczny (masowe wykorzystywanie broni miotających i wprowadzenie broni palnej),
   5. Renesansowy (zaawansowana broń palna lub inna miotająca, odkrycia topograficzne, wyraźna przewaga tej kultury nad innymi),
   6. Nowożytny (rewolucja przemysłowa),
   7. Steampunk lub epoka pary (prymitywne lotnictwo, łodzie podwodne, pojazdy pancerne, gazy bojowe),
   8. Epoka atomowa (pierwsza broń masowego rażenia, gwałtowny rozwój lotnictwa),
   9. Epoka elektroniczna (komputer klasyczny),
   10. Epoka lokalnych badań (sondy w sąsiednim systemie, proste stacje kosmiczne, dobra świadomość okolicznego kosmosu),
   11. Epoka lokalnego układu słonecznego (kolonie na księżycach i/lub sąsiednich planetach, napęd klasyczny),
   12. Wczesna epoka napędu warp (prymitywny napęd warp),
   13. Epoka napędu warp (do warp 5 wg skali z uniwersum Star Trek),
   14. Epoka skutecznego napędu warp (do warp 9,5 wg skali z uniwersum Star Trek),
   15. Epoka transwarp i Quantum Slipstream Drive (podróże pomiędzy konkretnymi galaktykami możliwe do pokonania w dwa lata).
8. Dany świat może mieć mieszany rozwój technologiczny lub być trudnym do skategoryzowania. Jedyną istotną informacją do określenia jest możliwość interakcji z sąsiednimi systemami.

Uniwersalna historia

W pięciu galaktykach rozwinęło się kilka milionów kultur. Jedne pozostały na zawsze na swoich planetach, nieświadome szerokiego kosmosu, inne zaś wyszły do gwiazd i odnalazły drogę do siebie. Prowadzono handel, wojny, kolonizację, sztukę, naukę. Życie pojawiało się, i trwało lub umierało z rozmaitych powodów, i tak przez miliony lat.
        W jednym miejscu nieznana cywilizacja stworzyła tak zaawansowane maszyny, że przeżyły one cywilizację, która je stworzyła. Maszyny te, obdarzone prostymi emocjami, rozwinęły przez wieki własny system ochrony życia. Na planecie, którą teraz władały, zaczęto produkcję nanobotów. Z czasem, ci mikroskopijni przyjaciele życia zmienili materiał, z którego byli zrobieni, wykorzystując rozmaite, nieznane efekty na poziomie kwantowym, i zupełnie przestali być wykrywalni dla istot inteligentnych.
        Owe mechanizmy rozprzestrzeniły się po wielu systemach planetarnych i po milionach lat pokonały odległość międzygalaktyczną i objęły swoim zasięgiem prawie całą lokalną gromadę. Nieznanym i niewykrytym sposobem w różny sposób pomagały organizmom, uzależniając je od siebie. Miliony kultur kwitły, a najbardziej zaawansowane z nich prowadziły badania głębokiego kosmosu, nawiązując kontakt z pobliskimi galaktykami.
        W pewnym momencie coś poszło nie tak i organizmy zmarły, nagle wyłączając się wszystkie jednocześnie. Doprowadziło to do masowego wymierania, w trakcie którego ponad 95% życia w grupie lokalnej wymarło. Niektóre kultury jednak nie miały styczności z nanomechanizmami lub korzyści z nich płynące był słabe, więc przeżyły. Te, które przetrwały kataklizm, radzą sobie obecnie same, poszukując surowców pośród wraków i ruin po morzu wymarłych kultur.