Szyszenia

R3   Państwo conworldu KYON.   5
Królestwo Szyszenii
Чишего̄ск гу̃фaԉе̃ [t͡ʃiçeχo:sk χúɸalˠˀé]
8973 EK
200px Flaga Republiki Surd	200px Herb Republiki Surd
{{{jedna flaga}}}
Szyszenia na świecie (ciemny fiolet)
Polityka
Stolica	Jál
Húfaré (szysz. Pan-Słońce) lub Xepa-húfa (ols. Pan-Słońce) - de facto król olseski	Tan II (król olseski)
Ustrój	monarchia despotyczna w unii personalnej z Olsenią
Porządek prawny	prawo spisane
Ustawa zasadnicza	{{{ustawa zasadnicza}}}
Zbiory praw	{{{zbiory praw}}}
Język urzędowy:	szyszeński; olseski
Początek	1971 EK zjednoczenie plemion szyszeńskich - powstanie I Państwa Szyszeńskiego
Koniec państwa	?
Demografia
Ludność 8973 EK	5 000 000 stolica Jál: 400 000
Narodowości	Szyszeni, Olsowie, Kauradowie, Tambinowie
Języki używane:	olseski; kauradzki; tambimski; rubański;
Średnia dł. życia	44 lat ziemskich
Wiara
Religia państwowa	religia szyszeńska, lsaapizm
Religia dominująca	{{{religia dominująca}}}
Typ religii	?
Siła wyższa lub panteon	?
Najważniejsze ośrodki kultu	XXX Inne: XXX
Poziom wolności wyznania	duża
Inne religie	religia kauradzka, wierzenia staroszyszeńskie
Geografia i natura
Położenie na świecie	{{{regiony}}}
Powierzchnia	??? ??? ??? km²
Stefy klimatyczne	{{{klimat}}}
Gospodarka
Kraje eksportu	Olsenia, Ajdynir, Rubania, Erutia, Taurum, Surd
Towary eksportowe	produkty rolnicze, kamienie szlachetne, wielbłądy, konie, medykamenty
Kraje importu	Olsenia, Ajdynir, Rubania, Erutia, Taurum, Surd
Towary importowe	żywność, guma, papier, maź luminescencyjna, proch, żagle, ubrania, węgiel drzewny, drewno, wyroby drzewienne (meble, ozdoby, przedmioty użytkowe), pasteryzowana i sproszkowana żywność, instrumenty muzyczne (strunowe i dęte)
System monetarny	scentralizowany oparty na srebrze
Waluta	1 sun = 100 torów oraz 1 pyd = 144 lżofów (zofów)
Kod waluty	SZS oraz OLP
{{{motto}}}
Ewolucja
◀ IV Państwo Szyszeńskie VI Państwo Szyszeńskie ▶

Szyszenia, ols. Xixe - despotyczna monarchia dziedziczna w unii personalnej z Olsenią. Jest jedną z czterech części Monarchii, najbardziej wysuniętą na północ. Szyszenia dzięki swojemu położeniu na pograniczu posiada silną armię lądową, która wykorzystuje masowo broń dalekosiężną. Na tych terenach powstawało jedno z najstarszych kyońskich państw.

Księstwa szyszeńskie

Zaznaczone miasta wraz z granicami poszczególnych księstw. Jasnym zielonym zaznaczono granice przebiegające na rzekach.

Szyszenia jest podzielona na osiem dużych księstw. Nazwy księstw wywodzone są od nazw największych miejscowości danej krainy. Każde księstwo posiada, bardziej lub mniej różniące się od ogólnoszyszeńskiego, prawodawstwo i sądownictwo. Księstwa mogą posiadać także osobną armię, jednak muszą wystawić odpowiednią liczbę mężczyzn do armii Królewskiej.
Księstwa szyszeńskie:

• Księstwa Dolnej Szyszenii:
  • Jál (szysz. Йа̃љ [jálʲ])- prowincja stołeczna
  • Hbĕl (szysz. Бе̄л [be:l])
  • Féntis (szysz. Фе̃ԋԏис [ɸénˠˀtˠˀis])
• Księstwa Środkowej Szyszenii:
  • Hútexáb (szysz. Ху̃жа̄б [xúd͡ʒa:b])
  • Vúbaxad (szysz. Му̃бажад [múbad͡ʒad])
• Księstwo Południowej Szyszenii:
  • Tiḱit (szysz. Тиԟит [tiqit])
• Księstwa Zachodnie - podporządkowane bezpośrednio Panu-Słońce:
  • Adănaj (szysz. Аƾата̃най [ad͡ɮˠatánaj])
  • Húv (szysz. Ґуў [ɣuw])

Podział na poszczególne księstwa wynika z tradycji oraz historii. Księstwa Dolnej Szyszenii są kolebką cywilizacji i kultury szyszeńskiej. Od początku istnienia tej kultury, terytoria te należały do Szyszenów. Tutaj można także znaleźć najważniejsze zabytki szyszeńskie, takie jak piramidy schodkowe na wyspach delty rzeki Korany. Te tereny są także jednymi z najbardziej żyznych w tej części Kyonu. Księstwa Szyszenii Środkowej charakteryzują się małą gęstością zaludnienia, wielkimi nadbrzeżnymi polami oraz terenami stepowo-sawannowymi. Tutaj zachowały się najbardziej archaiczne elementy kultury szyszeńskiej. Szczególnie kultura księstwa Hútexáb zachowa wiele elementów nieobecnych już w granicach delty Korany, takich jak: elementy szamanistyczne w religii szyszeńskiej, ustne opowieści czy archaiczne cechy miejscowego języka. Południowa Szyszenia z kolei posiadła wiele wpływów pobliskiej kultury olseskiej i tambimskiej. Tutejsza mowa też najbardziej różni się od normy literackiej języka szyszeńskiego. Księstwa Zachodnie są zaś tworami świeżymi, które powstały w obawie przed Kauradami. Bezpośrednia jurysdykcja tych terytoriów podlega pod króla Olsów oraz sztab armii olseskiej.

Historia państwa

I Państwo Szyszeńskie

Największy zasięg I Państwa Szyszeńskiego

I Państwo Szyszeńskie powstało w 1971 EK. Ówczesny władca - Meneres (szysz. Менеԉес [menelˠˀes]) doprowadził do zjednoczenia szyszeńskich plemion w delcie Korany. Z tego okresu pochodzą pierwsze pisane dokumentu na wschodzie Kyonu. Wedle obecnej wiedzy państwo te było zdolne do handlu z Rubanią oraz Felżą drogą morską oraz wzdłuż rzeki Korany - aż po tereny dzisiejszego Ajdyniru. Mieszkańcy ówczesnej Szyszenii byli politeistami, ze złożonym panteonem bóstw i demonów. Ku ich czci stawiano pierwsze kaplice i świątynie. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie ich pozostałości oraz przekazy pisane na ich temat. Po niespełna trzystu latach ziemskich I Państwo Szyszeńskie upadło. Wydarzenie te zbiegło się z początkiem Wschodniej Wielkiej Wędrówki Ludów mniej więcej od 2809 EK. W przeciągu kilku kilkudziesięcioleci do Szyszenii docierają masy ludności ajniadzkie z południa. I Państwo Szyszeńskie upadło prawdopodobnie jeszcze przed przybyciem pierwszych przybyszy z południa. Pewne poszlaki z kolei prowadzą na trop zaginionej ajniadzkiej dynastii, która mogła współrządzić w ostanich latach I Państwa. Wiadomo na pewno, że elita ajniadzka opuszcza Szyszenię dopiero około 3345 EK

II Państwo Szyszeńskie - Złota Era

II Państwo Szyszeńskie u szczytu swej potęgi

Szyszenowie uciskani przez blisko 200 lat ziemskich przez obcą dynastię z południa doprowadzili do jej wygnania dzięki wspaniałemu geniuszu króla Szepa I Wybawiciel (szysz. Шепа I Ше̃ма[ʃepa u ʃéma]). Sytuacja w przededniu wybuchu powstania w królestwie była tragiczna. Kraj pustoszyły od kilku lat na przemian powodzie i susze, a przez to brakowało jedzenia by wyżywić dość ludne terytorium. Coraz bardziej zaogniała się sytuacja pomiędzy masami szyszeńskimi, a odrębnymi kulturowo i religijnie Ajniadami. Mimo, że element ajniadzki był mniej liczny od szyszeńskiego, to to właśnie on posiadał dobra państwa - od urzędów, przez kapłanów, po kopalnie metali szlachetnych w górze Korany. Ajniadzi także zarządzali majątkiem pól uprawnych, co utrudniało Szyszenom odpowiednią dystrybucję pożywienia. Mimo tych sporych różnic, dwieście lat ziemskich obecności obcego elementu, zmieniła oblicze Szyszenii. Doszło do rozwoju technologicznego państwa, religia szyszeńska przyjęła w swój poczet nowych, ajniadzkich, bogów, a język bogacił się o coraz to nowe zapożyczenia. Także kultura olseska, a w szczególności architektura, zmieniła swe oblicze. Z okresu obecności ajniadzkiej odziedziczone zostały monstrualnych rozmiarów świątynie bogów ajniadzkich. Szepa I, doprowadzając do wygnania obcej dynastii, sam był założycielem nowej dynastii - Szepańskiej. Szybko doprowadził do odzyskania władzy nad polami uprawnymi oraz urzędami, co doprowadziło do wykarmienia ludności. Byłe ajniadzkie świątynie zostały przekształcone na szyszeńskie. Tak na prawdę nie były nawet przebudowywane, po prostu zmieniano ich nazwy oraz rytuały, które w nich odprawiano. Za życia Szepy I Wybawiciela odzyskano w przybliżeniu terytoria I Państwa Szyszeńskiego. Król ten jako pierwszy przyjął w 3350 EK tytuł Pana-Słońce (szysz. Ху̃фаре̃ [xúɸaré]), co miało podkreślać jego wręcz boską pozycję wśród ludzi. Szepa I wsławił się także gruntowną przebudową państwa, która wkrótce umożliwi opanowanie terenów aż po Kozon. Syn Szepy I - Szepa II (szysz. Шепа II [ʃepa ɸu:]) do 3480 EK podbija wybrzeże obecnej Olsenii wtedy zamieszkiwane w znacnzej mierze przez Tambimów i przybyszy z Rubanii. W 3479 EK ma miejsce bitwa pod Frygą, które doprowadza do upadku zalążków państwa postkolonialnego na kontynencie Rubanów. W przeciągu kilkudziesięciu lat ziemskich kończy się Wielka Wędrówka Ludów na wschodzie, a jedynym hegemonem na Wschodzie pozostaje II Państwo Szyszeńskie. Stan ten trwa prawie 500 ziemskich lat. Wpływy szyszeńskie sięgają daleko poza terytoria przez Szyszenów zajmowane i przez nich zarządzane. Szyszenii mają w tym okresie częste kontakty handlowe z Rubanią oraz Felżą - głównie z Fylami. Mniejsza wymiana handlowa występuje także z Oranami i Szomemami, którzy są jedynymi pozostałymi krewniakami starożytnych Ajniadów. Rzadsze, ale także obecne są kontakty z potomkami Ajniadów znad Jeziora Szmaragdowego.

III Państwo Szyszeńskie

IV Państwo Szyszeńskie

V Państwo Szyszeńskie (obecnie)

Nazwy w językach obcych

język	nazwa państwa	pełna nazwa państwa	nazwa mieszkańca
języki ziemskie
polski	Szyszenia	Królestwo Szyszenii	Szyszen, Szyszenka, Szyszenowie
angielski	Shishenia	Shishenian Kingdom	Shishenian, Shishenians
śląski	Szyēnijŏ	Krōlestwo Szyēnie	Szyszēn, Szyszēnka, Szyszēni
języki kyońskie
olseski	Xixe	Afjĕrt Xixegs	Xixe
szyszeński	Чишего̄ [t͡ʃiçeχo:]	Чишего̄ск гу̃фaԉе̃ [t͡ʃiçeχo:sk χúɸalˠˀé]	Чишеге [t͡ʃiçeχe]
ajdyniriański
nuaryjski
ayu
murski
neszyjski
truski
wertyński
yuke

Państwa Kyonu w roku wspólnym (główna kategoria)

Ajdynir – Azenia – Ażerimowie – Âng Qo'or – Bolosja – Broci – Buania – Cesarstwo Poitów – Czerachowie – Dynastia Aralezejska – Dżaszir – Dżaugria – Emnaegnir – Erutia – Esmia – Giadur – Harenia – Harrun – Ilirion – Iszaria – Jalżpowie – Kadonia – Kauradowie – Kawelia – Kejren – Kǫl – Kuniecy – Lucja – Merawia – Mitenia – Mokucja – Monarchia Olsów (Olsenia – Surd – Rubania – Szyszenia) – Máktowie/Mugadir – Muria – Nuapaq – Nuaria – Państwo Neszów – Państwo Truskie – Pinu – Piri – Punyszowie – Raľuhhruş – Rikkadan – Sanżenia – Secht – Siedmiomieście¹ – Stojeziory – Sulimaq – Surandral – Północni Barbarzyńcy – Szur – Talonbat² – Tangia – Tarum – Taugrowie – Tjevangono – Unagurowie – Unia Lomarska – Wertynia – Wiraflycy – Wolne Księstwa – Zamb – Związek Bałaszasków – Związek Północny

¹ Siedmiomieście jest podmiotem prawa międzynarodowego równoważnym z państwami. ² Wszystkie miasta-państwa Talonbatu znajdują się de iure pod polityczną hegemonią miasta Tȝinur, jednak de facto każde z nich prowadzi niezależną politykę.