Tangia (złoty wiek)
ⲦⲀⲨ·ⲦⲀⲚⲄⲨⲀⲚⲀ ⲦⲎⲖⲀⲚⲖⲈⲢⲀ |
Czytasz artykuł z serii Imperium Tangijskie. | Język ayu (pisma) · Gospodarka · Historia · Karaizm · Buae · Cesarz Tangii · Kaoritanu · Tangijczycy · Wojskowość Tangii (Takatoa · Aranu) · ET |
Starożytność: prehistoria « Cywilizacja Marajska (1900-2600 « 2600-2900 « 2900-3300), państwa: Pongre · Lausza · Szok Su · Rangersze « Wieki Ciemne « Średniowiecze: « okres Kaori: [NA][TO][LU][NO][OU][RE][KN][MA][TK][AK][HI][TI] « WWKK « Nowożytność: « 6911-8843 « Rewolucja Kauczukowa « WS1 8843-8845 « Plan 30-letni « WS2 8877-8891 « 8891-8973 « 9000-9600 « 9600-9564 « WS3 9654-9662 « 9662-9750 « 9750-9867 « Impakt 9867 « ZWN 9867-9900 « WoN 9901-9999 (A) Nowoczesność: Akioka (1"00-1"59) « WNK 1"59-1"64 « Okupacja (1"59 - 1'319) « FTI (10.6k) « FTI (11k) |
| ||||
Imperium Wielkiej Tangii | ||||
---|---|---|---|---|
ΤΑΥ·ΤΑΝΓΥΑΝΑ·ΤΗΛΑΝΛΕΡΑ | ||||
LATA 9654 - 9750 | ||||
Flaga Tangii |
Imperialny Emblemat Tangii | |||
{{{jedna flaga}}} | ||||
Mapa administracyjna Tangii Tangia na świecie | ||||
Polityka | ||||
Stolica | Kun Atla | |||
Cesarz | Yul-Yoa Aku Olo'o (Γιυλ-γιοα Ακυ Ολο'ο) | |||
Ustrój | monarchia absolutna | |||
Porządek prawny | prawo kazusowe | |||
Ustawa zasadnicza | {{{ustawa zasadnicza}}} | |||
Zbiory praw | {{{zbiory praw}}} | |||
Język urzędowy: | ayu, buański (Buania) | |||
Początek | umowa tang.-secht. z Magnis z 14 Ra'anau 9662 | |||
Koniec państwa | niepokoje społeczne 9751 EK | |||
Demografia | ||||
Ludność (rok 9750 EK) |
74 544 874 - 36 526 988 Kaori - 19 381 667 Buania - 7 752 667 Pinu - 4 472 692 Wyspy Zach. - 1 863 622 Atirai - 446 897 Ma'uri - 373 Dom. Antarkt. - 2 981 795 Ter. demark. Dz. Ziem - 1 118 173 Samodz. Takatoa | |||
Narodowości | Tangijczycy (19 narodów, w tym Buańczycy i Atyrajczycy), Pinusi, Sechtońcycy, narody dewijskie, Szurowie, Neszowie, Murowie | |||
Języki używane: | ayu, buański, inne | |||
Średnia dł. życia | 60 lat | |||
Wiara | ||||
Religia państwowa | karaizm (~70%) | |||
Religia dominująca | {{{religia dominująca}}} | |||
Typ religii | system filozoficzno-religijny | |||
Siła wyższa lub panteon | karai (energia wody) | |||
Najważniejsze ośrodki kultu | Świątynia Naratajska, Talanga, Pięć Mędrców Inne: Świątynia pięciu aspektów w Taka'o (KNA), drewniana świątynia w Tirameng (KLU), Wielka Świątynia w Tau Rao (KKN) | |||
Poziom wolności wyznania | znacznie ograniczona | |||
Inne religie | Buae (YO), szamanizm tangijski (KMA, KTK), rdzenne animistyczne, pinuskie, atyrajskie, kērosutoccu | |||
Geografia i natura | ||||
Położenie na świecie | Kanisja: wyspa Kaori, Pinu, wyspy zachodnie, Buania Dewia: Atirai Sfeniscja: Ma'uri, nowoces. | |||
Powierzchnia | 3 620 604 km² - 1 014 748 km² wyspa Kaori - 900 087 km² Buania - 1 058 701 km² Pinu - 109 tys. km² wyspa Atirai - 38,9 tys. km² wyspa Ma'uri - 7,6 tys. km² wyspa nowocesarska | |||
Stefy klimatyczne | wybrzeża, lasy deszczowe, lasy umiarkowane, wysokie góry, pustynie | |||
Gospodarka | ||||
Kraje eksportu | Secht, Szur, Państwo Neszów, Ajdynir | |||
Towary eksportowe | szkło, papier, mapy, perły i biżuteria perłowa, okręty, kauczuk, heban tangijski, ruda żelaza, miedzi | |||
Kraje importu | Secht, Szur, Państwo Neszów, Ajdynir | |||
Towary importowe | żywność, drewno okrętowe i budowlane (mahoń, cedr), pasza, komponenty metalowe, złoto | |||
System monetarny | oparty na parytecie złota (1 AOT = bulion 7,78g złota) | |||
Waluta | aotai | |||
Kod waluty | AOT | |||
"ΛΥΤΑ ΝΙ ΦΑΡΙ - ΜΑ'Α ΧΑΤΥΑ ΧΑΡΙ" | ||||
Ewolucja | ||||
|
Tangia (ay. "Τανγυα" Tangua, bu. "Tañu", mhn. "Τανὲμά" Tanèmá), oficjalnie Cesarstwo Wielkiej Tangii (klinowo: ; ay. "Ταυ Τανγυανα Τηλανλερα" Tau Tanguana Teilanlera, bu. "Tañusy", mhn. "μα Τήλάν-μὰλι Τήλεά υ Τάο Τανὲμά" ma Teélán-màli Teéleá iu Táo Tanèmá) - państwo znajdujące się w większości w Kyonie zachodnim oraz na wyspach wszechoceanu i Sfeniscji, o powierzchni 3 620 604 km², sąsiadujące z Sechtem na wschodzie, Państwem Neszów i Dewią na północy, Szurem na południu oraz Murią i Ajdynirem na zachodzie. Składa się z dużej wyspy Kaori, wysp zachodnich Akeira i Hiranea, półwyspu Pinu, terytorium demarkacyjnego Dzikich Ziem Kanisji, południowodewijskiej wyspy Atirai, wyspy Ma'uri oraz sfeniscjańskiej wyspy nowocesarskiej oraz znacznej liczby małych wysp wszechoceanu. Stolicą państwa jest Kun Atla. Głową państwa jest cesarz, a rządzący pod Koroną Kaori, władcami poszczególnych regionów są kaoritanu. Religią państwową jest karaizm, obowiązująca na wszystkich terytoriach oprócz pustyń Marao i Takangari, gdzie dopuszczany jest także szamanizm tangijski, oraz Buania, gdzie wyznawana jest religia Buae. Symbolem państwa jest księżyc Lykaon na tle krzyża buańskiego, w Buanii flaga jest pomarańczowa, na pozostałych terytoriach granatowoniebieska. W 9700 EK populacja wynosiła 74 544 874, a średnia wieku 60 lat.
Opisywane tu lata 9654 - 9750 EK były złotym wiekiem w dziejach Tangii. Technologicznie imperium tangijskie odpowiadało poziomowi ziemskiego imperium brytyjskiego w późnym XVIII i wczesnym XIX wieku, przy czym w pewnych aspektach wyprzedzając rozwój technologii na Ziemi (taśmy przesyłowe, guma i obicia kół, optyka katadioptryczna, mikroskop), a w innych spóźniając się (brak osiągnięć humanitarnych takich jak konstytucja czy prawa człowieka, brak rewolucji przemysłowej). Imperium tangijskie było mocarstwem gospodarczym i militarnym, szczególnie sławiąc się największą i najbardziej nowoczesną marynarką wojenną na ówczesnym świecie. Jako jedno z pierwszych większych mocarstw szeroko wykorzystywało broń palną z zamkiem skałkowym u armii lądowej na dużą skalę, z dobrze dopasowanymi do niej taktykami. Gospodarczo, Tangia utraciła swoje znaczenie jako historycznego monopolisty na produkcję tropikalnego kauczuku, gdzie recepturę produkcji wtórnie odkryto bądź wykradziono i powtórzono w Sechcie, ale stała się lokalną potęgą tekstylną, eksportu przypraw, elementów okrętowych, a także transportu kruszcu i kamieni szlachetnych od potęg tych złóż z antarktycznych regionów świata. Imperium konsekwentnie prowadziło politykę importu dóbr surowych (materiałów, surowców) i eksportu towarów już przetworzonych (ubrań, naczyń, dekoracji, broni), wymagających specjalistycznej wiedzy rzemieślniczej. Była także potęgą w usługach, wpierw dzięki wprowadzeniu i unowocześnieniu sechtońskiej myśli finansowej, a później wskutek naturalnego rozwoju sektora usługowego przy bardzo pomyślnej koniunkturze makroekonomicznej. Tania siła robocza, zasilana nieludzko wykorzystywanymi niewolnikami, głównie o pochodzeniu pinuskim, sprawiła, że Tangia lat 9654 - 9750 posiadała potężny surplus eksportu nad importem.
Sukces imperium tangijskiego w złotym wieku pod kątem politycznym był efektem trzech ważnych czynników:
- pokojowego i owocnego wstąpienia Buanii do Unii Tangijskiej;
- skutecznych reform państwa: scalono politycznie i ideologicznie prowincje kaoryjskie, w tym na drodze rewolucji religijnej usunięto ich własne, lokalne systemy monarsze i demokratyczne, zastępując je wydajnym systemem imperialnym z cesarzem na czele i podległymi jemu kaoritanu, oraz dzięki zunifikowaniu systemu monetarnego na przestrzeni prawie całego imperium, a także dzięki metodycznym przemianom kulturowym skutkującym powstaniem kultu cesarza i wykształcenia się wydatnej warstwy arystokratycznej i zarazem kultury posłuszeństwa i dyscypliny w warstwach średniej i niższej, i zwiększeniu wykorzystania niewolnictwa w celach odniesienia korzyści finansowych;
- dobrym traktowaniem Buanii i bardzo pomyślnym na dłuższą metę wynikiem Trzeciej Wojny o Saakę lat 9654 - 9662, która doprowadziła do upadku ekonomiczną i cywilizacyjną dominację Sechtu w regionie.
Uważa się, że złoty wiek Tangii zakończył się po 9750 roku, kiedy system imperialno-feudalny w połączeniu z dobrze już rozwiniętym kapitalizmem epoki nowożytnej, z nieprawidłowym zarządzaniem krajem przez kosztowną i arogancką klasę arystokratyczną, potężną magnaterię bez praw szlacheckich, z nieludzkim wykorzystywaniem tangijskich niewolników oraz klasy robotniczej, i fal nieurodzaju, doprowadził kraj do utraty stabilności. Gwoździem do trumny imperium był upadek meteorytu na Kun Atla w 9867 EK i następnie Tangijska Wojna Domowa lat 9900-9905 EK, która ostatecznie położyła kres imperium i dzięki której powstała Republika Tangii.
Uwaga: Niniejszy artykuł traktuje o czasach wybiegających daleko w przyszłość od roku 8973 EK. Należy traktować go jako apokryf, a treść jako spekulację. |
Nazwa kraju
Słowo "Tangia" (język ayu) czy "Tanema" (język mahan) są niejasnego pochodzenia. W czasach unitarnych spekulowano związek ze słowem "τανγα" tanga oznaczającym "mistrzostwo" albo "władzę" (por. "τανυ" tanu - władca), ale nawet w tych czasach powszechnie akceptowano pogląd, że jest to znacznie późniejsza interpretacja. Słowo "Tangia" pojawia się pierwszy raz podczas okresu Kaori w ośmiu tekstach lutafaryjskich, gdzie tym określeniem nazywano "ciepłe kraje mórz". Prawdopodobnie przez najstarszą część historii słowo "Tangia" oznaczało po prostu "świat", a potem wyspę Kaori. Po przyłączeniu Buanii do unii tangijskiej, wyspę Tangię nazwano wyspą Kaori, a słowem "Tangia" określano polityczny ustrój podległy cesarzowi.
Kraj nazywano też innymi określeniami:
- "Ταυαν υ λουρη" tawan i lourei - kraina szkła,
- "Τηλεα υ ομα'ε" teilea i oma'e - państwo kuszy,
- "Ρανγνα ταυαν" rangna tawan - świetlisty kraj.
Buańczycy nazywają kraj "Tañusy" /taŋusɯ/, gdzie człon "-sy" dotyczy państwa. W Sechcie nazywa się go w nscht. ܬܐܵܢܘ݅ Tānū. Ajdynir nazywa Tangię "Tāzhvanir" /ta:ʐvaˈɲir/.
Nazwy w różnych językach
Poniższa tabela przedstawia nazwy Tangii w różnych językach.
język | nazwa państwa | pełna nazwa państwa | nazwa mieszkańca |
---|---|---|---|
języki ziemskie | |||
Polski | Tangia | Cesarstwo Wielkiej Tangii | Tangijczyk |
English | Tangia | Empire of Great Tangia | Tangian |
języki kyońskie | |||
Ayu | Τανγυα Tangua ['taŋ(g)wa] |
Ταυ Τανγυανα Τηλανλερα Tau Tanguana Teilanlera /tœː 'taŋgwana 'tejɫanɫeɾa/ |
Τανγυαραι Tanguarai /tœː 'taŋgwaɾai/ |
Buański | Tañu /taŋu/ |
Tañusy /taŋusɯ/ |
Tañuiro /taŋuiro/ |
Mahan | Τανὲμά [tane˨ma˦] |
Τήλάν-μὰλι Τήλεά υ Τάο Τανὲμά /ma teː˦la˦n ma˨li teː˦lea˦ ɥy ta˦ɔ tane˨ma˦/ |
Ραί υ Τανὲμά /rai˦ ɥy tane˨ma˦/ |
Symbole narodowe
Symbole narodowe tangijskie to imperialna flaga kaoryjska, imperialna flaga buańska, flaga takatoa oraz emblemat cesarski. Poszczególne prowincje posiadają swoje symbole narodowe wyrażone hieroglifami klinowymi. Do insygniów państwowych należy także Korona Kaori. Podstawowymi symbolami całego państwa są hieroglify klinowe "Tangia" oraz hieroglif "Teilan" (cesarz):
Hieroglif "Τανγυα" Tangua - Tangia | Hieroglif "Τηλαν" Teilan - cesarz |
Romboidalny symbol klinowy Tangii z przecięciem w środku miał symbolizować jedność wyspy Kaori, reprezentując istotny historycznie związek jego części wschodniej i zachodniej. Później nabrał w ogóle znaczenia "unia", "związek". W Sechcie symbol jest nazywany obelżywie "kozie oko".
Flaga
Imperialna flaga Tangii występuje w dwóch wariantach kolorystycznych:
Flaga imperialna, wariant kaoryjski | Flaga imperialna, wariant buański |
Charakterystyczny, pomarańczowy wariant buański jest używany wyłącznie przez Buańczyków. Pozostała część imperium wykorzystuje granatowy kolor.
W centrum flagi znajduje się Lykaon, księżyc, symbol narodowy Tangijczyków. Jest używany jako symbol jedności narodów tangijskich i symbol misji karajskiej, której celem jest rozprzestrzenienie religii wody na cały świat. Związek wody z naturalnym satelitą jest silny na Ziemi, ale jeszcze silniejszy na Kyonie, ponieważ Lykaon krąży o wiele bliżej swojej planety niż Księżyc.
Za księżycem znajduje się krzyż buański symbolizujący znaczną więź Tangijczyków z Buanią. W wariancie buańskim jest widoczny z charakterystycznymi okręgami występującymi w parach, na fladze kaoryjskiej te okręgi są blade i ledwie widoczne. Po lewej stronie znajduje się symbol klinowy wyspy Atirai. Po prawej stronie znajduje się symbol klinowy terytorium Pinu.
Pozostałe
Z fizycznych (namacalnych) symboli Tangii możemy wyszczególnić poniższe:
- Kusza - choć w 9700 EK dominuje już broń palna, to kusza jest wciąż używana jako narodowy symbol łowców tangijskich
- Szkło i wszelka optyka - Tangia wykonuje soczewki i lunety, peryskopy, teleskopy, a także powszechnie wykorzystywane są ozdoby i narzędzia szklane.
- Orka (ay. "Τανγυανα αραταο") jest symbolem całej morskiej Tangii.
- Glyptodon - symbol Tangii lądowej.
- Lasy i zarośla - zdecydowana większość terytoriów imperium ma ciepły, wilgotny klimat i bujną roślinność. Dotyczy to przede wszystkim terytorium Pinu.
- Ohuż (bu. "Keha") jest symbolem Buanii. O sproszkowaną substancję o świetnych właściwościach smakowych, konserwujących, ale też psychodelicznych, toczono wojny.
Slogany
- ✦ “ΛΥΤΑ·ΝΙ·ΦΑΡΙ-ΜΑ'Α·ΧΑΤΥΑ·ΧΑΡΙ” /'ɫʉta ni 'faɾi 'maʔa 'ɦatwa 'ɦaɾi/ język ayu ⌑ "Luta ni Fari, wpisz mnie do kronik!"
Tangijskie władze stosują kilka sloganów. Są one ponumerowane. W roku 9700 był to "Καραι χο'υμ λοα νατλα φορονο" Karai ho'um loa natla forono /'kaɾai 'ɦoʔʉm 'ɫoa 'natɫa 'foɾono/, co oznacza "Noc karajska nad całym światem". W roku 9750 był to "Φαι τηλανλερα - τατλανευι τηλανλερα" fai teilanlera - tatlaneui teilanlera /'fai 'tejɫanɫeɾa 'tatɫanœʉ̯i 'tejɫanɫeɾa/, czyli "silne cesarstwo - piękne cesarstwo".
Oprócz sloganów przypisywanych konkretnemu cesarzowi, stosowane są ogólne slogany. Wiele z nich ma długą historię.
- "Λυτα νι Φαρι - μα'α χατυα χαρι" Luta ni Fari - ma'a hatua hari /'ɫʉta ni 'faɾi 'maʔa 'ɦatwa 'ɦaɾi/. Najstarszy slogan, pochodzący z początków okresu Kaori. Jego słów nie da się dopasować do języka ayu, prawdopodobnie było to obcojęzyczne, być może przedtangijskie wyrażenie, które zostało przystosowane do ubogiej fonetyki ayu i przekształcone przez wieki. Hasło interpretuje się jako starożytny okrzyk bojowy "Luta ni Fari - wpisz mnie do kronik". Używany też jako okrzyk bojowy.
- "Ιχη φινεο υ'ιτα" Ihei fineo u'ita /'iɦej 'fineo 'wʉʔita/ - "tylko pierwszy zaszczyt". Pierwsze hasło okresu unitarnego, przyjęte w 6911 EK (0 ET) wraz z ustanowienie cesarstwa.
- "Χο'υμ! Χο'υμ! Τανγυα χο'υμ!" Ho'um! Ho'um! Tangua ho'um! /'ɦoʔʉm 'ɦoʔʉm 'taŋgwa 'ɦoʔʉm/ - "noc! noc! tangijska noc!" Okrzyk bojowy przyjęty do 9509 EK podczas karajskiej rewolucji sekty yul-yoa. Oznacza rozwój ideologii karajskiej w taki sposób, aby była wyznawana przez cały świat, tak, że zawsze nad jakimiś karaistami świeci noc z gwiazdami[1].
"Λυτα νι Φαρι - μα'α χατυα χαρι", to rytmiczny okrzyk bojowy z czasów okresu Kaori.
Znaczenie słów "Luta ni Fari, wpisz mnie do kronik!" zdaje się być dopisane znacznie później, a język oryginalnych słów pozostaje nieznany.
Historia
- Główny artykuł: Historia Tangii
Historia Tangii to historia sporej części regionu Kanisji, tak wyspy Kaori, jak i pozostałych regionów, z których część jest tak oddalona od Kaori, że do czasów nowożytnych historia biegła zupełnie odrębnym tokiem i należy ją rozpatrywać osobno. Jednak według znanej historii to właśnie na Kaori wybudowano najstarsze po sąsiednim Sechcie cywilizacje w regionie i to tam używano pisma, zatem choć dzieje ludzi w obszarze Buanii czy Pinu są starsze, to spisana historia i wynikające z niej szczegóły są najdłuższe na Kaori, zatem o dziejach tej wyspy wiadomo najwięcej. Historia Kaori i później samej Tangii, wraz z innymi obszarami, dzieli się na następujące okresy:
- Neolit;
- Cywilizacja Marajska;
- Tangijskie Wieki Ciemne, podczas których Tangijczycy przybyli na Kaori;
- Okres Królestw Tangijskich, tzw. Kaoryjski, który był rozbiciem dzielnicowym z politycznymi zmaganiami o Koronę Kaori;
- Okres Unitarny wczesny, oznaczający okres współpracy regionów z wieloma bogatymi tradycjami demokratycznymi;
- Okres Unitarny późny, kiedy system demokratyczny istniał formalnie, ale władza już od dawna skupiała się w rękach marszałka rady państwa, tzw. cesarza tangijskiego, lub organizacji religijnej Yul-Yoa;
- Okres Imperialny, kiedy wszelkie instytucje demokratyczne były rozmontowane, którego dotyczy niniejszy artykuł.
Od | Do | Okres | Epoka | Więzi administr. | Religia | System polityczny | System ekonomiczny | Komentarz |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Neolit | Homo sapiens, odmiany oceanicznej, przez tysiące lat migruje do Szuru, Buanii i następnie zasiedla Pinu. | |||||||
1500 EK | 2500 EK | Marajska | Cywilizacja Marajska (wczesna) |
Państwa-miasta | Religia Marajska | Polis z centrum w świątyniach | Agrarny z handlem barterowym | Ludność marajska przybywa na Kaori z półwyspu sechtońskiego, przynosząc m.in. pismo hieroglificzne. |
2501 EK | 3000 EK | Cywilizacja Marajska (złoty wiek) |
Imperium Marajskie | Religia Marajska | Zhołdowane polis dominowane przez jedną z frakcji | Agrarny z handlem barterowym, pierścienie srebrne jako waluta | Ludność marajska tworzy własną cywilizację, bogatą w pałace, toczy wewnętrzne i zewnętrzne wojny, zakłada biblioteki bogate w tabliczki klinowe | |
3001 EK | 3300EK | Cywilizacja Marajska (późna) |
Imperium Marajskie | Religia Marajska | Zhołdowane polis dominowane przez jedną z frakcji, niestabilne | Agrarny z handlem barterowym, pierścienie srebrne jako waluta | Cywilizacja marajska zaczyna zapadać się pod wpływem napływu ludności z kontynentu i własnym ciężarem, w połączeniu z katastrofami naturalnymi | |
3301 EK | 5516 EK | Tangijskie Wieki Ciemne | regres do systemu plemiennego | Religia Marajska, szamanizm tangijski | Brak państwowości, zanik sztuk pisania, liczny bandytyzm | Agrarny z handlem barterowym, zbieractwo-łowiectwo | Napływ ludności typowo tangijskiej w 3404 EK. Podczas tego okresu na wyspie znalazła się Korona Kaori. | |
5517 EK | 6910 EK | Kaoryjski | Okres Królestw Tangijskich | Żadne, wiele królestw | Szamanizm tangijski | Feudalny, z władcami rządzącymi swoimi prowincjami | Agrarny z handlem barterowym, monety miedziane, srebne i złote, wiele walut | Założenie Luta ni Fari w 5517 EK, inspiracja inskrypcjami marajskimi zapoczątkowała piśmiennictwo tangijskie, liczne walki o Koronę Kaori, chaos w regionie |
6911 EK | 8875 EK | Unitarny | Unia Tangijska (wczesna) |
Unia ekonomiczna, poza tym rozdzielność | Szamanizm tangijski, karaizm | Feudalny, monarchie w jednych prowincjach, demokracja szlachecka w innych, Rada Państwa z Cesarzem (marszałkiem rady) na czele | Feudalny, agrarny, oparty o własność ziemską panów (tanu) i chłopstwo pracujące na nich | |
8876 EK | 9200 EK | Unia Tangijska (średnia) |
Unia ekonomiczna, poza tym rozdzielność | Karaizm | Monarchie w jednych prowincjach, demokracja szlachecka w innych, Rada Państwa z Cesarzem (marszałkiem rady) na czele | Pierwsze oznaki lekkiego kapitalizmu, merkantylizm, zelżenie pańszczyzny, nakłady na zwiększenie wydajności, odkrycia oceaniczne, handel | Wstąpienie Buanii do Unii Tangijskiej. Kolonizacja Atirai. | |
9201 EK | 9550 EK | Unia Tangijska (późna) |
Scentralizowanie prowincji na gruncie religijnym, upadek znaczenia Rady Państwa, wzrost znaczenia cesarza | Karaizm | Monarchie w jednych prowincjach, demokracja szlachecka w innych, Cesarz samodzielnie rządzący Radą Państwa | Wzrost znaczenia niewolnictwa, kolonizacje zagraniczne, znaczne inwestycje w Buanię, poprawa dobrobytu, ale spadek swobód obywatelskich | ||
9551 EK | 9699 EK | Imperialny | Imperium Tangijskie (wczesne) |
Obalenie monarchii i sabotaż systemów demokratycznych w Tangii, potężna konsolidacja kraju, rozrost propagandy, eksploracje oceaniczne | Karaizm | Neofeudalna z potężnym rozwarstwieniem społecznym i wydatną warstwą arystokratyczną, zmiany kulturowe, polityczne, administracyjne, pierwsi kaoritanu | Inwestycje w okręty i handel, merkantylizm, jednolita polityka monetarna | |
9700 EK | 9750 EK | Imperium Tangijskie (złoty wiek) Niniejszy artykuł |
Pełne scalenie administracyjne | Karaizm | Neofeudalny z cesarzem, arystokracją, mieszczaństwem i chłopstwem, z potężnym rozwarstwieniem społecznym i wydatną warstwą arystokratyczną. | Mieszany feudalno-kapitalistyczny z kompaniami handlowymi o własnym kapitale, kwantyfikacja wartości ziemi i pracy, w późniejszym czasie w tym chłopskiej, olbrzymi skok znaczenia niewolnictwa w gospodarce. | ||
9751 EK | 9904 EK | Imperium Tangijskie (późne) |
Pełne scalenie administracyjne | Karaizm | Neofeudalny z cesarzem, arystokracją, mieszczaństwem i chłopstwem. | Kolizja magnatów kapitalistycznych z ubożejącą, ale politycznie ważną warstwą arystokratyczną. | Liczne powstania niewolników, niepokoje społeczne. Impakt Kunatlyjski i Tangijska Wojna Domowa całkowicie kończą dzieje imperium. |
Cywilizacja Marajska
- Główny artykuł: Cywilizacja Marajska (wczesna)
- Główny artykuł: Cywilizacja Marajska (złoty wiek)
- Główny artykuł: Cywilizacja Marajska (późna)
Cywilizacja Marajska istniała na wyspie Kaori orientacyjnie w latach 1500 EK - 3300 EK. Przed 1500 EK, wyspa Kaori była okazjonalnie zamieszkiwana przez ludy zbieracko-łowieckie, ale dopiero od 1500 EK zaczynają się pojawiać oznaki cywilizacyjne, przede wszystkim w postaci pisma. Ludność marajska przyszła na wyspę z półwyspu sechtońskiego i to z niego przyniosła pismo klinowe, hieroglificzne.
Kultura obfitowała w piętrowe pałace i zdobione naczynia gliniane, poza tym generalnie pasowała do innych kultur epoki miedzi i potem brązu w obszarze Kanisji. Szczyt epoki przypadał na lata około 2501 EK - 3000 EK.
Upadek cywilizacji marajskiej nastąpił w około 3300 EK, ale nie był punktowy i zajął prawie 400 lat. Był spowodowany prawdopodobnie kombinacją wielu czynników naraz, od najazdów obcych ludów (prawdopodobnie przybyłych z półwyspu Pinu przodków Tangijczyków), przez klęski naturalne (susze, głód), po zapaść systemu handlowego w całym regionie.
Tangijskie Wieki Ciemne
- Główny artykuł: Tangijskie Wieki Ciemne
Tangijskie Wieki Ciemne oddzielają czasy marajskie od czasów kaoryjskich i trwały orientacyjnie od 3301 EK do 5516 EK. W tym czasie, sztuka pisma zanikła całkowicie, stąd nazwa "wieki ciemne". W tych czasach ludność marajska gwałtownie zmniejszyła swoją populację, zastąpili ją Tangijczycy, ludność przybyła z półwyspu Pinu o antropologicznie oceanicznej odmianie. W tym czasie również prawdopodobnie Korona Kaori przewędrowała nieznanym sposobem i z nieznanego powodu z głęboko starożytnej Nuarii przez Szur, Buanię i Pinu aż na Kaori.
Okres Królestw Tangijskich
- Główny artykuł: Okres Królestw Tangijskich
Okres Królestw Tangijskich rozpoczyna się od powstania Królestwa Lutafaryjskiego w 5517 EK (-1394 ET), a kończy wraz ze wspomnianym założeniem cesarstwa w 6911 EK (0 ET). W tym czasie powstały państwa, które do czasów imperialnych były wyraźnie odrębnymi jednostkami administracyjnymi. Wszystkie te państwa były w początkowym okresie zarządzane przez króli, później część z nich była monarchiami elekcyjnymi z funkcjonującymi parlamentami.
W tym okresie państwa wchodzące w skład rozbicia dzielnicowego toczyły ze sobą wojny o Koronę Kaori. Frakcje walczące w konfliktach odbierały sobie prawo do rządzenia pod koroną, co miało im dać władzę nad całym państwem, jednak skrajnie rzadko miało to miejsce, zazwyczaj otwierało to kolejny epizod wiecznych wojen. Wraz z postępem technologicznym i organizacyjnym doszło do poważnej wojny zwanej Wielką Wojną o Koronę Kaori, która doprowadziła do tak znacznych zniszczeń i wyludnienia, że przeklęto Koronę i zawiązano współpracę na poziomie gospodarczym w 6911 roku, otwierając okres Unitarny.
Okres Unitarny
- Główny artykuł: Tangia (6911 EK)
Polityka Tangii złotego wieku
Polityka cesarstwa tangijskiego w jej Złotym Wieku jest skomplikowana. Z uwagi na historię państwa, należące do niego tereny należy rozdzielić na tereny tangijskie (Kaorytów), buańskie, tereny podbite, kolonie zamorskie (np. Ma'uri), działania terytorialne Takatoa, i wyspę Atirai. W każdym z tych regionów zasięg władzy cesarskiej jest nieco inny i samo prawo jest inne, zatem w znaczeniu administracyjno-legislacyjnym Tangia pozostała federacją.
Jednocześnie należy odróżnić Imperium z lat 9654-9750 EK, które opisuje niniejszy artykuł, od tego z 9751-9866 EK, które opisuje odpowiedni artykuł. Tangia lat 9654-9750 EK miała najsilniejszy wizerunek monarchistyczno-arystokratyczny, z niemal boskim kultem cesarza (ay. "τηλαν" teilan) i podległych mu kaoritanu (ay. "καοριτανυ" kaoritanu) i świetnie rozwiniętą arystokracją, która początkowo zarządzała handlarzami i zezwalała niezależnym kompaniom handlowym na działania kolonialne, przede wszystkim na terytorium Pinu, Atirai i którym pozwoliła na zarządzanie nawet istotnymi międzynarodowymi trasami handlowymi (Tangia-Secht, Tangia-Dewia, Tangia-Ajdynir, Tangia-Szur, Tangia-Nuaria). W tym okresie kraj zatem wycofał się z merkantylnego zarządzania na pół-merkantylne, pół-feudalne. W późniejszych latach, 9751-9866 EK, niezależni handlarze przekształcili się w magnatów bez wstępu do pałaców, bez sztandaru, bez tytułów szlacheckich, ale zdobyli taką potęgę (faktyczną, ekonomiczno-społeczną potęgę), że nabywali faktyczną władzę polityczną pomimo braku tytułów szlacheckich i dzięki rynkowi kredytu, który udzielali arystokracji, zupełnie zakłócili istniejący ład społeczny. Niedoświadczony kapitalizm doprowadził też wtedy do kilku kryzysów gospodarczych, co w połączeniu z gospodarką kolonialno-wyzyskową opartą w coraz większej mierze o nieludzkie wykorzystywanie niewolników, uderzenie meteorytu w Kunatla w 9867 EK, z coraz silniejszymi ruchami socjalistycznym i komunistycznym wśród warstw chłopskiej i robotniczej, i fatalnymi plonami doprowadziło ostatecznie do wojny domowej i powstania republiki.
Istotnym faktem odróżniającym Imperium Tangijskie od wcześniejszych okresów (np. 8973 EK czy 9509 EK) było też zejście religii (karaizmu) na drugi plan. Odłam juljoański (ay. "γιυλ-γιοα καράιγιομι " yul-yoa karaiyomi, dosł. "religia karai gwiezdnej rzeki") stabilnie opanował cały kraj i, co ważniejsze, przeniknął wszystkie struktury polityczne. I choć Buania posiadała bardzo wysoką autonomię i specjalny status, pozwalający jej wyznawać własną religię rodzimą (Buae), to karaizm wyznawało tam 40%, w tym wiele elit społecznych. Ponadto karaizm był kompatybilny z wieloma wierzeniami Buae, ponadto karaizm był ze swojej specyficznej definicji stworzony dla wyspiarskich organizmów politycznych, nie obszarów kontynentalnych, więc i sama religia uległa przemianie. Ostatecznie doprowadziło to do odmian karaizmu zwanych "buańskim karaizmem" i "pinuskim karaizmem", które były uznane oficjalnie w Imperium epoki 9866 EK, ale w tu opisywanym okresie 9654-9750 jeszcze nie zawsze i nie wszędzie. Faktem jest, że w 9654-9750 religia była już oczywistym narzędziem państwa tangijskiego w rękach cesarza.
Struktury władzy
Na najwyższym poziomie władzy znajduje się suweren, którym jest cesarz Tangii. Cesarz jest dziedziczny, domyślnie, albo wybierany przez urzędujących kaoritanu przy wsparciu rady nadzwyczajnej. Zasiada on na tronie w Luta ni Fari albo w Kun Atla (późniejszy okres) pod legendarną Koroną Kaori, z której wyjęto piętnaście klejnotów. Rozkazy cesarskie są wdrażane poprzez przekazanie ich przedstawicielom cesarza najwyższej możliwej rangi, nazywanym kaoritanu, którzy noszą pierścień z jednym z klejnotów Kaori lub z jego repliką. Kaoritanu jest mianowany przez cesarza osobiście i występuje tylko jeden na region. Cesarz posiada władzę odwołania kaoritanu, czasowego lub trwałego pozbawienia go władzy, albo skazania go na śmierć. W większości dominiów panuje zasada "wasal mojego wasala nie jest moim wasalem", co oznacza, że cesarz nie może wydawać poleceń np. tanu, i musi przekazać kaoritanu stosowne polecenie wydania rozkazu, i dopiero to zobowiązuje do czegokolwiek kaoritanu. Ta zasada była jednak niepisana i w praktyce usłyszenie rozkazu od stanowiska wyższego bardzo rzadko powodowało sprzeciw.
Strukturę władzy na najwyższym poziomie w latach 9654 - 9750 odzwierciedla poniższa tabela, przedstawiająca stan na rok 9700 EK.
Cesarz Tangii
- Główny artykuł: Cesarz Tangii
Cesarz Tangii (ideogram klinowy: , ay. "Τηλαν" Teilan /'teĭɫan/, mhn. "Τήλαν" Téilan /tej˦lan/) - tytuł monarszy władcy Tangii. Zakres władzy cesarza ideologicznie jest absolutny, ale zgodnie z regułą "wasal mojego wasala nie jest moim wasalem" (ay. "Κανμαλονα κανμα ραόν κανμαλο" kanmalona kanma raon kanmalo) bezpośrednie polecenia wydaje wyłącznie kaoritanu. Cesarz jednak ma instrumenty politycznego nacisku na kaoritanu: może ich do woli odwoływać i mianować. Oprócz tego, z uwagi na kult jednostki cesarza w tej epoce, sprzeciwienie się cesarzowi miało bardzo niebezpieczne skutki polityczne dla kaoritanu. Wierzono, że taki system jest najlepszy, ponieważ cesarz zachowywał kontrolę nad ogółem kraju, ale nie wdawał się w szczegóły, nad którymi nie byłby w stanie zapanować z uwagi na wielkość imperium. Z tego powodu od cesarzy oczekiwano, że ich polecenia będą wydawane tam, gdzie jest to konieczne. Podpisane rozkazy cesarskie, zwane mutai ("μυται") miały moc prawną.
Pierwotnie instytucja cesarza była eksperymentem politycznym mającym za zadanie utworzenie członka rady państw Tangii, którego podstawowym celem byłoby bycie bezspornym i bezstronnym, elementem spajającym cały kraj, utrzymanym z podatków wszystkich państw podległych oraz prowincji, i odpowiedzialnym zarówno za porządek obrad poprzez sztucznie wymagany szacunek wobec jego osoby, jak i za proponowanie inicjatyw pod głosowanie. Praktyka ta wychodziła różnie i najczęściej cesarz był marionetką albo pewnych prowincji, albo całej rady. W nowszych czasach powiązania religijne z fanatykami karaistycznymi nadały cesarzowi realną władzę, która zniosła radę jako najwyższą instancję, jako niewydajną, i ustanowiła cesarza jedynym, najwyższym władcą tak w aspekcie ustawodawczym i wykonawczym, jak i sądowym i religijnym. Cesarz zasiadał na początku epoki (9640 EK) w Luta ni Fari, tradycyjnej stolicy wyspy. Potem zasiadał w ogromnym kompleksie pałacowym w Kun Atla, wydając zazwyczaj rozkazy zasiadając pod wielokrotnie restaurowaną Koroną Kaori.
Kaoritanu
- Główny artykuł: Kaoritanu
Kaoritanu (ay. "Καοριτανυ") sprawowali nad poszczególnymi regionami kraju takimi jak Naratai czy Tongami. Zastąpili oni królów i prezydentów republik oraz wodzów regionów plemiennych. Początkowo było 10 kaoritanu, rządzących wyspami Kaori, Atirai i Hiranea. W 9750 roku każdy region posiadał swojego kaoritanu, było ich aż 32 plus zarządca marynarki wojennej.
Kaoritanu byli mianowani i odwoływani przez cesarza i przyjmowali od niego rozkazy. W przypadku braku rozkazów, rządzili samodzielnie. Zdarzało się, że władcy mniej istotnych regionów nie otrzymywali rozkazów od cesarza wcale (np. Pinu Lau).
Takatoa
- Główny artykuł: Takatoa
Takatoa jest marynarką państwową Tangii. W latach największej ekspansji oceanicznej, Takatoa z formalnego punktu widzenia posiadała własny kodeks działania i musiała funkcjonować w dużej mierze jak oddzielna formacja administracyjna z cesarzem tangijskim jako seniorem. Ponieważ odległości geograficzne pomiędzy poszczególnymi częściami imperium były olbrzymie, terytoria, którym nie nadano własnych praw administracyjnych były zarządzane oddzielnie przez Takatoa i na podstawie praw ustanowionych przez admiralicję. Współzależność okrętów od administracji lądowej powodowała, że hierarchia polityczna generalnie była zachowywana. Takatoa w 9700 i 9750 roku zajmowała się administracją całych tysięcy mniejszych wysp Wszechoceanu oraz różnych czasowych lub permanentnych kolonii kontynentalnych ustanawianych w różnych częściach globu. To nie administracja cesarska lub najbliższego dominium miała dbać o te kolonie, ale Takatoa w zależności od ekonomicznej opłacalności kolonii lub celów politycznych.
Istniało prawo pierwszeństwa dekretu cesarskiego. W związku z nim, terytorium, któremu nadano własne prawa administracyjne ze skutkiem natychmiastowym i bez prawa do sprzeciwu przechodziło z władzy Takatoa na władzę ustanowionych dekretem organów, wpierw wchodząc w okres przejściowy, a następnie całkowicie. Nie zawsze jednak było to egzekwowane, ponieważ nie zawsze kolonie - a niektóre z nich były oddalone od innych ziem o całe tysiące kilometrów żeglugi - miały szansę dowiedzieć się o nadaniu im praw. Z tego względu głównie prawa nadawano tym obszarom, które, po pierwsze, były dostatecznie rozwinięte, a po drugie, gdzie nie dało się ukryć faktu zaistnienia dekretu, na przykład poprzez intensywne kursowanie wielu okrętów na ten teren.
Polityka zagraniczna
Tangijska polityka zagraniczna jest nastawiona na wyzysk w krajach, które można podbić, i handel w krajach, których podbić się nie da lub się nie opłaca. Podbito Pinu i Dzikie Ziemie i wchłonięto tysiące wysp od Atirai po wyspę Nowocesarską - rdzenną ludność zazwyczaj wywieziono siłą na okrętach i rozproszono po imperium, masowo wcielając w szeregi niewolników, szczególnie rdzenną ludność pinuską i atyrajską. Kilkadziesiąt czy odnośnie niektóry miejsc nawet kilkaset lat po tych działaniach podbite tereny nabrały charakteru całkowicie tangijskiego. Inaczej jest z Buanią, która zachowała bardzo wysoką autonomię, jednocześnie masowo czerpiąc z rozwiązań tangijskich i stopniowo mieszając się z Tangijczykami.
Polityka prawdziwie zagraniczna jest prowadzona przede wszystkim z Sechtem, Państwem Neszów, Szurem, ale w Złotym Wieku zasięg kontaktu bezpośredniego został rozszerzony i objął olseńską Nuarię, a także Murię i Ajdynir. Te bliższe relacje są handlowe, ale napięte i na zasadzie rywalizacji z przymuszoną współpracą. Tangijska doktryna Złotego Wieku zakłada pokaz potęgi, ale imperium nie dążyło do starcia. Relacje z dalszymi państwami takimi jak Muria, Nuaria czy Ajdynir są przyjaźniejsze i stricte nastawione na handel. Relacje z innymi państwami są głównie pośrednie i dotyczą uprzejmej wymiany korespondencji.
Geografia, klimat i podział administracyjny
Wyższy podział administracyjny posiada poniższą strukturę. Poniższa lista je przedstawia wraz z przyjętym tłumaczeniem:
- τοννο'ο tonno'o /'tonnoʔo/ - dominium, rządzone przez cesarza za pośrednictwem kaoritanu,
- μαυ mau /mœː/ - region, rządzony przez kaoritanu /'kaoɾitanʉ/ (wielkich lordów) i podległych im tanu /'tanʉ/ (lordów),
- χυον huon /ɦwon/ - hrabstwo (τανυκυνα tanukuna /'tanʉkʉna/, tzw. "ziemia pańska") rządzone przez huontanu /'ɦwontanu/ (hrabich),
- μη'ι mei'i /'mejʔi/ - dystrykt, rządzony przez mouri /'mœʉ̯ɾi/ (zarządzców).
Zatem podział administracyjny najwyższego szczebla (dominiów) jest widoczny na mapie poniżej, z zaznaczeniem, że jest to mapa na rok 9750 EK:
Dominium Kaori
Dominium Kaori znajduje się na wyspie Kaori, dużej wyspie na zachód od kontynentu. Posiada znaczne terytorium (drugie pod względem powierzchni po Pinu) oraz największą populację z całego cesarstwa. Jest centrum politycznym, militarnym i handlowym. Stolicą jest miasto Kun Atla.
Geograficznie i klimatycznie jest to teren mocno zróżnicowany. Wyspa ma pochodzenie tektoniczne i znajduje się na zderzeniu kilku płyt kontynentalnych. W jej centrum znajduje się sześć potężnych łańcuchów górskich o przewyższeniach przekraczających 10 tys. metrów nad poziomem morza. Te łańcuchy górskie, jak również wiele łańcuchów mniejszej wysokości, rozdzielają wyspę i tworzą wyraźne pustkowie pośrodku. Z tego względu na Kaori stosuje się czasami podział wysokościowy:
- Lanakuna (ΛΑΝΑΚΥΝΑ /'ɫanakʉna/) to strefa nizin. Obejmuje obszary od poziomu morza i 1020 hPa do wysokości ciśnienia 794 hPa, to jest do około 2000 metrów.
- Lanameira (ΛΑΝΑΜΗΡΑ /'ɫanamejɾa/) to strefa wyżyn i gór mniejszych. Są to wszystkie obszary górskie zdolne do normalnego, stałego zamieszkania, wraz z prowadzeniem życia, włączając w to takie elementy życia jak przebieg ciąży, przechodzenie chorób czy dorastanie dzieci. Jest to obszar od 2000 metrów do 6000 metrów. Kończy się tam, gdzie ciśnienie atmosferyczne spada poniżej 50%, tj. 471 hPa.
- Tang-lana (ΤΑΝΓΛΑΝΑ /'taŋ(g)ɫana/) to strefa wysokościowa rozciągająca się od 6000 metrów do 8000 metrów. To obszar gór, w którym wytrenowane osoby są w stanie przebywać przez dłuższy czas, ale gdzie prowadzenie normalnego życia jest już wykluczone. To obszary do 355 hPa ciśnienia atmosferycznego.
- Tautang-lana (ΤΑΥΤΑΝΓ-ΛΑΝΑ /'tœːtaŋ(g)ɫana/) to strefa śmierci. Rozciąga się od 8000 metrów do 10000 metrów lub do spadku ciśnienia 264 hPa. W tym obszarze osoby wybitnie wytrenowane są w stanie spędzić kilka-kilkanaście godzin. Te wysokości są przekroczeniem granicy powyżej której człowiek nie jest w stanie się już zaadaptować, rany przestają się goić, a człowiek bardzo powoli zaczyna umierać. Dłuższy postój w tej części spowoduje śmierć.
- Aralang-lana (ΑΡΑΛΑΝΓ-ΛΑΝΑ /'aɾaɫaŋ(g)ɫana/) to strefa przyspieszonej śmierci. Oznacza wszystkie stratosferyczne terytoria górskie powyżej 10 000 metrów nad poziomem morza lub poniżej 264 hPa. Przebywanie na tych wysokościach wymaga pełnego kombinezonu pod przynajmniej częściowym ciśnieniem. W przeciwnym wypadku dochodzi do utraty przytomności w ciągu 60 sekund i zgonu w ciągu 30 minut.
Grafika w rozdz. 6144 x 4260 px
Historycznie, Kaori przede wszystkim dzieliła się na wschód i zachód. Z uwagi na klimat tej części Kyonu, średnio co około dwa lata (ale z możliwością wychyleń od 1 do 10 lat) to wschód, to zachód był na zmianę żyzny lub pustynniał. Kiedy jedna część kraju była wilgotna, a ziemia wydawała plony, to druga pustynniała. To dostrzeżenie właśnie tego faktu doprowadziło po wielu latach wewnętrznych konfliktów do zawiązania Unii Tangijskiej w 6911 roku.
Podział administracyjny
W 9640 roku Tangia finalnie rozwiązała stanowiska monarsze i demokratyczne. Zarządcami poszczególnych regionów zostali kaoritanu. W 9688 roku wydzielono administracyjnie Wyspy Zachodnie do osobnego dominium, a wyspa Kaori była oddzielnym dominium. Zatem, w 9700 roku, na wyspie Kaori było osiem prowincji i ośmiu kaoritanu.
Zdjęcie | Jednostka | Nazwa/klin | Stolica | Populacja | Powierzchnia | Klimat/teren | Kod | Położenie |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Region Naratai |
Μαυ Ναραται mau Naratai |
Naratai Ναραται |
8 985 639 | 123 834 km² | lasy deszczowe, bagna, trawy, wybrzeża | KNA | ||
Region Tongami |
Μαυ Τονγαμι mau Tongami |
Tounarao Τουναραο |
5 040 724 | 92 493 km² | lasy deszczowe, równiny, stepy, wyżyny, wysokie góry, wybrzeża | KTO | ||
Region Luta ni Fari |
Μαυ Λυτα νι Φαρι mau Luta ni Fari |
Luta ni Fari Λυτα νι Φαρι |
3 272 818 | 45 482 km² | lasy deszczowe, sawanna, góry, step | KLU | ||
Region Nomeurai |
Μαυ Νομευραι mau Nomeurai |
Hatlangao Χατλανγαο |
2 228 146 | 45 864 km² | lasy deszczowe, sawanna, góry, step | KNO | ||
Region Marao |
Μαυ Μαραο mau Marao |
Tungu i Marao Τυνγυ υ Μαραο |
336 048 | 92 875 km² | stepy, pustynia, równiny, wyżyny, wysokie góry, wybrzeża | KMA | ||
Region Orumilo i Reitika |
Μαυ Ορυμιλο νι Ρητικα mau Orumilo ni Reitika |
Orumilo, Reitika Ορυμιλο, Ρητικα |
7 013 182 | 78 734 km² | sawanna, równiny, lasy deszczowe, góry, wybrzeża | KOR | ||
Region Takangari |
Μαυ Τακανγαρι mau Takangari |
Tungu i Takangari Τυνγυ υ Τακανγαρι |
737 845 | 186 897 km² | pustynia, lasy deszczowe, lasy, stepy, wyżyny, wysokie góry | KTK | ||
Region Kun Atla |
Μαυ Κυν Ατλα mau Kun Atla |
Kun Atla Κυν Ατλα |
8 912 585 | 163 200 km² | wybrzeża, lasy, lasy leszczowe, równiny, stepy, góry | KKN |
Dominium Buania
- ✦ “Busy” /busɯ/ język buański ⌑ Buania
Buania to duża kraina kontynentalna na zachodzie Kyonu znajdująca się na południe od Pinu, ale na północ od Szuru. Posiada łagodny klimat ze znaczną liczbą rzek i bujną roślinność. Posiada bardziej urodzajne gleby niż pozostałe krainy i ciepły, łagodny klimat. Bogata w ohuż. Prowincje w Buanii nazywane są "em", jest ich dziesięć, zatem i występuje dziesięciu kaoritanu.
Zdjęcie | Jednostka | Nazwa/klin | Stolica | Populacja | Powierzchnia | Klimat/teren | Kod | Położenie |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Region Saboacki |
Saboem |
Saboat | 6 977 400 | 135 013 km² | wybrzeża, lasy, równiny, pola, pagórki | BSB | ||
Region Kehacki |
Kehaem |
Kehaseat | 4 651 600 | 101 312 km² | wybrzeża, dżungla, lasy deszczowe, bagna | BKS | ||
Region Urycki |
Uriikem |
Feketaba | 3 488 700 | 88 929 km² | wybrzeża, wzgórza, góry, jeziora, bagna, las liściasty, las iglasty | BUM | ||
Region Ahoacki |
Ahoem |
Ahoat | 290 725 | 64 471 km² | wybrzeża, bagna, dżungle | BAT | ||
Region Unacki |
Unem |
Migába | 872 175 | 95 409 km² | wybrzeża, jeziora, bagna, góry, wzgórza | BUN | ||
Region Pobecki |
Pobeem |
Rýul | 678 358 | 46 888 km² | wybrzeża, dżungla, lasy liściaste, jeziora | BPM | ||
Region Feucki |
Feutsyem |
Feutsyat | 775 267 | 107 110 km² | wybrzeża, bagna, dżungle, lasy liściaste, lasy iglaste | BFC | ||
Region Ykenbecki |
Ykenbegá |
Begárýat | 387 633 | 104 410 km² | góry, bardzo wysokie góry, wzgórza, kotliny, lasy iglaste, pustynia | BYB | ||
Region Niecki |
Ñyem |
Ñybeul | 290 725 | 96 707 km² | góry, wzgórza, dżungle, jeziora, bagna, rwące rzeki | BNM | ||
Region Laisujecki |
Laisyem |
Isrobeul | 969 083 | 59 866 km² | wybrzeża, lasy iglaste, lasy cedrowe | BLS |
Dominium Pinu
Dominium Pinu znajduje się w Kanisji, jest dużym półwyspem bezpośrednio na południe od wyspy Kaori. Posiada granicę lądową z Buanią i Terytorium Demarkacyjnym Dzikich Ziem. Największa prowincja Imperium, ale o najmniejszej gęstości zaludnienia. Do Trzeciej Wojny o Saakę w latach 9654-9662 EK stanowiła niepodległe państwo o nazwie Pinu, w wojnie większość ludności autochtonicznej albo została wywieziona z półwyspu w charakterze niewolników, albo zginęła (wskutek działań wojennych, zbiorowych mordów, od chorób). Obecnie autochtoni stanowią 9% populacji, głównie wymieszanej z Tangijczykami i Buańczykami i akceptujących ich zwyczaje i religie, dodatkowe 2% wciąż żyje w dżunglach prowadząc tradycyjny tryb życia. Półwysep jest relatywnie płaski, z łagodnym wzniesieniem w jego centrum, i jest niemal w całości porośnięty gęstymi lasami deszczowymi. Posiada najłagodniejszy klimat ze wszystkich terytoriów i umiarkowanie żyzne gleby. Stolicą jest Atla Apori, młode miasto założone przez Tangijczyków w 9655 EK.
Zdjęcie | Jednostka | Nazwa | Stolica | Populacja | Powierzchnia | Klimat/teren | Kod | Położenie |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Region Atla Apori |
Μαυ Ατλα Απορι mau Atla Apori |
Atla Apori Ατλα Απορι |
4 031 193 | 102 614 km² | wybrzeża, dżungle, wodospady, rwiste rzeki | PAA | ||
Region Tau Funu |
Μαυ Ταυ Φυνυ mau Tau Funu |
Kulai Κυλαι |
775 229 | 463 207 km² | wybrzeża, dżungle, wzgórza, wodospady, rwiste rzeki, bagna | PTF | ||
Region Pinu Lau |
Μαυ Πινυ Λαυ mau Pinu Lau |
Oañiat bu. Oañiat / ay. Οανιατι |
155 046 | 93 960 km² | bardzo gęste dżungle, rwiste rzeki, wodospady, bagna | PPL | ||
Region Kaputu Au |
Μαυ Καπυτυ Αυ mau Kaputu Au |
Nyaluli Mauk Νιαλυλι Μαυκι |
1 046 560 | 124 044 km² | wybrzeża, dżungle, wzgórza, wodospady, rwiste rzeki, bagna | PKA | ||
Region Opila Muli |
Μαυ Οπιλα Μυλι mau Opila Muli |
Opilapu Οπιλαπυ |
426 376 | 90 251 km² | wybrzeża, bagna, dżungle, rwiste rzeki | POM | ||
Region Yo'ati Muli |
Μαυ Γιοατι Μυλι mau Yo'ati Muli |
Feutaoiat bu. Feutaoiat, ay. Φευταογιατι |
503 899 | 107 148 km² | bagna, gęste dżungle, wybrzeża, urwiska | PYM | ||
Region Komipuli |
Μαυ Κομιπυλι mau Komipuli |
Komi Κομι |
813 991 | 77 476 km² | wybrzeża, dżungle, wzgórza | PKP |
Dominium Wysp Zachodnich
- ✦ “Τοννο'ο·Οκιτα·Νημιλυν”/'tonnoʔo ʔi 'ʔokita 'nejmiɫʉn/ język ayu ⌑ Dominium Wysp Zachodnich
Wyspy Zachodnie odnoszą się do dwóch wysp bezpośrednio na zachód od wyspy Kaori. Są to większa Akeira na północy ze stolicą w porcie Uruna i mniejsza wyspa Hiranea na południu ze stolicą w mieście Yatlomea. Obie wyspy mają istotne znaczenie handlowe, są ważnym punktem tranzytowym w handlu towarami tak dalej na zachód do Atirai i dalej z Murią i Ajdynirem, jak i z Neszami na północy. Ponadto, mają znaczenie produkcyjne, ponieważ wytwarza się tam cukier. Historycznie, Akeira jest wyspą, z której pochodzi kauczukowiec. Wyspy mają też bardziej urodzajne ziemie i produkują więcej żywności niż zużywają, dzięki czemu sprzedają zapasy okrętom. Specjalizują się w imporcie narzędzi stoczniowych i materiałów zamiennych, i naprawiają okręty.
Zdjęcie | Jednostka | Nazwa/klin | Stolica | Populacja | Powierzchnia | Klimat/teren | Kod | Położenie |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Region Akeira |
Μαυ Ακηρα mau Akeira |
Uruna Υρυνα |
2 683 615 | 97 844 km² | lasy deszczowe, wybrzeża | OAK | ||
Region Hiranea |
Μαυ Χιρανεα mau Hiranea |
Yatlomea Γιατλομεα |
1 789 077 | 37 838 km² | lasy deszczowe, wybrzeża | OHI |
Dominium Atirai
Atirai jest obszarem państwa Tangijskiego o statusie kolonii dojrzałej i należała pierwotnie do tangijskiej grupy wysp odległych, a w złotym wieku Tangii stanowi niepodległe dominium. Ta jednostka administracyjna jest położona na równikowej wyspie o rozmiarach 391 km na 411 km o powierzchni 109 692 km², w olbrzymiej odległości 6 901 km od północnych skrajów Akejry i 8 641 km na wschód od zachodnich wybrzeży wyspy Tangia, znajduje się w regionie Dewii bardziej niż Kanisji, do której dzieli ją odległość "zaledwie" 4 379 km. Jest wyspą wulkaniczną o złożach siarki i złota, egzotycznych przypraw, jest kolonią karną i miejscem badań naukowych, stanowi jako baza tangijska poważny punkt handlowy z Dewią. Wyspą zarządza jeden kaoritanu. Atirai przecina równik.
Zdjęcie | Jednostka | Nazwa | Stolica | Populacja | Powierzchnia | Klimat/teren | Kod | Położenie |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Region Atirai |
Μαυ Ατιραι mau Atirai |
Alai Ara Αλαι Αρα |
1 490 897 | 109 692 km² | wybrzeża, równiny, wulkany | ATI |
Tangia napadła na wyspę w 9401 EK, pokonała miejscowe statki, a lokalną ludność zabrała w niewolę. Atirai znajduje się w tak ogromnej odległości od Tangii, że posiada autonomię w dosłownie wszystkim, czyniąc ją de facto niepodległym państwem w zaawansowanej unii z Tangią. Ważny punkt na szlakach eksploracyjnych tangijskiej floty handlowej, żegluga w te strony stała się szczególnie intensywna w złotym wieku Tangii z uwagi na szlak wody, nie tylko dalej na zachód w celach handlowych z Murią i Ajdynirem, ale też na północ z Dewijczykami Państwa Neszów.
Dominium Ma'uri
Wyspa Ma'uri znajduje się na oceanie, daleko na zachód i południe. Jest to najbardziej oddalony punkt, gdzie sięga cesarstwo tangijskie. Wyspa została odkryta przypadkiem przez okręt T.K.T. Nuilau w 9562 EK, którego zniosły utrzymujące się wiatry. Wyspę stanowi dawno wygasły wulkan, posiada ona morsko-umiarkowany klimat, który jest w stanie utrzymać zupełnie inną roślinność niż Tangia. Przede wszystkim jednak są na niej znaczne pokłady surowców, w tym złota. Kolonia w formalnym sensie istnieje od 9594 EK. W 9700 - 9750 EK jest zdolna do samodzielnego utrzymania się. Zamieszkują ją głównie Tangijczycy.
Zdjęcie | Jednostka | Nazwa | Stolica | Populacja | Powierzchnia | Klimat/teren | Kod | Położenie |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Region Ma'uri |
Μαυ Μα'υρι mau Ma'uri |
Ako Lea Ακο Λεα |
447 269 | 38 985 km² | wybrzeża, równiny, lasy umiarkowane, góry | MUI |
Dominium Antarktyczne
- ✦ “Τοννο'ο·υ·Μενγιοα” /'tonnoʔo ʔi 'menjoa/ język ayu ⌑ Dominium Antarktyczne
Tak zwane "Dominium Antarktyczne" to twór administracyjny z 9684 EK. Ekspedycje buańsko-tangijskie poszukujące nowych terenów eksploracyjnych w morzach południowych natrafiły w 9660 EK tylko na jedną większą wyspę, którą pierwotnie nazwano "Αχαρι Ταυριαν-Τα'ο" Ahari Taurian-Ta'o, tj. "nowe obserwatorium Tauriana", po czym zmieniono nazwę na "Τηλαν Αχαρι" Teilan Ahari, tj. "Nowocesarska". Działania cywilizacyjne na wyspie są bardzo utrudnione z powodu potężnych wiatrów antarktycznych i ponieważ sama wyspa składa się prawie w całości z gołych skał i jest agrarnie nieurodzajna. Nie znaleziono tam interesujących surowców naturalnych. Terytorium stworzono jako kolonię karną, obóz pracy o wyjątkowo ciężkim rygorze z więzieniem obliczonym na śmierć skazanych. Wyspa jest miejscem odpoczynku wielu ptaków. Znajdują się tam kolonie pingwinów. Wyspa doświadcza zjawiska dnia i nocy polarnej. Czasami zimą ocean potrafi zamarznąć.
Zdjęcie | Jednostka | Nazwa | Stolica | Populacja | Powierzchnia | Klimat/teren | Kod | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Region Wyspy Nowocesarskiej |
Μαυ Τηλαν Αχαρι mau Teilan Ahari |
brak stałej załogi | 373 | 7 644 km² | skały, porosty, tundra | NTA |
Terytorium Demarkacyjne Dzikich Ziem
- ✦ “Τοννο'ο·υ·Κεπορο·υ·Ιλο·Κυνα” /'tonnoʔo ʔi 'kepoɾo ʔi 'ʔiɫo 'kʉna/ język ayu ⌑ Terytorium Demarkacyjne Dzikich Ziem
Terytorium Demarkacyjne Dzikich Ziem powstało na bazie traktatu pokojowego z Trzeciej Wojny o Saakę w 14 Ra'anau 9662. Przyczyną wybuchu wojny były napady plemion z terytorium Pinu na Buanię. Terytoria tzw. Dzikich Ziem Kanisji zamieszkują plemiona o jeszcze wyższej agresywności niż pinuskie, co było między innymi przyczyną powstania południowego muru sechtońskiego, tzw. Małego Muru. Zatem i traktat pokojowy, oprócz tangijskiej aneksji Pinu, obejmował podzielenie pozostałego terytorium rozdzielającego Tangię i Secht na pół i "ucywilizowanie" terytorium celem otwarcia bezpośrednich szlaków handlowych, pokojowo lub siłą.
Zdjęcie | Jednostka | Nazwa | Stolica | Populacja | Powierzchnia | Klimat/teren | Kod | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Region Karere |
Μαυ Καρερε mau Karere |
Mengu Oma'e Μενγυ Ομα'ε |
894 538 | 189 955 km² | dżungle, wybrzeża, wulkany, rozpadliny, kaniony, sawanna, pustynia | IK1 | ||
Region Kal Kapora |
Μαυ Καλ Καπορα mau Kal Kapora |
Muan Nui Μυαν Νϋι |
2 087 256 | 152 499 km² | dżungle, wybrzeża, wulkany, rozpadliny, kaniony | IK2 |
Samodzierżawstwo Takatoa
Jednostka samodzierżawstwa Takatoa odnosi się do domyślnego stanu terytoriów morskich, wyspiarskich i oceanicznych zarządzanych przez Takatoa, czyli marynarkę państwową Tangii. Są to wszystkie tereny, którym aparat państwowy Tangii nie nadał praw administracyjnych i nie uznał za jednostkę terytorialną, na bazie swoich praw lub na bazie uznania terytorium zagranicznego (tj. nie są uznawane przez państwo Tangia jako obce państwo). Takatoa zarządza tymi terytoriami według swoich praw i odpowiada bezpośrednio przed cesarzem. Władza Takatoa jest z definicji tymczasowa i może zostać natychmiastowo ograniczona po uznaniu wniosku dowolnej prowincji o rozszerzenie na jej korzyść terytorium, ponieważ o ile nie ma roszczeń innych prowincji ani istotnych konfliktów prawa międzynarodowego, to Takatoa natychmiast traci prawa samodzierżawy i wchodzi w okres przejściowy przekazania władzy, podczas którego zmieniany jest ustrój danego terytorium.
Siedzibą samodzierżawstwa jest miasto Alai Lele położone na mniejszej w pobliżu zatoki naratajskiej na wyspie Kaori.
Zdjęcie | Jednostka | Nazwa | Stolica | Populacja | Powierzchnia | Klimat/teren | Kod |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Samodzierżawstwo Takatoa |
Μαυ Υρα Τακατοα mau Ura Takatoa |
Alai Lele Αλαι Λελε |
1 490 897 | - | wyspy, osady nabrzeżne | TKT |
Flaga Takatoa, czyli marynarki wojennej o kwazi-państwowym ustroju, przedstawia pysk orki tangijskiej widziany od przodu z księżycem Lykaonem w charakterze "trzeciego oka". Wariant buański jest pomarańczowy i posiada krzyż buański.
Flaga Takatoa, wariant kaoryjski | Flaga Takatoa, wariant buański |
Środowisko naturalne
Fauna
Flora
Społeczeństwo
Dane demograficzne
Wszystkie statystyki demograficzne przedstawiane poniżej odnoszą się do roku 9750 EK. Demograficzny podział dominiów (tonno'o) imperium przedstawiono w tabeli poniżej.
Dominium | Populacja | Procent |
---|---|---|
Kaori | 36 526 988 | 49,0% |
Buania | 19 381 667 | 26,0% |
Pinu | 7 752 294 | 10,4% |
Wyspy Zachodnie | 4 472 692 | 6,0% |
Ter. Dem. Dzikich Ziem | 2 981 795 | 4,0% |
Samodz. Takatoa | 1 490 897 | 2,0% |
Atirai | 1 490 897 | 2,0% |
Ma'uri | 447 269 | 0,6% |
Antarktyka | 373 | 0,0% |
Stratyfikacja społeczna
Niewolnictwo
Lista ludów zamieszkujących imperium
Tangijczycy
Diaspora
Buańczycy
Diaspora
Atyrajczycy
Chronografia
Rytm dnia i nocy - doba
Doba tangijska (dt) składa się z 29 godzin (ht), z których każda godzina trwa 90 minut ziemskich. Godziny, tak się składa, że podzielono na 90 minut, co wyrównuje minutę tangijską z minutą ziemską. Minuta tangijska podzielona jest na 60 sekund, ale sekunda jest podzielona na 30 podsekund, tymczasem na Ziemi stosuje się raczej podział na 100 setnych sekundy.
Nazwa lokalna pory doby | Pora doby | Godzina startowa | Godzina zakończenia | Czas trwania (ht) | Czas trwania (hz) | Średnia temperatura¹ |
---|---|---|---|---|---|---|
Χο'υμ /'ɦoʔʉm/ | Noc | 28:00 | 5:89 | 7 | 10,5 | 22°C |
Γιαο /'jao/ | Poranek | 6:00 | 11:89 | 7 | 10,5 | 18°C |
Ραμι /'ɾami/ | Dzień | 12:00 | 20:89 | 9 | 13,5 | 31°C |
Μαλυ /'maɫʉ/ | Wieczór | 21:00 | 26:89 | 6 | 9 | 31°C |
¹Dla Naratai.
Te pory dnia wyznaczają rytm pracy, snu i aktywności dla Tangijczyków zamieszkujących regiony nadmorskie.
Przeciętny Tangijczyk śpi stosunkowo długo, przez 8 osiem godzin tangijskich (12 ziemskich) w nocy, zazwyczaj w godzinach od północy do 8 rano, a następnie zasypia znowu w godzinach upalnych, w godzinach od 15 w południe do 23 wieczorem, o zachodzie słońca. Następnie czas aktywności przypada na noc, pod warunkiem, że jest dostępna dostateczna ilość światła.
Infrastruktura i komunikacja
Szlaki handlowe
Usługi transportowe
Poczta
Adresy i kody pocztowe
Rangfen - tangijska sieć świetlna
Gospodarka
Polityka monetarna
Produkcja
Rolnictwo i zarządzanie zasobami roślinnymi
Cukier
Tytoń
Ohuż
Łowiectwo, rybołówstwo, hodowla i zbieractwo
Górnictwo i wydobycie złota aluwialnego
Kamienie szlachetne
Przemysł
Młynarstwo
Kuchnia
Zielarstwo
Garbarstwo
Bednarstwo i kołodziejstwo
Produkcja węgla drzewnego
Hutnictwo
Kowalstwo i cała metalurgia
Tartaki i prace drzewne
Katamarany
Budownictwo
Prace szklane
Wytwarzanie ozdób
Szewstwo
Tkactwo
Wytwórstwo barwników
Wytwórstwo utensyliów aptekarskich
Alchemia i prace chemiczne
Produkcja lamp
Przemysł kauczukowy
Wytwórstwo protez
Wytwórstwo zabawek, instrumentów muzycznych oraz artykułów festiwalowych
Wytwórstwo artykułów religijnych i symboliki państwowej
Przemysł zbrojeniowy i produkcja broni myśliwskiej
Usługi oprócz handlu
Usługi finansowe
Usługi religijne
Usługi medyczne
Usługi edukacyjne
Usługi militarne i łowieckie
Handel
Handel wewnętrzny
Eksport i import
Siły zbrojne
Marynarka wojenna
- Główny artykuł: Takatoa
Okręty wojenne
Siły lądowe
- Główny artykuł: Aranu
Wojska artyleryjskie
Twierdze i fortece
Siły specjalne
Obserwatoria
Szpitalnictwo wojskowe
Kultura
Piętnaście Cudów Tangii
Moda
Tytuły
Tradycje i zwyczaje
Święta
Imiona
Sztuka
Literatura
Architektura
Muzyka
Taniec
Kuchnia
Nauka i odkrycia
Osiągnięcia
Tangia jako projekt internetowy
Przypisy
- ↑ Aluzja do hasła "The empire on which the sun never sets." Czytaj więcej: Wikipedia.org, dostęp 30-12-2020.