Szablon:Tatextintro

Tangia w regionie

        Tangia (ay. Τανγυα /'taŋwa/ "Tangua", bu. Tañu /taŋu/, mhn. μα Τανὲμά), Państwo Tangijskie (ay. Τηλεα υ Τανγυα /'tejlea i 'taŋwa/, mhn. μα Τήλεά υ Τανὲμά) - unia polityczna położona na wyspie o tej samej nazwie i na terytoriach zależnych, skonsolidowana na płaszczyźnie infrastrukturalnej, religijnej, ideologicznej, militarnej, językowej i kulturowej, a zdecentralizowana w poziomie politycznym i ekonomicznym. Kierowana jest przez cesarza reprezentującego religię karai, który stoi na czele rady państwowej, składającej się z przywódców poszczególnych państw związkowych/prowincji, którymi mogą być królowie, prezydenci czy wodzowie plemion. Zamieszkany w większości przez naród zwany Tangijczykami. Symbolem narodowym jest księżyc Likaon na granatowym, nocnym niebie, a także kusza, oraz luminescencyjna maź wykorzystywana do dekoracji wielu przedmiotów. Na wyspie o tej samej nazwie występują olbrzymie pancerniki. Kolonie tangijskie to kontynentalna Buania oraz wyspy Akeira, Hiranea i Atirai. Sąsiaduje z Szurem i Pinu od południa, Dzikimi Ziemiami Kanisji na południowym wschodzie, Sechtem na wschodzie i Państem Neszów od północy.

Tangia jest państwem wysoko rozwiniętym, z dobrze opanowaną sztuką pisma, jest największym dostawcą papieru i atramentu w tej części świata. Ceniona jest też miejscowa metaloplastyka. Kraj jak na swoje czasy (2598 ET czy 9509 EK to poziom cywilizacyjny spomiędzy 1650 - 1750 na Ziemi) wybitnie opanował optykę, ale technologię produkcji lunet i teleskopów strzeże dla siebie. Położone w szerokościach okołorównikowych, nad morzem, jest bogate w drzewa, w tym w kauczuk, w Tangii znana i rozpowszechniona jest guma, stosowana m.in. w obuwiu, wężach na płyny i uszczelkach. Państwo policyjne, gdzie największe znaczenie ma armia. Tangia posiada olbrzymią flotę (tzw. Takatoa), być może największą na świecie, i na morzu jest prawie niepokonana. Na lądzie Tangia również bywa groźna, ale bardziej rozwinięte państwa potrafią ją pokonać. Szczyci się swoimi obserwatoriami oraz błyskawiczną komunikacją na znaczne odległości dzięki impulsom światła nadawanym pomiędzy górami, tzw. Tangijska Sieć Świetlna. Cywilizacyjnie, zachwalane jest Dziesięć Cudów Tangii, obiekty historyczne, osiągnięcia cywilizacyjne i instytucje, które budzą ponadprzeciętne uznanie na arenie międzynarodowej.

Jako słabości Tangii zazwyczaj podaje się przeludnienie, które w połączeniu z gorącym, wilgotnym klimatem jest przyczyną okresowo wybuchających, zbierających poważne żniwo epidemii, są niedobory żywności i medykamentów, a także drewna, które ogromna machina floty wojennej wykorzystuje do okrętów. Te materiały kraj musi importować. Klasyczne wady merkantylizmu z przesadnym przywiązaniem do złota oraz agresywna polityka handlowa oparta o blokady, embarga i monopole, a także po prostu o wyzysk, powodują niepokoje w koloniach. Kraj stosuje niewolnictwo i toleruje poligamię. Tangia stosuje łącznie ponad 10 różnych systemów walutowych, które osłabiają handel wewnętrzny i narażają państwo na obniżenie ścigalności podatków. Armia lądowa jest liczna i silna, ale niedostatecznie wyposażona i potrafi polec z bardzo dobrze wyposażonym, wyszkolonym krajem z wysokim morale. Izolacjonizm morski hamuje rozwój. Tangia też boryka się z klasycznym problemem młodych imperiów kolonialnych, wynikającym z nowego wyzwania jakim są ogromne odległości od kraju macierzystego i czas potrzebny na ich pokonanie.

Tangię jako projekt prowadzi Canis. Jest jednym z pierwszych państw projektu Kyon. Jest najbardziej rozwiniętym projektem tego autora, nie tylko z uwagi na ilość tekstu i dbałość o szczegóły, ale także na matematyczne podejście do demografii i gospodarki, z zależnością statystyk od siebie. Demografia jest rozbijana "od góry do dołu" na coraz drobniejsze grupy społeczne, do których dopisywane jest wynagrodzenie. Na podstawie tych działań udaje się ustalić wiele szczegółów, które do tej pory przy takich projektach były tylko mglistymi domysłami. Za kolonię Buania odpowiada Kazimierz.