Tangia (złoty wiek)

Historia Tangii

Starożytność: prehistoria « Cywilizacja Marajska (1900-2600 « 2600-2900 « 2900-3300), państwa: Pongre · Lausza · Szok Su · Rangersze « Wieki Ciemne «  Średniowiecze: « okres Kaori: [NA][TO][LU][NO][OU][RE][KN][MA][TK][AK][HI][TI] « WWKK «  Nowożytność: « 6911-8843 « Rewolucja Kauczukowa « WS1 8843-8845 « Plan 30-letni « WS2 8877-8891 « 8891-8973 « 9000-9600 « 9600-9564 « WS3 9654-9662 « 9662-9750 « 9750-9867 « Impakt 9867 « ZWN 9867-9900 « WoN 9901-9999 (A) Nowoczesność: Akioka (1"00-1"59) « WNK 1"59-1"64 « Okupacja (1"59 - 1'319) « FTI (10.6k) « FTI (11k)

N1   Państwo conworldu KYON.   6
Imperium Wielkiej Tangii
ΤΑΥ·ΤΑΝΓΥΑΝΑ·ΤΗΛΑΝΛΕΡΑ
LATA 9654 - 9750
Flaga Tangii	Imperialny Emblemat Tangii
{{{jedna flaga}}}
Mapa administracyjna Tangii Tangia na świecie
Polityka
Stolica	Kun Atla
Cesarz	Yul-Yoa Aku Olo'o (Γιυλ-γιοα Ακυ Ολο'ο)
Ustrój	monarchia absolutna
Porządek prawny	prawo kazusowe
Ustawa zasadnicza	{{{ustawa zasadnicza}}}
Zbiory praw	{{{zbiory praw}}}
Język urzędowy:	ayu, buański (Buania)
Początek	umowa tang.-secht. z Magnis z 14 Ra'anau 9662
Koniec państwa	niepokoje społeczne 9751 EK
Demografia
Ludność (rok 9750 EK)	74 544 874 - 36 526 988 Kaori - 19 381 667 Buania - 7 752 667 Pinu - 4 472 692 Wyspy Zach. - 1 863 622 Atirai - 446 897 Ma'uri - 373 Dom. Antarkt. - 2 981 795 Ter. demark. Dz. Ziem - 1 118 173 Samodz. Takatoa
Narodowości	Tangijczycy (19 narodów, w tym Buańczycy i Atyrajczycy), Pinusi, Sechtońcycy, narody dewijskie, Szurowie, Neszowie, Murowie
Języki używane:	ayu, buański, inne
Średnia dł. życia	60 lat
Wiara
Religia państwowa	karaizm (~70%)
Religia dominująca	{{{religia dominująca}}}
Typ religii	system filozoficzno-religijny
Siła wyższa lub panteon	karai (energia wody)
Najważniejsze ośrodki kultu	Świątynia Naratajska, Talanga, Pięć Mędrców Inne: Świątynia pięciu aspektów w Taka'o (KNA), drewniana świątynia w Tirameng (KLU), Wielka Świątynia w Tau Rao (KKN)
Poziom wolności wyznania	znacznie ograniczona
Inne religie	Buae (YO), szamanizm tangijski (KMA, KTK), rdzenne animistyczne, pinuskie, atyrajskie, kērosutoccu
Geografia i natura
Położenie na świecie	Kanisja: wyspa Kaori, Pinu, wyspy zachodnie, Buania Dewia: Atirai Sfeniscja: Ma'uri, nowoces.
Powierzchnia	3 620 604 km² - 1 014 748 km² wyspa Kaori - 900 087 km² Buania - 1 058 701 km² Pinu - 109 tys. km² wyspa Atirai - 38,9 tys. km² wyspa Ma'uri - 7,6 tys. km² wyspa nowocesarska
Stefy klimatyczne	wybrzeża, lasy deszczowe, lasy umiarkowane, wysokie góry, pustynie
Gospodarka
Kraje eksportu	Secht, Szur, Państwo Neszów, Ajdynir
Towary eksportowe	szkło, papier, mapy, perły i biżuteria perłowa, okręty, kauczuk, heban tangijski, ruda żelaza, miedzi
Kraje importu	Secht, Szur, Państwo Neszów, Ajdynir
Towary importowe	żywność, drewno okrętowe i budowlane (mahoń, cedr), pasza, komponenty metalowe, złoto
System monetarny	oparty na parytecie złota (1 AOT = bulion 7,78g złota)
Waluta	aotai
Kod waluty	AOT
"ΛΥΤΑ ΝΙ ΦΑΡΙ - ΜΑ'Α ΧΑΤΥΑ ΧΑΡΙ"
Ewolucja
◀ Tangia rok 9640 Tangia rok 9866 ▶

Uwaga: Niniejszy artykuł traktuje o czasach wybiegających daleko w przyszłość od roku 8973 EK. Należy traktować go jako apokryf, a treść jako spekulację.

Nazwa kraju

Słowo "Tangia" (język ayu) czy "Tanema" (język mahan) są niejasnego pochodzenia. W czasach imperialnych spekulowano związek ze słowem "τανγα" tanga oznaczającym "mistrzostwo" albo "władzę" (por. "τανυ" tanu - władca), ale nawet w tych czasach powszechnie akceptowano pogląd, że jest to znacznie późniejsza interpretacja. Słowo "Tangia" pojawia się pierwszy raz podczas okresu Kaori w ośmiu tekstach lutafaryjskich, gdzie tym określeniem nazywano "ciepłe kraje mórz". Prawdopodobnie przez najstarszą część historii słowo "Tangia" oznaczało po prostu "świat", a potem Tangię. Po przyłączeniu Buanii do unii tangijskiej, wyspę Tangię nazwano wyspą Kaori, a słowem "Tangia" określano polityczny ustrój podległy cesarzowi.

Kraj nazywano też innymi określeniami:

• "Ταυαν υ λουρη" tawan i lourei - kraina szkła,
• "Τηλεα υ ομα'ε" teilea i oma'e - państwo kuszy,
• "Ρανγνα ταυαν" rangna tawan - świetlisty kraj.

Buańczycy nazywają kraj "Tañusy" /taŋusɯ/, gdzie człon "-sy" dotyczy państwa. W Sechcie nazywa się go w nscht. ܬܐܵܢܘ݅ Tānū. Ajdynir nazywa Tangię "Tāzhvanir" /ta:ʐvaˈɲir/.

Nazwy w różnych językach

język	nazwa państwa	pełna nazwa państwa	nazwa mieszkańca
języki ziemskie
Polski	Tangia	Cesarstwo Wielkiej Tangii	Tangijczyk
English	Tangia	Empire of Great Tangia	Tangian
języki kyońskie
Ayu	Τανγυα Tangua ['taŋ(g)wa]	Ταυ Τανγυανα Τηλανλερα Tau Tanguana Teilanlera /tœː 'taŋgwana 'tejɫanɫeɾa/	Τανγυαραι Tanguarai /tœː 'taŋgwaɾai/
Buański	Tañu /taŋu/	Tañusy /taŋusɯ/	Tañuiro /taŋuiro/
Mahan	Τανὲμά [tane˨ma˦]	Τήλάν-μὰλι Τήλεά υ Τάο Τανὲμά /ma teː˦la˦n ma˨li teː˦lea˦ ɥy ta˦ɔ tane˨ma˦/	Ραί υ Τανὲμά /rai˦ ɥy tane˨ma˦/

Symbole narodowe

Symbole narodowe tangijskie to imperialna flaga kaoryjska, imperialna flaga buańska, flaga takatoa oraz emblemat cesarski. Poszczególne prowincje posiadają swoje symbole narodowe wyrażone hieroglifami klinowymi. Do insygniów państwowych należy także Korona Kaori.

Podstawowymi symbolami całego państwa są hieroglify klinowe "Tangia" oraz hieroglif "Teilan" (cesarz):

Hieroglif "Τανγυα" Tangua - Tangia	Hieroglif "Τηλαν" Teilan - cesarz

Flaga

Imperialna flaga Tangii występuje w dwóch wariantach kolorystycznych:

Flaga imperialna, wariant kaoryjski	Flaga imperialna, wariant buański

Charakterystyczny, pomarańczowy wariant buański jest używany wyłącznie przez Buańczyków. Pozostała część imperium wykorzystuje granatowy kolor.

W centrum flagi znajduje się Lykaon, księżyc, symbol narodowy Tangijczyków. Jest używany jako symbol jedności narodów tangijskich i symbol misji karajskiej, której celem jest rozprzestrzenienie religii wody na cały świat. Związek wody z naturalnym satelitą jest silny na Ziemi, ale jeszcze silniejszy na Kyonie, ponieważ Lykaon krąży o wiele bliżej swojej planety niż Księżyc.

Za księżycem znajduje się krzyż buański symbolizujący znaczną więź Tangijczyków z Buanią. W wariancie buańskim jest widoczny z charakterystycznymi okręgami występującymi w parach, na fladze kaoryjskiej te okręgi są blade i ledwie widoczne.

Po lewej stronie znajduje się symbol klinowy wyspy Atirai. Po prawej stronie znajduje się symbol klinowy terytorium Pinu.

Flaga Takatoa, wariant kaoryjski	Flaga Takatoa, wariant buański

Flaga Takatoa, czyli marynarki wojennej o kwazi-państwowym ustroju, przedstawia pysk orki tangijskiej widziany od przodu z księżycem Lykaonem w charakterze "trzeciego oka". Wariant buański jest pomarańczowy i posiada krzyż buański.

Pozostałe

Z fizycznych (namacalnych) symboli Tangii możemy wyszczególnić poniższe.

• 

  Tangijczycy są ludem wesołym, wykorzystującym kolorowe stroje, znane z tańców o nietypowych funkcjach, od rekreacyjnych, przez zaklinające aż po zastraszające.

• 

  Choć w 9700 EK dominuje już broń palna, to kusza jest wciąż używana jako narodowy symbol łowców tangijskich.

• 

  Tangia od stuleci jest wiodącym producentem gumy, wytwarzanej z endemicznej rośliny, kauczuku. Technologia wytwórcza była tajemnicą od 7340 EK aż do 9681 EK.

• 

  Tangia słynie ze szkła i optyki, wykonuje soczewki i lunety, peryskopy, teleskopy.

• 

  Orka jest symbolem całej Tangii.

• 

  Niemal wszystkie lądy Imperium są żywe i zielone, bogate w bujną roślinność, szczególnie Pinu.

• 

  Tangia, szczególnie obszar kaoryjski, jest światową potęgą oceaniczną. Nie wynalazła galeonu, ale wynalazła okręty walki liniowej.

• 

  Wytwórstwo szklanych obiektów jest narodowym rzemiosłem tangijskim.

• 

  Ohuż jest symbolem Buanii. O sproszkowaną substancję o świetnych właściwościach smakowych, konserwujących, ale też psychodelicznych, toczono wojny.

Slogany

✦ “ΛΥΤΑ·ΝΙ·ΦΑΡΙ-ΜΑ'Α·ΧΑΤΥΑ·ΧΑΡΙ” /'ɫʉta ni 'faɾi 'maʔa 'ɦatwa 'ɦaɾi/ język ayu   ⌑ "Luta ni Fari, wpisz mnie do kronik!"

Tangijskie władze stosują kilka sloganów. Są one ponumerowane. W roku 9700 był to "Καραι χο'υμ λοα νατλα φορονο" Karai ho'um loa natla forono /'kaɾai 'ɦoʔʉm 'ɫoa 'natɫa 'foɾono/, co oznacza "Noc karajska nad całym światem". W roku 9750 był to "Φαι τηλανλερα - τατλανευι τηλανλερα" fai teilanlera - tatlaneui teilanlera /'fai 'tejɫanɫeɾa 'tatɫanœʉ̯i 'tejɫanɫeɾa/, czyli "silne cesarstwo - piękne cesarstwo".

Oprócz sloganów przypisywanych konkretnemu cesarzowi, stosowane są ogólne slogany. Wiele z nich ma długą historię.

1. "Λυτα νι Φαρι - μα'α χατυα χαρι" Luta ni Fari - ma'a hatua hari /'ɫʉta ni 'faɾi 'maʔa 'ɦatwa 'ɦaɾi/. Najstarszy slogan, pochodzący z początków okresu Kaori. Jego słów nie da się dopasować do języka ayu, prawdopodobnie było to obcojęzyczne, być może przedtangijskie wyrażenie, które zostało przystosowane do ubogiej fonetyki ayu i przekształcone przez wieki. Hasło interpretuje się jako starożytny okrzyk bojowy "Luta ni Fari - wpisz mnie do kronik". Używany też jako okrzyk bojowy.
2. "Ιχη φινεο υ'ιτα" Ihei fineo u'ita /'iɦej 'fineo 'wʉʔita/ - "tylko pierwszy zaszczyt". Pierwsze hasło okresu unitarnego, przyjęte w 6911 EK (0 ET) wraz z ustanowienie cesarstwa.
3. "Χο'υμ! Χο'υμ! Τανγυα χο'υμ!" Ho'um! Ho'um! Tangua ho'um! /'ɦoʔʉm 'ɦoʔʉm 'taŋgwa 'ɦoʔʉm/ - "noc! noc! tangijska noc!" Okrzyk bojowy przyjęty do 9509 EK podczas karajskiej rewolucji sekty yul-yoa. Oznacza rozwój ideologii karajskiej w taki sposób, aby była wyznawana przez cały świat, tak, że zawsze nad jakimiś karaistami świeci noc z gwiazdami.

"Λυτα νι Φαρι - μα'α χατυα χαρι", to rytmiczny okrzyk bojowy z czasów okresu Kaori.
Znaczenie słów "Luta ni Fari, wpisz mnie do kronik!" zdaje się być dopisane znacznie później, a język oryginalnych słów pozostaje nieznany.

Polityka

Kwadratowy emblemat używany w niektórych dokumentach.

Polityka cesarstwa tangijskiego w jej Złotym Wieku jest skomplikowana. Z uwagi na historię państwa, należące do niego tereny należy rozdzielić na tereny tangijskie (Kaorytów), buańskie, tereny podbite, kolonie zamorskie (np. Ma'uri), działania terytorialne Takatoa, i wyspę Atirai. W każdym z tych regionów zasięg władzy cesarskiej jest nieco inny i samo prawo jest inne, zatem w znaczeniu administracyjno-legislacyjnym Tangia pozostała federacją.

Jednocześnie należy odróżnić Imperium z lat 9654-9750 EK, które opisuje niniejszy artykuł, od tego z 9751-9866 EK, które opisuje odpowiedni artykuł. Tangia lat 9654-9750 EK miała najsilniejszy wizerunek monarchistyczno-arystokratyczny, z niemal boskim kultem cesarza (ay. "τηλαν" teilan) i podległych mu kaoritanu (ay. "καοριτανυ" kaoritanu) i świetnie rozwiniętą arystokracją, która początkowo zarządzała handlarzami i zezwalała niezależnym kompaniom handlowym na działania kolonialne, przede wszystkim na terytorium Pinu, Atirai i którym pozwoliła na zarządzanie nawet istotnymi międzynarodowymi trasami handlowymi (Tangia-Secht, Tangia-Dewia, Tangia-Ajdynir, Tangia-Szur, Tangia-Nuaria). W tym okresie kraj zatem wycofał się z merkantylnego zarządzania na pół-merkantylne, pół-feudalne. W późniejszych latach, 9751-9866 EK, niezależni handlarze przekształcili się w magnatów bez wstępu do pałaców, bez sztandaru, bez tytułów szlacheckich, ale zdobyli taką potęgę (faktyczną, ekonomiczno-społeczną potęgę), że nabywali faktyczną władzę polityczną pomimo braku tytułów szlacheckich i dzięki rynkowi kredytu, który udzielali arystokracji, zupełnie zakłócili istniejący ład społeczny. Niedoświadczony kapitalizm doprowadził też wtedy do kilku kryzysów gospodarczych, co w połączeniu z gospodarką kolonialno-wyzyskową opartą w coraz większej mierze o nieludzkie wykorzystywanie niewolników, uderzenie meteorytu w Kunatla w 9867 EK, z coraz silniejszymi ruchami socjalistycznym i komunistycznym wśród warstw chłopskiej i robotniczej, i fatalnymi plonami doprowadziło ostatecznie do wojny domowej i powstania republiki.

Istotnym faktem odróżniającym Imperium Tangijskie od wcześniejszych okresów (np. 8973 EK czy 9509 EK) było też zejście religii (karaizmu) na drugi plan. Odłam juljoański (ay. "γιυλ-γιοα καράιγιομι " yul-yoa karaiyomi, dosł. "religia karai gwiezdnej rzeki") stabilnie opanował cały kraj i, co ważniejsze, przeniknął wszystkie struktury polityczne. I choć Buania posiadała bardzo wysoką autonomię i specjalny status, pozwalający jej wyznawać własną religię rodzimą (Buae), to karaizm wyznawało tam 40%, w tym wiele elit społecznych. Ponadto karaizm był kompatybilny z wieloma wierzeniami Buae, ponadto karaizm był ze swojej specyficznej definicji stworzony dla wyspiarskich organizmów politycznych, nie obszarów kontynentalnych, więc i sama religia uległa przemianie. Ostatecznie doprowadziło to do odmian karaizmu zwanych "buańskim karaizmem" i "pinuskim karaizmem", które były uznane oficjalnie w Imperium epoki 9866 EK, ale w tu opisywanym okresie 9654-9750 jeszcze nie zawsze i nie wszędzie. Faktem jest, że w 9654-9750 religia była już oczywistym narzędziem państwa tangijskiego w rękach cesarza.

Struktury władzy

Na najwyższym poziomie władzy znajduje się suweren, którym jest cesarz Tangii. Cesarz jest dziedziczny, domyślnie, albo wybierany przez urzędujących kaoritanu przy wsparciu rady nadzwyczajnej. Zasiada on na tronie w Luta ni Fari albo w Kun Atla (późniejszy okres) pod legendarną Koroną Kaori, z której wyjęto piętnaście klejnotów. Rozkazy cesarskie są wdrażane poprzez przekazanie ich przedstawicielom cesarza najwyższej możliwej rangi, nazywanym kaoritanu, którzy noszą pierścień z jednym z klejnotów Kaori lub z jego repliką. Kaoritanu jest mianowany przez cesarza osobiście i występuje tylko jeden na region. Cesarz posiada władzę odwołania kaoritanu, czasowego lub trwałego pozbawienia go władzy, albo skazania go na śmierć. W większości dominiów panuje zasada "wasal mojego wasala nie jest moim wasalem", co oznacza, że cesarz nie może wydawać poleceń np. tanu, i musi przekazać kaoritanu stosowne polecenie wydania rozkazu, i dopiero to zobowiązuje do czegokolwiek kaoritanu. Ta zasada była jednak niepisana i w praktyce usłyszenie rozkazu od stanowiska wyższego bardzo rzadko powodowało sprzeciw.

Cesarz Tangii

Główny artykuł: Cesarz Tangii

Cesarz Tangii (ideogram klinowy: , ay. "Τηλαν" Teilan /'teĭɫan/, mhn. "Τήλαν" Téilan /tej˦lan/) - tytuł monarszy władcy Tangii. Zakres władzy cesarza ideologicznie jest absolutny, ale zgodnie z regułą "wasal mojego wasala nie jest moim wasalem" (ay. "Κανμαλονα κανμα ραόν κανμαλο" kanmalona kanma raon kanmalo) bezpośrednie polecenia wydaje wyłącznie kaoritanu. Cesarz jednak ma instrumenty politycznego nacisku na kaoritanu: może ich do woli odwoływać i mianować. Oprócz tego, z uwagi na kult jednostki cesarza w tej epoce, sprzeciwienie się cesarzowi miało bardzo niebezpieczne skutki polityczne dla kaoritanu. Wierzono, że taki system jest najlepszy, ponieważ cesarz zachowywał kontrolę nad ogółem kraju, ale nie wdawał się w szczegóły, nad którymi nie byłby w stanie zapanować z uwagi na wielkość imperium. Z tego powodu od cesarzy oczekiwano, że ich polecenia będą wydawane tam, gdzie jest to konieczne. Podpisane rozkazy cesarskie, zwane mutai ("μυται") miały moc prawną.

Pierwotnie instytucja cesarza była eksperymentem politycznym mającym za zadanie utworzenie członka rady państw Tangii, którego podstawowym celem byłoby bycie bezspornym i bezstronnym, elementem spajającym cały kraj, utrzymanym z podatków wszystkich państw podległych oraz prowincji, i odpowiedzialnym zarówno za porządek obrad poprzez sztucznie wymagany szacunek wobec jego osoby, jak i za proponowanie inicjatyw pod głosowanie. Praktyka ta wychodziła różnie i najczęściej cesarz był marionetką albo pewnych prowincji, albo całej rady. W nowszych czasach powiązania religijne z fanatykami karaistycznymi nadały cesarzowi realną władzę, która zniosła radę jako najwyższą instancję, jako niewydajną, i ustanowiła cesarza jedynym, najwyższym władcą tak w aspekcie ustawodawczym i wykonawczym, jak i sądowym i religijnym. Cesarz zasiadał na początku epoki (9640 EK) w Luta ni Fari, tradycyjnej stolicy wyspy. Potem zasiadał w ogromnym kompleksie pałacowym w Kun Atla, wydając zazwyczaj rozkazy zasiadając pod wielokrotnie restaurowaną Koroną Kaori.

Kaoritanu

Główny artykuł: Kaoritanu

Kaoritanu (ay. "Καοριτανυ") sprawowali nad poszczególnymi regionami kraju takimi jak Naratai czy Tongami. Zastąpili oni królów i prezydentów republik oraz wodzów regionów plemiennych. Początkowo było 10 kaoritanu, rządzących wyspami Kaori, Atirai i Hiranea. W 9750 roku każdy region posiadał swojego kaoritanu, było ich aż 32 plus zarządca marynarki wojennej.

Kaoritanu byli mianowani i odwoływani przez cesarza i przyjmowali od niego rozkazy. W przypadku braku rozkazów, rządzili samodzielnie. Zdarzało się, że władcy mniej istotnych regionów nie otrzymywali rozkazów od cesarza wcale (np. Pinu Lau).

Takatoa

Główny artykuł: Takatoa

Takatoa jest marynarką państwową Tangii. W latach największej ekspansji oceanicznej, Takatoa z formalnego punktu widzenia posiadała własny kodeks działania i musiała funkcjonować w dużej mierze jak oddzielna formacja administracyjna z cesarzem tangijskim jako seniorem. Ponieważ odległości geograficzne pomiędzy poszczególnymi częściami imperium były olbrzymie, terytoria, którym nie nadano własnych praw administracyjnych były zarządzane oddzielnie przez Takatoa i na podstawie praw ustanowionych przez admiralicję. Współzależność okrętów od administracji lądowej powodowała, że hierarchia polityczna generalnie była zachowywana. Takatoa w 9700 i 9750 roku zajmowała się administracją całych tysięcy mniejszych wysp Wszechoceanu oraz różnych czasowych lub permanentnych kolonii kontynentalnych ustanawianych w różnych częściach globu. To nie administracja cesarska lub najbliższego dominium miała dbać o te kolonie, ale Takatoa w zależności od ekonomicznej opłacalności kolonii lub celów politycznych.

Istniało prawo pierwszeństwa dekretu cesarskiego. W związku z nim, terytorium, któremu nadano własne prawa administracyjne ze skutkiem natychmiastowym i bez prawa do sprzeciwu przechodziło z władzy Takatoa na władzę ustanowionych dekretem organów, wpierw wchodząc w okres przejściowy, a następnie całkowicie. Nie zawsze jednak było to egzekwowane, ponieważ nie zawsze kolonie - a niektóre z nich były oddalone od innych ziem o całe tysiące kilometrów żeglugi - miały szansę dowiedzieć się o nadaniu im praw. Z tego względu głównie prawa nadawano tym obszarom, które, po pierwsze, były dostatecznie rozwinięte, a po drugie, gdzie nie dało się ukryć faktu zaistnienia dekretu, na przykład poprzez intensywne kursowanie wielu okrętów na ten teren.

Geografia, klimat i podział administracyjny

Wyższy podział administracyjny posiada poniższą strukturę. Poniższa lista je przedstawia wraz z przyjętym tłumaczeniem:

1. τοννο'ο tonno'o- dominium, rządzone przez kaoritanu (wielkiego lorda),
2. μαυ mau - region, rządzony przez tanu (lorda),
3. χυον huon - hrabstwo (τανυκυνα tanukuna, tzw. "ziemia pańska") rządzone przez huontanu (hrabiego),
4. μη'ι mei'i - dystrykt, rządzony przez mouri (zarządzcę).

Zatem podział administracyjny najwyższego szczebla (dominiów) jest widoczny na mapie poniżej, z zaznaczeniem, że jest to mapa na rok 9750 EK:

Dominium Kaori

✦ “Τοννο'ο·υ·Καορι·Νημι” /'tonnoʔo ʔi 'kaoɾi 'nejmi/ język ayu   ⌑ Dominium Kaori

Dominium Kaori znajduje się na wyspie Kaori, dużej wyspie na zachód od kontynentu. Posiada znaczne terytorium (drugie pod względem powierzchni po Pinu) oraz największą populację z całego cesarstwa. Jest centrum politycznym, militarnym i handlowym. Stolicą jest miasto Kun Atla.

Geograficznie i klimatycznie jest to teren mocno zróżnicowany. Wyspa ma pochodzenie tektoniczne i znajduje się na zderzeniu kilku płyt kontynentalnych. W jej centrum znajduje się sześć potężnych łańcuchów górskich o przewyższeniach przekraczających 10 tys. metrów nad poziomem morza. Te łańcuchy górskie, jak również wiele łańcuchów mniejszej wysokości, rozdzielają wyspę i tworzą wyraźne pustkowie pośrodku. Z tego względu na Kaori stosuje się czasami podział wysokościowy:

• Lanakuna (ΛΑΝΑΚΥΝΑ) to strefa nizin. Obejmuje obszary od poziomu morza i 1020 hPa do wysokości ciśnienia 794 hPa, to jest do około 2000 metrów.
• Lanameira (ΛΑΝΑΜΗΡΑ) to strefa wyżyn i gór mniejszych. Są to wszystkie obszary górskie zdolne do normalnego, stałego zamieszkania, wraz z prowadzeniem życia, włączając w to takie elementy życia jak przebieg ciąży, przechodzenie chorób czy dorastanie dzieci. Jest to obszar od 2000 metrów do 6000 metrów. Kończy się tam, gdzie ciśnienie atmosferyczne spada poniżej 50%, tj. 471 hPa.
• Tang-lana (ΤΑΝΓΛΑΝΑ) to strefa wysokościowa rozciągająca się od 6000 metrów do 8000 metrów. To obszar gór, w którym wytrenowane osoby są w stanie przebywać przez dłuższy czas, ale gdzie prowadzenie normalnego życia jest już wykluczone. To obszary do 355 hPa ciśnienia atmosferycznego.
• Tautang-lana (ΤΑΥΤΑΝΓ-ΛΑΝΑ) to strefa śmierci. Rozciąga się od 8000 metrów do 10000 metrów lub do spadku ciśnienia 264 hPa. W tym obszarze osoby wybitnie wytrenowane są w stanie spędzić kilka-kilkanaście godzin. Te wysokości są przekroczeniem granicy powyżej której człowiek nie jest w stanie się już zaadaptować, rany przestają się goić, a człowiek bardzo powoli zaczyna umierać. Dłuższy postój w tej części spowoduje śmierć.
• Aralang-lana (ΑΡΑΛΑΝΓ-ΛΑΝΑ) to strefa przyspieszonej śmierci. Oznacza wszystkie stratosferyczne terytoria górskie powyżej 10 000 metrów nad poziomem morza lub poniżej 264 hPa. Przebywanie na tych wysokościach wymaga pełnego kombinezonu pod przynajmniej częściowym ciśnieniem. W przeciwnym wypadku dochodzi do utraty przytomności w ciągu 60 sekund i zgonu w ciągu 30 minut.

Zdjęcie	Jednostka	Nazwa/klin	Stolica	Populacja	Powierzchnia	Klimat/teren	Kod	Położenie
	Region Naratai	Μαυ Ναραται mau Naratai	Naratai Ναραται	8 985 639	123 834 km²	lasy deszczowe, bagna, trawy, wybrzeża	KNA
	Region Tongami	Μαυ Τονγαμι mau Tongami	Tounarao Τουναραο	5 040 724	92 493 km²	lasy deszczowe, równiny, stepy, wyżyny, wysokie góry, wybrzeża	KTO
	Region Luta ni Fari	Μαυ Λυτα νι Φαρι mau Luta ni Fari	Luta ni Fari Λυτα νι Φαρι	3 272 818	45 482 km²	lasy deszczowe, sawanna, góry, step	KLU
	Region Nomeurai	Μαυ Νομευραι mau Nomeurai	Hatlangao Χατλανγαο	2 228 146	45 864 km²	lasy deszczowe, sawanna, góry, step	KNO
	Region Marao	Μαυ Μαραο mau Marao	Tungu i Marao Τυνγυ υ Μαραο	336 048	92 875 km²	stepy, pustynia, równiny, wyżyny, wysokie góry, wybrzeża	KMA
	Region Orumilo i Reitika	Μαυ Ορυμιλο νι Ρητικα mau Orumilo ni Reitika	Orumilo, Reitika Ορυμιλο, Ρητικα	7 013 182	78 734 km²	sawanna, równiny, lasy deszczowe, góry, wybrzeża	KOR
	Region Takangari	Μαυ Τακανγαρι mau Takangari	Tungu i Takangari Τυνγυ υ Τακανγαρι	737 845	186 897 km²	pustynia, lasy deszczowe, lasy, stepy, wyżyny, wysokie góry	KTK
	Region Kun Atla	Μαυ Κυν Ατλα mau Kun Atla	Kun Atla Κυν Ατλα	8 912 585	163 200 km²	wybrzeża, lasy, lasy leszczowe, równiny, stepy, góry	KKN

Dominium Buania

✦ “Busy” /busɯ/ język buański   ⌑ Buania

✦ “Τοννο'ο·υ·Πυ-Γιο” /'tonnoʔo ʔi 'pujo/ język ayu   ⌑ Dominium Buania

Buania to duża kraina kontynentalna na zachodzie Kyonu znajdująca się na południe od Pinu, ale na północ od Szuru. Posiada łagodny klimat ze znaczną liczbą rzek i bujną roślinność. Posiada bardziej urodzajne gleby niż pozostałe krainy i ciepły, łagodny klimat. Bogata w ohuż. Prowincje w Buanii nazywane są "em".

Zdjęcie	Jednostka	Nazwa/klin	Stolica	Populacja	Powierzchnia	Klimat/teren	Kod	Położenie
	Region Saboacki	Saboem	Saboat	6 977 400	135 013 km²	wybrzeża, lasy, równiny, pola, pagórki	BSB
	Region Kehacki	Kehaem	Kehaseat	4 651 600	101 312 km²	wybrzeża, dżungla, lasy deszczowe, bagna	BKS
	Region Urycki	Uriikem	Feketaba	3 488 700	88 929 km²	wybrzeża, wzgórza, góry, jeziora, bagna, las liściasty, las iglasty	BUM
	Region Ahoacki	Ahoem	Ahoat	290 725	64 471 km²	wybrzeża, bagna, dżungle	BAT
	Region Unacki	Unem	Migába	872 175	95 409 km²	wybrzeża, jeziora, bagna, góry, wzgórza	BUN
	Region Pobecki	Pobeem	Rýul	678 358	46 888 km²	wybrzeża, dżungla, lasy liściaste, jeziora	BPM
	Region Feucki	Feutsyem	Feutsyat	775 267	107 110 km²	wybrzeża, bagna, dżungle, lasy liściaste, lasy iglaste	BFC
	Region Ykenbecki	Ykenbegá	Begárýat	387 633	104 410 km²	góry, bardzo wysokie góry, wzgórza, kotliny, lasy iglaste, pustynia	BYB
	Region Niecki	Ñyem	Ñybeul	290 725	96 707 km²	góry, wzgórza, dżungle, jeziora, bagna, rwące rzeki	BNM
	Region Laisujecki	Laisyem	Isrobeul	969 083	59 866 km²	wybrzeża, lasy iglaste, lasy cedrowe	BLS

Dominium Pinu

✦ “Τοννο'ο·υ·Πινυ” /'tonnoʔo ʔi 'pinu/ język ayu   ⌑ Dominium Pinu

Dominium Pinu znajduje się w Kanisji, jest dużym półwyspem bezpośrednio na południe od wyspy Kaori. Posiada granicę lądową z Buanią i Terytorium Demarkacyjnym Dzikich Ziem. Największa prowincja Imperium, ale o najmniejszej gęstości zaludnienia. Do Trzeciej Wojny o Saakę w latach 9654-9662 EK stanowiła niepodległe państwo o nazwie Pinu, w wojnie większość ludności autochtonicznej albo została wywieziona z półwyspu w charakterze niewolników, albo zginęła (wskutek działań wojennych, zbiorowych mordów, od chorób). Obecnie autochtoni stanowią 9% populacji, głównie wymieszanej z Tangijczykami i Buańczykami i akceptujących ich zwyczaje i religie, dodatkowe 2% wciąż żyje w dżunglach prowadząc tradycyjny tryb życia. Półwysep jest relatywnie płaski, z łagodnym wzniesieniem w jego centrum, i jest niemal w całości porośnięty gęstymi lasami deszczowymi. Posiada najłagodniejszy klimat ze wszystkich terytoriów i umiarkowanie żyzne gleby. Stolicą jest Atla Apori, młode miasto założone przez Tangijczyków w 9655 EK.

Zdjęcie	Jednostka	Nazwa	Stolica	Populacja	Powierzchnia	Klimat/teren	Kod	Położenie
	Region Atla Apori	Μαυ Ατλα Απορι mau Atla Apori	Atla Apori Ατλα Απορι	4 031 193	102 614 km²	wybrzeża, dżungle, wodospady, rwiste rzeki	PAA
	Region Tau Funu	Μαυ Ταυ Φυνυ mau Tau Funu	Kulai Κυλαι	775 229	463 207 km²	wybrzeża, dżungle, wzgórza, wodospady, rwiste rzeki, bagna	PTF
	Region Pinu Lau	Μαυ Πινυ Λαυ mau Pinu Lau	Oañiat bu. Oañiat / ay. Οανιατι	155 046	93 960 km²	bardzo gęste dżungle, rwiste rzeki, wodospady, bagna	PPL
	Region Kaputu Au	Μαυ Καπυτυ Αυ mau Kaputu Au	Nyaluli Mauk Νιαλυλι Μαυκι	1 046 560	124 044 km²	wybrzeża, dżungle, wzgórza, wodospady, rwiste rzeki, bagna	PKA
	Region Opila Muli	Μαυ Οπιλα Μυλι mau Opila Muli	Opilapu Οπιλαπυ	426 376	90 251 km²	wybrzeża, bagna, dżungle, rwiste rzeki	POM
	Region Yo'ati Muli	Μαυ Γιοατι Μυλι mau Yo'ati Muli	Feutaoiat bu. Feutaoiat, ay. Φευταογιατι	503 899	107 148 km²	bagna, gęste dżungle, wybrzeża, urwiska	PYM
	Region Komipuli	Μαυ Κομιπυλι mau Komipuli	Komi Κομι	813 991	77 476 km²	wybrzeża, dżungle, wzgórza	PKP

Dominium Wysp Zachodnich

✦ “Τοννο'ο·Οκιτα·Νημιλυν”/'tonnoʔo ʔi 'ʔokita 'nejmiɫʉn/ język ayu   ⌑ Dominium Wysp Zachodnich

Wyspy Zachodnie odnoszą się do dwóch wysp bezpośrednio na zachód od wyspy Kaori. Są to większa Akeira na północy ze stolicą w porcie Uruna i mniejsza wyspa Hiranea na południu ze stolicą w mieście Yatlomea. Obie wyspy mają istotne znaczenie handlowe, są ważnym punktem tranzytowym w handlu towarami tak dalej na zachód do Atirai i dalej z Murią i Ajdynirem, jak i z Neszami na północy. Ponadto, mają znaczenie produkcyjne, ponieważ wytwarza się tam cukier. Historycznie, Akeira jest wyspą, z której pochodzi kauczukowiec. Wyspy mają też bardziej urodzajne ziemie i produkują więcej żywności niż zużywają, dzięki czemu sprzedają zapasy okrętom. Specjalizują się w imporcie narzędzi stoczniowych i materiałów zamiennych, i naprawiają okręty.

Zdjęcie	Jednostka	Nazwa/klin	Stolica	Populacja	Powierzchnia	Klimat/teren	Kod	Położenie
	Region Akeira	Μαυ Ακηρα mau Akeira	Uruna Υρυνα	2 683 615	97 844 km²	lasy deszczowe, wybrzeża	OAK
	Region Hiranea	Μαυ Χιρανεα mau Hiranea	Yatlomea Γιατλομεα	1 789 077	37 838 km²	lasy deszczowe, wybrzeża	OHI

Dominium Atirai

✦ “Τοννο'ο·υ·Ατιραι·Νημι” /'tonnoʔo ʔi 'ʔatiɾaj 'nejmi/ język ayu   ⌑ Dominium Atirai

Zdjęcie	Jednostka	Nazwa	Stolica	Populacja	Powierzchnia	Klimat/teren	Kod	Położenie
	Region Atirai	Μαυ Ατιραι mau Atirai	Alai Ara Αλαι Αρα	1 490 897	109 692 km²	wybrzeża, równiny, wulkany	ATI

Dominium Ma'uri

✦ “Τοννο'ο·υ·Μα'υρι·Νημι” /'tonnoʔo ʔi 'maʔʉɾi 'nejmi/ język ayu   ⌑ Dominium Ma'uri

Wyspa Ma'uri znajduje się na oceanie, daleko na zachód i południe. Jest to najbardziej oddalony punkt, gdzie sięga cesarstwo tangijskie. Wyspa została odkryta przypadkiem przez okręt T.K.T. Nuilau w 9562 EK, którego zniosły utrzymujące się wiatry. Wyspę stanowi dawno wygasły wulkan, posiada ona morsko-umiarkowany klimat, który jest w stanie utrzymać zupełnie inną roślinność niż Tangia. Przede wszystkim jednak są na niej znaczne pokłady surowców, w tym złota. Kolonia w formalnym sensie istnieje od 9594 EK. W 9700 - 9750 EK jest zdolna do samodzielnego utrzymania się. Zamieszkują ją głównie Tangijczycy.

Zdjęcie	Jednostka	Nazwa	Stolica	Populacja	Powierzchnia	Klimat/teren	Kod	Położenie
	Region Ma'uri	Μαυ Μα'υρι mau Ma'uri	Ako Lea Ακο Λεα	447 269	38 985 km²	wybrzeża, równiny, lasy umiarkowane, góry	MUI

Dominium Antarktyczne

✦ “Τοννο'ο·υ·Μενγιοα” /'tonnoʔo ʔi 'menjoa/ język ayu   ⌑ Dominium Antarktyczne

Tak zwane "Dominium Antarktyczne" to twór administracyjny z 9684 EK. Ekspedycje buańsko-tangijskie poszukujące nowych terenów eksploracyjnych w morzach południowych natrafiły w 9660 EK tylko na jedną większą wyspę, którą pierwotnie nazwano "Αχαρι Ταυριαν-Τα'ο" Ahari Taurian-Ta'o, tj. "nowe obserwatorium Tauriana", po czym zmieniono nazwę na "Τηλαν Αχαρι" Teilan Ahari, tj. "Nowocesarska". Działania cywilizacyjne na wyspie są bardzo utrudnione z powodu potężnych wiatrów antarktycznych i ponieważ sama wyspa składa się prawie w całości z gołych skał i jest agrarnie nieurodzajna. Nie znaleziono tam interesujących surowców naturalnych. Terytorium stworzono jako kolonię karną, obóz pracy o wyjątkowo ciężkim rygorze z więzieniem obliczonym na śmierć skazanych. Wyspa jest miejscem odpoczynku wielu ptaków. Znajdują się tam kolonie pingwinów. Wyspa doświadcza zjawiska dnia i nocy polarnej. Czasami zimą ocean potrafi zamarznąć.

Zdjęcie	Jednostka	Nazwa	Stolica	Populacja	Powierzchnia	Klimat/teren	Kod
	Region Wyspy Nowocesarskiej	Μαυ Τηλαν Αχαρι mau Teilan Ahari	brak stałej załogi	373	7 644 km²	skały, porosty, tundra	NTA

Terytorium Demarkacyjne Dzikich Ziem

✦ “Τοννο'ο·υ·Κεπορο·υ·Ιλο·Κυνα” /'tonnoʔo ʔi 'kepoɾo ʔi 'ʔiɫo 'kʉna/ język ayu   ⌑ Terytorium Demarkacyjne Dzikich Ziem

Terytorium Demarkacyjne Dzikich Ziem powstało na bazie traktatu pokojowego z Trzeciej Wojny o Saakę w 14 Ra'anau 9662. Przyczyną wybuchu wojny były napady plemion z terytorium Pinu na Buanię. Terytoria tzw. Dzikich Ziem Kanisji zamieszkują plemiona o jeszcze wyższej agresywności niż pinuskie, co było między innymi przyczyną powstania południowego muru sechtońskiego, tzw. Małego Muru. Zatem i traktat pokojowy, oprócz tangijskiej aneksji Pinu, obejmował podzielenie pozostałego terytorium rozdzielającego Tangię i Secht na pół i "ucywilizowanie" terytorium celem otwarcia bezpośrednich szlaków handlowych, pokojowo lub siłą.

Zdjęcie	Jednostka	Nazwa	Stolica	Populacja	Powierzchnia	Klimat/teren	Kod
	Region Karere	Μαυ Καρερε mau Karere	Mengu Oma'e Μενγυ Ομα'ε	894 538	189 955 km²	dżungle, wybrzeża, wulkany, rozpadliny, kaniony, sawanna, pustynia	IK1
	Region Kal Kapora	Μαυ Καλ Καπορα mau Kal Kapora	Muan Nui Μυαν Νϋι	2 087 256	152 499 km²	dżungle, wybrzeża, wulkany, rozpadliny, kaniony	IK2

Samodzierżawstwo Takatoa

✦ “Τοννο'ο·υ·Υρα·Τακατοα” /'tonnoʔo ʔi 'ʔʉɾa 'takatoa/ język ayu   ⌑ Samodzierżawstwo Takatoa

Jednostka samodzierżawstwa Takatoa odnosi się do domyślnego stanu terytoriów morskich, wyspiarskich i oceanicznych zarządzanych przez Takatoa, czyli marynarkę państwową Tangii. Są to wszystkie tereny, którym aparat państwowy Tangii nie nadał praw administracyjnych i nie uznał za jednostkę terytorialną, na bazie swoich praw lub na bazie uznania terytorium zagranicznego (tj. nie są uznawane przez państwo Tangia jako obce państwo). Takatoa zarządza tymi terytoriami według swoich praw i odpowiada bezpośrednio przed cesarzem. Władza Takatoa jest z definicji tymczasowa i może zostać natychmiastowo ograniczona po uznaniu wniosku dowolnej prowincji o rozszerzenie na jej korzyść terytorium, ponieważ o ile nie ma roszczeń innych prowincji ani istotnych konfliktów prawa międzynarodowego, to Takatoa natychmiast traci prawa samodzierżawy i wchodzi w okres przejściowy przekazania władzy, podczas którego zmieniany jest ustrój danego terytorium.

Siedzibą samodzierżawstwa jest miasto Alai Lele położone na mniejszej w pobliżu zatoki naratajskiej na wyspie Kaori.

Zdjęcie	Jednostka	Nazwa	Stolica	Populacja	Powierzchnia	Klimat/teren	Kod
	Samodzierżawstwo Takatoa	Μαυ Υρα Τακατοα mau Ura Takatoa	Alai Lele Αλαι Λελε	1 490 897	-	wyspy, osady nabrzeżne	TKT

Siły zbrojne

Marynarka wojenna

Główny artykuł: Takatoa

Siły lądowe

Główny artykuł: Aranu